บทนำ ต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ 1

“อะ...อื้อ พะ...พี่มาร์คอย่าทำแบบนี้กับไวน์ค่ะ ยะ...อย่า อื้อ...” แล้วเสียงพูดของคนตัวเล็กก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ เธอแค่จะเข้ามาดูเขาเท่านั้นเอง เห็นแม่บอกว่าเขาดื่มหนักมาจากข้างนอก แต่พอเข้ามาเขาก็คว้าเธอลงไปยังเตียงแล้วคร่อมทับ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

       “อ่า...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดจากริมฝีปากทั้งสอง จูบร้อนรุ่มของมโนภฤศฉุดกระชากลมหายใจของวรนิษฐ์ไปอย่างจำยอม จูบแรกของเธอถูกเขาฉกฉวยโอกาสไปอย่างง่ายดาย หล่อนพยายามดิ้นขัดขืนหนีจากใต้ร่างใหญ่ แต่ไม่เป็นผล เสื้อผ้าของเธอถูกเขาปลดเปลื้องหลุดลุ่ยออกอย่างรวดเร็ว

       “อ่า...แพร ผมคิดถึงคุณ” เขาผละปากหนาออกจากปากเธอพร้อมครางเรียกชื่อหญิงอื่น หัวใจหล่อนจุกเจ็บแปลบ ดันเขาออกห่างแต่ไม่ได้ผล เขาจับข้อมือเธอกดตรึงไว้ข้างลำตัวพร้อมกับใบหน้าหล่อของเขาซุกไซ้ลงมายังซอกคอระหงของเธอ

       “อ่า...ไม่ไหวแล้ว ขอนะทูนหัวของผม อ่า...” คนเมาไม่ได้สติมองคนใต้ร่างเป็นหน้าแพรไหม แฟนสาวที่รักของตน มาร์ค หรือมโนภฤศ พันแสงเดือน วัย 36 ปี เขาเดินทางมาทำธุระให้พ่อของเขาที่สวีเดน พอทำธุระเสร็จเขาก็ดื่มผ่อนคลาย แต่ดื่มจนเมามายจ้างคนมาส่งที่บ้านพักของท่านทูตทรงพล เพื่อนรักของพ่อของตน

       “แพร...” น้ำเสียงแหบแห้งครางพร่าแล้วจ้องมองหน้าสวยของคนที่ตนปล้ำจูบทาบทับ ตอนนี้มันไม่ใช่หน้าของแพรไหม แฟนสาวของตน เขาจึงสะบัดหัวแรงๆ มองใหม่อีกครั้งเป็นวรนิษฐ์ เรืองกระจ่าง หรือไวน์ วัย 25 ปี ลูกสาวของเพื่อนพ่อเขานั่นเอง เขาเคลื่อนตัวออกจากร่างเล็กใต้ร่างทันที เมื่อเริ่มมีสติและแทบจะสร่างเมา

       “เข้ามาในห้องพี่ได้ยังไงไวน์” เขาลุกขึ้นหันหลังให้เธอเมื่อไม่อยากมองร่างกึ่งเปลือยของน้องน้อย

       “พะ...พี่มาร์ค” เธอเอ่ยเสียงแผ่วพร้อมกับดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงของเขาแล้วก้าวลงจากเตียงจัดเสื้อผ้าของตัวเองจะออกไปจากห้อง แต่แล้วก็ถูกเขาคว้าเอวเล็กรั้งไว้แล้วเหวี่ยงกลับไปยังเตียงอีกครั้ง

       แม่งเอ้ย!

       เขาสบถหยาบออกมาเมื่อตอนนี้อารมณ์ของเขามันกู่ไม่กลับแล้ว เขาตื่นตัวปวดร้าวและต้องการใครสักคนมารองรับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ และตอนนี้มีเพียงวรนิษฐ์เท่านั้นที่จะช่วยตนได้ แม้จะไม่ชอบหน้า ไม่ชอบที่เธอมักมาวุ่นวายกับตน แต่นาทีนี้ต้องพึ่งหล่อน

       ว้าย!

