เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่3
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-01 22:48:16"สวัสดีจ้ะเด็กๆ" รุ่นพี่สาวสวยเดินเข้ามาทักร่างบางกับร่างสูง
"สวัสดีค่ะ" ร่างบางทักทายตอบ ส่วนร่างสูงผงกศรีษะตอบ "โห...รุ่นน้องปีนี้แม่งโคตรหล่อ" รุ่นพี่อีกคนเดินเข้ามา แล้วเดินวนสำรวจร่างสูง "เก็บอาการหน่อยอีแป้ง เดี๋ยวน้องๆ ก็กลัวมึงพอดี" รุ่นพี่สาวสวยด่าเพื่อนตัวเอง ก่อนจะหันมายิ้มให้ทั้งสองก่อนจะแนะนำตัว "พี่ชื่อซูชิ อยู่ปี2จ้ะ เป็นดาวคณะรุ่นก่อน ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ...แล้วน้องๆ ชื่ออะไรกันบ้าง แนะนำตัวหน่อย" รุ่นพี่สาวสวยพูดพร้อมรอยยิ้ม "หนูชื่อซูพรีมค่ะ" ฉันแนะนำตัวเอง "ผมชื่ออคิราห์ครับ" "กรี๊ด~ แค่ชื่อยังหล่อเลยอ่า~" เมื่อร่างสูงแนะนำตัวเสร็จ รุ่นพี่ที่ชื่อแป้งก็หวีดร้องขึ้นมาอีกครั้ง "เพี๊ยะ" "อีนี่ก็บ้าผู้ชายจัง...เป็นการเป็นงานหน่อยสิ" พี่ซูชิตบศีรษะพี่แป้งไปหนึ่งที "โอ๊ย! ก็น้องมันหล่ออ่ะ กูชอบ" พี่แป้งพูด "ให้น้องมันไปมีอนาคตที่ดีเถอะ" พี่ซูชิตอบ "จริงครับ" ร่างสูงตอบด้วยใบหน้านิ่งๆ "คิกๆ" ฉันหัวเราะเบาๆ เพราะตลกที่เขาช็อตฟีลรุ่นพี่ "โอ๊ย~ เจ็บปวด" พี่แป้งทำท่าทุบอก "ฮ่าๆ สมน้ำหน้า" พี่ซูชิหัวเราะ จากนั้นก็หันมามองฉันกับเขา แล้วเริ่มอธิบายคร่าวๆ ว่าจะต้องทำอะไรบ้าง หลังจากประชุมกันเสร็จ พวกเราก็แยกย้าย "ไปกินข้าวกันป่ะ" เขาเอ่ยชวน "กินไรอ่ะ" เขาถาม "อะไรก็ได้" ฉันตอบ "ข้าวมันไก่?" "ไม่อ่ะ" "ก๋วยเตี๋ยว?" "ไม่อยาก" "ตามสั่ง?" "เพิ่งกินไป" "มึงจะเอายังไงแน่?" เขาเริ่มทำหน้าหงิก "อะไรก็ได้" "อะไรก็ได้ของมึง มันคืออะไรล่ะ? พอกูเสนอก็ไม่เอา งั้นมึงเลือกมาเลย" เขาพูดพร้อมกับตบศีรษะฉันเบาๆ "โอ๊ย! งั้นไปกินหม่าล่า" ฉันตอบพร้อมกับลูบหัวป้อยๆ "เออ แค่นี้ก็จบ" เขาพยักหน้าด้วยความพอใจ แล้วพาฉันเดินไปยังลานจอดรถ "วันนี้แว๊นนะ" เขาชี้ไปที่มอเตอร์ไซค์คันใหญ่สีดำ แล้วหยิบหมวกกันน็อคกับถุงมือมาสวม "เชี่ย! มึงแม่งโคตรเท่อ่ะ กูเข้าใจที่คนอื่นพากันกรี๊ดมึงแล้ว" ฉันมองเขาดวงตาลุกวาว "..." เขามองหน้าฉันด้วยความเอือมระอา "อะไรล่ะ" ฉันทำหน้าเบ้ใส่เขา "เออว่ะ...กูลืม" เขาพูดเบาๆจบ ก็เอาหมวกกันน็อคมาสวมให้ฉันแทน "หืม?" ฉันเบิกตากว้างมองหน้าเขา "เพี๊ยะ" "โอ๊ย! กูเจ็บนะเว้ย ไอ้เชี่ยคิ!!" ฉันด่าเขาพร้อมกับลูบที่หน้าผากที่โดนเขาดีดเมื่อสักครู่ "สมน้ำหน้า ใครใช้ให้มึงมองกูแบบนั้นล่ะ" "มองแบบไหน" "มองเหมือนอยากแดกกูไง" "โอ๊ย! ก็ใครใช้ให้มึงหล่ออ่ะ...