11 – พี่ชายคนละแม่

11 – พี่ชายคนละแม่

เสียงรถยนต์เลี้ยวเข้ามาจอดในลานจอดรถแต่เช้าทำให้ดวงฤทัยเองแปลกใจ เธอเพิ่งแต่งตัวเสร็จหลังจากนอนตื่นสายในวันนี้ในรอบหลายปี พาร่างบอบบางเดินออกมาจากห้องนอนจนถึงโถงกลางก็พบกับพี่พฤกษ์เข้าพอดี

“ดวง”

“สวัสดีค่ะพี่พฤกษ์ นั่งก่อนสิคะ”

ดวงฤทัยเดินนำพฤกษ์ถึงเก้าอี้รับแขกที่ตั้งอยู่โถงทางเดินใต้หลังคาอีกฟากของบ้าน เธอไม่เจอพี่ชายต่างมารดามานานเกือบปีหลังจากที่เขามางานศพพ่อเลี้ยง สภาพตอนนั้นกับตอนนี้ผิดกันจนลิบลับ

พฤกษ์ อินราชา ไม่เคยปล่อยให้ตัวเองดูย่ำแย่ขนาดนี้แม้ว่าหน้าตาเขายังหล่อเหมือนเดิมก็ตาม เสื้อผ้าที่สวมใส่เลือกใส่อย่างลวกๆ ไม่เข้าชุดกันทั้งมีรอยยับ ผมที่เคยตัดสั้นเรียบร้อยยาวเลยต้นคอ แต่ที่แย่กว่านั้นคงเป็นน้ำหนักที่ดูลดลงมากอาจร่วมเกือบสิบกิโลกรัม

“พี่พฤกษ์ป่วยหรือเปล่าคะ พี่พฤกษ์ดูเหมือน ...”

“ผอมลงใช่ไหม พี่ไม่ได้ป่วยหรอก แต่ไม่ค่อยมีเวลากินเท่าไร พี่มานี่มีเรื่องอยากจะขอร้องดวง”

“ขอร้องดวง?”

“ใช่ เกี่ยวกับคุ้มเจ้าจอมอิน”

“คุ้มเจ้าจอมอิน?”

ดวงฤทัยยังทวนคำเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ และการที่เธอทำเช่นนั้นคงทำให้พฤกษ์อารมณ์เสีย เพราะใบหน้าหล่อเหลาผู้ดีออกอาการฉุนเฉียว

“พี่จะขายคุ้มเวียงอิน”

“ค่ะ แล้วยังไงคะ”

“ทางผู้ซื้อเขาต้องการคุ้มเจ้าจอมอินด้วย ถ้าเขาได้ทั้งสองคุ้มเขาจะเพิ่มราคาให้อีกเท่าตัว”

“พี่พฤกษ์!!”

ผู้เป็นน้องสาวส่งเสียงสูงตกใจจริง ตากลมเบิกกว้าง ดวงหน้าหวานซึ้งส่ายหน้าทั้งไม่แน่ใจว่าตัวเองฟังผิดไปหรือไม่ ทั้งไม่ยินยอมขายคุ้มหลังนี้ที่เป็นมรดกตกทอดมาจากเจ้าย่า

“ดวง พี่ขอร้อง พี่ต้องการเงินจำนวนมาก”

“พี่พฤกษ์ แต่ราคาของคุ้มเวียงอินนั่นก็ราคาสูงมากพออยู่แล้ว พี่จะเอาเงินมากขนาดนั้นไปทำอะไร”

ตุบ!!

คนร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อมือแกร่งของพี่ชายทุบลงบนพนักเท้าแขนด้านข้าง หน้ากร้าวกระด้างขึ้นทันตากัดฟันพูดลอดไรฟันออกมา

“ดวงต้องขายมัน และเอาเงินไปสะ พี่ต้องการใช้เงินเร็วที่สุด”

“พี่พฤกษ์!! แต่ว่าดวง ดวงเองก็ไม่เหลืออะไรแล้วนะคะ คุ้มหลังนี้เป็นของเจ้าย่า ดวง ..”

