ใจกลางบิ๊กเบน

เสียงติ๊กต็อกของกลไกนาฬิกาดังก้องไปทั่วห้องลับที่อยู่ใจกลางหอนาฬิกาบิ๊กเบน บรรยากาศภายในห้องนั้นทั้งน่าเกรงขามและน่าสะพรึงกลัว กลไกขนาดมหึมาที่สลับซับซ้อนกำลังทำงานอย่างต่อเนื่อง และ 'นาฬิกาแห่งกาลเวลา' ที่อยู่ตรงกลางห้องก็เปล่งแสงสว่างสีเงินระยิบระยับออกมา

เมรี่และทีมยืนเผชิญหน้ากับท่านบารอนเวย์แลนด์ ดวงตาของเมรี่จับจ้องไปที่จดหมายที่อยู่ในมือของเขา ซึ่งก็คือ 'กุญแจสู่มรดก' ที่มิสซิงเกอร์ตามหา

"แกคิดว่าแกจะหยุดข้าได้งั้นหรือ?" ท่านบารอนเวย์แลนด์หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "ข้าได้ปลดล็อกพลังของ 'นาฬิกาแห่งกาลเวลา' ได้แล้ว! ในอีกไม่กี่นาทีนี้ เวลาก็จะหยุดลงและลอนดอนก็จะตกไปอยู่ภายใต้เงาของข้าตลอดไป!"

"ไม่มีทางหรอก!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน เขาพุ่งเข้าใส่ท่านบารอนเวย์แลนด์ทันที

แต่ท่านบารอนเวย์แลนด์กลับเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ เขาหลบหมัดของอเล็กซานเดอร์ได้อย่างง่ายดาย แล้วใช้กำลังมหาศาลผลักอเล็กซานเดอร์กระเด็นไปชนกับกำแพง

"ข้ามีพลังมากกว่าที่พวกแกคิดนัก!" ท่านบารอนเวย์แลนด์คำราม "ข้าคือปรมาจารย์แห่งเวลา!"

เอดิสันซึ่งยังคงบาดเจ็บที่ขา พยายามเล็งปืนไปที่ท่านบารอนเวย์แลนด์ แต่เขาก็ไม่สามารถยิงได้เพราะกลัวว่ากระสุนจะไปโดนกลไกของนาฬิกา

"อย่าขยับนะเอดิสัน!" ท่านบารอนเวย์แลนด์กล่าว "ไม่อย่างนั้นข้าจะทำให้ขาของแกแหลกละเอียด!"

เฟรเดอริคและเบ็นพุ่งเข้าใส่ลูกสมุนของท่านบารอนเวย์แลนด์อย่างดุเดือด การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างชุลมุนวุ่นวายภายในห้องแคบๆ ที่เต็มไปด้วยเฟืองและกลไก

เมรี่มองไปที่ท่านบารอนเวย์แลนด์ด้วยความโกรธแค้น เธอรู้ว่าเธอต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อหยุดเขา

ทางเลือกสุดท้าย

"คุณไม่มีทางชนะหรอก!" เมรี่ตะโกน "คุณจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง!"

"ทำลายอย่างนั้นหรือ?" ท่านบารอนเวย์แลนด์หัวเราะ "ไม่! ข้าจะสร้างระเบียบใหม่ขึ้นมาต่างหาก! ระเบียบที่ไม่มีใครจะมาขัดขวางข้าได้!"

เขาเดินเข้าไปใกล้ 'นาฬิกาแห่งกาลเวลา' และยื่นมือไปสัมผัสกับกลไกที่กำลังหมุนอยู่ แสงสว่างสีเงินก็พลุ่งพล่านออกมาอย่างรุนแรง

"นี่คือพลังที่แท้จริง!" ท่านบารอนเวย์แลนด์คำราม "พลังที่จะทำให้ข้าเป็นพระเจ้า!"

ในขณะที่ท่านบารอนเวย์แลนด์กำลังหลงระเริงในอำนาจ เมรี่ก็เห็นโอกาส เธอคว้ามีดสั้นที่ได้รับมาจากปู่ทวดไว้แน่น เธอรู้ว่ามีดเล่มนี้คือสิ่งเดียวที่จะทำลายพลังของ 'นาฬิกาแห่งกาลเวลา' ได้

"เมรี่! ไม่นะ!" เอดิสันตะโกน "มันอันตรายเกินไป!"

