การเดินทางไปเมืองใหม่

หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายที่หอนาฬิกาบิ๊กเบน เมรี่และทีมก็กลับมายังคลินิกใต้ดินของหมอเจเน็ตอีกครั้ง พวกเขาใช้เวลาหลายวันในการพักฟื้นร่างกายที่บอบช้ำจากเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมา เอดิสันอาการดีขึ้นมากแล้ว สามารถเดินได้โดยไม่ต้องใช้ไม้ค้ำยัน ส่วนเบ็นก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

"พวกเราทุกคนต้องพักผ่อนให้เพียงพอนะคะ" หมอเจเน็ตกล่าวด้วยความเป็นห่วง "การเดินทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล"

มิสเตอร์คลาร์ก ซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นพันธมิตรที่ไว้ใจได้แล้ว กำลังเตรียมเอกสารหลักฐานทั้งหมดที่ได้มาจากคฤหาสน์เวย์แลนด์

"ผมจะนำหลักฐานทั้งหมดนี้ไปมอบให้ตำรวจและผู้สื่อข่าวที่ไว้ใจได้ครับ" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ท่านบารอนเวย์แลนด์จะถูกเปิดโปงให้คนทั้งโลกรู้!"

เลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์ น้ำตาคลอเบ้า "ในที่สุดพี่ชายของฉันก็ได้รับความเป็นธรรมแล้ว"

เมรี่มองไปที่แฟ้มเอกสารในมือของมิสเตอร์คลาร์ก เธอรู้สึกโล่งใจที่การผจญภัยอันตรายที่ผ่านมาได้นำพวกเขามาสู่จุดนี้

"แล้วเราจะไปไหนกันต่อคะ?" เฟรเดอริคถาม

"เราจะไป แมนเชสเตอร์ ครับ" เอดิสันตอบ "เราต้องไปหาผู้เชี่ยวชาญด้านประวัติศาสตร์ที่รู้จักกับปู่ทวดของผม"

"ทำไมเราต้องไปที่นั่นคะ?" เมรี่ถามด้วยความสงสัย

"เพราะปู่ทวดของผมเคยทิ้งเบาะแสบางอย่างไว้ที่นั่นครับ" เอดิสันตอบ "เป็นเบาะแสที่จะนำเราไปสู่ความจริงเกี่ยวกับ 'เงาแห่งลอนดอน' และ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ที่สมบูรณ์แบบ"

พวกเขาตัดสินใจที่จะเดินทางโดยรถไฟ เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกติดตามจากคนร้ายที่อาจยังหลงเหลืออยู่

ห้อง VIP ที่ซ่อนเร้น

ขบวนรถไฟที่มุ่งหน้าสู่แมนเชสเตอร์นั้นหรูหราและสะดวกสบายกว่ารถไฟที่พวกเขาใช้หลบหนีเป็นไหนๆ พวกเขาเลือกที่นั่งในตู้โดยสารชั้นหนึ่งที่เงียบสงบ เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกรบกวน

ในระหว่างการเดินทาง เมรี่ก็เดินไปที่ห้องอาหารเพื่อหาอะไรดื่มแก้กระหาย ขณะที่เธอกำลังเดินผ่านตู้โดยสารที่เชื่อมต่อกัน เธอก็สังเกตเห็นประตูห้อง VIP บานหนึ่งที่ดูโดดเด่นกว่าประตูอื่นๆ มันถูกปิดอย่างมิดชิด และมีชายร่างใหญ่สองคนในชุดสูทสีดำยืนเฝ้าอยู่

เมรี่รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เธอตัดสินใจที่จะเข้าไปใกล้ประตูบานนั้นเพื่อฟังว่าเกิดอะไรขึ้นภายในห้อง

เสียงพูดคุยดังแว่วออกมาจากภายในห้อง VIP เป็นเสียงของผู้ชายหลายคน และเสียงหนึ่งก็ทำให้เมรี่ต้องหยุดนิ่งทันที

