การหลบหนี

เสียงไซเรนดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วคฤหาสน์เวย์แลนด์ แสงไฟสีแดงและน้ำเงินของรถตำรวจกะพริบไปมาท่ามกลางสายฝนที่ยังคงโปรยปรายอย่างต่อเนื่อง ทุกคนในคฤหาสน์ต่างตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เมรี่และทีมวิ่งออกมาจากห้องทำงานของท่านบารอนเวย์แลนด์อย่างรวดเร็ว โดยมีหลักฐานสำคัญอยู่ในกระเป๋าของอเล็กซานเดอร์

"ประตูหน้าถูกปิดตายแล้วครับ!" เฟรเดอริคตะโกน "มีตำรวจอยู่ทุกที่!"

"ไปทางห้องครัวครับ! น่าจะมีทางออกด้านหลัง!" เอดิสันซึ่งยังคงบาดเจ็บที่ขาและต้องใช้ไม้ค้ำยันอยู่ กล่าวอย่างเร่งรีบ

พวกเขาพุ่งตัวไปตามทางเดินที่มืดมิดและซับซ้อนของคฤหาสน์ โดยมีเบ็นคอยนำทางและคุ้มกันอยู่ด้านหลัง ทุกย่างก้าวของพวกเขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

เมื่อมาถึงห้องครัว พวกเขาก็พบว่ามันเต็มไปด้วยควันไฟที่ลอยออกมาจากเตาอบที่ถูกเปิดทิ้งไว้ เลดี้อลิซาเบธไอออกมาเล็กน้อย "นี่มันอะไรกันคะ?"

"ผมเปิดทิ้งไว้เพื่อสร้างความวุ่นวายครับ" เอดิสันตอบ

เบ็นตรงไปที่ประตูหลังที่ถูกล็อกไว้ เขาใช้กำลังทั้งหมดที่มีพังประตูออกไปอย่างรวดเร็ว เสียงไม้แตกดังสนั่น

"ไปครับ!" เบ็นตะโกน

พวกเขาพุ่งตัวออกไปในสวนหลังบ้านที่มืดมิดและเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ แต่เมื่อออกมาได้เพียงไม่กี่ก้าว ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลัง พวกเขาหันไปมอง และเห็นมิสเตอร์คลาร์กวิ่งตามมาพร้อมกับลูกสมุนอีกสองสามคน

"พวกแกหนีไม่พ้นหรอก!" มิสเตอร์คลาร์กตะโกน

แต่แล้ว จู่ๆ มิสเตอร์คลาร์กก็ล้มลงไปกองกับพื้น เขาไม่ได้ถูกยิงหรือถูกทำร้าย แต่เขาดูเหมือนจะ...หัวเราะ?

"แกคิดว่าแกจะจับตัวข้าได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ!" เสียงของมิสเตอร์คลาร์กเปลี่ยนไป มันเป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและเสียใจ "ข้าถูกบารอนเวย์แลนด์หลอกมาตลอดชีวิต! ข้าจะไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับใครอีก!"

เขาหันไปมองลูกสมุนที่เหลือ "กลับไปซะ! พวกแกไม่มีทางสู้กับพวกเขาทั้งหมดได้หรอก!"

ลูกสมุนของมิสเตอร์คลาร์กดูสับสน แต่พวกเขาก็เชื่อฟังและถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว

"คุณกำลังทำอะไรคะ!" เมรี่ถามด้วยความประหลาดใจ

"ข้าจะช่วยพวกเจ้าเอง!" มิสเตอร์คลาร์กตอบ "ข้ารู้จักทางลับที่จะออกจากคฤหาสน์นี้ได้!"

เขาลุกขึ้นยืนและเดินนำพวกเขาไปยังกำแพงสูงที่อยู่หลังสวนหลังบ้าน "ทางนี้จะนำพวกเจ้าไปสู่ถนนอีกเส้นหนึ่งที่ไร้ผู้คน"

"แล้วคุณล่ะคะ?" เลดี้อลิซาเบธถาม

"ข้าจะไปมอบตัวกับตำรวจ" มิสเตอร์คลาร์กตอบ "ข้าจะเปิดโปงความจริงทั้งหมดที่ข้ารู้เกี่ยวกับ 'เงาแห่งลอนดอน' และบารอนเวย์แลนด์!"

