รหัสลับในห้องสมุดเก่า

เช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมกับสายฝนที่ยังคงโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย เมรี่และทีมใช้เวลาทั้งคืนหลบซ่อนตัวอยู่ในโรงเก็บของเก่าๆ ที่สถานีรถไฟเชสเชอร์ ท่ามกลางความมืดและอากาศที่หนาวเย็น อเล็กซานเดอร์และเฟรเดอริคช่วยกันทำแผลให้เอดิสันและเบ็นอย่างเร่งด่วน

"เราต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์จะต้องส่งคนมาตามหาเราแน่ๆ"

"แล้วเราจะไปแมนเชสเตอร์อย่างไรคะ?" เลดี้อลิซาเบธถาม

"เราจะเดินไปตามรางรถไฟครับ" เบ็นเสนอ "มันเป็นเส้นทางที่ไม่มีใครคาดคิดว่าเราจะใช้"

พวกเขาตัดสินใจที่จะเดินเท้าไปยังแมนเชสเตอร์ ซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายไมล์ โดยมีเบ็นผู้ซึ่งคุ้นเคยกับเส้นทางรถไฟดี คอยนำทางและคุ้มกัน พวกเขาเดินไปอย่างช้าๆ และเงียบเชียบ ท่ามกลางบรรยากาศที่มืดมัวและเต็มไปด้วยไอหมอก

"ผมไม่คิดเลยว่าองค์กรนี้จะใหญ่โตขนาดนี้" เฟรเดอริคพึมพำ "แล้ว 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' คือใครกันแน่ครับ?"

"ผมก็ไม่แน่ใจครับ" เอดิสันตอบ "แต่เขาน่าจะเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังความชั่วร้ายทั้งหมด"

เมรี่กุมมือของพี่ชายไว้แน่น เธอรู้สึกถึงความกลัวที่คืบคลานเข้ามาในใจ แต่เธอก็รู้ว่าเธอต้องเข้มแข็งเพื่อปกป้องทุกคน

หลังจากเดินเท้ามาเป็นเวลาหลายชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงเมืองแมนเชสเตอร์ในที่สุด มันเป็นเมืองอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยโรงงานและตึกรามบ้านช่องที่ดูเก่าแก่

"เราต้องไปที่ห้องสมุดประจำเมืองครับ" เอดิสันกล่าว "ปู่ทวดของผมเคยทิ้งเบาะแสไว้ที่นั่น"

พวกเขาเดินทางไปยังห้องสมุดประจำเมืองแมนเชสเตอร์ ซึ่งเป็นอาคารเก่าแก่ขนาดใหญ่ที่ดูโอ่อ่าแต่กลับมีบรรยากาศที่เงียบสงัดเกินไป

"คุณแน่ใจนะคะว่าเบาะแสอยู่ที่นี่?" เมรี่ถาม

"ผมแน่ใจครับ" เอดิสันตอบ "ปู่ทวดของผมเป็นคนรักหนังสือและเป็นนักสืบที่ชาญฉลาด เขาจะต้องซ่อนเบาะแสไว้ในที่ที่ไม่มีใครคาดคิด"

เบาะแสที่ซ่อนเร้น

พวกเขาเดินเข้าไปในห้องสมุดอย่างเงียบเชียบ บรรณารักษ์ผู้สูงอายุที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์เงยหน้าขึ้นมองพวกเขาด้วยความสงสัย

"พวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่ครับ?" บรรณารักษ์ถาม

"เรามาหาหนังสือประวัติศาสตร์ครับ" อเล็กซานเดอร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

บรรณารักษ์พยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็กลับไปอ่านหนังสือของเขาต่อ

เอดิสันพาพวกเขาไปยังชั้นหนังสือที่เต็มไปด้วยหนังสือประวัติศาสตร์เก่าๆ เขาไล่นิ้วไปตามสันหนังสือแต่ละเล่ม ราวกับกำลังตามหาสิ่งที่คุ้นเคย

