ตอนที่1

"ฮื้อ ฮื้อ ฮื้อ อึก"

"ไปเลย! พวกเด็กเหลือขอ ออกจากบ้านของข้าไปเดี๋ยวนี้ ไป! ออกไปให้พ้น พวกตัวซวย" 

โครม! โครม! 

"ฮื้อ ฮื้อ อึก พี่ใหญ่ตื่น  ฮื้อออ พี่ใหญ่" 

เสียงร้องไห้ที่ดังอยู่ใกล้ๆ สลับเสียงด่าทอแหลมปรี๊ดจนแสบแก้วหูและเสียงโครมครามของสิ่งของกระทบพื้นเรียกให้ร่างผอมบางของเด็กสาวตัวน้อยยังไม่ถึงวัยปักปิ่นลืมตาขึ้น ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ ตัวที่ดูไม่คุ้นตาเอาเสียเลย ก่อนที่สายตาจะมาปะทะกับร่างผอมจนแก้มซูบตอบของเด็กชายที่ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำมูกน้ำตา ยิ้มจนเห็นฟันที่เรียงตัวสวยเป็นระเบียบอย่างดีใจ

"พี่ใหญ่ ท่านฟื้นแล้ว เจ็บตรงที่ใดหรือไม่ขอรับ" 

สายตาสับสนงุนงงที่มองฝ่ามือเล็กที่ยกขึ้นลูบเบาๆ สลับกับใบหน้าของเด็กน้อยตรงหน้าด้วยความเหม่อลอยพร้อมด้วยคำถาม เกิดอะไรขึ้น? 

นักศึกษาสาวจบใหม่ นาม เจด้า ลูกครึ่งไทย จีน อายุ 22 ปี เป็นเด็กต่างจังหวัดพ่อแม่ประกอบอาชีพทำไร่ทำสวน โตมากับดินโคลนและการเพาะปลูก พ่อแม่ส่งมาร่ำเรียนทางด้านการเกษตรเพื่อจะนำความรู้ไปต่อยอดให้กับอาชีพของครอบครัวแต่เมื่อเรียนจบยังไม่ได้ทำตามความฝันของพ่อแม่กลับเกิดอุบัติเหตุขึ้นอย่างไม่คาดฝันเมื่อรถยนต์กระบะที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนพุ่งชนจนร่างบึกบึนอวบอัดลอยกระแทกพื้นอย่างแรงจนตายคาที่ จากที่คิดว่าตัวเองคงตายไปแล้วกลับมาโผล่ที่นี่ คิดได้ดังนั้นสายตาจึงหันมาจ้องใบหน้าเล็กที่กำลังมองมาตาแป๋ว แล้วอาการปวดหัวอย่างรุนแรงก็ปะทุขึ้นจนเหงื่อผุดขึ้นเต็มตัว เจ็บปวดทุรนทุรายจนต้องใช้มือที่เล็กขาวกอดกายตัวเอง ก่อนความทรงจำของใครก็ไม่รู้หลั่งไหลเข้ามาในหัวเต็มไปหมด ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไปหลังจากกระอักเลือดออกมาคำโต

"พี่ใหญ่ ฮื้ออออ อย่าเป็นอะไรนะ พี่ใหญ่ ฮื้อออ" 

หลังจากรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง พอลืมตาขึ้นมาก็กลับเห็นรอบกายต่างไปจากครั้งแรกที่เห็น ภาพที่ปรากฏตรงหน้าเป็นภาพหลังคาที่มีรูรั่วเต็มไปหมดและนางก็กำลังนอนอยู่บนกองฟางเหม็นอับ รอบๆ กายมีเพียงกองฟางเต็มไปหมดและมีก้อนกลมๆ ก้อนหนึ่งที่อยู่ห่างจากตรงที่นางนอนไปไม่มาก เมื่อมองดีๆ นางจึงรู้ว่าก้อนกลมนั้นคือน้องชายตัวน้อยของร่างนี้ ใช่ ตอนนี้นางได้เข้ามาอยู่ในร่างของเด็กสาว นาม หนานอี้ซิน อายุ 14 หนาว ที่ได้เสียชีวิตไปด้วยอาการป่วยและสุขภาพที่อ่อนแอจนนางที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ในร่างนี้ได้อย่างไรเหมือนกัน เด็กน้อยผู้นี้คือบุตรีคนโตของนายท่านตระกูลหนานตระกูลพ่อค้าของเมืองซานซัน เมืองที่มีภูเขาล้อมรอบที่ซึ่งเต็มไปด้วยทรัพยากรทางธรรมชาติ และความอุดมสมบูรณ์ ซึ่งได้ถูกโจรดักปล้นและฆ่าตายพร้อมกับฮูหยินของตน ตอนออกเดินทางไปค้าขายต่างเมือง จึงทำให้บุตรทั้งสองคนต้องเผชิญชะตากรรมอยู่อย่างอดๆ อยากๆ กับผู้เป็นอาและอาสะใภ้ ทรัพย์สินเงินทองล้วนโดนฮุบเอาไปทั้งหมด จนตอนนี้ยังถูกไล่ออกจากจวนที่บิดามารดาเป็นผู้สร้างมาอย่างยากลำบาก เหลือแค่ที่ดินผืนนี้เพียงผืนเดียวที่ท่านเจ้าเมืองนำกลับมาคืนให้ได้ เพราะความเวทนาสงสาร ส่วนทรัพย์สินอื่นๆ มิรู้ว่าท่านอาใช้เล่ห์กลอันใดจึงตกไปเป็นของตนอย่างถูกต้อง เจด้าได้แต่ทอดถอนใจรู้สึกเวทนาทั้งชีวิตของตนเองและชีวิตเด็กน้อยนัก ชีวิตก่อนของนางนั้นใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวมีพ่อแม่ พี่ชายหนึ่งคนและน้องสาวอีกหนึ่งคน นางจึงมิได้ห่วงนักเมื่อนางต้องจากมา นางจึงขอเริ่มต้นใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในชีวิตใหม่นี้ แต่ดูจากสภาพความเป็นอยู่แล้วช่างมองไม่เห็นความสบายและความสุขเลย นี่นางต้องมาดิ้นรนต่อสู้เพื่อเอาตัวรอดอีกครั้งในชีวิตใหม่นี้อีกหรือ ทำไมถึงไม่มีความเทพทรู หรือไปอยู่ในร่างคุณหนูตระกูลสูงส่งเหมือนกับนิยายที่ใครหลายๆคนชอบอ่านนะแถมยังมีอีกหนึ่งชีวิตให้รับผิดชอบ เหลือบไปมองร่างเล็กที่ขดตัวอยู่ให้นึกสงสาร เอาก็เอาวะ ถือว่าเป็นการตอบแทนเจ้าของร่างที่ให้นางได้มาอาศัยก่อนจะพยุงร่างกายที่ช่างอ่อนแอนัก ลุกขึ้นเดินออกมาสำรวจรอบๆ บริเวณที่แห่งนี้