ตอนที่ 50 (จบเล่ม 2)

ตอนที่ 50

เย็นวันหนึ่ง ในขณะที่เฟิงหลี่เฉียงกำลังตรวจการบ้านให้ลู่เหยาหลง อยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน เขาก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันไดมา เมื่อเห็นคนที่มา เป็นขันทีหลี่จิว เขาก็แปลกใจมาก

เด็กหนุ่มจึงเชิญให้เข้ามาในบ้าน “ขอเชิญใต้เท้าเข้ามาก่อน หวังว่าท่านคงจะไม่รังเกียจบ้านอันคับแคบของข้านะ” จากนั้นเขาสั่งให้ลู่เหยาหลงไปชงชามา

หลี่จิวไม่ตอบ แต่มองเขาด้วยหางตา เพราะรู้ว่าบัณฑิตหนุ่มล้อเลียนเขา พวกเขานั่งคุยกันที่ระเบียงหน้าบ้าน เมื่อหลี่จิวยกถ้วยชาขึ้นจิบ เขาก็แทบจะคายทิ้ง

ขันทีหนุ่มถามด้วยเสียงไม่พอใจว่า “นี่มันชาอะไร! ทำไมถึงขมขนาดนี้!”

เฟิงหลี่เฉียงซึ่งจิบชาอย่างสบายใจ ก็ตอบหน้าตาเฉยว่า “ชาผู่เอ๋อ”

“แล้วทำไมมันถึงขมขนาดนี้!” ขันทีหนุ่มพยายามเพ่งมองสีและใบชาทั้งในถ้วยและในกา เขากลัวว่าเฟิงหลี่เฉียงจะแกล้งเขา แต่ก็พบว่าอีกฝ่ายจิบชาในกาเดียวกัน

“ก็เพราะมันเป็นใบชาที่ถูกที่สุด” เมื่อตอบด้วยความจริงใจเสร็จ บัณฑิตหนุ่มก็จิบชาต่อเหมือนไม่รู้สึกอะไร

หลี่จิววางถ้วยชาลงทันที “เจ้าก็ได้รับรางวัลพระราชทานไปไม่น้อย