“อันที่จริงคุ้มหลังนี้ไม่ควรต้องเป็นของดวง เพราะดวงเป็นแค่ลูกเมียน้อย พี่ พี่”

ดวงฤทัยเอนกายไปด้านหลังชิดพนักพิงตกตะลึงวาจาของพี่ชายต่างมารดา กระทั่งเห็นพฤกษ์ควบคุมอารมณ์ได้ เขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง

“พี่ขอโทษดวง พี่ไม่ควรพูดแบบนั้น คงเพราะพี่ร้อนใจ พี่ พี่ต้องเอาเงินไปใช้หนี้ก้อนใหญ่ ไม่อย่างนั้นพวกมันจะฆ่าพี่”

ร่างเล็กตื่นตกใจดวงตากลมโตเบิกกว้าง

“ใครคะพี่พฤกษ์”

“ดวงไม่รู้จักหรอก พวกบ่อนพนันตามชายแดนน่ะ เอาเป็นว่าดวงคิดดูแล้วกันว่าจะขายเท่าไร แล้วพี่จะมาเอาคำตอบในอีกสองวัน”

ดวงฤทัยผุดลุกจากเก้าอี้ตามพี่ชายที่เดินลงพื้นโถงกลางบ้าน รีบสาวเท้าไปให้ทันพี่ชาย

“พี่พฤกษ์คะ”

พฤกษ์หยุดฝีเท้าแล้วหันกลับมาทั้งตัวมองน้องสาวร่างบางด้วยสายตาคำถามปนวาดหวัง

“ใครกันที่จะซื้อคะ คนในเมืองนี้คงไม่คิดซื้ออย่างแน่นอน”

“พ่อเลี้ยงคนใหม่ของเมือง เขาเพิ่งย้ายมาไม่ถึงปี ชื่อเหนือหัว เป็นหลานของเจ้ายิ่ง”

คำตอบของพี่ชายทำให้คนร่างเล็กชะงักงัน ยืนนิ่งอยู่กับที่มองพี่พฤกษ์หมุนตัวเดินลงบันไดโดยไม่เดินลงไปส่งเหมือนเคย

เหนือหัว! พ่อเลี้ยงเหนือหัว!

ติ๊ด ติ๊ด!!

ดวงฤทัยใช้เวลาตัดสินใจเพียงหนึ่งวัน ตัวแปรสำคัญที่ทำให้เธอเร่งรีบคือพี่ชาย พฤกษ์โทรศัพท์มาหาเธออีกครั้งหลังจากกลับไปได้ไม่กี่ชั่วโมง เธอพยายามไตร่ตรองคิดถ้วนถี่

ตัวเธอเองไม่มีเงินมากพอและไม่เหลือสิ่งใดอีกแล้วหากตัวเธอเป็นอะไรไป แม่ดวงใจจะได้มีที่อยู่นอกเหนือจากฟาร์มสินธุ

ถ้าพี่พฤกษ์ถึงขนาดมาขอร้องเธอด้วยตัวเอง หมายความว่าคุณพิศดุจดาวแม่ของพี่พฤกษ์คงไม่สามารถช่วยเหลือได้

เสียงรอสายดังอยู่เป็นครู่กว่าพ่อเลี้ยงเหนือหัวจะรับสาย ดวงฤทัยลอบสูดลมหายใจเรียกความกล้า การคุยกับเหนือหัวเรื่องนี้ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าเดินอยู่บนเส้นด้ายเปราะบาง

“สวัสดีครับ”

“พี่เหนือ”

ดวงฤทัยสัมผัสได้ถึงความเงียบงันของความแปลกใจจากคนที่รับสายก่อนเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำกว่าเดิม

“น้องดวง”

“ดวงต้องการเจรจาเรื่องที่พี่เหนือให้ดวงกลับมาตัดสินใจ”

“พี่ไม่คิดว่าน้องดวงตัดสินใจได้รวดเร็วดูเหมือนเพิ่งผ่านไปได้แค่สองวัน”

“ค่ะ พี่เหนือสะดวกคุยเลยไหมคะ”

“พี่ไม่สะดวกคุย เอาเป็นว่าเย็นนี้พี่จะให้คนไปรับ”

