ตอนที่ 213

ช่างน่าแปลก ... นับตั้งแต่เด็กสาวก้าวเข้ามาในชีวิต คนโลวเทคที่แทบไม่แตะโทรศัพท์เช่นเขา บัดนี้กลับกลายเป็นคนที่ไม่ว่าจะเดินไปไหน ก็มักถือมันติดมือไปด้วยเสมอแม้กระทั่งตอนเข้าห้องน้ำแค่ไม่กี่นาที

เอ... จะว่าติดโซเซียลรึก็ไม่ใช่ เพราะเขาไม่ได้สนใจใครอื่นนอกจากเธอ

ติณณ์ส่ายหน้ายิ้มขำกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของตัวเองแล้วหันกลับไปสะสางงานที่กองพะเนินอยู่เบื้องหน้าต่อ เพราะถึงตอนนี้ตัวจะต้องอยู่ห่างกันด้วยเรื่องงาน

ทว่าเมื่อคืนเจ้าหล่อนส่งมาบ่นว่าอยากทานอาหารทะเล ครั้นจะสั่งมาก็คงไม่สดจุใจ สู้พาไปถึงที่ไม่ได้ ดังนั้นมื้อเย็นของวันนี้เขาจึงแพลนว่าจะพาเธอไปนอกสถานที่ด้วยกัน

พลันหัวคิ้วก็ขมวดมุ่น เหลือบตาไปมองตัวเลขที่ปรากฏบนหน้าจอด้วยความเป็นกังวล อืมม ตอนนี้เพิ่งบ่ายสอง เคลียร์งานอีกสักชั่วโมงก็น่าจะทัน

คำนวณเวลาได้ลงตัวแล้วชายผู้บ้างานก็มุ่งความสนใจไปที่กองแฟ้มตรงหน้าหวังเร่งให้ทุกอย่างเสร็จตามกำหนดโดยไว

ก้อกก้อกก้อก

ความวุ่นวายของงานตรงหน้าทำให้ติณณ์เผลอจดจ่อมกับมันนานถึงสองชั่วโมง กว่าจะรู้สึกตัวก็ตอนที่เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำลายความเงียบ ก่อนที่วินาทีต่อมาใบหน้าบึ้งตึงของใครบางคนจะโผล่พ้