"ท่านบารอนเวย์แลนด์ทำพลาดแล้ว!" เสียงหนึ่งกล่าว "เขาหลงระเริงในอำนาจมากเกินไปจนไม่ระมัดระวัง"

"แต่เขาก็ไม่ใช่ผู้นำที่แท้จริงนี่!" อีกเสียงหนึ่งกล่าว "ผู้นำที่แท้จริง...คือ 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' ยังคงอยู่เบื้องหลังความมืดมิด"

เมรี่ถึงกับผงะ! 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' อย่างนั้นหรือ? นั่นหมายความว่ายังมีผู้อยู่เบื้องหลังท่านบารอนเวย์แลนด์อีก!

"ใช่" เสียงแรกกล่าวต่อ "ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์จะไม่ยอมให้แผนการของเขาต้องล้มเหลว 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ต้องเป็นของเรา!"

"แล้วพวกเราจะทำอย่างไรกับนักสืบตระกูลแบล็ควู้ดดี?" อีกเสียงหนึ่งถาม "พวกเขาใกล้จะเข้าถึงความจริงมากเกินไปแล้ว"

"จัดการพวกเขาซะ!" เสียงแรกกล่าวอย่างเฉียบขาด "ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงแมนเชสเตอร์!"

เมรี่หัวใจเต้นรัวด้วยความหวาดกลัว เธอรู้ว่าพวกเขากำลังตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง!

ความลับที่คาดไม่ถึง

เมรี่รีบวิ่งกลับมาที่ที่นั่งของเธอทันที เธอเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ทุกคนฟังอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของทุกคนซีดเผือดด้วยความตกใจ

"เป็นไปไม่ได้!" เฟรเดอริคอุทาน "ยังมีผู้นำอยู่เบื้องหลังท่านบารอนเวย์แลนด์อีกหรือ!"

"ดูเหมือนว่า 'เงาแห่งลอนดอน' จะไม่ใช่แค่กลุ่มเล็กๆ อย่างที่เราคิดไว้" อเล็กซานเดอร์กล่าว "มันคือองค์กรขนาดใหญ่ที่มีผู้นำซ่อนอยู่หลายคน!"

"แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีครับ?" เอดิสันถาม "พวกเขาจะต้องมาหาเราแน่ๆ!"

"เราต้องไปจากรถไฟขบวนนี้ให้เร็วที่สุดครับ" เบ็นกล่าว "ก่อนที่พวกเขาจะลงมือ!"

แต่พวกเขาก็ไม่ทันแล้ว! มีชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำสองคนเดินตรงมาที่พวกเขาจากทางเดิน และจ้องมองพวกเขาด้วยสายตาที่เย็นชา

"พวกคุณคงจะอยากลงจากรถไฟสินะครับ" ชายคนหนึ่งกล่าวด้วยรอยยิ้มที่น่าขนลุก "แต่ผมไม่คิดว่าพวกคุณจะไปไหนได้หรอกครับ!"

เสียงปืนดังขึ้นอย่างรุนแรง ทำให้ผู้โดยสารคนอื่นๆ ต่างพากันกรีดร้องด้วยความตกใจและหวาดกลัว

"หลบ!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน

พวกเขาพุ่งตัวหลบกระสุนทันที การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือดในตู้โดยสารแคบๆ

"พวกแกหนีไม่พ้นหรอก!" ชายคนหนึ่งตะโกน "ส่งแฟ้มหลักฐานมา!"

เมรี่มองไปที่หน้าต่างที่ถูกยิงแตกเป็นเสี่ยงๆ เธอนึกถึงการกระโดดหนีที่หอนาฬิกาบิ๊กเบน!

"ไปค่ะ!" เมรี่ตะโกน "เราต้องกระโดดหนี!"

"บ้าไปแล้วหรือเมรี่!" เฟรเดอริคตะโกน "รถไฟกำลังวิ่งอยู่ด้วยความเร็วสูงนะ!"

"เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วค่ะ!" เมรี่ตอบ "เราต้องไป!"

