ตอนที่5.แม่ที่แสนดี

เช้านี้ดารินทร์ตื่นตามเวลาปกติ ถึงจะมีเรียนตอนบ่ายแต่หญิงสาวก็ตื่นเช้าจนเคย หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เด็กรับใช้ก็มารายงานว่าคุณดาริการอที่โต๊ะอาหาร แม่คงมีธุระอยากจะคุยด้วยถึงได้ให้คนมาตาม หญิงสาวจำใจลงไปข้างล่างทั้งๆที่ไม่อยากเห็นหน้าใครอีกคน ถ้าแม่อยู่เขาก็ต้องอยู่ด้วย และก็เป็นอย่างที่คิดทันทีที่ลงมาจากชั้นบน เธอก็เห็นนดลนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารกับแม่ของเธอ 

"มาแล้วเหรอเดียร์ มาทานข้าวเช้าด้วยกันสิ"ดารินทร์ยิ้มให้แม่ ก่อนจะหันไปทำหน้าบึ้งใส่เขา นดลไม่ได้แสดงท่าทางสนใจเธอแต่อย่างใด จะมีก็แต่ตาคมๆเท่านั้น ที่มองมาที่เธออย่างมีความหมาย แต่ดารินทร์เลือกที่จะเมินเฉย 

"คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าคะ"ถามเมื่อมานั่งตรงข้ามกับเขา

"ใกล้จบแล้วใช่ไหม"คุณดาริกาถามก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม ดารินทร์สงสัยกับคำถามของแม่ นึกยังไงถึงมาถามเรื่องเรียน พักหลังๆเธอก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน เลยทำให้มีช่องว่างระหว่างกันเพิ่มมากขึ้น ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะแม่ไม่สนใจเธอ

"เหลืออีกปีเดียวค่ะ"

"อืม...ก็ดี"

"แม่มีอะไรอีกไหมคะ เดียร์ทำการบ้านค้างไว้ค่ะ"ยกการบ้านมาอ้างทั้งๆที่ไม่มี เพราะหงุดหงิดกับลูกตาวาวๆของผู้ชายฝั่งตรงข้าม วันนี้นดลมาแปลกการแต่งตัวก็แปลกไปจากเดิม ปกติเขาจะใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ แต่วันนี้กลับใส่สูทหรูราคาแพง ดูดีไปอีกแบบแต่ก็ไม่ถูกใจเธอ

"คุณย่าเป็นไงบ้าง"ถามถึงอดีตแม่สามี ที่มีศักดิ์เป็นย่าของลูกสาว

"คุณย่าป่วยค่ะ ท่านจะย้ายไปอยู่เชียงใหม่กับอาเภา

เดียร์ขออนุญาตแม่เลยนะคะ เรียนจบเดียร์จะไปอยู่ดูแลท่านที่เชียงใหม่ค่ะ"คำพูดของดารินทร์ทำให้คุณดาริกาหน้าตึง นดลเองก็เช่นกันรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

"แล้วทางนี้ล่ะจะทำยังไง พ่อเขาวางแผนอะไรไว้ให้ตั้งมากมาย เดียร์จะทิ้งไปแบบนี้เลยเหรอ"

"เดียร์ไม่ชอบงานที่บริษัทค่ะ ฝากคุณแม่ดูแลด้วยนะคะ"

"ง่ายไปไหมยายเดียร์ สมบัติเราตั้งมากมาย ต้องช่วยกันดูแลสิ จะมาตัดช่องน้อยทิ้งไปแบบนี้ได้ไง แม่ไม่ยอมหรอกนะ แม่แก่ลงทุกวันเดียร์ต้องมารับช่วงต่อจากแม่"มุมปากของคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับดารินทร์บิดขึ้น เมื่อได้ฟังคำตัดพ้อของดาริกาที่มีต่อลูกสาว ถ้าดาริกาเป็นนักแสดง รางวัลตุ๊กตาทองคงเป็นของเธอ นดลไม่พูดหรือออกความเห็นอะไร เพราะเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา

"เดียร์..."เมื่อทำให้คุณดาริกาไม่พอใจ ดารินทร์ก็รู้สึกผิด ที่เธออยากไปจากที่นี่ก็เพราะคิดว่า แม่คงดูแลทุกอย่างได้ เธอไม่อยากมีชีวิตที่วุ่นวาย อยากไปใช้ชีวิตเงียบๆอยู่กับญาติฝั่งพ่อ ทำไร่ทำสวนไปวันๆ เธอไม่ชอบสังคมที่แม่อยู่ นดลวางช้อนในมือเมื่อได้ยินคำพูดของหญิงสาว เขารู้ว่าเธออยากไปจากที่นี่เพราะอะไร

"ตั้งแต่พรุ่งนี้ เดียร์ต้องไปเรียนรู้งานที่บริษัท"

