การแทรกซึม

ความมืดมิดของค่ำคืนที่แสนหนาวเหน็บปกคลุมไปทั่วคฤหาสน์เวย์แลนด์ คฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขา มองลงมาเห็นแสงไฟระยิบระยับของกรุงลอนดอนเบื้องล่าง บรรยากาศเงียบสงัดและเคร่งขรึม ราวกับกำลังปกปิดความลับบางอย่างไว้ภายใน

เมรี่ เฟรเดอริค อเล็กซานเดอร์ และเลดี้อลิซาเบธ ยืนหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ที่อยู่หน้าคฤหาสน์ โดยมีเอดิสันซึ่งยังคงบาดเจ็บที่ขาและต้องใช้ไม้ค้ำยันอยู่ข้างๆ พวกเขาแต่งกายในชุดสีเข้มที่กลมกลืนไปกับความมืด โดยมีเบ็นอดีตคนงานเหมืองที่ไว้ใจได้คอยเป็นกำลังเสริมอยู่ด้วย

"ตามแผนผังอุโมงค์ที่ได้มา ทางเข้าลับจะอยู่ใต้คฤหาสน์ครับ" เอดิสันกระซิบ "เป็นอุโมงค์ที่นำไปสู่ห้องทำงานส่วนตัวของท่านบารอนเวย์แลนด์ได้โดยตรง"

"แต่เราจะเข้าไปในอุโมงค์ได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม

"คุณเบ็นจะช่วยเราเองครับ" อเล็กซานเดอร์ตอบ

เบ็นยิ้มเล็กน้อย เขานำพวกเขาเดินไปยังทางเข้าอุโมงค์ ซึ่งเป็นช่องระบายน้ำขนาดเล็กที่ถูกปิดบังด้วยเถาไอวี่หนาทึบ มันถูกสร้างขึ้นอย่างแนบเนียนจนแทบไม่มีใครสังเกตเห็น

"ทางนี้จะนำเราไปสู่ทางเข้าลับที่แท้จริงครับ" เบ็นกล่าว เขาจัดการเปิดตะแกรงเหล็กที่ปิดทางเข้าออกได้อย่างง่ายดาย

"แล้วรปภ.ที่เฝ้าอยู่ล่ะคะ?" เลดี้อลิซาเบธถามด้วยความกังวล

"ไม่ต้องห่วงครับ" อเล็กซานเดอร์ยิ้ม "ผมได้จัดการเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขาแล้ว"

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงไซเรนจากรถตำรวจดังขึ้นจากด้านนอกคฤหาสน์ ทำให้รปภ.ที่เฝ้าอยู่ต่างพากันวิ่งไปดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และนั่นคือจังหวะที่พวกเขาใช้ในการแทรกซึมเข้าไปในอุโมงค์

การเดินทางสู่ความมืด

อุโมงค์ใต้ดินที่อยู่ใต้คฤหาสน์นั้นดูเก่าแก่และอับชื้นกว่าอุโมงค์ในเมืองมาก กลิ่นดินและกลิ่นเหม็นอับคละคลุ้งไปทั่ว เมรี่รู้สึกถึงความหนาวเย็นที่แผ่ซ่านเข้ามาในกระดูก แต่เธอก็ก้าวเดินต่อไปด้วยความมุ่งมั่น

"ระวังนะครับ" เบ็นกล่าว เขาเดินนำหน้าและส่องไฟฉายนำทาง

พวกเขาเดินไปตามอุโมงค์ที่คดเคี้ยวและซับซ้อนราวกับเขาวงกต ผ่านทางเดินที่เต็มไปด้วยใยแมงมุม และซากปรักหักพังของสิ่งก่อสร้างเก่าๆ ในใจกลางอุโมงค์ พวกเขาก็พบกับกำแพงอิฐขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างแน่นหนา

"นี่คือทางเข้าครับ" เอดิสันกล่าว "ต้องมีสวิตช์ลับอยู่ตรงไหนสักแห่ง"

พวกเขาใช้เวลาอยู่พักใหญ่ในการค้นหาสวิตช์ลับ และในที่สุด เฟรเดอริคก็พบกับอิฐก้อนหนึ่งที่ดูผิดปกติเมื่อสัมผัสมัน เขากดอิฐก้อนนั้นลงไป และกำแพงอิฐก็เลื่อนออกไป เผยให้เห็นทางเข้าสู่ทางเดินอีกทางหนึ่ง

"เยี่ยมมากพี่เฟรเดอริค!" เมรี่กล่าวด้วยความตื่นเต้น

พวกเขาเดินเข้าไปในทางเดินนั้น และพบว่ามันนำไปสู่ห้องใต้ดินขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องเก็บของเก่าๆ ของคฤหาสน์

"ห้องทำงานของท่านบารอนเวย์แลนด์อยู่ชั้นบนครับ" อเล็กซานเดอร์กระซิบ "เราต้องหาทางขึ้นไปโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็น"