กูแค่เคลิ้มนิดๆหน่อยๆเอง...อีกอย่างนะ แค่มองเองทำเป็นขี้งกไปได้ ชิ" ฉันสะบัดหน้าใส่เขาแล้วกอดอก "อ้าว...งอนกูเฉย? สรุปกูผิดที่กูหล่อ?" "ก็เออสิวะ!!" "เหตุผลมึงนี่แม่ง..." "ทำไม?" "กูชอบ...ฮ่าๆ" เขาหัวเราะร่า ก่อนจะคร่อมมอเตอร์ไซค์ แล้วพูดว่า "ขึ้นมา" "มึง...ขากูถึงไหมอ่ะ" "หึหึ" เขาหัวเราะแล้วเอียงมอเตอร์ไซค์ให้เล็กน้อย ฉันจึงขึ้นคร่อมซ้อนรถเขา "เกาะพี่แน่นๆนะน้อง" "ได้เลย" ฉันพูดจบก็ยื่นมือไปดึงเสื้อเขาเอาไว้ เขาจึงออกรถ เขาพาฉันลัดเลาะไปยังซอยที่อยู่หลังมหาลัย ซึ่งบริเวณนั้นจะมีตลาดขายของกิน หลังจากจอดรถแล้ว พวกเราก็เดินไปที่ร้านขายหม่าล่า ฉันเลือกหมูสามชั้น เนื้อไก่ เห็ด ลูกชิ้น ส่วนเขาก็เลือกแล้วเอามารวมกับฉัน รวมกันได้สิบสองไม้ จากนั้นพวกเราก็เดินไปซื้อน้ำปั่น แล้วเดินเล่นอีกเล็กน้อย แล้วเดินมาเอาหม่าล่า จากนั้นก็เดินไปหาโต๊ะนั่ง "อากาศดีนะ แต่ยุงเยอะไปหน่อย" ฉันทำหน้ามุ่ย พร้อมกับตบขา ตบแขนตัวเองที่โดนยุงเล่นงาน "งั้นเปลี่ยนที่นั่งกัน" "ไม่ต้องหรอก กูว่าตรงไหนก็เหมือนกัน เพราะฉะนั้นรีบยัดจ้า" ฉันพูดจบก็จับหม่าล่ายัดใส่ปากตัวเอง แล้วหยิบหม่าล่าจากในแก้วป้อนใส่ปากเขา "อคิราห์" เสียงไม่พอใจเสียงหนึ่งดังขึ้นจากทางหลังของฉัน เมื่อหันไปมองก็พบกับผู้หญิงตัวเล็ก ผิวขาว หน้าตาหน้ารักเหมือนตุ๊กตาเดินได้กำลังทำหน้าตาโกรธเคืองอยู่ "อย่าบอกนะ...ว่าที่ไม่กลับมาคืนดีกับเยลลี่เพราะยัยเพิ้งนี่!" "ห๊ะ?" ฉันถึงกับผงะ จะทะเลาะกันก็ทะเลาะกันไปสิโว้ยจะมาบู้บี้ฉันทำไมล่ะเนี่ย เพิ้งแล้วมันผิดตรงไหน(TT) "อย่าเอาคนอื่นมาเกี่ยว...คุณรู้เหตุผลอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ?" เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบใบหน้าเย็นชา จากนั้นจึงดึงฉันลุกแล้วเดินออกมา "หยุดเลยนะ!" เยลลี่ตะโกน "ไม่ต้องหันไปสนใจ" เขาพูดกับฉัน "แต่..." ฉันมองทางเขาที หันไปมองผู้หญิงคนนั้นที "อคิราห์!!!" เยลลี่ยังคงตะโกนอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ "ไอ้คิ" ฉันเรียกเขา "ไม่ต้องไปสนใจ" เขายังพูดประโยคเดิมอยู่ "จะเอาแบบนี้ใช่ไหม...ได้!!!" เยยลี่ตะโกนมาอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาหยุดและหันไปมอง "ระวัง!" เขาพูดจบก็กอดฉันไว้ "ว้าย!!!" ฉันร้องเสียงหลง เมื่อเยลลี่หยิบน้ำปั่นมาสาดใส่หลังเขาเต็มๆ และที่ไม่โดนฉันเพราะเขาเอาตัวมาบังไว้ "ไอ้คิ!" "อย่าเพิ่งพูด" เขาสั่งแล้วหันไปมองเยลลี่ด้วยแววตาแข็งกร้าว จนเยลลี่ทำตัวไม่ถูก "คือ...