บทที่ 9 ได้แต่ทำใจ

“แล้ว... แล้วเกิดอะไรระหว่างคุณโจนาธานกับคุณคาซานดราเหรอคะ อแลนนิส”

“ถ้าฉันเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เธอต้องสัญญาก่อนว่าห้ามเอาไปพูดต่อหน้าคุณอเล็กซานเดอร์เด็ดขาด เข้าใจไหม”

อแลนนิสหันรีหันขวางอย่างลังเล ไม่ค่อยแน่ใจ รอจนสาวใช้คนใหม่พยักหน้าเธอจึงยอมกระซิบกระซาบต่อ

“คุณโจนาธานเข้าร่วมลงทุนทำธุรกิจกับคุณอเล็กซานเดอร์เมื่อสองปีก่อน แรกๆ ก็แค่ไปๆ มาๆ ติดต่อกันเรื่องงาน แต่ต่อมาทั้งคู่ก็สนิทสนมกันจนกลายเป็นเพื่อนสนิท หลังจากที่คุณอเล็กซานเดอร์เริ่มชวนคุณโจนาธานไปพักคฤหาสน์ที่มาซิโดเนีย แนะนำให้รู้จักคุณคาซานดราแล้วก็บรรดาญาติๆ ตั้งแต่นั้นคุณโจนาธานก็คอยแวะเวียนไปเยี่ยมคุณคาซานดราเสมอ เวลาที่คุณอเล็กซานเดอร์ไปติดต่องานต่างประเทศ...”

“...แรกๆ ก็ไม่มีใครเอะใจกันเลยสักคน ต่อมาคุณอเล็กซานเดอร์ก็เริ่มระแคะระคายว่าเธอมีความรักกับคุณโจนาธาน แต่คุณอเล็กซานเดอร์และผู้ใหญ่ในครอบครัวต่างก็ไม่เห็นด้วย เพราะต้องการให้เธอแต่งงานกับชาวกรีกด้วยกัน คุณคาซานดราถึงกับเสียใจจนล้มป่วย ไม่ว่าคุณอเล็กซานเดอร์จะพยายามพาหมอมาตรวจที่บ้านกี่ครั้ง เธอก็ไม่ยอมให้ตรวจ เอาแต่ขังตัวเองในห้อง...”

“...ท้ายที่สุดคุณคาซานดราตัดสินใจบอกกับเขาว่าเธอเสียตัวให้คุณโจนาธานแล้ว คุณอเล็กซานเดอร์โกรธมาก ถึงกับบินไปตกลงกับคุณโจนาธานที่เอเธนส์ สุดท้ายก็ตกลงให้ทั้งคู่แต่งงานกัน ซึ่งทุกอย่างก็ทำท่าจะเป็นไปได้ด้วยดี...”

“แล้ว... เรื่องเป็นยังไงต่อคะ” เห็นอแลนนิสนิ่งเงียบไป รมิตาก็อดรนทนไม่ไหว ต้องถามขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่แพ้คนเล่า

เจ้าของร่างผอมบางถอนหายใจอีกครั้งแล้วจึงเอ่ยปาก...

“ก่อนวันแต่งงาน คุณโจนาธานก็ยังยอมเข้าพิธีบับติสมา เพื่อเปลี่ยนมานับถือนิกายกรีกออร์โธดอกซ์ตามความต้องการของครอบครัวเดมิทริอุส... แต่พอถึงวันแต่ง... ตอนคุณคาซานดรากำลังเดินลงบันไดบ้าน จู่ๆ เขาก็โทรศัพท์มาพูดอะไรกับเธอสองสามคำ แล้วคุณคาซานดราก็เป็นลม กลิ้งตกลงมาจากบันได ส่วนคุณโจนาธานก็หายตัวไป ติดต่อไม่ได้อีกเลย...”

ผู้ที่ยืนฟังอยู่ถึงกับยกมือขึ้นปิดปากเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองอุทานออกมาอย่างลืมตัว สิ่งที่อแลนนิสบอกเล่าทำให้เธอรู้สึกเห็นใจเจ้าสาวผู้โชคร้ายจากใจจริง

“ที่แย่กว่านั้น... ไม่มีใครรู้มาก่อนเลยว่าคุณคาซานดราตั้งท้องได้สองเดือนแล้ว อุบัติเหตุในตอนนั้นก็เลยทำให้เธอแท้ง พอฟื้นขึ้นมาอีกที เธอก็มีสภาพอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้... ไม่ยอมรับรู้อะไรอีกเลย”