"อยู่ไหนนะ..." เอดิสันพึมพำ

"คุณกำลังหาอะไรอยู่คะ?" เมรี่ถาม

"ผมกำลังหาหนังสือที่ปู่ทวดเคยใช้เป็นรหัสลับครับ" เอดิสันตอบ "มันเป็นหนังสือที่ไม่มีชื่อเรื่องและไม่มีผู้แต่ง"

พวกเขาใช้เวลาอยู่พักใหญ่ในการค้นหา และในที่สุด เฟรเดอริคก็พบกับหนังสือเล่มหนึ่งที่ดูผิดปกติ มันไม่มีชื่อเรื่องและปกก็ดูเก่าและซีดจางกว่าหนังสือเล่มอื่นๆ

"นี่หรือเปล่าครับ?" เฟรเดอริคถาม

เอดิสันรับหนังสือมาเปิดดู เขายิ้มออกมาเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ภายในหนังสือ!

มันไม่ใช่หนังสือธรรมดา แต่เป็น สมุดบันทึก ที่เต็มไปด้วยรหัสลับและแผนผัง!

"นี่แหละครับ!" เอดิสันกล่าวด้วยความตื่นเต้น "นี่คือเบาะแสทั้งหมดที่ปู่ทวดทิ้งไว้ให้เรา!"

ในขณะที่พวกเขากำลังดูสมุดบันทึกอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง...

"พวกแกคิดว่าจะหนีพ้นอย่างนั้นหรือ!"

พวกเขาหันขวับ และพบกับชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำหลายคนยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา หนึ่งในนั้นมีชายคนหนึ่งที่หน้าตาดูคุ้นเคย...เขาคือ มิสเตอร์คลาร์ก!

"มิสเตอร์คลาร์ก! คุณ...คุณมาทำอะไรที่นี่!" เมรี่ถามด้วยความตกใจ

"ข้ามาเพื่อจัดการกับพวกเจ้าไง!" มิสเตอร์คลาร์กกล่าวด้วยรอยยิ้มที่น่าขนลุก "ข้าหลอกพวกเจ้า!"

การหักหลังที่เจ็บปวด

ทุกคนตกตะลึง! พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่ามิสเตอร์คลาร์กจะหักหลังพวกเขา!

"ไม่นะ! คุณโกหก!" เมรี่ตะโกน

"ข้าขอโทษนะหนู" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "แต่ข้าทำเพื่อความอยู่รอดของข้าเอง"

เขาชี้ไปที่ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา "นี่คือ ผู้การฟิลลิปส์ เป็นผู้บัญชาการตำรวจแห่งลอนดอน และเขาคือหนึ่งในสมาชิกที่สำคัญที่สุดของ 'เงาแห่งลอนดอน'!"

ผู้การฟิลลิปส์เดินเข้ามาหาพวกเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย "น่าประทับใจจริงๆ ที่พวกเจ้าตามมาถึงที่นี่ได้"

"คุณก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยหรือคะ!" เลดี้อลิซาเบธกล่าวด้วยความโกรธแค้น

"แน่นอนสิ" ผู้การฟิลลิปส์ตอบ "ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์จะไม่ยอมให้ใครมาทำลายแผนการของเขาได้"

เขาเล็งปืนมาที่สมุดบันทึกในมือของเอดิสัน "ส่งมันมาให้เราซะ! ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าจะตายอยู่ที่นี่!"

การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างฉับพลันอีกครั้ง!

อเล็กซานเดอร์และเฟรเดอริคพุ่งเข้าใส่ลูกสมุนของมิสเตอร์คลาร์กทันที ส่วนเบ็นก็เข้าจัดการกับผู้การฟิลลิปส์

"ไปครับ!" เบ็นตะโกน "ผมจะถ่วงเวลาไว้เอง!"