เมรี่มองไปที่มิสเตอร์คลาร์ก เธอเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิดและความมุ่งมั่น เธอรู้ว่าเขาคือชายที่ถูกหลอกใช้และถูกหักหลัง และตอนนี้เขากำลังพยายามไถ่บาปในสิ่งที่เขาทำลงไป

"ขอบคุณค่ะ" เมรี่กล่าวด้วยความซาบซึ้งใจ

"รีบไปซะ!" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "อย่าให้ความตายของพี่ชายเจ้าต้องไร้ความหมายอีกเลย!"

พวกเขาปีนข้ามกำแพงไปตามที่มิสเตอร์คลาร์กบอก แล้ววิ่งไปตามถนนที่ไร้ผู้คนอย่างรวดเร็ว

ความช่วยเหลือจากศัตรูเก่า

พวกเขามาถึงรถของเอดิสันที่จอดซ่อนอยู่ในตรอกแคบๆ เลดี้อลิซาเบธเป็นคนขับ อเล็กซานเดอร์นั่งอยู่ข้างๆ เอดิสันนอนอยู่เบาะหลัง ส่วนเมรี่และเฟรเดอริคนั่งอยู่เบาะหลังเช่นกัน

"เราจะไปไหนกันต่อคะ?" เลดี้อลิซาเบธถาม

"เราต้องไปหาผู้สื่อข่าวที่ไว้ใจได้ครับ" เอดิสันตอบ "เราจะเปิดโปงความจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้น!"

พวกเขาใช้เวลาไม่นานก็มาถึงสำนักพิมพ์หนังสือพิมพ์รายวันแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมือง มันเป็นสำนักพิมพ์เก่าแก่ที่ดูเงียบสงบ

"คุณแน่ใจนะคะว่าจะไม่มีใครทรยศเรา?" เมรี่ถามด้วยความกังวล

"ผู้สื่อข่าวที่ผมจะพาไปหาเป็นเพื่อนของผมครับ" เอดิสันตอบ "เขาคือคนเดียวที่ผมเชื่อใจได้"

เมื่อเข้าไปในสำนักพิมพ์ พวกเขาก็พบกับชายหนุ่มผู้หนึ่งที่กำลังง่วนอยู่กับการพิมพ์งานบนเครื่องพิมพ์ดีดเก่าๆ

"จอห์น!" เอดิสันเรียก

จอห์นเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ "เอดิสัน! นายมาทำอะไรที่นี่! เกิดอะไรขึ้นกับนาย!"

เอดิสันเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้จอห์นฟัง ตั้งแต่การหายตัวไปของเฟรเดอริค จนถึงการตามล่ารหัสลับและแผนผังอุโมงค์ใต้ดิน และการเผชิญหน้ากับท่านบารอนเวย์แลนด์!

จอห์นฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนจากความประหลาดใจเป็นความโกรธแค้น "นี่มันน่าตกใจจริงๆ! แล้วหลักฐานอยู่ไหนล่ะ!"

อเล็กซานเดอร์หยิบแฟ้มเอกสารออกมา "นี่คือหลักฐานทั้งหมดครับ"

จอห์นรับแฟ้มเอกสารมาเปิดอ่าน ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นรายชื่อบุคคลสำคัญในสังคมที่เข้าร่วมใน 'เงาแห่งลอนดอน'

"นี่มันจะสั่นสะเทือนลอนดอนทั้งเมืองเลยนะ!" จอห์นกล่าว "ฉันจะพิมพ์ข่าวนี้ลงในหนังสือพิมพ์ฉบับพรุ่งนี้ให้เร็วที่สุด!"

เมรี่มองไปที่จอห์น เธอรู้สึกถึงความหวังที่กำลังก่อตัวขึ้นในใจของเธอ

แต่แล้ว จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง

"น่าประทับใจจริงๆ ที่พวกเจ้าสามารถมาถึงที่นี่ได้" เสียงนั้นกล่าว "แต่ความพยายามของพวกเจ้าก็ไร้ผล!"

พวกเขาหันขวับ และพบกับท่านบารอนเวย์แลนด์ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา! ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่น่าขนลุก และมือของเขาก็กุมบาดแผลที่ถูกมีดสั้นแทงไว้

"คุณรอดมาได้อย่างไร!" เมรี่อุทานด้วยความตกใจ

"แกคิดว่าข้าจะตายง่ายๆ อย่างนั้นหรือ!" ท่านบารอนเวย์แลนด์หัวเราะ "ข้ามีอำนาจมากกว่าที่แกคิดนัก!"

