เรือลำเล็กของเบ็นแล่นไปตามผืนน้ำที่มืดมิดของแม่น้ำเทมส์ ไอหมอกหนาทึบปกคลุมไปทั่ว ทำให้ทัศนวิสัยแทบเป็นศูนย์ มีเพียงแสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟริมแม่น้ำเท่านั้นที่ส่องนำทาง อากาศหนาวเหน็บเข้ากระดูก แต่ไม่มีใครสนใจ ทุกคนต่างกังวลกับอาการบาดเจ็บของเอดิสัน
เอดิสันนอนซบอยู่กับอ้อมแขนของอเล็กซานเดอร์ ใบหน้าของเขาซีดเผือดจากการเสียเลือดอย่างหนัก เขาพยายามกัดฟันอดทนกับความเจ็บปวดที่บาดแผลที่ขา เลือดของเขาไหลซึมออกมาไม่หยุด "คุณเอดิสัน! ทนไว้นะคะ!" เมรี่กล่าวด้วยความเป็นห่วง เธอกดผ้าพันแผลที่พันไว้แน่นขึ้นเพื่อห้ามเลือด "เราจะไปไหนกันคะคุณเบ็น?" เฟรเดอริคถาม "ข้ารู้จักคลินิกที่สามารถรักษาเขาได้" เบ็นตอบขณะพายเรืออย่างรวดเร็ว "เป็นคลินิกที่อยู่ใต้ดิน มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ทางเข้า" "ใต้ดินอย่างนั้นหรือครับ?" อเล็กซานเดอร์ถามด้วยความสงสัย "ใช่" เบ็นตอบ "มันเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดจากสายตาของ 'เงาแห่งลอนดอน' " เรือแล่นไปตามแม่น้ำเทมส์อีกพักใหญ่ ก่อนที่เบ็นจะพาเรือเข้าไปในช่องทางลับที่อยู่ใต้สะพานแห่งหนึ่ง ช่องทางนั้นแคบและมืดสนิท เรือแล่นเข้าไปในนั้นอย่างเงียบเชียบ เมื่อผ่านช่องทางนั้นไป พวกเขาก็พบกับท่าเรือเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ มีชายฉกรรจ์สองคนในชุดคนงานเหมืองยืนเฝ้าอยู่ เบ็นให้รหัสลับบางอย่างกับพวกเขา แล้วพวกเขาก็ถูกพาเข้าไปในห้องเล็กๆ ที่มีลิฟต์ขนของเก่าๆ อยู่ "เรามาถึงแล้ว" เบ็นกล่าว เขาช่วยพวกเขาพยุงเอดิสันเข้าไปในลิฟต์ เมื่อลิฟต์เคลื่อนตัวลงไปใต้ดิน ความรู้สึกเย็นเยือกก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ลิฟต์ลงไปลึกมากจนเมรี่รู้สึกว่าพวกเขาอยู่ใต้แม่น้ำเทมส์แล้ว เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก พวกเขาก็พบกับคลินิกลับที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ดินจริงๆ! บรรยากาศภายในคลินิกดูสะอาดสะอ้านและทันสมัย มีอุปกรณ์ทางการแพทย์ครบครัน และมีพยาบาลสองสามคนกำลังเดินไปมา "เบ็น! เกิดอะไรขึ้น!" หญิงชราผู้หนึ่งในชุดคุณหมอเดินเข้ามาหาพวกเขา ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่อ่อนโยน แต่ดวงตาของเธอดูเฉียบคมและเต็มไปด้วยความรู้ "หมอเจเน็ต! เราต้องการความช่วยเหลือด่วน!" เบ็นตอบ "เพื่อนของผมถูกยิงที่ขา" หมอเจเน็ตรีบเดินเข้ามาสำรวจบาดแผลของเอดิสัน "แผลลึกมาก! ต้องรีบผ่าตัดเอาหัวกระสุนออกให้เร็วที่สุด!" ความหวังและแสงสว่าง