"แต่เดียร์ไม่มีความรู้นะคะแม่"ค้านมารดาเพราะเธอไม่ได้เรียนสายนี้มา 

"แม่จะหาคนมาช่วยก็แล้วกัน"ตากลมโตตวัดมองหน้าคนตรงข้าม เธอรู้ว่าเขามีตำแหน่งที่นั่น แม่คงไม่โยนเธอให้เขาหรอกนะ นดลก็มองหน้าเธอเช่นกัน ชายหนุ่มยักคิ้วให้อย่างเป็นต่อ 

"โอมทำงานงานที่บริษัท คบกันอยู่ไม่ใช่เหรอ แม่จะให้โอมมาดูแลก็แล้วกัน เออ...กายต่อไปนี้โอมจะมาดูแลงานที่กายทำนะ อีกหน่อยพอโอมแต่งงานกับยายเดียร์ บริษัทก็ต้องเป็นของพวกเขา เราคนนอกออกมาอยู่ห่างๆดีกว่า พี่ก็อยากพักเต็มทน"ตาคมเข้มมองหน้าคุณดาริกา ไม่แปลกใจเลยที่มีคำสั่งแต่งตั้งนี้ขึ้นมา เพราะเขารู้ดีว่าอีกหน่อยเธอก็ต้องยกภิภพขึ้นมาแทนที่เขา แต่ที่ทำให้เขาโมโหก็คือคุณดาริกากำลังยัดเยียดลูกสาวให้คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นชู้กับตัวเอง ดารินทร์เองก็งงกับคำพูดของแม่ ไม่เข้าใจว่าภิภพมาสนิทกับแม่เธอตอนไหน เธอเคยพาเขามาแนะนำให้ท่านรู้จัก และพามาที่นี่แค่ไม่กี่ครั้ง ภิภพเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย ไม่น่าจะสนิทกับแม่ของเธอ หัวใจดวงน้อยกระตุก เมื่อเห็นสายตาของนดลที่มองมาที่เธอ นดลอายุไล่เลี่ยกับภิภพ เธอจะคิดมากเกินไปหรือเปล่า

"พี่โอมทำงานในบริษัทเหรอคะ"

"ใช่ โอมไม่ได้บอกเหรอเป็นแฟนกันยังไงถึงไม่รู้ โอมเข้ามาทำงานที่บริษัทเราตั้งนานแล้วนะ แม่เห็นว่าเป็นแฟนเดียร์เลยรับเอาไว้ มัวแต่สนใจคนบ้านโน้นน่ะสิ เรื่องคุณย่าปฏิเสธไปเลยนะ แล้วพรุ่งนี้ก็เข้าไปเรียนรู้งานที่บริษัทด้วย ไปล่ะแม่มีประชุม กายจะไปพร้อมพี่เลยไหม"คุณดาริกาสรุปเอาเอง ก่อนจะออกคำสั่งกับลูกสาว แล้วหันไปถามชายหนุ่ม รู้สึกแปลกใจที่นดลไม่ได้ถามหรือทำท่าทางไม่พอใจอะไร เมื่อเขาไม่สนใจเธอก็จะให้ความสำคัญกับคนที่สนใจเธอแทน แม้ว่าคนคนนั้นจะขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของลูกก็ตาม ดารินทร์ไม่สนใจบริษัทนะดีแล้ว แต่ที่เธออยากให้ลูกเข้าไปเพราะอยากรู้ใจใครบางคน ภิภพบอกว่ารักเธอนักหนา ดูสิถ้าดารินทร์ไปอยู่ใกล้ๆ เขาจะทำยังไง

"เชิญคุณดาวเถอะครับ เดี๋ยวผมขับรถไปเอง"นดลปฏิเสธเพราะคิดว่ามีบางอย่างต้องทำ ภิภพจะเข้ามาดูแลดารินทร์เรื่องนี้ไม่ถูกใจเขาเลยจริงๆ ถึงแม้สองคนนี้จะเป็นแฟนกันก็ตาม

"ขอตัวนะคะ"ดารินทร์เอ่ยขอตัวก่อนจะเดินกลับขึ้นชั้นบนตามเดิม ยังสงสัยในตัวแฟนหนุ่มไม่หาย เขามาทำงานที่บริษัทแล้วทำไมไม่บอกเธอ แถมยังเป็นตำแหน่งที่สูงอีกด้วย นึกสะใจที่แม่ยกแฟนเธอขึ้นมาอยู่เหนือเขา แต่อีกใจก็ยังสงสัย บางทีเธออาจจะคิดมากไปเองก็ได้ แม่คงเตรียมความพร้อมให้เธอ อีกหน่อยพอเธอแต่งงานกับภิภพ เขาก็ต้องเข้ามาบริหารงานที่บริษัท แม่คงเล็งเห็นถึงความเหมาะสม จึงวางแผนเรื่องนี้ไว้ให้เธอ