ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 13 บังเอิญรักแรกกลับมา

 

หลังจากนั้นวุฒิชัยก็เดินเข้าไปในครัว เขากะจะโชว์ฝีมือการทำอาหารให้เมียเขาดูแต่เมื่อหันกลับไปเมียของเขากับนั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาไม่เดินตามเขามา

เขาเดินกลับไปที่ห้องรับแขกไปยืนอยู่ตรงหน้าผู้เป็นเมีย

“ทำไมคุณไม่ตามผมมา” เสียงที่ดังขึ้นทำให้ข้าวฟ่างถึงกับสะดุ้งและเงยหน้ามอง

“ไปไหน” เธอถามเพียงสั้นๆ พร้อมหน้าตาที่งงงวย

“ไปครัวไงผมจะโชว์ฝีมือ” เธอได้แต่ถอนหายใจแค่ทำอาหารทำไมต้องให้เธอไปดูด้วย

“ทำไมฉันต้องไปด้วยคุณทำมาให้กินเฉยๆ ไม่ได้เหรอ”

“ก็ได้นั่งรออยู่นี่แหละ” สิ้นสุดเสียงนั้นหนุ่มหล่อผู้เป็นสามีก็เข้าครัวไปทำอาหารและสักพักก็ถือออกมาให้เมียของเขาทาน ข้าวฟ่างที่นั่งเล่นมือถืออยู่เมื่อได้ยินเสียงวางอาหารเธอก็รีบวางมือถือเพื่อจะชิม

“ฉันรอชิมก่อนนะ” สิ้นสุดเสียงเธอก็ใช้ซ้อมตักโดยไม่รอคำตอบจากสามี เมื่ออาหารเข้าปากคำแรกเธอก็ได้รับรสชาติที่แสนอร่อยและไม่คิดว่าเขาจะทำอาหารได้อร่อยขนาดนี้

“เป็นไงบ้าง อร่อยมั้ยครับคุณหนูข้าวฟ่าง” ใบหน้าแห่งความคาดหวังให้เมียชมก็จ้องมองไปที่หน้าของเธอ

“ก็ไม่เท่าไหร่นะ ก็พอทานได้ให้สอนคุณทำอาหาร” ต่อให้อาหารจะอร่อยแค่ไหนเธอก็ไม่กล้าบอกเพราะกลัวเสียฟอร์ม

“งั้นเหรอ ผมอุส่าทำสุดฝีมืิอยังไม่อร่อยอีกเหรอตอนเด็กๆ แม่นมเลี้ยงผมมาและผมก็ชอบไปดูเขาทำอาหารเลยจำและนำมาทำ ผมไม่เคยทำให้ใครทานเลยนะคุณเป็นคนแรกเลยที่ได้ทานฝีมือผม” เธอได้ยินแบบนั้นทำให้ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเธอไม่เคยเห็นเขามุมนี้และคงไม่มีใครได้เห็น เมื่ิอก่อนเห็นแต่ด้านไม่ดีของเขาพอมาเห็นด้านนี้รู้สึกอบอุ่นใจจัง

“จริงเหรอ ฉันอยากจะบอกว่าอาหารที่คุณทำให้ทานนี้มันดีสุดๆ ไปเลย”

“ดีสุดๆ ยังไงไหนคุณบอกว่าไม่อร่อย แสดงว่าอร่อยใช่ไหม” เขาถามทวนเธออีกรอบเพราะไม่ค่อยเข้าใจความหมายในสิ่งที่เธฮต้องการจะสื่อ

“มันอร่อยสู้ที่ฉันทำไม่ได้แต่มันดีสำหรับฉันสุดๆ เลย”

“อ่อครับ” ต่อให้เขาจะไม่เข้าใจยังไงก็พยายามเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด

เขาจ้องมองบนใบหน้านวลของเมียที่กำลังทานอาหารที่เขาทำให้ทานและแอบอมยิ้มเธอทานจนหมดจานจนแทบจะทานจานเข้าไปด้วยแต่ยังปากแข็งว่ามันไม่อร่อย

“คุณมองอะไร” เธอทานหมดและเงยหน้าขึ้นมาเห็นสามีกำลังยืนมองเธอและยิ้มอยู่

“เปล่าครับ มาผมเอาจานไปเก็บให้” เขายื่นมาหยิบจานบนโต๊ะและถือไปเก็บที่ครัว ข้าวฟ่างแอบมองเขาอยู่และยิ้มหน้าบานออกมาจากที่เคยคิอว่าเธอโชคร้ายที่ถูกภูริทัตทิ้งไปและมาพลาดท้องกับคนไม่เอาไหนกับกลายเป็นว่ามันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดเขากลับเปลี่ยนตัวเองจนไม่เหลือเค้าเดิม

21: 20 น.