เธอนิ่งเพียงอึดใจก่อนตัดสินใจตอบรับ ในเมื่อเธอตัดสินใจเดินหน้า เธอไม่ควรต้องกลัวเรื่องใดใดที่เกี่ยวกับเขาอีกแล้ว

“ค่ะ ดวงจะรอ”

“พี่เองก็จะรอดวงเช่นกัน”

เสียงทุ้มหยอดคำมั่นยิ่งทำให้กายสาวหวั่นใจ เธอวางโทรศัพท์ลงแล้วภาวนาให้เธอเจรจากับเสือร้ายเช่นเขาสำเร็จ

เหนือหัวเงยศีรษะขึ้นจ้องแสงทัดด้วยตาคมหรี่ลง หยักยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างพึงพอใจ

“น่าจะเป็นข่าวดีใช่ไหมพ่อเลี้ยง”

“ฉันก็ขอให้เป็นอย่างนั้น อ้อ เรื่องของคุ้มเวียงอินถึงไหนแล้ว”

เหนือหัวหันไปถามเลขานุการสาวอริสราที่ยืนอยู่ด้านหลังแสงทัด

“ทางคุณพฤกษ์รับไปพิจารณาและดำเนินการอยู่ค่ะ ดูท่าจะเร่งมาก ข่าวว่าทางเจ้าหนี้พนันรายใหญ่ฝั่งชายแดนขู่มา”

“เจ้าหนี้เป็นใครกัน”

แสงทัดเงยหน้าไปด้านหลังถามอริสราด้วยความแปลกใจ

“เป็นแก๊งพวกจีนฮ่อ ย้ายเข้าไปมาหากินแทบชายแดนฝั่งเหนือของพม่า หัวหน้าเป็นคนจีนแผ่นดินใหญ่ทำธุรกิจสีเทามานาน ชื่อโจวซิ่วซาน ยังอายุไม่มาก”

“แล้วทำไมคนบ้านผู้ดีอย่างนั้นถึงได้ข้ามไปเล่นฝั่งโน้นได้”

อริสราก้มมองแสงทัดยิ้มมุมปากเหยียดหยาม

“ผีพนันเข้าสิง เข้าแล้วก็ออกยาก กว่าจะรู้ตัวก็ถลำลึก ยิ่งพวกนั้นคงพอรู้ว่าบ้านนี้เป็นใครยิ่งชักจูงให้ติดเงินไว้จำนวนมาก บวกดอกเบี้ยไปอีกหลายเท่าตัว”

“แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหนกัน”

อริสราหันกลับไปตอบเจ้านายหนุ่มเมื่อได้ยินเสียงเขาเอ่ยถาม

“ทางคุณพราวพิลาศและคุณพิศดุจดาวไปอาศัยกับทางบ้านคุณตาค่ะพ่อเลี้ยง เห็นว่าบ้านคุณพิศดุจดาวเองก็ไม่ธรรมดาเพราะต้นตระกูลเคยมียศศักดิ์เป็นถึงพระยาคุมเมืองเหนือตอนล่าง”

“แล้วนี่คุณดวงจะรู้หรือยัง”

แสงทัดหันหน้ากลับมามองเหนือหัว เห็นเจ้านายหนุ่มเงียบไปแสดงว่าเหนือหัวเองคงยังไม่แน่ใจ

“พ่อเลี้ยงทำอะไรระวังจิตใจของคุณดวงด้วยแล้วกัน”

เหนือหัวไม่เอ่ยตอบเพียงมองแฟ้มในมือ เอกสารการปรับปรุงรีโนเวทคุ้มเวียงอินและคุ้มเจ้าจอมอิน เขาตั้งใจอย่างยิ่งที่จะได้คุ้มของทั้งสองไว้ในมือ

ใจแค่ต้องการทำให้บ้านอินราชาสั่นสะเทือนบ้างเล็กน้อย ไม่ได้ต้องการให้ทั้งหมดล่มจมจนจมดิน แต่ลูกชายผู้สืบสายสกุลคนเดียวที่เหลืออยู่ต่างหากที่ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น สกุลสายอินราชาคงถึงคราวพังทลายลงราบคาบในคราวเดียว