เยลลี่...ไม่ได้ตั้งใจ...ฮือๆ" เยลลี่ร้องไห้ "ฟังนะ...เรื่องของเรามันจบไปแล้ว" เขาพูดอย่างเย็นชา "ใจร้าย...ฮือๆ" เยลลี่ทรุดตัวนั่งร้องไห้ ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นซุบซิบด่าพวกฉัน และพากันสงสารเยลลี่ "ใจร้าย? หมายถึงผมหรือคุณ?" เขาแสยะยิ้ม ก่อนจะจับมือฉันเดินไปที่ลานจอดรถ "โคตรเหนียวเลย" เขาบ่น "ไอ้คิ...มึงโอเคป่ะวะ" ฉันถามเขา "โอเคดิ" "จริงเปล่า?" ฉันเอียงคอมองหน้าเขา "จริงสิวะ จะโกหกเพื่อ" "งั้นก็ดี" ฉันพยักหน้า ก่อนจะพูดต่อว่า "ไปล้างตัวก่อนไหม ก่อนที่มดจะขึ้น" "ก็ดี...ตอนนี้แม่งเริ่มไหลลงด้านล่างแล้ว" "กูว่ามึงต้องอาบน้ำแล้วแหละ" "กูก็ว่างั้น" "ไปอาบน้ำหอกูก่อนไหมล่ะ?" "ก็ดี...ตอนนี้กูเหนียวไข่ไปหมดแล้ว" "ไอ้เชี่ยคิ! โคตรจัญxxเลยมึงอ่ะ" ฉันด่าเขา "ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ จากนั้นพวกเราจึงแวะซื้อเสื้อผ้าข้างทาง แล้วไปยังหอพักของฉัน
บทล่าสุด
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่24
หกเดือนต่อมา ภายในห้องโถงของโรมแรมxxx ที่ประดับไปด้วยดอกไม้ รูปถ่ายของคู่บ่าวสาว "เจ้~" ร่างบางในชุดเดรสเกาะอกสีขาวตรงช่วงกระโปรงเย็บด้วยลูกไม้เป็นชั้นๆราวกับเจ้าหญิง กำลังถกกระโปรงวิ่งไปหาเจ้ๆที่เดินเข้ามาภายในงาน "ยัยเด็กคนนี้ นิสัยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน" เจ้คาริสาบ่น แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม"ยินดีด้วยนะไอ้พรีม" เจ้กล้วยหอมจับมือฉันแล้วยิ้มกว้าง "ขอบคุณนะเจ้ๆ ขอบคุณพวกพี่ด้วยนะที่มางานน้อง" ฉันหันไปพูดกับพี่ชเวย์ พี่ใต้หล้า พี่เอว และพี่พิธา "ยินดีด้วยนะ" พวกพี่เขายิ้มกว้าง "ขอบคุณค่ะ...รักเจ้ๆพี่ๆที่สุดเลย" ฉันยิ้มกว้าง"วันนี้แฟน...เอ้ยสามี...ของหนูหล่อไหม?" ฉันถามด้วยความภูมิใจ "หูย! หล่อสิ...งานดีย์~" เจ้คาริสากับเจ้กล้วยหอมพูดพร้อมกัน พี่ชเวย์กับพี่ใต้หล้าจึงทำหน้ายักษ์ใส่ภรรยา ฉันกับไอ้คิมองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ จากนั้นฉันจึงพาพวกเจ้ๆไปนั่งโต๊ะ แล้วมายืนรอรับแขกต่อ "ไอ้รา ซูพรีม ยินดีด้วยนะ" ฉลามและผองเพื่อนแสดงความยินดีกับฉัน "ขอบคุณมากนะ" พวกเราตอบพร้อมกัน จากนั้นจึงนำฉลามและเพื่อนคนอื่นๆไปนั่งโต๊ะ แล้วออกมารับแขกต่อ หลังจากนั้นงานแต่งก็เริ่มขึ้น เปิดวีดีโอพรีเซนเท