“พรุ่งนี้คุณไม่ต้องไปบริษัทผมนะครับ ไม่ต้องทำอาหารหรืออะไรไปให้เลย” วุฒิชัยกลัวข้าวฟ่างจะไปเห็นภูริทัตและกลัวว่าเธอจะลืมเขาไม่ได้

“ทำไม มีอะไรคุณนัดเด็กไปหาเหรอ” สีหน้าแห่งความสงสัยก็เกิดขึ้นบนหน้าเธอเพราะเขาพูดแบบมีพิรุธ

“เปล่า แต่คุณไม่ต้องไปหรอก”

“แล้วทำไมละ อย่าให้ฉันรู้นะว่าคุณนัดเด็กไปเดี๋ยวเจอดีแน่” สิ้นสุดเสียงของเธอเขาก็หัวเราะออกมาด้วยความขำหน้าตาเธอดูจริงจังมาก

“ไม่มีหรอกครับ นี่คุณหึงโหดจังผมกลัวแล้วไม่กล้ามีเด็กที่ไหนหรอก” เขาพูดพร้อมกับกอดเธอพร้อมก้มหัวไปซบอกเธอ

“ฉันไม่ได้หึงซะหน่อย แค่ไม่ชอบให้ใครมาหยามฉัน” หญิงสาวผู้ปากแข็งปฏิเสธไปทั้งที่ความจริงแล้วเธอนั้นก็กลัวว่าจะมีคนมายุ่งกับสามีที่น่ารักของเธอ

“สรุปพรุ่งนี้ไม่ต้องไปหาผมนะ”

“เหตุผลละ” เธอยังคงต้องการเหตุผลเพราะทุกอย่างสำหรับเธอต้องมีเหตุผลกำกับเธฮถึงจะยอมทำตาม

“ผมไม่อยากให้คุณไปเจอคุณภูริทัตผมกลัวว่าคุณจะหวั่นไหวกับเขาเพราะพรุ่งนี้ผมมีประชุมกับเขาเข้าใจใช่ไหม" เมื่อเธอได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจในทันทีและรู้สึกสงสารวุฒิชัยที่เขาต้องมาระแวงอะไรแบบนี้ทั้งที่คนที่ควรจะระแวงควรที่จะเป็นเธอเพราะผู้หญิงของเขามีมากมายไม่รู้เขาจะอ่อนไหวเมื่อไหร่

“โอเคค่ะพรุ่งฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันจะทำตามคำสั่งคุณทุกอย่างเลย” เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นเขาก็สบายใจ

“แล้วคุณจะเหงาไหมที่อยู่แต่บ้าน ถ้าเหงาก็ออกไปช็อปปิ้งได้เลยนะแต่ห้ามทำงานผมไม่อยากให้คุณเครียดเพราะจะส่งผลถึงลูก” เขาพูดพร้อมลูบไปที่ท้องของเธออย่างอ่อนโยน

 

วันรุ่งขึ้น..

เมื่อข้าวฟ่างเธอลงมาจากห้องก็เจอเข้ากับพ่อของเธอ พ่อเธอกลับมาแล้วแต่สิ่งที่ไม่คาดฝันคือ ธีรเดช แฟนเก่าของเธอซึ่งเป็นแฟนคนแรกของเธอมากับพ่อเธอด้วยมันเป็นอะไรที่บังเอิญมากที่พ่อของเธอไปร่วมลงทุนกับเขาเธออึ้งไปพักหนึ่งและรีบเดินลงมาไปกอดพ่อของเธอด้วยความคิดถึง

“คุณพ่อกลับมาทำไมไม่บอกหนูก่อนคะ” เธอเอ่ยถามผู้เป็นพ่อด้วยความคิดถึงและมีหนึ่งสายตาที่จ้องมองเธออยู่ ธีรเดชแอบมองเธอและสะดุดไปที่ท้องของเธอเพราะเธอท้องโตราวกับคนตั้งครรภ์

