การถูกซุ่มโจมตี

สองสัปดาห์หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายที่ลอนดอน ชีวิตของเมรี่และทีมก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขาไม่ได้เป็นแค่นักสืบธรรมดาอีกต่อไป แต่ได้กลายเป็นวีรบุรุษผู้เปิดโปงองค์กรลับที่สั่นสะเทือนสังคมอังกฤษทั้งประเทศ ข่าวของพวกเขาถูกตีพิมพ์ลงบนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ และชื่อของตระกูลแบล็ควู้ดก็กลับมาเป็นที่รู้จักอีกครั้งในฐานะนักสืบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนี้

เช้าวันหนึ่ง จดหมายฉบับหนึ่งจากราชสำนักได้ส่งมาถึงพวกเขา มันเป็นจดหมายเชิญให้พวกเขาไปรับรางวัลเกียรติยศที่พระราชวังบักกิงแฮม ในฐานะผู้ที่มีส่วนช่วยในการคลี่คลายคดีสำคัญของประเทศ

"นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ!" เฟรเดอริคกล่าวด้วยความตื่นเต้น "เราจะได้ไปพระราชวังบักกิงแฮม!"

"เราไม่ได้ไปเที่ยวครับพี่เฟรเดอริค" อเล็กซานเดอร์กล่าว "เราไปในฐานะผู้ได้รับเชิญให้ไปรับรางวัล"

เมรี่มองไปที่จดหมายเชิญ เธอรู้สึกดีใจและภูมิใจในสิ่งที่พวกเขาทำลงไป แต่ในใจลึกๆ เธอก็ยังรู้สึกถึงความกังวลบางอย่างที่ไม่อาจทราบสาเหตุ

"ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมนะครับ" เอดิสันกล่าว "เราจะไปพระราชวังกันวันนี้"

พวกเขาแต่งกายในชุดสูทและชุดราตรีที่ดูสง่างาม และนั่งรถม้าคันหรูที่ราชสำนักส่งมารับพวกเขา การเดินทางจากบ้านพักไปยังพระราชวังเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความสุขและความภาคภูมิใจ

"นี่คือความสำเร็จของพวกเราทุกคนค่ะ" เลดี้อลิซาเบธกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ใช่ครับ" มิสเตอร์คลาร์กกล่าว "พวกคุณทุกคนคู่ควรกับรางวัลนี้แล้ว"

แต่ในขณะที่รถม้ากำลังแล่นผ่านถนนสายหนึ่งที่คดเคี้ยวและเงียบสงบ จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมาจากด้านหลัง

"หยุดรถ!"

รถม้าหยุดกะทันหัน ทำให้ทุกคนต้องตัวโยนไปมา พวกเขามองไปที่หน้าต่าง และเห็นชายในชุดดำหลายคนยืนขวางทางอยู่

"พวกเขาเป็นใครกันคะ!" เลดี้อลิซาเบธถามด้วยความตกใจ

"ดูเหมือนว่าเราจะถูกซุ่มโจมตีแล้วล่ะครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด

การต่อสู้ในเมืองหลวง

คนขับรถม้าพยายามที่จะขับรถหนี แต่ชายในชุดดำก็ยิงปืนใส่ล้อรถม้า ทำให้รถม้าไม่สามารถไปต่อได้

"ลงมา!" หนึ่งในชายในชุดดำตะโกน "ไม่อย่างนั้นพวกแกจะต้องตายอยู่ตรงนี้!"

เมรี่และทีมลงมาจากรถม้าอย่างช้าๆ พวกเขามองไปที่ชายในชุดดำที่ยืนล้อมพวกเขาไว้ พวกเขาไม่ได้มีแค่ปืน แต่ยังมีมีดและอาวุธอื่นๆ อีกด้วย

"แกคือใคร!" อเล็กซานเดอร์ถาม

"พวกเราคือ 'ยมทูต' ของ 'กาลเวลา'!" ชายคนหนึ่งตอบ "พวกเราจะมาล้างแค้นให้ท่านลอร์ดเอียน!"

