บทที่ 21 จูบ

บทที่ 21 จูบ

ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ เขาบอกชอบเธอตรงๆ โดยไม่มีอากัปกิริยาบอกว่าเขินเลย แถมยังมองสบตากันโดยไม่หลบสายตาอีก

“แล้วหนมต้องทำยังไงเหรอคะ หนมคิดแค่ว่าเราสองคนไม่เหมาะสมกันเลย พี่กรเป็นอาจารย์ส่วนหนม…” เธอเป็นแค่นักศึกษาแพทย์ที่ไม่ได้เก่งกล้าอะไร และไม่มีอยู่ในหัวเลยเรื่องนี้ ก็จริงที่เธอรู้สึกดีกับเขา แต่คิดไม่ถึงว่าศิวกรเองก็ชอบเธอเหมือนกัน

ผิวแก้มเผือดขาวเริ่มขึ้นสีแดงเรื่อด้วยอาการเขินอาย ในแววตาเขาปรากฏภาพสะท้อนของเธอ

“ถ้าเรากังวลใจเรื่องที่พี่เคยนัดสาวคนไหนไปวันไนต์ พี่ไม่ได้ทำแบบนั้นแล้ว หลังจากคืนนั้นพี่ก็ไม่เคยนัดใคร”

“หนมไม่ได้ไม่เชื่อพี่กรนะ หนมแค่กำลังงงอยู่ค่ะ งงว่าพี่กรสนใจหนมได้ยังไงทั้งที่หนม…”

“พี่บอกแล้วไง อย่าประเมินตัวเองต่ำขนาดนั้นสิ” เธออาจไม่ใช่คนสวยอะไรมากมาย แต่กลับมีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามมาก โดยเฉพาะเขาเนี่ยแหละที่ถูกดึงดูดราวกับแม่เหล็ก “พี่เคยไม่สนใจเรานะ แต่ทำไม่ได้”

“ตะ ตอนไหนเหรอคะ”

“เอาเป็นว่าพี่เคยทำแล้วกัน แต่ตอนนี้พี่อยากบอกให้เรารู้ว่าพี่ชอบเราอยู่ อยากให้เราเก็บพี่ไปพิจารณาหน่อย เผื่อว่าเรา…อยากคบกับใครสักคน”

“