EP 25/3 อย่ามารักกันเลย

“เอาลูกกินนมยังไม่เป็นแล้วยังอยากจะมีลูก ทำไม...ถึงดื้ออย่างนี้นะ ดื้อเหมือนใครกัน” ปากบ่นว่าแต่สองมือแตะที่กระหม่อมของหลานสาว โฉมชบายังไม่หายเคืองโกรธ แต่ความโกรธนั้นเบาบางเมื่อเห็นหน้าหลาน หลานที่ใบหน้าไม่เหมือนลูกสาวตัวเองเลย ทำไมถึงได้เกิดมาตอกย้ำความผิดของคนเป็นแม่ขนาดนี้นะ จะเหมือนแม่ เหมือนป้า เหมือนตากับยายบ้างไม่ได้หรืออย่างไร

“พอเถอะคุณ ลูกเหนื่อยแล้ว” โอภาสติงภรรยา

“ให้ฉันพูดบ้างเถอะ ไม่อย่างนั้นฉันคงอกแตกตาย”

“หนูขอโทษ...หนูขอโทษค่ะแม่”

มือสั่นๆ ของโฉมชบาเลื่อนหาคนเป็นลูก ดึงลูกเข้าสู่วงแขน แล้วหยดน้ำตาก็หลั่งมาเหมือนห่าฝนในฤดูแห่งลมพายุ

“ไม่มีก็ไม่ต้องมี ถ้าไม่มีใครรับเป็นพ่อก็ไม่ต้องมี แม่เลี้ยงเองก็ได้ แม่จะเลี้ยงหลานเอง”

โอภาสยิ้มให้เมียรัก เรื่องมันมาอีหรอบนี้ การปลงคงดีที่สุดแล้ว ท่านถอยออกมาให้แม่ลูกได้คุยกัน มานั่งอยู่กับลูกสาวคนโต เอื้อมมือวางบนกระหม่อมของลูก มือข้างหนึ่งก็ปาดเช็ดน้ำหูน้ำตา

“ขอบใจนะอุ่น ที่ช่วยดูน้อง ยัยออมโชคดีที่มีลูกเป็นพี่สาว รู