Mag-log inShare
น้อยใจ
Huling Na-update:
2025-12-04 17:28:36“ทำไมฉันต้องโกรธคุณด้วย ฉันมีสิทธิ์อะไร?” จารุวีย์ถามและดื่มนมต่อ
“แล้วทำไมเธอพูดแบบนั้นละ เธอโกรธที่ฉันทิ้งเธอแล้วไปกับข้าวฟ่างเหรอ?” ภูริทัตพูดด้วยอาการรู้สึกผิด “ป่าวซะหน่อย..ทำไมฉันต้องโกรธในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน” จารุวีย์พูดจบแล้วเดินหนีออกไป..แต่ภูริทัตดึงแขนไว้ “จะไปไหน?” “ฉันก็จะขึ้นห้องไปอาบน้ำแล้วนอนสิคุณมีอะไรอีก?” “ป่าวหรอก ไปเถอะ” จารุวีย์ก็เดินขึ้นห้องไป นี่ฉันเป็นอะไรไปนะทำไมถึงรู้สึกห่วงความรู้สึกของจารุวีย์..คนที่ฉันรักมีแค่ข้าวฟ่างคนเดียวที่ฉันต้องห่วงเธอก็เพราะเธออุ้มท้้องลูกของฉันอยู่…ภูริทัตยังคงหลอกตัวและพูดพรึมพรำกับตัวเอง ภูริทัตเดินออกจากห้องครัวไปที่ห้องรับแขก..ก็เห็นแม่ของเขานั่งอยู่ “ตาภูไปทำอะไรในห้องครัว..พรุ่งนี้แม่ของหนูจาร์จะมาถึงสนามบิน..พรุ่งนี้พาหนูจาร์ไปรับด้วยนะ” “รับไปที่ไหนครับแม่..” “ไปบ้านหนูจาร์แม่หนูจาร์ซื้อไว้แล้วหนูจาร์ก็ออกไปอยู่บ้านเธอพรุ่งนี้” “ว่าไงนะครับ?” ภูริทัตพูดด้วยอาการตกใจและใจหายที่จารุวีย์จะออกไปอยู่ข้างนอกแล้วเพราะเขาเคยชินที่มีจารุวีย์อยู่กลับมาก็เจอหน้ากันทุกวันเขาไม่อยากให้จารุวีย์ของจากบ้านเขาไปซึ่งแต่ก่อนเขาไม่อยากให้จารุวีย์อยู่เพราะเขาไม่ชอบ แต่ตอนนี้ในความรู้สึกของเขามันเปลี่ยนไปเขาอาจจะคบกับข้าวฟ่างนานแล้วก็จริงแต่เขาไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับข้าวฟ่างไม่ได้เจอหน้าทุกวันเหมือนจารุวีย์ มันถึงทำให้เขามารู้สึกดีกับจารุวีย์เร็ว “ก็หนูจาร์จะออกไปอยู่ที่บ้านของเธอไง” ดาราวรรณตอบด้วยอาการสงสัยทำไมลูกชายเธอถึงตกใจขนาดนั้น “แล้วลูกของผมละ?” “เดี๋ยวแกก็ต้องแต่งงานกับหนูจาร์แล้วก็เลือกเอาว่าจะอยู่ที่นู้นหรือที่นี่แกห้ามปฏิเสธเพราะลูกจะได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากัน” ภูริทัตเปลี่ยนจากหน้าตากังวลมาอมยิ้มเล็กน้อย แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังมีข้าวฟ่างอยู่และสัญญากับข้าวฟ่างว่าจะแต่งงานกับจารุวีย์แค่ในนามพอลูกคลอดจะหย่ากับจารุวีย์และพาลูกมาอยูู่่และแต่งงานกับข้าวฟ่าง “แล้วข้าวฟ่างละครับแม่ ผมรักข้าวฟ่างและกำลังจะแต่งงานกับเธอ ถ้าผมทิ้งเธอผมคงรู้สึกผิดไม่น้อย” ภูริทัตพูดด้วยหน้าตาที่กังวล “ข้าวฟ่างเขายังไม่มีลูกนะ อย่างน้อยเขาก็ไปเริ่มต้นใหม่ได้แต่หนูจาร์ท้องเขาไม่สามารถไปเริ่มต้้นใหม่ได้เพราะต้องกลายเป็นผู้หญิงที่มีตำหนิ” “แต่เราไม่ได้รักกันจะอยุ่ด้วยกันได้เหรอ?” “ลองดูสิลูก อย่างน้อยก็ทำเพื่อลูกที่กำลังจะเกิดมา” ภูริทัตคุ่นคิดว่าข้าวฟ่างจะยอมมั้ยเพราะเขาสัญญากับเธอไว้แล้ว เขาคิดว่าเขานักข้าวฟ่างและแคร์ความรู้สึกเธอมากแค่เขาทำผิดต่อเธอมันก็มากพอแล้วนี่ยังจะทิ้งเธออีก เอาเถอะลูกคลอดออกมาค่อยว่ากันใหม่..