เอดิสันพยุงตัวเองขึ้นยืน เขาพยายามจะหาทางหนี แต่เขาก็ไม่สามารถไปไหนได้เพราะขาของเขายังบาดเจ็บอยู่

"เราจะทำอย่างไรกันดีครับ!" เฟรเดอริคถาม

เมรี่มองไปที่สมุดบันทึกในมือของเอดิสัน เธอนึกถึงคำพูดของปู่ทวดที่ว่า "ความรู้คืออาวุธที่อันตรายที่สุด"

เธอยื่นมือไปหยิบสมุดบันทึกจากเอดิสัน "คุณเอดิสัน! คุณไปก่อนค่ะ! ฉันจะจัดการเอง!"

"ไม่นะมิสแบล็ควู้ด!" เอดิสันร้องออกมา "มันอันตรายเกินไป!"

แต่เมรี่ไม่ฟัง เธอพุ่งตรงไปยังหน้าต่างบานใหญ่ที่อยู่ด้านหลัง แล้วปีนออกไป!

"หยุดนะ!" ผู้การฟิลลิปส์ตะโกน "อย่าให้เธอหนีไปได้!"

แต่ก็ไม่ทันแล้ว เมรี่กระโดดลงไปจากหน้าต่าง และหายไปในความมืดมิดของค่ำคืน

"ตามเธอไป!" ผู้การฟิลลิปส์ตะโกน

มิสเตอร์คลาร์กมองไปที่หน้าต่างที่เมรี่กระโดดออกไป ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่ซ่อนเร้นอยู่

"ไปไม่ได้หรอกครับท่านผู้การ" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ผมขอโทษด้วยครับ"

เขากดปุ่มบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อ และทันใดนั้นเอง ก็มีแก๊สบางอย่างพุ่งออกมาจากเครื่องปรับอากาศ ทำให้ทุกคนในห้องหมดสติไปในพริบตา!

ความจริงที่ซ่อนอยู่ในเงามืด

มิสเตอร์คลาร์กมองไปที่ร่างของเอดิสัน อเล็กซานเดอร์ และคนอื่นๆ ที่นอนหมดสติอยู่บนพื้น เขายิ้มออกมาด้วยความโล่งใจ

"นายทำได้ดีมากเบ็น" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว

เบ็นที่ยังคงยืนอยู่ข้างๆ พยักหน้าเล็กน้อย "ผมเชื่อใจคุณครับมิสเตอร์คลาร์ก"

"เราต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดครับ" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ก่อนที่คนอื่นๆ จะมาถึง"

เขายื่นมือไปหยิบสมุดบันทึกที่เมรี่ทิ้งไว้บนพื้น และเปิดดูมันอีกครั้ง

"ในที่สุด...เราก็จะได้พบกับ 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' แล้ว" มิสเตอร์คลาร์กกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวังและความมุ่งมั่น

และเขาก็หันไปมองในสมุดบันทึก เขาเห็นแผนผังที่ซับซ้อนที่นำไปสู่ที่ซ่อนลับของ 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' ที่อยู่ไม่ไกลจากลอนดอน และในสมุดบันทึกนั้นยังมีรูปภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่ยิ้มแย้มอยู่...

"เราต้องไปช่วยเธอครับ" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "เธอคือความหวังเดียวของเรา"

แล้วมิสเตอร์คลาร์กและเบ็นก็แบกร่างของเอดิสันและคนอื่นๆ ออกจากห้องสมุดไปอย่างรวดเร็ว โดยทิ้งความเงียบสงัดและปริศนาที่ซับซ้อนไว้เบื้องหลัง

เมรี่ที่กระโดดลงมาได้อย่างปลอดภัย กำลังวิ่งหนีไปตามถนนที่มืดมิดของแมนเชสเตอร์ เธอไม่รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับพี่ชายและเพื่อนๆ ของเธอ แต่เธอก็รู้ว่าเธอจะต้องหาทางหยุดยั้ง 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' ให้ได้!