รถยนต์ของมิสเตอร์คลาร์กแล่นฉวัดเฉวียนไปตามถนนในลอนดอนอย่างรวดเร็ว โดยมีรถของหัวหน้าใหญ่แห่ง 'ยมทูต' เป็นเป้าหมาย พวกเขาขับผ่านผู้คนและรถยนต์คันอื่นๆ อย่างไม่ลดละ การไล่ล่าดำเนินไปอย่างดุเดือดท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายของมหานคร
"เราต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดครับ!" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงสำนักงานใหญ่ของพวกเขาได้!" "สำนักงานใหญ่อยู่ที่ไหนคะ?" เมรี่ถามด้วยความสงสัย "มันอยู่ในใจกลางเมืองครับ" เอดิสันตอบ "เป็นที่ที่เราไม่คาดคิดว่าจะเจอเลย" ในที่สุด รถของ 'ยมทูต' ก็แล่นเข้าไปในอาคารสูงระฟ้าแห่งหนึ่งที่ดูเรียบง่าย แต่กลับมีระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนาอย่างน่าตกใจ "นั่นไงครับ!" อเล็กซานเดอร์กล่าว "พวกเขาเข้าไปในนั้นแล้ว!" "เราจะเข้าไปได้อย่างไรครับ?" เฟรเดอริคถาม "ระบบรักษาความปลอดภัยที่นั่นเข้มงวดมาก" "เราไม่ต้องเข้าไปครับ" มิสเตอร์คลาร์กยิ้ม "เราจะใช้ทางลับ" เขาพาพวกเขาไปยังทางเข้าอุโมงค์ใต้ดินแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากอาคารนั้น มันเป็นทางเข้าที่ถูกปกปิดไว้อย่างมิดชิด จนแทบไม่มีใครสังเกตเห็น "อุโมงค์นี้จะนำเราไปสู่ทางเข้าลับที่อยู่ใต้สำนักงานใหญ่ของพวกเขาครับ" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "เป็นทางที่ผมเคยใช้เมื่อครั้งที่ผมยังเป็นสมาชิกของหน่วยสืบสวนลับ" การแทรกซึมเข้าสู่ศูนย์บัญชาการ เมื่อเข้ามาในอุโมงค์แล้ว พวกเขาก็พบว่ามันเป็นอุโมงค์ที่สะอาดสะอ้านและทันสมัยกว่าที่คิดไว้มาก มีกล้องวงจรปิดติดตั้งอยู่ทุกหนแห่ง และมีรหัสบางอย่างที่ถูกเขียนไว้บนกำแพง "เราต้องระมัดระวังให้มากครับ" เอดิสันกล่าว "ทุกย่างก้าวของเราอาจจะถูกจับตามองอยู่ก็ได้" พวกเขาเดินไปตามอุโมงค์ที่มืดมิดและเงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้าเบาๆ ของพวกเขาเท่านั้นที่ดังก้องไปมา ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงลิฟต์ขนของขนาดใหญ่ที่อยู่ท้ายอุโมงค์ มันเป็นลิฟต์ที่สามารถนำพวกเขาไปสู่ชั้นต่างๆ ของอาคารได้ "เราจะไปชั้นไหนกันครับ?" เฟรเดอริคถาม "เราจะไปที่ห้องควบคุมครับ" เมรี่ตอบ "เราต้องเข้าไปปิดระบบรักษาความปลอดภัยของพวกเขาให้ได้" เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก พวกเขาก็พบกับห้องควบคุมขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยจอคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ มีชายในชุดดำหลายคนกำลังนั่งทำงานอยู่ "เราจะจัดการกับพวกเขาอย่างไรครับ?" อเล็กซานเดอร์กระซิบ เมรี่มองไปที่ทุกคน "เราจะใช้แผนเดิมครับ...