"เป็นไปไม่ได้!" เฟรเดอริคอุทาน "พวกเขายังมีชีวิตอยู่อีกหรือ!"

"ใช่!" ชายคนนั้นกล่าว "และพวกเราจะไม่มีวันยอมให้พวกแกเปิดเผยความลับของ 'กาลเวลา' ได้!"

การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือดกลางถนนที่ว่างเปล่า!

เอดิสันและเบ็นที่อาการบาดเจ็บยังไม่หายดี พยายามเข้าจัดการกับ 'ยมทูต' อย่างสุดกำลัง เฟรเดอริคและอเล็กซานเดอร์ต่อสู้เพื่อปกป้องมิสเตอร์คลาร์กและเลดี้อลิซาเบธ ส่วนเมรี่ก็มองหาช่องโหว่เพื่อหนีไป

"ไปจากที่นี่ซะ!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน "พวกเราจะถ่วงเวลาไว้เอง!"

แต่เมรี่ไม่ยอมไป เธอรู้ว่าเธอต้องสู้เพื่อทุกคน!

"เราจะสู้ด้วยกันค่ะ!" เมรี่กล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว

เธอพุ่งเข้าใส่ 'ยมทูต' คนหนึ่งแล้วใช้ทักษะการต่อสู้ทั้งหมดที่มีโจมตีเขาอย่างรวดเร็ว 'ยมทูต' คนนั้นดูเหมือนจะประหลาดใจกับความสามารถของเธอ

"แกมันก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง!" 'ยมทูต' คนนั้นคำราม

"แต่ฉันก็สามารถจัดการกับพวกแกได้!" เมรี่ตอบ

แสงแห่งความหวังที่ริบหรี่

ในขณะที่การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด จู่ๆ ก็มีรถยนต์คันหนึ่งแล่นมาอย่างรวดเร็ว!

"นั่นใครกัน!" เฟรเดอริคตะโกน

รถยนต์คันนั้นหยุดลง แล้วนักสืบโธมัสก็ก้าวลงมาจากรถพร้อมกับตำรวจอีกหลายนาย!

"หยุดนะ!" นักสืบโธมัสตะโกน "วางอาวุธลงเดี๋ยวนี้!"

'ยมทูต' มองไปที่ตำรวจด้วยความโกรธแค้น "พวกแกมาทำไม!"

"เรามาเพื่อจับกุมพวกแกไง!" นักสืบโธมัสกล่าว

'ยมทูต' ไม่สนใจ พวกเขายังคงต่อสู้ต่อไป แต่ตำรวจก็มีจำนวนมากกว่า

"พวกเรากำลังจะแพ้แล้ว!" หนึ่งใน 'ยมทูต' ตะโกน

ทันใดนั้นเอง 'ยมทูต' ทุกคนก็หยิบหลอดแก้วเล็กๆ ขึ้นมาแล้วบีบมัน!

"พวกแกจะทำอะไร!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน

ควันสีม่วงลอยออกมาจากหลอดแก้ว และปกคลุมไปทั่วบริเวณนั้น!

"แก๊สพิษ!" เอดิสันคำราม "รีบหนีไป!"

ทุกคนต่างพากันวิ่งหนีออกจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว แต่เมรี่ก็มองไปที่รถยนต์คันหนึ่งที่กำลังแล่นหนีไป เธอเห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่เบาะหลัง เขาไม่ได้แต่งกายในชุดดำ แต่แต่งกายด้วยชุดสูทที่ดูหรูหรา และเขากำลังยิ้มให้เธอ!

"นั่นใครกันคะ!" เมรี่พึมพำ

"เขาคือ 'หัวหน้าใหญ่' ของ 'ยมทูต'!" เอดิสันตอบ "เราต้องตามเขาไป!"