“คุณคาซานดรา...” หญิงสาวครวญด้วยความสงสาร

“คุณอเล็กซานเดอร์พาคุณคาซานดรามาพักรักษาตัวที่นี่ตามคำแนะนำของหมอ เพราะที่มาซิโดเนียมีญาติพี่น้องพลุกพล่านเกินไป”

“แล้วทำไมคุณต้องกลับไปที่มาซิโดเนียด้วยล่ะคะ”

“เพราะฉันมีสามีมีลูกอยู่ที่นั่นน่ะสิจ๊ะ... จะให้พวกสาวๆ คนอื่นมาดูแลที่นี่ คุณอเล็กซานเดอร์ก็ไม่ไว้ใจ นี่เขาอุตส่าห์พาเธอมาด้วยตัวเอง แสดงว่าเธอต้องทำงานเก่งไม่เบาสินะ...” สาวใช้รุ่นพี่เปลี่ยนสีหน้าให้ร่าเริงขึ้น กระทุ้งศอกใส่แขนเธอเบาๆ เป็นการหยอกเย้า

เมื่อนึกถึงความร้ายกาจของอเล็กซานเดอร์แล้ว รมิตาไม่สามารถฝืนยิ้มตอบหญิงสาวอีกคนได้ เผลอส่ายหน้าไม่เห็นด้วยกับความคิดที่ว่าเขาพาเธอมาเพราะเธอทำงานเก่งและน่าไว้ใจ

ที่สำคัญ... ไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มยอมเสี่ยงเอาคนที่ไม่รู้เบื้องหน้าเบื้องหลังอย่างเธอมาดูแลพี่สาวของเขา...

“ไม่ต้องทำหน้าเครียดอย่างนั้นหรอกน่า ถึงบ้านจะดูกว้างขวางไปหน่อย แต่งานที่นี่ไม่หนักนักหรอก เพราะกลางวันเรามีแม่บ้านชั่วคราวจากไอเอ มาช่วยดูแลเรื่องทำความสะอาด จริงๆ หน้าที่หลักของเธอก็แค่คอยอยู่เป็นเพื่อนคุณคาซานดราเท่านั้นล่ะ”

“ฉันไม่เคยดูแลคนป่วยมาก่อน ฉันกลัวว่า...”

“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกจ้ะ... คุณอเล็กซ์เขา... เอ่อ... ฉันหมายถึงคุณอเล็กซานเดอร์เขาได้จ้างพยาบาลพิเศษมาช่วยดูแลในช่วงระหว่างวันด้วยเหมือนกัน... ฉันก็ไม่รู้ว่าจ้างมาทำไมนะ เพราะไม่เห็นว่าหล่อนจะทำตัวให้เป็นประโยชน์อะไรเลย นอกจากนั่งอ่านนิตยสาร กับชี้นิ้วสั่งคนอื่นให้ทำโน่นทำนี่...” อแลนนิสพลั้งปากบ่นราวกับอัดอั้นมานานเต็มที พอนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังเล่าเรื่องไม่เหมาะสมให้สาวใช้คนใหม่ฟังมากเกินไปแล้ว จึงรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “อย่าไปพูดถึงหล่อนเลยดีกว่านะ... ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่ารีบเข้าห้องไปพักผ่อนดีกว่า พรุ่งนี้ฉันจะบอกเธออีกทีว่าหน้าที่ของเราจะต้องทำอะไรบ้าง”

“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ อแลนนิส” หญิงสาวยิ้มให้

รมิตาทอดสายตามองสาวใช้ร่างผอมบางเดินกลับไปที่หน้าคฤหาสน์ด้วยความกังวล สับสน และหดหู่อย่างบอกไม่ถูก และเธอก็รู้สึกเสียใจแทนที่ได้ยินเรื่องราวอันเศร้าของคาซานดรา แต่...

อเล็กซานเดอร์ เดมิทริอุส...

เขาทำเรื่องร้ายกาจทั้งหมดนั่นด้วยเหตุผลเพียงเพื่อที่จะพาเธอมาดูแลพี่สาวของเขาเท่านั้นจริงๆ หรือ ในเมื่อชายหนุ่มกล่าวหาว่าเธอมีความสัมพันธ์กับโจนาธาน เทรเกอร์ ผู้ที่ทำให้คาซานดราตกอยู่ในสภาพอันน่าเวทนาอย่างนั้น การนำตัวเธอมาดูแลคาซานดราเพื่อชดใช้ความผิดที่เธอไม่มีส่วนรู้เห็นด้วย... เขาจะให้เธอชดใช้เพียงเท่านี้จริงๆ หรือ...

