บทที่ 36 เสียงกระซิบจากเทพีไอซิส

แดดบ่ายคล้อยเปลี่ยนเป็นสีทองอบอุ่น ลมพัดเอื่อยพาเสียงกลองและขลุ่ยโบราณลอยมากับสายน้ำ เสียงสวดบูชาเทพเจ้าดังก้องไปทั่วหมู่บ้านแรงงาน ทุกครัวเรือนต่างออกมาพร้อมผ้าคลุมสีสันสดใส หญิงสาวถือดอกบัวสีขาวและสีชมพู ชายหนุ่มแบกตะเกียงน้ำมันและกระถางหอม ทุกคนรวมตัวกันเพื่อเข้าร่วมพิธีบูชาแม่น้ำไนล์

ริมฝั่งน้ำขบวนเรือไม้เรียงรายเป็นสิบ ๆ ลำ แต่ละลำประดับผ้า สีครามและทอง ห้อยระย้าด้วยสายดอกบัวสดและกกแห้งที่ถักร้อยเป็นลายสัญลักษณ์แห่งเทพีไอซิสและเทพโอซิริส

อาริสาในผ้าคลุมพรางตัวสีหม่น ยืนตะลึงงันดวงตากลมโตเป็นประกายเหมือนเด็กที่ได้เห็นโลกใบใหม่เป็นครั้งแรก หัวใจเธอเต้นแรงจนรู้สึกได้ถึงชีพจร

เธออ้อนวอนหญิงชรา “ไอเส็ต” หลายครั้งและในที่สุด อีกฝ่าย ก็ยอมใจอ่อน แต่ก่อนจะปล่อยให้หญิงสาวออกไปข้างนอก ไอเส็ตก็เอ่ยเสียงเข้มพร้อมกับกำชับ ให้ระวังเป็นพิเศษเพราะแม้ในงานบูชาเทพี ก็ยังมีดวงตาทหารอยู่ทุกมุม อย่าได้ประมาท

ร่างบางพยักหน้าเบาๆ ดวงตาสีน้ำทะเลลึกเป็นประกายวาบ ซ่อนความรู้สึกบางอย่างที่พูดออกมาไม่ได้

“ฉันจะระวังค่ะ… ฉันแค่อยากเห็นด้วยตาตัวเอง