เอดิสันถูกพาตัวเข้าไปในห้องผ่าตัดทันที ทุกคนยืนรออยู่ด้านนอกด้วยความเป็นกังวล เมรี่มองไปที่หมอเจเน็ต เธอรู้สึกว่าหญิงชราคนนี้ไม่ใช่หมอธรรมดา แต่มีอะไรบางอย่างที่น่าสนใจซ่อนอยู่ "คุณหมอเจเน็ตครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "คุณรู้จักเบ็นได้อย่างไรครับ?" หมอเจเน็ตมองไปที่พวกเขาแล้วยิ้ม "เบ็นเป็นเหมือนน้องชายของฉันค่ะ และฉันก็เคยเป็นหมอประจำตัวของนักสืบตระกูลแบล็ควู้ดมาก่อน" "คุณรู้จักคุณพ่อของพวกเราด้วยหรือคะ!" เมรี่ถามด้วยความประหลาดใจ "แน่นอนสิจ๊ะหนู" หมอเจเน็ตตอบ "คุณพ่อของพวกหนูเป็นคนดีและเป็นสุภาพบุรุษที่แท้จริง ท่านเคยพานักสืบหนุ่มคนหนึ่งมาหาฉันเมื่อหลายปีก่อน นักสืบคนนั้นบาดเจ็บหนักจากการต่อสู้กับองค์กรลับบางอย่าง" "คุณหมายถึงใครคะ?" เมรี่ถาม "เขาชื่อ โรเบิร์ต จ้ะ" หมอเจเน็ตตอบ "โรเบิร์ต แบล็ควู้ด...ปู่ทวดของพวกหนู" เมรี่และพี่ชายทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าหมอเจเน็ตคือหมอที่เคยรักษาปู่ทวดของพวกเขา! "ถ้าอย่างนั้นคุณก็ต้องรู้เรื่อง 'เงาแห่งลอนดอน' ด้วยใช่ไหมครับ?" เฟรเดอริคถาม "ฉันรู้มาบ้างจ้ะ" หมอเจเน็ตตอบ "โรเบิร์ตเล่าให้ฉันฟังทุกอย่าง เขาเชื่อว่า 'แกนกลางแห่งความรู้' เป็นสิ่งสำคัญที่จะเปิดโปงความจริง และเขาได้ทิ้งเบาะแสไว้ในที่ที่ปลอดภัยที่สุดแล้ว" "คุณรู้ไหมคะว่าที่ไหน?" เมรี่ถามอย่างกระตือรือร้น หมอเจเน็ตส่ายหน้า "ฉันไม่รู้ตำแหน่งที่แท้จริงหรอกจ้ะหนูเมรี่ แต่ฉันรู้ว่ามันถูกปกป้องด้วยรหัสพันธุกรรมของตระกูลแบล็ควู้ด" เมรี่มองไปที่บาดแผลที่ต้นแขนของเธอ เธอรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงเป็นคนเดียวที่สามารถปลดล็อก 'แกนกลางแห่งความรู้' ได้ "แล้วคุณเบ็น..." เลดี้อลิซาเบธถาม "เขาเป็นใครกันแน่คะ?" หมอเจเน็ตยิ้ม "เบ็นเป็นคนงานเหมืองที่เคยทำงานอยู่ใต้ดินในลอนดอนมานานหลายปี เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์และไว้ใจได้ที่สุด" ไม่นานนัก หมอเจเน็ตก็เดินออกมาจากห้องผ่าตัด "เขาปลอดภัยแล้วจ้ะหนู" เธอกล่าว "แต่เขาต้องพักฟื้นอีกสักระยะ" ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก "แล้วเราจะทำอย่างไรกันต่อไปคะ?" เมรี่ถาม "เราต้องหยุดยั้งบารอนเวย์แลนด์ให้ได้" หมอเจเน็ตพยักหน้า "ฉันจะช่วยพวกหนูจ้ะ แต่พวกหนูต้องทำอย่างระมัดระวัง เพราะบารอนเวย์แลนด์ไม่ได้มีแค่กำลังคน แต่เขายังมีอำนาจและอิทธิพลในทุกวงการของสังคม" แผนการเผชิญหน้า เมรี่และคณะพักค้างคืนที่คลินิกลับใต้ดินแห่งนี้ พวกเขาใช้เวลาวางแผนการเผชิญหน้ากับท่านบารอนเวย์แลนด์อย่างละเอียด