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่23
หลังจากมาถึงหอพัก ฉันเดินไปนั่งบนเตียง ส่วนเขาตามมานั่งข้างๆ "ไอ้พรีม...กูขอถามมึงหน่อย" เขาเริ่มบทสนทนา "ถามว่า" "มึงไม่ได้รู้สึกกับกูแบบเพื่อนแล้วใช่ไหม?" เขามองสบตาฉันอย่างค้นหาคำตอบ ส่วนฉันนิ่งเป็นหุ่นไปแล้ว"มึงรู้ไหม...พักนี้มึงพูดถึงไอ้ฉลามน้อยลง แล้วก็เอาแต่ใจกับกู ทำตัวหึงหวงกูมากขึ้น" "..." "หรือเป็นเพราะเราถ่ายคลิปด้วยกัน มึงเลยรู้สึกแบบนี้" "..." "ตอบกูมา...มึงรู้สึกยังไง" "ถ้ากูตอบ...ความเป็นเพื่อนของเราจะเปลี่ยนไปไหม" ฉันถามเขาเสียงสั่น "มันต้องเปลี่ยนอยู่แล้ว" "งั้นกูไม่ตอบ...ฮึก" น้ำตาของฉันไหลรินลงมา "มึงชอบกูใช่ไหม?" "..." "ตอบมาสิ" "ฮือๆ" ฉันส่ายหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลทะลัก "ทั้งๆที่กูคิดว่ามึงกับกูเป็นเพื่อนจะคบกันยาวนานกว่านี้แท้ๆ เฮ้อ" เขาถอนหายใจ "กูผิดเอง...ฮึก...กูไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มหวั่นไหวกับมึงตอนไหน...ฮือๆ...รู้ตัวอีกทีกูก็ชอบมึงไปแล้ว" ฉันสารภาพตามตรง ก่อนจะพูดต่อว่า "แต่ว่า...ไอ้คิ...มึงช่วยลืมมันไปได้ไหม...มึงกลับมาเป็นเพื่อนกูเหมือนเดิมเถอะนะ...มึงอย่าเลิกคบกูเลย...ฮึก" ฉันปล่อยโฮ "มึงแน่ใจใช่ไหม...ถ้าพวกเรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเด
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่22
ร่างสูงอาบน้ำเสร็จก็เดินมาที่ข้างเตียงแล้วพูดว่า "มึงจะนอนค้างที่นี่ไหม?" "ก็ได้" เมื่อร่างบางพูดจบก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ สิบนาทีต่อมา ร่างสูงเก็บกล้องและนั่งตัดต่อคลิปอยู่บนเตียง ร่างบางจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆ "เบลอหน้ากูดีๆนะเว้ย อย่าให้หลุด" ฉันบอกเขา "เชื่อฝีมือกูได้เลย" เขาตอบ และตั้งใจตัดคลิปต่อ วันเวลาผ่านไป เผลอแป็บเดียวก็เข้าสู่เทอมสอง "ซูพรีม ไอ้รา" ฉลามกวักมือเรียกพวกฉันที่กำลังเดินเข้าไปหา วันนี้พวกเรานัดกันกินข้าวกลางวันที่โรงอาหารของคณะวิศวะฯ"เฮ้ย~ ฉลาม...