พวกเขาค่อยๆ ย่องไปตามบันไดที่ทอดขึ้นไปยังห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ ทุกย่างก้าวของพวกเขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง เพราะรู้ว่าหากพลาดแม้แต่ก้าวเดียว ก็อาจหมายถึงชีวิตของพวกเขา

หลักฐานที่ซ่อนเร้น

เมื่อพวกเขามาถึงห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ พวกเขาก็ต้องตกตะลึงกับความหรูหราอลังการที่อยู่ตรงหน้า โคมระย้าคริสตัลขนาดใหญ่แขวนอยู่บนเพดาน ภาพวาดเก่าแก่ที่ประเมินค่าไม่ได้แขวนอยู่บนผนังทุกด้าน และเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นทำจากไม้เนื้อดีและผ้าไหมชั้นเยี่ยม

"ดูนี่สิครับ" เฟรเดอริคกระซิบ "คฤหาสน์นี้ใหญ่กว่าที่คิดไว้มาก"

"ห้องทำงานของเขาน่าจะอยู่ปีกขวาของคฤหาสน์ครับ" เอดิสันชี้ไปที่ทางเดินอีกทางหนึ่ง "มันเป็นส่วนที่ถูกปกป้องมากที่สุด"

พวกเขาค่อยๆ ย่องไปตามทางเดินที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้าเบาๆ ของพวกเขาที่ดังก้องไปมา เลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์ เดินไปข้างๆ เมรี่ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะเปิดโปงความจริงเกี่ยวกับการตายของพี่ชาย

ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงประตูบานใหญ่ที่ทำจากไม้เนื้อดี มันถูกแกะสลักอย่างวิจิตรบรรจง และมีสัญลักษณ์ของตระกูลเวย์แลนด์อยู่บนนั้น

"ห้องทำงานของเขาอยู่หลังประตูนี้ครับ" อเล็กซานเดอร์กระซิบ

เอดิสันใช้เครื่องมือสะเดาะกุญแจอย่างรวดเร็ว ประตูเปิดออกอย่างเงียบเชียบ เผยให้เห็นห้องทำงานขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารต่างๆ มีแสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟตั้งโต๊ะส่องสว่างอยู่

"ดูนั่นสิคะ!" เมรี่กระซิบชี้ไปที่โต๊ะทำงานขนาดใหญ่ของท่านบารอนเวย์แลนด์

บนโต๊ะทำงานมีแผนที่ลอนดอนที่เต็มไปด้วยจุดสีแดงและเส้นสีดำที่ขีดไว้ และมีแฟ้มลับบางแฟ้มวางอยู่ข้างๆ

"นั่นต้องเป็นหลักฐานที่เราต้องการแน่ๆ ครับ!" เฟรเดอริคกล่าวด้วยความตื่นเต้น

อเล็กซานเดอร์เดินเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง เขาตรงไปที่โต๊ะทำงานและเริ่มสำรวจเอกสารต่างๆ ทันที

"นี่ครับ!" อเล็กซานเดอร์กล่าว "นี่คือแผนการก่อวินาศกรรมที่ถูกวางแผนไว้อย่างละเอียด และนี่คือรายชื่อของบุคคลสำคัญในสังคมที่เข้าร่วมใน 'เงาแห่งลอนดอน'!"

เมรี่และเฟรเดอริคมองไปที่เอกสารด้วยความตกใจ พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าองค์กรนี้จะใหญ่โตและทรงอิทธิพลถึงเพียงนี้

เลดี้อลิซาเบธเดินเข้าไปในห้องอย่างช้าๆ เธอเห็นภาพถ่ายของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ พี่ชายของเธอ ถูกทำเครื่องหมายด้วยกากบาทสีแดงบนแผนที่ "เขา...เขาเป็นเป้าหมายของพวกเขาจริงๆ ด้วย"

ขณะที่พวกเขากำลังเก็บหลักฐานอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง

"น่าประทับใจจริงๆ ที่พวกเจ้าสามารถมาถึงที่นี่ได้" เสียงนั้นกล่าว "แต่ความพยายามของพวกเจ้าก็ไร้ผล!"

พวกเขาหันขวับ และพบกับชายผู้หนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา เขาคือ ท่านบารอนเวย์แลนด์! ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่น่าขนลุก ดวงตาของเขาสะท้อนความชั่วร้ายอย่างชัดเจน

การเผชิญหน้ากับปรมาจารย์แห่งเงา

"ท่านบารอนเวย์แลนด์!" อเล็กซานเดอร์กล่าวด้วยความโกรธแค้น "คุณคือ 'ปรมาจารย์แห่งเงา'!"

"ถูกต้องแล้ว" ท่านบารอนเวย์แลนด์ตอบ "ข้าคือ 'เงา' ที่แท้จริงของลอนดอน ข้าคือผู้ที่ควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างจากเบื้องหลัง"

"คุณฆ่าพี่ชายของฉัน!" เลดี้อลิซาเบธกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "คุณฆ่าเขาเพราะเขากำลังจะเปิดโปงความจริง!"