โดยมีหมอเจเน็ตและเบ็นให้ความช่วยเหลือ "ตามแผนผังอุโมงค์ใต้ดินที่ได้มา เราสามารถใช้เส้นทางลับนี้ไปสู่บ้านพักของท่านบารอนเวย์แลนด์ได้ครับ" อเล็กซานเดอร์อธิบาย "มันเป็นทางเข้าที่เขาใช้เพื่อติดต่อกับพวก 'เงาแห่งลอนดอน' โดยไม่ให้ใครสังเกตเห็น" "เราจะบุกเข้าไปในบ้านของเขาเลยหรือครับ?" เฟรเดอริคถาม "ใช่ครับ" อเล็กซานเดอร์ตอบ "เราต้องเข้าไปเอาหลักฐานที่จะสามารถเปิดโปงความจริงให้คนทั้งโลกรู้ให้ได้" "แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าหลักฐานอยู่ที่ไหนคะ?" เมรี่ถาม "เราต้องหา ห้องทำงานส่วนตัว ของเขาครับ" เอดิสันที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้กล่าว "เขาจะต้องเก็บหลักฐานทั้งหมดไว้ที่นั่น" "แล้วอาวุธล่ะครับ?" เฟรเดอริคถาม "เราจะไปมือเปล่าไม่ได้นะครับ" เบ็นหยิบมีดสั้นที่เมรี่ได้มาขึ้นมา "นี่คืออาวุธเดียวที่พวกเจ้าต้องการแล้ว" เขากล่าว "มันจะทำให้แผนการของบารอนเวย์แลนด์เป็นโมฆะได้" เมรี่รับมีดสั้นมาถือไว้ในมือ เธอรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่ออกมาจากมัน เธอรู้ว่ามันคืออาวุธที่จะสามารถหยุดยั้งท่านบารอนเวย์แลนด์ได้จริงๆ "เราจะทำอย่างไรกับมิสเตอร์คลาร์กคะ?" เลดี้อลิซาเบธถาม "เขาถูกหักหลังและถูกหลอกใช้" อเล็กซานเดอร์ตอบ "ถ้าเขารอดจากอุโมงค์ที่ถล่มได้ เขาอาจจะเป็นพันธมิตรของเราได้" หมอเจเน็ตมองไปที่พวกเขาด้วยความภาคภูมิใจ "พวกหนูเป็นนักสืบที่ยอดเยี่ยมไม่แพ้คุณพ่อและปู่ทวดของพวกหนูเลยจ้ะ" "แล้วคุณเอดิสันจะไปกับเราด้วยไหมครับ?" เฟรเดอริคถาม "ผมต้องไปด้วยครับ!" เอดิสันกล่าวอย่างมุ่งมั่น "ผมจะไม่มีวันปล่อยให้พวกคุณไปคนเดียว" "คุณยังบาดเจ็บหนักอยู่นะคะ!" เมรี่กล่าวด้วยความเป็นห่วง "ผมไม่เป็นไรครับ" เอดิสันยิ้ม "ผมจะไปด้วยกันกับพวกคุณ!" ในคืนนั้นเอง เมรี่ เฟรเดอริค อเล็กซานเดอร์ และเลดี้อลิซาเบธก็ออกเดินทางไปพร้อมกับเบ็น พวกเขาเดินทางไปตามอุโมงค์ใต้ดินที่มืดมิดอีกครั้ง โดยมีจุดมุ่งหมายเพียงอย่างเดียวคือการเปิดโปงความจริงและหยุดยั้งท่านบารอนเวย์แลนด์ให้ได้!เรือลำเล็กของเบ็นแล่นไปตามผืนน้ำที่มืดมิดของแม่น้ำเทมส์ ไอหมอกหนาทึบปกคลุมไปทั่ว ทำให้ทัศนวิสัยแทบเป็นศูนย์ มีเพียงแสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟริมแม่น้ำเท่านั้นที่ส่องนำทาง อากาศหนาวเหน็บเข้ากระดูก แต่ไม่มีใครสนใจ ทุกคนต่างกังวลกับอาการบาดเจ็บของเอดิสันเอดิสันนอนซบอยู่กับอ้อมแขนของอเล็กซานเดอร์ ใบหน้าของเขาซีดเผือดจากการเสียเลือดอย่างหนัก