ได้ใส่ช็อปแล้วเหรอ หล่อเท่มากเลยอ่ะ" ฉันทักฉลามที่สวมใส่ช็อปสีแดง ออร่าเปล่งประกายมาก สาวๆในคณะแอบมองกันตรึม"ขอบคุณนะ" ฉลามยิ้ม "กินไรดี" ไอ้คิถาม "ยังไม่รู้ ไปดูกันเถอะ" ฉันตอบ แล้วเดินนำพวกเขาเข้าไปในโรงอาหาร หลังจากทุกคนซื้อข้าวเสร็จ ก็นั่งกินข้าว แล้วพูดคุยกัน ในขณะนั้นก็มีผู้หญิงประมาณสามคนเดินเข้ามาหา "เอ่อ ขอโทษนะคะ ขอไอจีหน่อยได้ไหมคะ?" หนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นแล้วมองไปที่ไอ้คิ "ได้..." "มันมีแฟนแล้วค่ะ" ในขณะที่เขากำลังจะตอบ ฉันก็เอ่ยแทรกขึ้นมา ทำให้พวกผู้หญิงหันมามองหน้าฉัน แล้วทำหน้าเสียดาย จากนั้นจึงเดิ
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่21
"แอ๊ด" ฉันออกจากห้องน้ำ มองไปในห้องที่มีกล้องตั้งอยู่รอบๆก็พูดว่า "มึงพร้อมเกินไปไหมเนี่ย?" "ไหนๆก็จะถ่ายคลิปแล้ว ต้องจัดเต็มสิวะ" "เออๆ แล้วให้กูใส่ชุดไร...ใส่เสื้อมึงได้ไหม?" "แล้วแต่มึงเลย" เขาตอบ แล้วจัดการดูมุมกล้องต่อ ส่วนฉันเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อนักศึกษาแขนยาวของเขามาสวมใส่ โดยไม่ได้สวมชุดชั้นใน ซึ่งชุดของเขาฉันใส่แล้วเหมือนสวมชุดกระโปรงเลย เพราะมันยาวเหนือเข่าเล็กน้อย ฉันเดินไปนั่งบนเตียงคว้ามือหยิบกระเป๋ามาค้น ก็พบถุงน่องครึ่งเข่าสีดำ จึงเอามาสวม "มึงพกถุงน่องด้วยเหรอ?" เขาเงยหน้าจากกล้องขึ้นมาถาม "ใช่" "เตรียมพร้อมดีนะ" เขายิ้ม "อะไร! กูไม่ได้เตรียมเพราะมึงสักหน่อย" ฉันพูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย "กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย มึงร้อนตัวทำไม?" เขาอมยิ้ม "ไอ้คิ!" ใบหน้าของฉันแดงก่ำ "แต่งตัวไป กูไปอาบน้ำก่อน" เขาหัวเราะเบาๆ แล้วหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ "รีบไปเลย! ชิ่วๆ" ฉันไล่เขา ก่อนจะนั่งเติมแป้ง เติมแก้ม เติมลิปสติกให้พอดูมีชีวิตชีวา สิบห้านาทีต่อมา เขาเดินออกจากห้องน้ำโดยนุ่งแค่ผ้าขนหนู และเดินมานั่งข้างฉัน "วันนี้เอาแบบrole play(โรลเพลย์)(บทบาทสมมุติ)ไหม?" "ก็ได้
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่20
สองสัปดาห์ต่อมา ในที่สุดการสอบปลายภาคก็เสร็จสิ้น ฉันนัดไปกินข้าวกับไอ้คิเพื่อฉลอง หลังจากเหน็ดเหนื่อย อดหลับอดนอนจากการติวตลอดหลายวันวันนี้ฉันสวมใส่เสื้อสีชมพูพีซแขนยาวลายดอกไม้หลากสี มีเชือกผูกคล้องคอ บริเวณหน้าอกโค้กมนเป็นรูปหัวใจโชว์เนินอกอวบเล็กน้อย และสวมกระโปรงยีนส์สั้น ส่วนเขาใส่เสื้อยืดด้านในสีขาวสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าไม่ติดกระดุมและสวมใส่กางเกงยีนส์ ซึ่งมันดูน่ารักและดูฮอตสุดๆไปเลย "กินอะไรดี?" เขาถาม "อะ..." "อย่าตอบนะ..