       “พะ...พี่มาร์คจะทำอะไรคะ ปะ...ปล่อยไวน์นะคะ ไวน์ไม่ใช่แฟนพี่ ไวน์มะ...อ่า...อื้อ” แล้วปากน้อยก็ถูกบดกระแทกจูบอีกครั้ง เรียวลิ้นสากของมโนภฤศสอดแทรกไปในโพรงปากเล็กเพื่อควานกลืนกินความหวานในโพรงปากเล็ก ปากหนาและเรียวลิ้นสากกระทำอุกอาจไม่อาจหยุดยั้งการกระทำตัวเองได้ตอนนี้ เสื้อผ้าของเธอที่แต่งกลับเข้าไปใหม่ก็ถูกกระชากหลุดออกอีกครั้ง เพียงเวลาไม่นานเธอก็เปลือยกายให้เขาได้คร่อมทับ

       “อ่า...หวานเหลือเกิน ปากไวน์หวานมาก” เขาผละออกมาเอ่ยเสียงพร่าพร้อมกับสองมือใหญ่กอบกุมเต้าเต่งตึงที่อวดโชว์ตรงหน้าตน

       “อ่ะ...เจ็บนะพี่มาร์ค พอได้แล้ว อย่าทำกับไวน์แบบนี้ อ่า...เจ็บ อื้อ...” เธอจับมือใหญ่ที่บีบนวดหน้าอกตนให้หยุด แต่ยิ่งห้ามเขายิ่งบีบแรง

       “เธอเข้ามาหาพี่เองนะไวน์ ไม่ใช่ว่าอยากได้พี่เหรอถึงมาหาพี่เวลาแบบนี้ และตอนนี้พี่ก็ดื่มมาด้วย พี่คงหยุดไม่ได้หรอกนะ เพราะตอนนี้พี่มีอารมณ์แล้ว พี่ต้องปลดปล่อย” น้ำเสียงทุ้มแหบพร่าเปล่งลอดออกมาจากริมฝีปากหนากระด้างของคนตัวโต คำพูดของเขามันทำให้เธอเจ็บปวดจนต้องดิ้นสุดแรงเกิดเพื่อหาทางเอาตัวรอดไปจากสถานการณ์นี้

       “อือ...ปล่อยนะ พี่มาร์คไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับไวน์ ไวน์ไม่ได้ต้องการ อ่ะ...อื้อ เจ็บนะ” เธอถีบเท้ายันตัวเองหนีจากใต้ร่างใหญ่ แต่ไปไหนไม่รอด สองมือใหญ่หยาบกร้านยังคงขยุ้มขยำหน้าอกของเธอ เขาไม่ถนอมเธอเลย เธอเจ็บทุกครั้งที่เขาบีบเต้าตนจนรู้สึกว่ามันจะแตกคามือเขาเสียให้ได้

       หึ!

       มโนภฤศแสยะยกยิ้มมองสาวใต้ร่างแล้วก็เอ่ยออกมา

       “พี่ไม่มีสิทธิ์ก็จริง แต่ไวน์แจ้นมาเสนอให้พี่ถึงห้องเอง อีกอย่างไม่ใช่ว่ารักพี่เหรอ ไม่ใช่ว่าต้องการพี่อยู่แล้วเหรอไวน์” เขาบอกหล่อนแล้วก็บดปากหนาไปกับกลีบปากอวบอิ่มสีระเรื่อที่กำลังจะโต้ตอบตนกลับ มโนภฤศรู้สึกชอบโพรงปากน้อยของน้องน้อยใต้ร่างเหลือเกินตอนนี้ เขาชอบที่มันหวานและน่าค้นหา เรียวลิ้นสากลากไล้ไปในโพรงปากเล็กกอดเกี่ยวรั้งเรียวลิ้นเล็กหยอกเย้า

       “อ่ะ...อื้อ” เสียงครางดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดกระแทกจูบกัน มือใหญ่ก็นวดเต้าอวบหยุ่นพอดีมือตน มันนุ่มนิ่มจนเขาหลงใหลจนไม่อยากผละมือสากกร้านตัวเองออก ปากหนาเคลื่อนผละจากปากอวบอิ่มจูบไล้มายังซอกคอระหงแล้วเคลื่อนมาขบเม้นเนินอกอวบอูม

       “อือ...มะ...ไม่นะพี่มาร์ค อย่าทำแบบนี้กับไวน์ อ่ะ...อ่อย” ตอนนี้ในหัวของวรนิษฐ์ขาวโพลนไปหมด ร่างกายที่ดิ้นต่อต้านก็อ่อนระทวยไปกับรสจูบดุดันเห็นแก่ตัวของคนเหนือร่าง

       “ตอนนี้คงไม่ได้แล้ว หยุดไม่ได้แล้ว ไวน์กำลังแฉะให้พี่” เขาพูดพลางลูบมือเสียดสีไปกับเนินสวาทอวบอูมกลางหว่างขาของหล่อนที่เขาปลดเปลื้องกางเกงชั้นในและกางเกงซับในของเธอออกอย่างรวดเร็ว หล่อนใส่ชุดเดรสตัวยาวเลยง่ายต่อการถอดของเขา