เขาพยายามกัดฟันอดทนกับความเจ็บปวดที่บาดแผลที่ขา เลือดของเขาไหลซึมออกมาไม่หยุด"คุณเอดิสัน! ทนไว้นะคะ!" เมรี่กล่าวด้วยความเป็นห่วง เธอกดผ้าพันแผลที่พันไว้แน่นขึ้นเพื่อห้ามเลือด"เราจะไปไหนกันคะคุณเบ็น?" เฟรเดอริคถาม"ข้ารู้จักคลินิกที่สามารถรักษาเขาได้" เบ็นตอบขณะพายเรืออย่างรวดเร็ว "เป็นคลินิกที่อยู่ใต้ดิน มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ทางเข้า""ใต้ดินอย่างนั้นหรือครับ?" อเล็กซานเดอร์ถามด้วยความสงสัย"ใช่" เบ็นตอบ "มันเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดจากสายตาของ 'เงาแห่งลอนดอน' "เรือแล่นไปตามแม่น้ำเทมส์อีกพักใหญ่ ก่อนที่เบ็นจะพาเรือเข้าไปในช่องทางลับที่อยู่ใต้สะพานแห่งหนึ่ง ช่องทางนั้นแคบและมืดสนิท เรือแล่นเข้าไปในนั้นอย่างเงียบเชียบเมื่อผ่านช่องทางนั้นไป พวกเขาก็พบกับท่
อุโมงค์ใต้ดินสั่นสะเทือนรุนแรงราวกับกำลังจะพังถล่มลงมาทุกวินาที เสียงหินร่วงหล่นดังสนั่นกึกก้องไปทั่วความมืดมิด เมรี่และพี่ชายทั้งสองคนพร้อมด้วยเลดี้อลิซาเบธต่างพากันวิ่งหนีสุดชีวิต โดยมีเอดิสันที่บาดเจ็บอยู่แล้วต้องถูกพยุงไปด้วย พวกเขาทิ้งมิสเตอร์คลาร์กและลูกสมุนไว้เบื้องหลังท่ามกลางความสับสนอลหม่าน"เร็วเข้า!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน "มันใกล้จะถล่มแล้ว!"เอดิสันกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บปวดที่ต้นขาที่ถูกยิง แต่ก็ยังพยายามวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ "ทางออกอยู่ทางนั้น! ผมเห็นในแผนผัง!"เมรี่เหลือบมองไปที่แผนผังที่เธอเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ มันคือลายแทงที่แท้จริงที่กำลังนำพวกเขาไปสู่ทางออกและนำไปสู่การเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายกับท่านบารอนเวย์แลนด์"ทางนี้ค่ะ!" เมรี่ตะโกนชี้ไปที่ทางแยกอีกทางหนึ่งที่แคบและมืดมิดกว่าเดิมเสียงฝีเท้าของพวกเขากระทบพื้นอุโมงค์ดังหนักแน่น ตามมาด้วยเสียงหินและปูนที่เริ่มร่วงหล่นลงมาอย่างต่อเนื่องจากเพดานอุโมงค์ พวกเขาวิ่งหลบหลีกเศษซากและซากปรักหักพังอย่างหวุดหวิด"พี่อเล็กซานเดอร์คะ! ดูนั่นสิคะ!" เฟรเดอริคชี้ไปที่กำแพงอุโมงค์ที่อยู่ไม่ไกลนัก กำแพงนั้นมีรอยแตกขนาดใหญ่ แล