สร้างความวุ่นวาย!" มิสเตอร์คลาร์กกดยิงปืนใส่กล้องวงจรปิดทันที ทำให้จอคอมพิวเตอร์หลายจอดับลงอย่างกะทันหัน "เกิดอะไรขึ้น!" ชายคนหนึ่งตะโกน การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน! เบ็นกับเอดิสันพุ่งเข้าจัดการกับชายในชุดดำอย่างรวดเร็ว ส่วนอเล็กซานเดอร์กับเฟรเดอริคก็ช่วยกันปิดระบบรักษาความปลอดภัยของอาคาร เมรี่เดินเข้าไปที่คอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง เธอพยายามที่จะถอดรหัสและเปิดเผยความลับทั้งหมดขององค์กร 'กาลเวลา' "รหัสคืออะไรครับ?" เลดี้อลิซาเบธถาม เมรี่มองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เต็มไปด้วยรหัสต่างๆ เธอพยายามนึกถึงคำพูดของมิสซิงเกอร์ และนึกถึงคำว่า 'กาลเวลา' "ลองใส่คำว่า 'เวลา' สิคะ!" เมรี่กล่าว "มันต้องเกี่ยวข้องกับเวลาแน่ๆ!" เธอลองใส่คำว่า 'เวลา' และรหัสก็ถูกปลดล็อก! "เราทำได้แล้ว!" เมรี่ตะโกนด้วยความดีใจ ความลับที่น่าตกใจ เมื่อรหัสถูกปลดล็อก หน้าจอคอมพิวเตอร์ก็ปรากฏข้อมูลต่างๆ มากมาย เมรี่และทีมถึงกับผงะเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า! "นี่มัน...รายชื่อของผู้ที่มีอำนาจในโลกนี้!" เฟรเดอริคพึมพำ "พวกเขาทั้งหมดคือสมาชิกของ 'กาลเวลา'!" "แล้ว... 'หัวหน้าใหญ่' คือใครคะ?" เมรี่ถาม เอดิสันเลื่อนเมาส์ไปที่รูปภาพของชายคนหนึ่งที่อยู่ตรงกลางหน้าจอคอมพิวเตอร์ เขาคือ 'หัวหน้าใหญ่' ที่พวกเขากำลังตามล่าอยู่ "เป็นไปไม่ได้..." อเล็กซานเดอร์พึมพำ "เขาคือ..." เขาคือ ท่านลอร์ดวิลเลียมส์! ชายผู้ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ใจบุญและนักธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก! "เขาอยู่เบื้องหลังทุกสิ่งทุกอย่าง!" เมรี่อุทาน "เขาคือผู้บงการที่แท้จริง!" ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง... "น่าประทับใจจริงๆ ที่พวกเจ้ามาถึงที่นี่ได้" เสียงนั้นกล่าว "แต่พวกเจ้าก็มาช้าเกินไปแล้ว!" พวกเขาหันขวับ และพบกับท่านลอร์ดวิลเลียมส์กำลังยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ "คุณคือ 'หัวหน้าใหญ่'!" เมรี่กล่าวด้วยความโกรธแค้น "ถูกต้องแล้ว" ท่านลอร์ดวิลเลียมส์ตอบ "ข้าคือ 'กาลเวลา' และข้าจะควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้!" "คุณทำไปเพื่ออะไร!" เฟรเดอริคถาม "เพื่อความสงบสุขไงล่ะ" ท่านลอร์ดวิลเลียมส์ตอบ "ข้าจะสร้างโลกที่ดีขึ้น...โลกที่ไม่มีสงครามและไม่มีความวุ่นวาย" "แต่วิธีของคุณมันผิด!" เมรี่ตะโกน "คุณได้ทำร้ายผู้บริสุทธิ์มากมาย!" "การเสียสละเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความสงบสุขที่แท้จริง" ท่านลอร์ดวิลเลียมส์ตอบอย่างเย็นชา "และพวกเจ้าก็จะต้องเสียสละชีวิตของพวกเจ้าในที่แห่งนี้!" เขาโบกมือ แล้ว 'ยมทูต' ที่ยังคงเหลืออยู่ก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา! การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือด! พวกเขาต้องต่อสู้กับ 'ยมทูต' ที่มีจำนวนมากกว่า และยังมี 