"เขาโง่เขลาเกินไป" ท่านบารอนเวย์แลนด์ตอบอย่างเย็นชา "ความจริงเป็นอาวุธที่อันตราย และข้าไม่สามารถปล่อยให้มันทำลายแผนการของข้าได้"

เอดิสันพยายามพยุงตัวลุกขึ้น "คุณจะไม่มีทางชนะหรอก! เรามีหลักฐานทั้งหมดที่จะเปิดโปงคุณให้คนทั้งโลกรู้!"

ท่านบารอนเวย์แลนด์หัวเราะ "หลักฐานอย่างนั้นหรือ? คิดว่าข้าจะปล่อยให้พวกเจ้าเอาหลักฐานไปจากที่นี่ได้อย่างนั้นหรือ?"

เขากดปุ่มบางอย่างที่อยู่บนโต๊ะทำงาน และทันใดนั้นเอง ลูกสมุนในชุดดำก็ปรากฏตัวขึ้นจากประตูและหน้าต่างทุกบานในห้อง พวกเขาทั้งหมดมีอาวุธอยู่ในมือ

"พวกแกไม่มีทางรอดไปจากที่นี่ได้หรอก!" ท่านบารอนเวย์แลนด์กล่าว "ส่วนเจ้า...เมรี่ แบล็ควู้ด...ส่งมีดนั่นมาให้ข้า! มีดที่สามารถทำลายพลังของข้าได้!"

เมรี่กำมีดสั้นที่ได้รับมาจากปู่ทวดไว้แน่น เธอรู้ว่ามีดเล่มนี้คือสิ่งเดียวที่จะหยุดยั้งเขาได้

"ไม่มีทางหรอกค่ะ!" เมรี่ตอบอย่างเด็ดเดี่ยว

การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน อเล็กซานเดอร์และเอดิสันพยายามต่อสู้กับลูกสมุนของท่านบารอนเวย์แลนด์ เฟรเดอริคและเบ็นก็เข้าจัดการกับคนร้ายอีกกลุ่มหนึ่ง เลดี้อลิซาเบธพยายามเก็บหลักฐานใส่กระเป๋า

ท่านบารอนเวย์แลนด์พุ่งเข้าใส่เมรี่ทันที เขาพยายามจะแย่งมีดสั้นไปจากเธอ เมรี่หลบหลีกการโจมตีของเขาอย่างว่องไว เธอใช้ทักษะการป้องกันตัวที่ได้เรียนรู้มาจากเอดิสัน

"เจ้าไม่มีทางสู้ข้าได้หรอก!" ท่านบารอนเวย์แลนด์กล่าว "ข้าคือ 'ปรมาจารย์แห่งเงา'!"

เขายกมือขึ้น และมีดสั้นที่เมรี่ถืออยู่ก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับมีพลังงานบางอย่างพยายามจะดึงมันออกจากมือของเธอ

"นี่คือพลังของ 'แกนกลางแห่งความรู้'!" ท่านบารอนเวย์แลนด์กล่าว "ข้าสามารถควบคุมมันได้!"

เมรี่รู้สึกว่ามีดสั้นร้อนขึ้นเรื่อยๆ จนเธอแทบจะทนไม่ไหว แต่เธอก็ไม่ยอมปล่อยมันไป เธอกัดฟันแล้วใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีพุ่งเข้าไปแทงมีดลงไปที่แท่นหินที่อยู่กลางห้องทำงาน แท่นหินที่ดูเหมือนจะเป็นแท่นควบคุมพลังของ 'แกนกลางแห่งความรู้'!

"หยุดนะ!" ท่านบารอนเวย์แลนด์ตะโกนด้วยความตกใจ

ทันทีที่มีดสั้นสัมผัสกับแท่นหิน พลังงานสีฟ้าก็พลุ่งพล่านออกมาอย่างรุนแรง แท่นหินเริ่มแตกเป็นเสี่ยงๆ แสงสีฟ้าจ้าขึ้นจนทุกคนต้องหลับตาลง

เสียงกรีดร้องของท่านบารอนเวย์แลนด์ดังขึ้นอย่างทรมาน ร่างของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง และเขาก็ล้มลงไปกองกับพื้นในที่สุด!

"เราทำสำเร็จแล้ว!" เฟรเดอริคตะโกน

แต่แล้ว จู่ๆ ก็มีเสียงเตือนภัยดังขึ้นทั่วคฤหาสน์ และไฟก็ดับลง!

"เกิดอะไรขึ้น!" อเล็กซานเดอร์ถาม

"ท่านบารอนเวย์แลนด์เปิดระบบเตือนภัยแล้ว!" เอดิสันตอบ "เราต้องรีบไปจากที่นี่! ก่อนที่ตำรวจจะมาถึง!"

พวกเขาทั้งหมดคว้าหลักฐานที่ได้มา และวิ่งออกไปจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว โดยมีแสงไฟจากรถตำรวจที่แล่นเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ส่องสว่างไปทั่วคฤหาสน์!