เสียงปืนดังกึกก้องสะท้อนไปทั่วอุโมงค์ใต้ดินที่มืดมิด แสงไฟจากไฟฉายของคนร้ายสาดส่องไปทั่วแท่นหินโบราณที่เรืองแสงด้วยผลึกคริสตัลสีฟ้าอ่อน เมรี่ เฟรเดอริค และอเล็กซานเดอร์ ยืนเผชิญหน้ากับมิสเตอร์คลาร์กและลูกสมุนของเขา ดวงตาของเมรี่จับจ้องไปที่ผลึกคริสตัลนั้น ขณะที่ความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ต้นแขนยังคงแล่นแปลบ"ส่งแผนผังนั่นมาให้ข้า!" มิสเตอร์คลาร์กคำราม เสียงของเขาเต็มไปด้วยความหิวกระหาย "และเจ้าผลึกนั่นด้วย!""ไม่มีทางหรอก!" อเล็กซานเดอร์ตอบ เขาพุ่งเข้าใส่คนร้ายคนแรกที่เข้ามาใกล้ที่สุดอย่างไม่ลังเล เฟรเดอริคถึงแม้จะยังบาดเจ็บ ก็พยายามยืนหยัดเคียงข้างพี่ชายการต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือดในอุโมงค์แคบๆ ที่ลึกที่สุดแห่งนี้ เสียงปืนดังสนั่น เสียงหมัดและเท้ากระทบกันดังอึงคะนึง เมรี่พยายามหาทางที่จะช่วยพี่ชายของเธอ แต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่มีทักษะการต่อสู้เหมือนพวกเขาเธอเหลือบมองไปที่ผลึกคริสตัลสีฟ้าที่เรืองแสงอยู่บนแท่นหิน มันเปล่งประกายอย่างลึกลับ ราวกับกำลังเรียกหาเธอ เมรี่รู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่ออกมาจากผลึกนั้น ความรู้สึกที่ทั้งคุ้นเคยและไม่คุ้นเคย"พี่อเล็กซานเดอร์!"
สายฝนยังคงโปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย เมื่อรถของเอดิสันจอดสนิทอยู่ริมถนนที่มืดมิดและไร้ผู้คน แผนผังอุโมงค์ใต้ดินของลอนดอนที่ได้มาจากบ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ ถูกกางออกบนแผงหน้าปัดรถ แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟภายในรถส่องกระทบกับเส้นสายที่ซับซ้อนของอุโมงค์"ตามแผนผังนี้ ทางเข้าที่ใกล้ที่สุดน่าจะอยู่ใต้สถานีรถไฟใต้ดินที่ถูกทิ้งร้างครับ" เอดิสันชี้ไปที่จุดหนึ่งบนแผนที่ "เป็นสถานีที่ปิดมานานหลายสิบปีแล้ว ไม่ค่อยมีใครรู้จัก"เมรี่มองไปที่แผนผังด้วยความกังวล "คุณแน่ใจนะคะว่านี่ไม่ใช่กับดักอีก?""ผมไม่แน่ใจหรอกครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันตอบ "แต่ถ้า 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ซ่อนอยู่ในอุโมงค์ใต้ดินจริงๆ เราก็ต้องเสี่ยง"เฟรเดอริคกุมมือเมรี่ "เราจะไปด้วยกันเมรี่ ไม่ต้องกลัว"อเล็กซานเดอร์ที่บาดแผลยังไม่หายดีนักแต่แววตายังคงมุ่งมั่น พยักหน้าเห็นด้วย "เราต้องหาความจริงให้ได้"เลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์ มองหน้าพวกเขาทีละคน ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังและเศร้าโศก "ฉันขอไปด้วยค่ะ ฉันต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของฉันจริงๆ"เอดิสันลังเลเล็กน้อย "ที่นั่นอันตรายมากนะครับเลดี้ฮาร์ทเ