หญิงสาวยืนเหม่อลอยอยู่นาน แม้ในขณะนี้ความหวาดกลัวและความกังวลใจจะลดทอนลงไปมาก แต่ตราบใดที่เธอยังหาทางแก้ข้อกล่าวหาของเขาไม่ได้ เธอก็ไม่มั่นใจว่าจะต้องเจอสิ่งเลวร้ายใดๆ อีก

รมิตารู้สึกโดดเดี่ยวเดียวดายเป็นครั้งแรก...

คิดถึงมารดาผู้ล่วงลับไปแล้ว...

หากเธอกับมารดาตัดสินใจต่อสู้กับชีวิตในผืนแผ่นดินอันเป็นบ้านเกิดเมืองนอน ถึงจะไม่สุขสบายนัก แต่แม่ก็คงจะยังมีชีวิตอยู่กับเธอ และเธอคงไม่ต้องมาพบกับเรื่องราวที่วุ่นวายอย่างในตอนนี้ คิดแล้วแววความเปียกชื้นก็เอ่อซึมออกมาหล่อเลี้ยงดวงตาอันเลื่อนลอยอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่

แต่... มันก็ป่วยการที่จะนึกถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้ว... รมิตาบอกตัวเอง..

ปลายนิ้วน้อยๆ ยกขึ้นปาดขอบตา ก่อนจะยกถุงเสื้อผ้าใบใหญ่ที่วางเอาไว้บนขั้นบันไดเตี้ยๆ ขึ้นมากอดเอาไว้ พลางหันหลังก้าวเข้าไปในห้องพักชั่วคราว ภาวนาให้ตัวเธอเองสามารถข่มตาหลับและผ่านพ้นคืนนี้ไปได้โดยเร็ว

…

ห่างออกไปทางปีกขวาด้านหน้าตัวคฤหาสน์ หลังประตูกระจกของระเบียงชั้นสาม สายตาคมกริบคู่หนึ่งยังคงจ้องมองร่างที่แสนจะบอบบางเดินหายเข้าไปในห้องพัก

อเล็กซานเดอร์เองก็กำลังครุ่นคิด... เขาไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมถึงต้องพาตัวเธอที่ซานโตรินีแห่งนี้

แน่นอนว่าชายหนุ่มต้องการให้หญิงสาวได้เห็นสภาพของคาซานดรา... ให้เธอสำนึกว่าเธอเป็นผู้มีส่วนร่วมในการทำลายชีวิตหญิงสาวบริสุทธิ์คนหนึ่ง

แต่หลังจากนั้นล่ะ...

เขากัดฟันแน่นจนกล้ามเนื้อบนสันกรามเกร็งตัวขึ้นเป็นแนว กลางหว่างคิ้วหนาขมวดเป็นริ้วลึก

ใช่... จากนั้นเขาก็จะทรมานเธอ ฉีกทึ้งร่างกาย ทำลายชีวิตของรมิตา

ให้ย่อยยับ แล้วโยนซากอันแหลกเหลวของหญิงสาวคืนให้กับโจนาธานราวกับโยนเศษอาหารให้สุนัข เป็นการตอบแทนด้วยวิธีตาต่อตาฟันต่อฟัน ซึ่งเขาเห็นว่ามันก็ยังไม่สาสมกับสิ่งที่พี่สาวของเขาต้องเผชิญเสียด้วยซ้ำ

ทำไมอเล็กซานเดอร์จะไม่เคยคิดว่า มันอาจเป็นการเข้าใจผิดอย่างที่คนสนิทของเขาทักท้วง...

ช่างปะไร...

ขอแค่ทั้งคู่เคยมีความสัมพันธ์กันเท่านั้นก็พอแล้ว...

ต่อให้โจนาธานไม่ได้จริงจังกับแม่บ้านชั้นต่ำคนนี้ แต่ชายหนุ่มก็จะทำให้ไอ้อเมริกันสารเลวนั่นรู้ซึ้งจนถึงก้นบึ้งความแค้นของเขาว่า อเล็กซานเดอร์ ซิเซโร เดมิทริอุส คนนี้พร้อมจะทำลายผู้หญิงของมันทุกคนนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป

เพื่อให้มันหวาดกลัว... เพื่อให้มันหวาดระแวง...

และวันใดก็ตามที่มันพบผู้หญิงที่มันต้องการจะร่วมชีวิตด้วยอย่างแท้จริง... เขานี่แหละ จะทำให้มันทุกข์ทรมานแสนสาหัสไม่ต่างกันกับคาซานดรา