แต่เมรี่ไม่ฟัง เธอพุ่งเข้าไปหานาฬิกา เธอรู้ว่านี่คือทางเลือกสุดท้ายของเธอ!

"แกคิดว่าจะทำอะไรข้าได้!" ท่านบารอนเวย์แลนด์ตะโกน เขาพยายามจะยิงปืนใส่เมรี่ แต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างที่น่าตกใจ

ใบหน้าของมิสซิงเกอร์ปรากฏขึ้นบนจานหมุนของนาฬิกา!

"ท่านบารอนเวย์แลนด์..." เสียงของมิสซิงเกอร์ดังขึ้นอย่างอ่อนล้า "คุณจะไม่มีวันชนะหรอก...กุญแจที่คุณถืออยู่...มันคือ กับดัก!"

ท่านบารอนเวย์แลนด์มองไปที่มิสซิงเกอร์ด้วยความตกใจ "เป็นไปไม่ได้! แกจะต้องอยู่ในคุกใต้ดิน!"

"ฉันรู้ว่าคุณจะมาที่นี่" มิสซิงเกอร์กล่าวต่อ "ฉันจึงได้เปลี่ยนรหัสลับของนาฬิกา...มันคือกับดักที่จะทำลายคุณเอง!"

ความโกรธแค้นและแสงแห่งความหวัง

ใบหน้าของท่านบารอนเวย์แลนด์เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำด้วยความโกรธแค้น "แกหลอกข้าอย่างนั้นหรือ!"

เขาเล็งปืนไปที่มิสซิงเกอร์ที่อยู่ในจานหมุนของนาฬิกา แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเหนี่ยวไกปืน เมรี่ก็กระโดดเข้าใส่ท่านบารอนเวย์แลนด์อย่างรวดเร็ว

"ปล่อยเธอไปนะ!" เมรี่ตะโกน

การต่อสู้ระหว่างเมรี่กับท่านบารอนเวย์แลนด์เกิดขึ้นอย่างดุเดือด เมรี่ใช้ทักษะการต่อสู้ทั้งหมดที่มีเพื่อต่อสู้กับเขา แต่เขาก็แข็งแกร่งเกินไป

"แกไม่มีทางชนะข้าได้หรอก!" ท่านบารอนเวย์แลนด์คำราม เขาใช้มือบีบคอของเมรี่อย่างแรง!

เมรี่รู้สึกว่าอากาศกำลังจะหมดไปจากปอดของเธอ เธอพยายามที่จะหายใจ แต่ก็ทำไม่ได้

ในจังหวะวิกฤตนั้นเอง มีดสั้นในมือของเมรี่ก็เปล่งแสงออกมาอย่างรุนแรง! แสงสว่างนั้นส่องกระทบไปที่ใบหน้าของท่านบารอนเวย์แลนด์ ทำให้เขาต้องหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด

"แสงนี่มันอะไรกัน!" ท่านบารอนเวย์แลนด์ร้องออกมา

เมรี่ใช้โอกาสนี้แทงมีดสั้นลงไปที่กลไกของนาฬิกาอย่างแรง!

"เปรี้ยง!"

เสียงระเบิดดังสนั่นไปทั่วห้อง แสงสว่างสีเงินพลุ่งพล่านออกมาอย่างรุนแรง กลไกของนาฬิกาเริ่มแตกเป็นเสี่ยงๆ และแผ่นเหล็กขนาดใหญ่ที่อยู่บนเพดานก็ร่วงลงมา!

"หนีไปครับ!" เอดิสันตะโกน "ที่นี่กำลังจะถล่ม!"

ท่านบารอนเวย์แลนด์ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าเมรี่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและโกรธแค้น "แกทำลายทุกอย่าง! แกทำลายความฝันของข้า!"

เขาพุ่งตัวเข้าใส่เมรี่อีกครั้ง แต่เมรี่ก็ไม่ยอมแพ้ เธอดึงมีดสั้นออกมา แล้วจ่อไปที่หน้าอกของเขา

"คุณไม่มีทางชนะหรอก!" เมรี่กล่าว "ความจริงจะเปิดเผยทุกอย่าง!"