รุ่งเช้ามาเยือนพร้อมกับสายฝนพรำโปรยปรายลงมายังลอนดอน ไอหมอกจางๆ ปกคลุมไปทั่วบ้านพักของเอดิสัน บรรยากาศภายในห้องนั่งเล่นดูเคร่งเครียดขึ้นเล็กน้อย เมื่อแสงแดดยามเช้าส่องกระทบใบหน้าของเมรี่ เฟรเดอริค อเล็กซานเดอร์ และเลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์"เราต้องไปที่บ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ให้เร็วที่สุดค่ะ" เลดี้อลิซาเบธกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "ฉันแน่ใจว่าต้องมีเบาะแสบางอย่างที่ตำรวจมองข้ามไป""ผมเห็นด้วยครับ" อเล็กซานเดอร์พยักหน้า "เราจะเริ่มจากที่นั่น"เอดิสันกางแผนที่ลอนดอนบนโต๊ะ "บ้านพักของลอร์ดเจมส์อยู่ในย่านที่ค่อนข้างเงียบสงบ แต่ก็อยู่ไม่ไกลจากใจกลางเมืองมากนัก"เมรี่ที่ต้นแขนยังคงมีผ้าพันแผลอยู่ มองไปที่แผนที่ "คุณเอดิสันคะ เราจะเข้าไปในบ้านโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นได้อย่างไรคะ? ตำรวจน่าจะยังคงเฝ้าอยู่""ผมได้เตรียมการไว้แล้วครับ" เอดิสันยิ้มเล็กน้อย "ผมรู้จักใครบางคนที่สามารถเบี่ยงเบนความสนใจของตำรวจได้ชั่วคราว"พวกเขาออกเดินทางไปยังบ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ ซึ่งเป็นบ้านหลังใหญ่สไตล์จอร์เจียที่ดูโอ่อ่าแต่กลับมีบรรยากาศที่เงียบเหงาเกินไป
รถยนต์ของเอดิสันแล่นฝ่าความมืดของค่ำคืนในลอนดอน เสียงเครื่องยนต์เป็นจังหวะเดียวกับเสียงเต้นของหัวใจที่ยังคงตื่นเต้นจากการไล่ล่าอันดุเดือด เมรี่ เฟรเดอริค และอเล็กซานเดอร์นั่งเงียบอยู่ในรถ แต่ละคนจมอยู่ในความคิดของตัวเอง พินัยกรรมลับของโรเบิร์ต แบล็ควู้ด ซึ่งเป็นเบาะแสสำคัญสู่ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' และความจริงเกี่ยวกับ 'ปรมาจารย์แห่งเงา' อยู่ในกระเป๋าของเอดิสัน บาดแผลที่ต้นแขนของเมรี่ยังคงปวดจี๊ด แต่ความมุ่งมั่นของเธอกลับเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ"เราจะไปที่ไหนกันต่อคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถามขึ้นทำลายความเงียบ"บ้านพักของผมอีกแห่งครับ" เอดิสันตอบ "เป็นบ้านที่ปลอดภัยกว่า และเราจะได้วางแผนกันอย่างละเอียด"ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงบ้านพักอีกแห่งของเอดิสัน เป็นบ้านเก่าแก่สไตล์วิกตอเรียนที่ซ่อนตัวอยู่ในตรอกเงียบๆ ของย่านเชลซี บรรยากาศภายในบ้านอบอุ่นกว่าที่คิด มีเตาผิงที่กำลังลุกโชน แสงไฟสลัวๆ ส่องสว่างไปทั่วห้องนั่งเล่น"ก่อนอื่น เราต้องรักษาบาดแผลให้เมรี่ก่อนครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "แล้วเราค่อยมาคุยเรื่องพินัยกรรมกัน"เอดิสันพาเมรี่ไปยังห้องเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องพยาบาลย่อมๆ เขามีอุปกรณ์ปฐมพยาบ