ว่าอะไรก็ได้" เขาพูดดักคอฉันที่กำลังจะตอบ "อยากกินปิ้งย่าง" "งั้นก็เลือกร้านเลย" เขาพูดแล้วผายมือเชิญฉันให้เดินนำ ฉันเดินวนอยู่สักพักก็เลือกร้านที่มีคนน้อยๆ เพราะขี้เกียจรอคิวนาน หลังจากเลือกว่าจะกินแบบบุฟเฟ่ต์แล้ว ฉันก็เดินไปตักของกินเล่น ส่วนเขาไปกดน้ำ เมื่อมาถึงที่โต๊ะ ฉันก็ตักของทอดใส่ปากตัวเองก่อน แล้วจึงป้อนเขา "กูแดกเองก็ได้" "กินไปเถอะน่า ไม่ต้องบ่น" เมื่อฉันพูดจบเขาจึงอ้าปากรับหลังจากกินเสร็จฉันก็บอกกับเขาว่าอยากดูหนัง พวกเราจึงไปต่อกันที่โรงหนัง เขาให้ฉันเลือกว่าจะดูหนังเรื่องไหน ฉันจึงเลือกดูหนังตลก ก่อนเข้าโรงหนังเขาก็ซื้อป็อปคอร์
เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast) ตอนที่19
เมื่อร่างบางได้สติคืนกลับมา ก็มองเหม่อไปยังห้องน้ำที่ร่างสูงกำลังใช้อยู่ "แอ๊ด" เขาเปิดประตูเดินออกมาโดยมีผ้าขนหนูพันรอบเอว และใช้ผ้าขนหนูอีกผืนเช็ดไปตามร่างกาย"ลุกไปล้างสิ...หรือจะให้กูล้างให้?" เขาพูดหยอก "กวนตีน" ฉันชูนิ้วกลางให้เขา แต่ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ "ไม่ต้องมาด่าแก้เขิน" "กูไม่ได้เขิน" "ไม่ได้เขินเท่ากับ..." เขาทำหน้าทะเล้น "ไอ้คิ!" "ลุกไปล้างก่อน" "ทำไม?" "ใส่ชุดแบบนี้อยู่ต่อหน้ากู...หรือมึงอยากโดนอีกรอบ?" เขายิ้มมุมปาก แล้วมองมาทางฉันที่นุ่งผ้าเช็ดตัวอย่างหมิ่นเหม่ "นิสัย! แต่ก่อนไม่เห็นมึงจะเป็นแบบนี้" "ก็ตอนนั้นกูยังไม่ได้เลีย...เอ้ยยังไม่ได้มีอะไรกับมึงนี่" "เพี๊ยะ" ฉันฟาดฝ่ามือไปยังต้นแขนเขา เขาหัวเราะก่อนจะพูดต่อว่า "งั้นกูตัดคลิปเลยนะ" "เออ" ฉันตอบรับ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ มองร่องรอยที่เขาฝากไว้ตามเนื้อตัวก็รู้สึกแปลกๆ รู้จักกันมาตั้งนาน ไม่เคยมีวี่แววว่าจะลงเอยแบบนี้ แต่กลับกลายเป็นแบบนี้ไปเสียได้ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉันสวมเสื้อยืด กางเกงขาสั้นเดินออกจากห้องน้ำ และไปยืนอยู่ข้างๆเขาที่กำลังตัดคลิปฉันมองหน้าจอโน๊ตบุ๊คก็รู้สึกว่าใบหน้าเห่อร้อน เสียงครางข
บางทีคุณอาจจะชอบ
พี่สาวดาวคณะกับไอ้เด็กวิศวะข้างบ้าน
Naya Solene473 viewsสะดุดรักวิศวะขี้หึง
ชาไทยเย็น2.1K viewsรักหวานของนายเย็นชา
Dream Of My World / ในฝัน266 viewsสามี 2
พลอยแก้ว408 viewsพลาดรัก แวมไพร์เย็นชา
มินซอลทัง225 viewsNevermind ไม่เหลือทางที่จะรัก
Sweet_Moon206 viewsพิษเพื่อนสนิท
ซากิระ108 viewsLOVE RHYTHM จังหวะรักมาเฟียร้าย
MaRich_766 views