พวกเขาพุ่งตัวขึ้นรถตำรวจของนักสืบโธมัสทันที แล้วขับตามรถคันนั้นไปอย่างรวดเร็ว

"เราจะไปไหนกันครับ!" นักสืบโธมัสถาม

"ไปที่ไหนสักแห่งที่เต็มไปด้วยผู้คนค่ะ!" เมรี่ตอบ "พวกเขาไม่กล้าลงมือในที่ที่มีผู้คนเยอะๆ แน่ๆ!"

รถยนต์ทั้งสองคันขับไล่กันไปอย่างดุเดือดผ่านใจกลางเมืองลอนดอน รถคันที่เมรี่นั่งอยู่พยายามจะแซงรถของคนร้าย แต่พวกเขาก็ถูกขัดขวางตลอดเวลา

"พวกเขาเร็วมาก!" เฟรเดอริคกล่าว

"เราต้องหาทางให้พวกเขาหยุดรถครับ!" อเล็กซานเดอร์กล่าว

เมรี่มองไปที่ข้างทาง และเห็นรถเข็นขายดอกไม้ที่จอดอยู่

"นักสืบโธมัสคะ! คุณต้องชนรถเข็นนั่นค่ะ!" เมรี่ตะโกน

นักสืบโธมัสเบิกตากว้าง "ไม่ได้นะครับ! มันอันตรายเกินไป!"

"ถ้าเราไม่ทำ พวกเขาจะหนีไปได้นะคะ!" เมรี่กล่าว "ฉันเชื่อใจคุณค่ะ!"

นักสืบโธมัสกัดฟัน แล้วบังคับรถให้ชนเข้ากับรถเข็นขายดอกไม้อย่างจัง!

"ตูม!"

รถเข็นขายดอกไม้พลิกคว่ำ ดอกไม้กระจัดกระจายไปทั่วถนน และทำให้รถของคนร้ายต้องเบรกกะทันหัน!

"ลงไป!" เมรี่ตะโกน

พวกเขาลงจากรถทันที แล้ววิ่งตรงไปที่รถของคนร้าย!

"ไปเลย!" เอดิสันตะโกน "ฉันจะจัดการเอง!"

เอดิสันวิ่งไปที่รถของคนร้ายอย่างรวดเร็ว แล้วกระโดดขึ้นไปบนหลังคารถ!

"แกจะทำอะไร!" 'หัวหน้าใหญ่' ตะโกน

เอดิสันใช้ขาที่ยังบาดเจ็บถีบเข้าที่กระจกหน้ารถอย่างแรง!

"เปรี้ยง!"

กระจกแตกเป็นเสี่ยงๆ เอดิสันพยายามจะเข้าไปในรถ แต่คนขับก็พยายามจะเหยียบคันเร่งหนี

"ไม่นะ!" เมรี่ตะโกน

แต่ทันใดนั้นเอง ก็มีรถยนต์คันหนึ่งแล่นมาจอดข้างๆ รถของคนร้าย มันคือรถของมิสเตอร์คลาร์ก!

"ขึ้นมาเลย!" มิสเตอร์คลาร์กตะโกน

เอดิสันกระโดดจากรถของคนร้ายไปที่รถของมิสเตอร์คลาร์กได้อย่างหวุดหวิด แล้วรถของมิสเตอร์คลาร์กก็แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว!

รถของคนร้ายยังคงขับต่อไปอย่างบ้าคลั่ง แต่พวกเขาก็ไม่มีทางหนีพ้นไปได้แล้ว!

"พวกเขาจะไปไหนกันครับ?" เฟรเดอริคถาม

"พวกเขาจะไปที่ที่พวกเขาคิดว่าปลอดภัยที่สุดครับ" เมรี่ตอบ "สำนักงานใหญ่ของ 'กาลเวลา'!"

การผจญภัยยังไม่จบลง แต่เมรี่ก็รู้สึกมั่นใจว่าพวกเขาจะสามารถเปิดโปงความจริงและหยุดยั้ง 'กาลเวลา' ได้สำเร็จ!