'หัวหน้าใหญ่' ที่มีความสามารถเหนือกว่าพวกเขา! "เราจะทำอย่างไรกันดีคะ!" เลดี้อลิซาเบธถามด้วยความสิ้นหวัง เมรี่มองไปที่คอมพิวเตอร์อีกครั้ง เธอเห็นแผนผังบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในนั้น "ฉันรู้แล้วค่ะ!" เมรี่กล่าว "เราต้องทำลาย 'แกนกลาง' ของระบบให้ได้!" "แกนกลางอะไรครับ?" เอดิสันถาม เมรี่ชี้ไปที่แผนผัง "มันคือสิ่งที่ควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างขององค์กร 'กาลเวลา'!"รถยนต์ของมิสเตอร์คลาร์กแล่นฉวัดเฉวียนไปตามถนนในลอนดอนอย่างรวดเร็ว โดยมีรถของหัวหน้าใหญ่แห่ง 'ยมทูต' เป็นเป้าหมาย พวกเขาขับผ่านผู้คนและรถยนต์คันอื่นๆ อย่างไม่ลดละ การไล่ล่าดำเนินไปอย่างดุเดือดท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายของมหานคร"เราต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดครับ!" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงสำนักงานใหญ่ของพวกเขาได้!""สำนักงานใหญ่อยู่ที่ไหนคะ?" เมรี่ถามด้วยความสงสัย"มันอยู่ในใจกลางเมืองครับ" เอดิสันตอบ "เป็นที่ที่เราไม่คาดคิดว่าจะเจอเลย"ในที่สุด รถของ 'ยมทูต' ก็แล่นเข้าไปในอาคารสูงระฟ้าแห่งหนึ่งที่ดูเรียบง่าย แต่กลับมีระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนาอย่างน่าตกใจ"นั่นไงครับ!" อเล็กซานเดอร์กล่าว "พวกเขาเข้าไปในนั้นแล้ว!""เราจะเข้าไปได้อย่างไรครับ?" เฟรเดอริคถาม "ระบบรักษาความปลอดภัยที่นั่นเข้มงวดมาก""เราไม่ต้องเข้าไปครับ" มิสเตอร์คลาร์กยิ้ม "เราจะใช้ทางลับ"เขาพาพวกเขาไปยังทางเข้าอุโมงค์ใต้ดินแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากอาคารนั้น มันเป็นทางเข้าที่ถูกปกปิดไว้อย่างมิดชิด จนแทบไม่มีใครสังเกตเห็น"อุโมงค์นี้จะนำเราไปสู่ทางเข
สองสัปดาห์หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายที่ลอนดอน ชีวิตของเมรี่และทีมก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขาไม่ได้เป็นแค่นักสืบธรรมดาอีกต่อไป แต่ได้กลายเป็นวีรบุรุษผู้เปิดโปงองค์กรลับที่สั่นสะเทือนสังคมอังกฤษทั้งประเทศ ข่าวของพวกเขาถูกตีพิมพ์ลงบนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ และชื่อของตระกูลแบล็ควู้ดก็กลับมาเป็นที่รู้จักอีกครั้งในฐานะนักสืบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนี้เช้าวันหนึ่ง จดหมายฉบับหนึ่งจากราชสำนักได้ส่งมาถึงพวกเขา มันเป็นจดหมายเชิญให้พวกเขาไปรับรางวัลเกียรติยศที่พระราชวังบักกิงแฮม ในฐานะผู้ที่มีส่วนช่วยในการคลี่คลายคดีสำคัญของประเทศ"นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ!" เฟรเดอริคกล่าวด้วยความตื่นเต้น "เราจะได้ไปพระราชวังบักกิงแฮม!""เราไม่ได้ไปเที่ยวครับพี่เฟรเดอริค" อเล็กซานเดอร์กล่าว "เราไปในฐานะผู้ได้รับเชิญให้ไปรับรางวัล"เมรี่มองไปที่จดหมายเชิญ เธอรู้สึกดีใจและภูมิใจในสิ่งที่พวกเขาทำลงไป แต่ในใจลึกๆ เธอก็ยังรู้สึกถึงความกังวลบางอย่างที่ไม่อาจทราบสาเหตุ"ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมนะครับ" เอดิสันกล่าว "เราจะไปพระราชวังกันวันนี้"พวกเขาแต่งกายในชุดสูทและชุดราตรีที่ดูสง่างาม และนั่งรถม้าคันหรูที่ราชสำนักส่