เขากดปุ่มบางอย่างที่อยู่บนโทรศัพท์ และทันใดนั้นเอง ก็มีตำรวจหลายนายบุกเข้ามาในสำนักพิมพ์!

"พวกเจ้าทั้งหมดเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีลักทรัพย์และทำลายทรัพย์สิน!" ตำรวจนายหนึ่งประกาศ "ตามคำสั่งของท่านบารอนเวย์แลนด์!"

"ไม่นะ!" จอห์นตะโกน "เขาโกหก! เขาคือ 'ปรมาจารย์แห่งเงา'!"

แต่ตำรวจไม่ฟัง พวกเขาตรงเข้ามาจับกุมตัวทุกคนในทีม และพาพวกเขาไปที่สถานีตำรวจทันที!

แสงสว่างแห่งความจริง

ที่สถานีตำรวจ เมรี่และทีมถูกขังอยู่ในห้องขังเดียวกัน พวกเขารู้สึกสิ้นหวัง หลักฐานที่พวกเขาสู้มาด้วยชีวิตกำลังจะตกไปอยู่ในมือของท่านบารอนเวย์แลนด์ และความจริงก็กำลังจะถูกฝังกลบไว้ในความมืดมิด

"เราจะทำอย่างไรกันดีคะ?" เลดี้อลิซาเบธถามด้วยน้ำเสียงที่สิ้นหวัง

"เราต้องหาทางออกไปจากที่นี่ให้ได้ครับ!" อเล็กซานเดอร์กล่าว "เราต้องเปิดโปงความจริงให้ได้!"

ทันใดนั้นเอง ประตูห้องขังก็ถูกเปิดออก และชายผู้หนึ่งก็เดินเข้ามา เขาคือ...มิสเตอร์คลาร์ก!

"ข้ามาช่วยพวกเจ้าเอง" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ข้าได้เล่าความจริงทั้งหมดให้ตำรวจฟังแล้ว"

เขายื่นกุญแจห้องขังให้พวกเขา และบอกว่า "ท่านบารอนเวย์แลนด์กำลังวางแผนที่จะหนีออกจากลอนดอนด้วยรถไฟส่วนตัวของเขา พวกเจ้าต้องไปหยุดเขาให้ได้!"

พวกเขาออกจากห้องขังอย่างรวดเร็ว และวิ่งออกจากสถานีตำรวจไปทันที โดยมีมิสเตอร์คลาร์กช่วยเบี่ยงเบนความสนใจของตำรวจคนอื่นๆ ให้

เมื่อออกมาได้ พวกเขาก็กระโดดขึ้นรถที่จอดรออยู่ และขับรถไปยังสถานีรถไฟที่ใหญ่ที่สุดในลอนดอน ท่ามกลางสายฝนที่ยังคงตกอยู่

"เราจะทันไหมครับ?" เฟรเดอริคถาม

"ต้องทันครับ!" เอดิสันตอบ "เราต้องไม่ปล่อยให้เขาหนีไปได้!"

เมื่อมาถึงสถานีรถไฟ พวกเขาก็พบว่าขบวนรถไฟส่วนตัวของท่านบารอนเวย์แลนด์กำลังจะเคลื่อนตัวออกจากชานชาลา!

"เร็วเข้า!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน

พวกเขาพุ่งตัวไปที่รถไฟ และกระโดดขึ้นไปบนขบวนรถได้อย่างหวุดหวิด ทิ้งให้สถานีรถไฟที่เต็มไปด้วยผู้คนไว้เบื้องหลัง

เมรี่มองไปที่กระจกหน้าต่างรถไฟ เธอเห็นท่านบารอนเวย์แลนด์ยืนอยู่ด้านในรถไฟของเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เหนือชั้น เขากำลังจะหนีรอดไปได้แล้ว!

แต่แล้ว จู่ๆ ก็มีแสงแฟลชสว่างวาบขึ้นจากชานชาลาที่พวกเขาจากมา...

"นั่นอะไรคะ?" เลดี้อลิซาเบธถาม

เมรี่มองออกไปนอกหน้าต่าง และพบกับจอห์น ผู้สื่อข่าวที่พวกเขาเพิ่งเจอ กำลังยืนถ่ายรูปพวกเขาอยู่ เขาถ่ายรูปพวกเขาพร้อมกับรถไฟที่กำลังเคลื่อนตัวออกไป เพื่อให้ทุกคนได้เห็นว่าท่านบารอนเวย์แลนด์กำลังหลบหนี!

ในที่สุด ความจริงก็กำลังจะปรากฏขึ้นแล้ว!