บทที่25

พิธีในช่วงค่ำจัดขึ้นที่คฤหาสน์ของเจ้าสัวรังสิมันต์อย่างยิ่งใหญ่ แขกมากมายต่างทยอยกันเข้ามายินดีกับคู่บ่าวสาวแห่งปี วันนี้ปิ่นมุกอยู่ในชุดเจ้าสาวกระโปรงฟูฟ่องสีขาวยาวลากพื้นแบบเกาะอก บนคอของเธอไประดับด้วยสร้อยเพชรเส้นใหญ่ที่แม่เจ้าบ่าวเป็นคนมอบให้ ไม่รวมสร้อยข้อมือที่ประดับไปด้วยเพชรน้ำงามนั่นอีก ความสวยของเจ้าสาวทำเอาผู้ชายมองกันแทบเหลียวหลังทั้งโสดและแม้แต่คนที่มีภรรยาอยู่แล้วยังคงมองไปที่ร่างกายอันเย้ายวนตาเป็นมัน จนปิ่นมุกนั้นถึงกับมีอาการเกร็งยามเมื่อถูกจับจ้องจากเหล่าผู้คนมากมาย

"เป็นอะไรทำไมถึงได้ยืนแบบนั้น"ขุนเขาที่ยืนอยู่ด้านข้างสัมผัสได้ถึงอาการตัวสั่นของภรรยา ร่างกายของเธอขยับเข้ามาใกล้ชิดเขามากขึ้น ความหนาวของบรรยากาศในค่ำคืนแห่งนี้ทำให้ปิ่นมุกต้องยกมือขึ้นมาลูบแขนทั้งสองข้าง สายตามองไปยังผู้คนบริเวณโดยรอบพร้อมกับขยับกายให้เข้าไปใกล้ชินชายหนุ่มขึ้นไปอีก

"เป็นอะไร"

"เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร"ทั้งที่ปากบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรแต่สายตาของเธอกับมองไปยังผู้คนที่นั่งสังสรรค์ที่โต๊ะอาหาร ถ้าสังเกตดี ๆ มีผู้ชายหลายต่อหลายคนมองมายังที่เธอด้วยสายตาของเสือร้ายผู้หิวโหย

"อวดเก่ง บอกว่ากล