ท้องฟ้าเหนือลอนดอนเป็นสีเทาหม่น แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องผ่านก้อนเมฆหนาทึบ บรรยากาศเงียบสงัดราวกับกำลังรอคอยบทสรุปของเรื่องราวที่ยืดเยื้อมานาน เมรี่และทีมยืนเผชิญหน้ากับท่านลอร์ดเอียน เกรย์ ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและอำมหิต"คิดว่าการจับกุมผู้การฟิลลิปส์จะหยุดย้าข้าได้งั้นหรือ!" ท่านลอร์ดเอียนกล่าว "ข้าคือ 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' ที่แท้จริง และพวกเจ้าทุกคนจะกลายเป็นเถ้าธุลีอยู่ตรงนี้!"เขาไม่ได้มาคนเดียว ชายฉกรรจ์ในชุดดำหลายคนปรากฏตัวขึ้นจากเงามืด รายล้อมพวกเขาไว้จากทุกทิศทาง"พวกแกมีกันแค่หกคน" ท่านลอร์ดเอียนเยาะเย้ย "จะสู้กับคนจำนวนมากอย่างพวกเราได้อย่างไร!""เราสู้เพื่อความถูกต้อง!" เมรี่ตะโกน "ความจริงจะเปิดเผยทุกอย่าง!""ความจริงอย่างนั้นหรือ!" ท่านลอร์ดเอียนหัวเราะ "ข้าคือความจริง! ข้าคือผู้กำหนดชะตากรรมของลอนดอน!"การต่อสู้ครั้งสุดท้ายเริ่มต้นขึ้นแล้ว!เบ็นกับเอดิสันที่อาการบาดเจ็บยังไม่หายดี พยายามเข้าจัดการกับลูกสมุนของท่านลอร์ดเอียนอย่างสุดกำลัง เฟรเดอริคกับอเล็กซานเดอร์ต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อปกป้องเลดี้อลิซาเบธ เมรี่คว้ามีดสั้นที่มิสเตอร์คลาร์กเก็บไว้ให้เ
รถยนต์ของมิสเตอร์คลาร์กจอดนิ่งอยู่ท่ามกลางความมืดมิดของยามค่ำคืน ผู้การฟิลลิปส์ยืนจ้องมองพวกเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแค้น ใบหน้าของเขาดูเย็นชาและน่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจเสียอีก"ส่งสมุดบันทึกนั่นมาให้ข้า!" ผู้การฟิลลิปส์คำราม "แล้วข้าจะไว้ชีวิตพวกแกทุกคน!""ไม่มีทางหรอก!" อเล็กซานเดอร์ตอบ เขาคว้าปืนพกที่เก็บซ่อนไว้ในรถขึ้นมาเล็งไปที่ผู้การฟิลลิปส์"คิดว่าปืนกระบอกเดียวจะทำอะไรข้าได้งั้นหรือ!" ผู้การฟิลลิปส์ยิ้มเยาะ "ข้ามีกำลังคนมากกว่าที่พวกแกคิดนัก!"ทันใดนั้นเอง ก็มีรถยนต์คันหนึ่งแล่นมาจอดข้างๆ ผู้การฟิลลิปส์ แล้วชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำหลายคนก็ลงมาจากรถ"นี่ไง! พวกเขาทั้งหมดก็อยู่ที่นี่แล้ว!" หนึ่งในนั้นตะโกนสถานการณ์ดูเลวร้ายลงเรื่อยๆ เมรี่รู้ว่าพวกเขาตกอยู่ในวงล้อมแล้ว"เราต้องสู้ครับ!" เอดิสันกล่าว เขาพยายามพยุงตัวเองให้ยืนได้ด้วยขาที่บาดเจ็บ"เราจะสู้ด้วยกัน!" เลดี้อลิซาเบธกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยวการต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือด!เฟรเดอริคและเบ็นพุ่งเข้าใส่ลูกสมุนของ 'เงาแห่งลอนดอน' อย่างรวดเร็ว พวกเขาต่อสู้กันอย่างไม่ลดละ ส่วนอเล็กซานเดอร์ก็ยิงปืนใส่คนร้ายอย่างแม่นยำเมรี่และเอดิสัน
หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายในร้านอาหาร เมรี่ก็ได้ที่อยู่จากจดหมายที่อยู่ในมือของชายชราผู้ล่วงลับ มันเป็นที่อยู่ของบ้านหลังหนึ่งที่ดูเก่าแก่ในย่านชานเมืองของแมนเชสเตอร์ เมรี่รู้ว่าเธอต้องไปที่นั่นเพื่อหาเบาะแสเพิ่มเติม แต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถไปคนเดียวได้"ฉันต้องหาทางติดต่อพี่ชายให้ได้" เมรี่พึมพำกับตัวเองในขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น เธอก็เห็นรถตำรวจคันหนึ่งแล่นผ่านมา เธอจำตำรวจนายนั้นได้ทันที เขาคือตำรวจที่เคยช่วยเธอไว้ที่ร้านอาหาร!"คุณเมรี่!" ตำรวจนายนั้นกล่าว "คุณกำลังจะไปไหนครับ!""ฉันต้องไปที่ที่อยู่แห่งหนึ่งค่ะ" เมรี่ตอบ "มันอาจจะเกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' "ตำรวจนายนั้นมองไปที่เมรี่ด้วยความสงสัย "ผมไม่คิดว่าคุณควรไปคนเดียวนะครับ""ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วค่ะ" เมรี่ตอบ "เพื่อนและพี่ชายของฉันถูกจับตัวไป และฉันต้องหาทางช่วยพวกเขาให้ได้"ตำรวจนายนั้นมองไปที่เมรี่ด้วยความประทับใจในความกล้าหาญของเธอ "ผมจะไปกับคุณครับ"เมรี่เบิกตากว้าง "คุณจะไปกับฉันอย่างนั้นหรือคะ?""ใช่ครับ" ตำรวจนายนั้นตอบ "ผมเชื่อในสิ่งที่คุณพูด และผมเชื่อว่าคุณกำลังต่อสู้เพื่อความถูกต้อง"เมรี่รู้สึกดีใจ เธอรู้
เมรี่วิ่งไปตามตรอกซอกซอยที่มืดมิดของแมนเชสเตอร์ เธอหอบหายใจอย่างหนัก หัวใจเต้นรัวด้วยความกังวลและความกลัว เธอไม่รู้ว่าพี่ชายและเพื่อนๆ เป็นอย่างไรบ้าง แต่เธอก็รู้ว่าเธอต้องหาทางช่วยพวกเขาให้ได้"เราจะต้องทำอย่างไรดี..." เมรี่พึมพำกับตัวเองในขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น เธอก็เห็นร้านอาหารเล็กๆ แห่งหนึ่งที่เปิดไฟสลัวๆ อยู่ในซอยมืดๆ เธอรู้สึกหิวและเหนื่อยล้า เธอตัดสินใจที่จะเข้าไปพักเหนื่อยและหาอะไรกินก่อนที่จะคิดหาทางออกต่อไปภายในร้านอาหารนั้นดูอบอุ่นและเป็นกันเอง มีโต๊ะไม้ที่จัดวางอย่างเป็นระเบียบ และมีผู้คนนั่งทานอาหารอยู่ประปราย เมรี่เลือกนั่งที่โต๊ะมุมหนึ่งที่มองเห็นประตูทางเข้า เธอสั่งซุปอุ่นๆ มาหนึ่งถ้วย แล้วก็จิบมันอย่างช้าๆ เพื่อให้ร่างกายอบอุ่นขึ้นในระหว่างที่เธอกำลังทานอาหารอยู่นั้น เธอก็สังเกตเห็นชายชราผู้หนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะไม่ไกลจากเธอ เขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ดูมีราคา และดูเหมือนว่าเขากำลังรอใครบางคนอยู่"นี่มันน่าเบื่อจริงๆ" ชายชราคนนั้นพึมพำกับตัวเอง "ข้าจะรอไปถึงเมื่อไหร่กัน"ทันใดนั้นเอง บริกรก็เดินเข้ามาพร้อมกับไวน์ขวดหนึ่ง แล้วรินให้ชายชราคนนั้น ชายชราจิบไวน์ไปเล็กน้