ท่านบารอนเวย์แลนด์ยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว "ความจริงอย่างนั้นหรือ? คิดว่ามีดเล่มนี้จะทำอะไรข้าได้!"

เขาจับตัวเมรี่ แล้วพุ่งไปที่หน้าต่างของหอนาฬิกา!

"เรามาดูกันว่าใครจะอยู่รอด!" ท่านบารอนเวย์แลนด์คำราม

เขากระโดดออกไปนอกหน้าต่างพร้อมกับเมรี่!

"เมรี่!" อเล็กซานเดอร์และเฟรเดอริคตะโกนด้วยความตกใจ

เบ็นและเอดิสันวิ่งมาที่หน้าต่าง พวกเขามองลงไปด้านล่าง และเห็นร่างของเมรี่และท่านบารอนเวย์แลนด์กำลังร่วงหล่นลงมา!

"ไม่นะ!" เลดี้อลิซาเบธกรีดร้อง

พวกเขาเห็นท่านบารอนเวย์แลนด์พยายามจะใช้มีดสั้นแทงเมรี่ แต่เมรี่ก็ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีผลักมีดสั้นออกจากมือของเขา! มีดสั้นร่วงลงไปในความมืดมิด

ในวินาทีสุดท้าย ก่อนที่พวกเขาจะกระทบกับพื้นดินเบื้องล่าง เมรี่ก็ใช้เท้าของเธอเตะเข้าที่หน้าของท่านบารอนเวย์แลนด์อย่างแรง ทำให้เขาล้มคว่ำลงไป

"ตูม!"

เสียงกระทบพื้นดังสนั่น ร่างของท่านบารอนเวย์แลนด์และเมรี่ก็ตกลงไปในความมืดมิดของแม่น้ำเทมส์!

"เมรี่! เมรี่!" เฟรเดอริคตะโกนด้วยความสิ้นหวัง

ความเงียบที่รอคอย

บรรยากาศในห้องเงียบสงัดลงทันที ทุกคนยืนนิ่งและมองลงไปในความมืดมิดของแม่น้ำเทมส์ด้วยความรู้สึกที่ปวดร้าว

"เราเสียเธอไปแล้ว..." เลดี้อลิซาเบธกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

เอดิสันมองไปที่อเล็กซานเดอร์และเฟรเดอริค เขารู้ว่าความสูญเสียครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก

แต่แล้ว จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านล่าง...

"พวกเราไม่เป็นไรครับ!"

พวกเขาหันไปมอง และเห็นเมรี่กำลังพยุงตัวเองขึ้นมาจากแม่น้ำที่สกปรก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยโคลนและน้ำ แต่ดวงตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

"เมรี่! เธอยังมีชีวิตอยู่!" เฟรเดอริคตะโกนด้วยความดีใจ

เมรี่พยุงตัวเองขึ้นมาบนบกอย่างช้าๆ เธอรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว แต่เธอก็ยังคงยิ้มออกมาได้

"แล้วท่านบารอนเวย์แลนด์ล่ะคะ?" เลดี้อลิซาเบธถาม

เมรี่มองไปที่แม่น้ำเทมส์ที่มืดมิด "เขา...เขาตายแล้วค่ะ"

ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"แล้วมิสซิงเกอร์ล่ะคะ?" เมรี่ถามด้วยความเป็นห่วง

"เธอปลอดภัยแล้วครับ" จอห์นตอบ "เธอติดอยู่ในจานหมุนของนาฬิกา แต่เราช่วยเธอออกมาได้แล้ว"

เมรี่มองไปที่ทุกคน เธอรู้ว่าพวกเขาได้รับชัยชนะแล้ว 'เงาแห่งลอนดอน' ถูกเปิดโปง และ 'ปรมาจารย์แห่งเงา' ก็ได้จบชีวิตลงแล้ว

แต่เธอก็รู้ว่าการเดินทางของพวกเขายังไม่จบลง และยังมีภารกิจอีกมากมายที่รอพวกเขาอยู่...