เธอดึงแขนของเฟรเดอริคและเลดี้อลิซาเบธ แล้วพุ่งตัวไปที่หน้าต่างที่แตกอยู่ทันที อเล็กซานเดอร์และเอดิสันช่วยกันจัดการกับลูกสมุนของ 'เงาแห่งลอนดอน' และตามพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว

"ตามพวกเขาไป! อย่าให้พวกเขาหนีไปได้!" ชายคนหนึ่งตะโกน

เบ็นใช้ตัวบังกระสุนไว้เพื่อเปิดโอกาสให้เมรี่และคนอื่นๆ กระโดดหนี

"ไปเลย!" เบ็นตะโกน "ข้าจะตามไปทีหลัง!"

เมรี่และทีมกระโดดออกไปนอกรถไฟทีละคนๆ พวกเขาร่วงหล่นลงไปในความมืดมิดและกลิ้งไปตามพื้นดินที่เต็มไปด้วยกรวดและหินอีกครั้ง

การรอดพ้นอย่างหวุดหวิด

พวกเขาหยุดลงที่ข้างทางรถไฟอย่างน่าหวาดเสียวอีกครั้ง ทุกคนต่างได้รับบาดเจ็บและมีรอยถลอกเต็มตัว แต่พวกเขาก็รอดมาได้

"เราอยู่ที่ไหนกันครับ?" เฟรเดอริคถามด้วยน้ำเสียงที่หอบหายใจ

เมรี่มองไปที่ป้ายสถานีรถไฟเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา มันเขียนว่า 'สถานีเชสเชอร์'

"เราต้องหาที่หลบซ่อนค่ะ" เลดี้อลิซาเบธกล่าว "พวกเขาจะต้องมาตามหาเราแน่ๆ"

แต่แล้ว จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง...

"พวกแกคิดว่าจะหนีพ้นอย่างนั้นหรือ!" เสียงนั้นกล่าว "ข้าจะไม่มีวันปล่อยให้พวกแกหนีไปได้!"

พวกเขาหันไปมอง และพบกับชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำที่กระโดดลงมาจากรถไฟ! เขาคือหนึ่งในชายที่อยู่ในห้อง VIP!

"ฉันจะจัดการเอง!" เบ็นตะโกน เขาตามมาสมทบกับพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว

เบ็นและชายร่างใหญ่ต่อสู้กันอย่างดุเดือด การต่อสู้ดำเนินไปอย่างรวดเร็วและรุนแรง และในที่สุด เบ็นก็สามารถเอาชนะชายร่างใหญ่นั้นได้

"เราต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดครับ" เบ็นกล่าว "ก่อนที่พวกเขาจะส่งคนมาเพิ่ม"

พวกเขาเดินโซซัดโซเซไปตามทางรถไฟที่มืดมิด ท่ามกลางสายฝนที่ยังคงตกอยู่ และมองหาที่หลบซ่อน

"เราไปที่นั่นกันดีกว่าครับ" เอดิสันชี้ไปที่โรงเก็บของเก่าๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา

พวกเขาเข้าไปหลบในโรงเก็บของนั้น มันมืดและอับชื้น แต่ก็ปลอดภัยจากสายตาของคนร้าย

"พวกเราต้องคิดแผนใหม่" อเล็กซานเดอร์กล่าว "เราต้องไปถึงแมนเชสเตอร์ให้ได้!"

เมรี่มองไปที่ทุกคน เธอรู้ว่าการผจญภัยครั้งนี้ยังไม่จบลง และพวกเขากำลังจะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก

"แล้ว 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' ที่พวกเขาพูดถึงคือใครกันแน่คะ?" เมรี่ถาม

ไม่มีใครตอบได้...แต่พวกเขาก็รู้ว่าการเดินทางในครั้งนี้ จะนำพวกเขาไปสู่ความจริงที่ยิ่งใหญ่และน่าตกใจยิ่งกว่าที่พวกเขาเคยเจอมาทั้งหมด!