“พ่อก็จะมาเซอร์ไพร์ข้าวไงลูก เป็นไงเซอร์ไพรส์ไหม” พ่อของเธอโอบกอดและพูดกับลูกสาวด้วยความคิดถึงโดยที่เขาไม่รู้เลยว่ามันเซอร์ไพรส์มากกว่าที่พ่อพาธีรเดชแฟนเก่าเธอมาด้วย

“เซอร์ไพรส์มากเลยค่ะ แหมไปตั้งไกลก็ไม่ค่อยติดต่อมาหาลูกเลยไม่ห่วงบ้างหรือยังไง” ผู้เป็นลูกสาวพูดด้วยอาการน้อยใจอ้อนพ่อของเธอ

“ก็พ่อไม่ค่อยมีเวลามัวแต่ยุ่งกับงานอยู่ ที่สำคัญข้าวก็มีสามีอย่างวุฒิชัยดูแลอยู่แล้วหนิมีอะไรที่ต้องห่วง” เขาพูดด้วยความไว้ใจลูกเขยคนโปรดของเขาแต่ไม่รู้เลยว่านั้นพ่อเสือที่พึ่งกลับใจ

“ช่างมั่นใจกับเขาเหลือเกินนะคะ” ทั้งสองที่พูดคุยกันอยู่ธีรเดชก็ยืนฟังแต่สตั้นไปพักนึงเพราะทั้งดีใจที่เจอเธออีกครั้งและตกใจที่เธอดันมีสามีไปแล้วเพราะเธอก็คือคนรักคนแรกของเขา

“นี่ธีรเดชจะมาร่วมลงทุนกับเราเลยจะมาศึกษาดูงานก่อนพ่อให้เขามาพักที่บ้านเราก่อนสักหนึ่งเดือน” พ่อของเธอแนะนำธีรเดชให้เธอรู้จักโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าทั้งสองรู้จักกัน

“สวัสดีค่ะ” เธอพูดทักทายตามน้ำด้วยสีหน้าที่แดงก่ำเพราะคนนี้ก็คือคนที่เธอเคยรักมากเหมือนกัน

“สวัสดีครับ” เขาทักทายเธอกลับ ธีรเดชเคยคบกับข้าวฟ่างตอนนี้มัธยมและมหาลัยแต่ตอนนั้นแม่ของเขาให้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเลยขาดการติดต่อกับเธอไปเลยโดยที่ยังไม่เลิกกันช่วงนั้นภูริทัตก็แอบชอบเธอและตามจีบเธอแต่เธอก็ยังไม่เปิดใจเพราะยังรอเขา จนรอไม่ไหวถึงยอมเปิดใจให้ภูริทัต

“ตามสบายนะธีรเดช ขาดเหลืออะไรก็บอกแม่บ้านหรือไม่ก็ถามลูกสาวผมได้" พ่อของเธอบอกกับธีรเดชก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไปโดยเขาฝากให้แม่บ้านพาธีรเดชไปดูห้องเพราะเขาเหนื่อยอยากจะพักผ่อน

“ครับ” เสียงตอบรับจากชายหนุ่มสูงหล่อนักธุรกิจไฟแรงที่อายุยังน้อยแต่เป็นเจ้าของกิจการมากมาย

เขามองหน้าข้าวฟ่างด้วยสายตาแห่งความคิดถึง และยิ้มให้เธอทำให้เธอทำตัวไม่ถูก

“เป็นยังไงบ้างข้าวเดชไม่คิดว่าจะเจอข้าวอีกครั้งเดชคิดถึงข้าวมากเลยรู้ไหมเดชขอโทษนะที่ไม่ได้ติดต่อกลับมาหาข้าวเลยเพราะตั้งแต่ไปอยู่ที่นู้นแม่ให้เปลี่ยนทุกอย่างคอนแทร็กข้าวก็หายหมดเลยไม่รู้จะติดต่อทางไหน” เขาพูดและมองหน้าเธอด้วยความดีใจและคิดถึง

ในขณะที่ธีรเดชพูดกับข้าวฟ่างวุฒิชัยก็กำลังเดินลงมาเขาหยุดฟังและได้ยินทุกอย่าง

>>>>>ติดตามตอนต่อไป