ตอนนี้ฉันต้องทำหน้าที่พ่อและสามีที่ดีก่อน ภูริทัตพูดกับตัวเองด้วยความเครียด 20:45 น. ภูริทัตเดินไปที่ห้องของจารุวีย์และกำลังจะเคาะประตูเป็นจังหวะที่จารุวีย์เปิดประตูมาพอดี “คุณมาทำอะไรที่ห้องฉัน?” จารุวีย์ถามภูริทัตด้วยหน้าตางงๆ “ก็จะมาตามให้เธอไปดื่มนมบำรุงลูกของเราไง” “ลูกของเรา?? ลูกของฉันต่างหาก” จารุวีย์รีบพูดขึ้นมา “ลูกของเธอคนเดียวที่ไหนนั่นก็ลูกของฉันด้วย” ภูริทัตพูดและอมยิ้ม “ลูกที่คุณไม่ได้ตั้งใจให้เกิดมางั้นเหรอ ที่คุณมาดูแลฉันเพราะคุณจะเอาลูกของฉันไปอยู่กับคุณข้าวฟ่างคุณฝันไปเถอะฉันไม่มีวันให้” พูดจบจารุวีย์ก็หันหน้าหนีและเดินออกไป “เดี๋ยวก่อนสิ ใครบอกเธอ” ภูริทัตดึงมือจารุวีย์ไว้ “ก็คุณไง คุณเกลียดขี้หน้าฉัน” เธอพูดด้วยหน้าตาที่น้อยใจ “แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้วไง” “ไม่เหมือนเดิมยังไง?” “ก็..คือ…คือ..ช่างมันเถอะแต่ลูกของฉันอยู่กับเธอฉันก็ต้องดูแลเธอ” ภูริทัตยังคงปากแข็งไม่กล้าบอกจารุวีย์ว่าเขาเองก็รู้สึกดีกับเธอ “ไม่ต้องหรอก คุณไปดูแลคุณข้าวเถอะไม่ต้องมาห่วงฉันลูกฉัน ฉันดูแลดีอยู่แล้ว” “ไม่ได้เธอต้องเชื่อฟังฉันและเมื่อถึงวันนัดฝากครรภ์ฉันจะพาเธอไป” ภูริทัตทำหน้าดุใส่จารุวีย์ทั้งที่ใจของเขาอ่อนไหวต่อเธอมาก จารุวีย์มองหน้าภูริทัตแต่ไม่ได้พุดอะไรเธอเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่่อดื่มนมและก็เดินกลับเข้าห้องไป ภูริทัตเข้าห้องไปก็นอนคิดถึงแต่จารุวีย์จนลืมข้าวฟ่างทั้งที่แต่ก่อนเกลียดขี้หน้าเธอด้วยซ้ำแต่ด้วยความใกล้ชิดทำให้ใจของเขานั่นเปลี่ยนไปแต่ปากก็ยังแข็็งเหมือนเดิม ทำไมเธอถึงเฉยชากับฉันอย่างนี้นะเธอคงเกลียดฉันไปแล้วสินะ ฉันทำกับเธอไว้มากเกินไปฉันทำเหมือนเธอไม่มีความรู้สึกให้เธอต้องแบกความทุกข์ไว้คนเดียวฉันจะไถ่ความผิดนี้ได้ยังไง เดี๋ยวนะแล้วฉันเป็นอะไรกันทำไมถึงต้องมาคิดกับจารุวีย์ขนาดนี้ฉันไม่มีทางรักเธอหรอกคนที่ฉันรักมีแค่ข้าวฟ่างคนเดียวเลิกคิดๆๆ เฮ้อ วันรุ่งขึ้น.. “หนูจาร์ไปรับแม่ของหนูกลับตาภูนะ น้าไม่ว่างไปด้วยเลยต้องประชุมกับลูกค้า” “เอ่อ..ค่ะคุณน้า” จารุวีย์ตอบดาราวรรณด้วยหน้าที่อึดอัด นี่ฉันต้องไปกับเขาอีกแล้วเหรอนี่ ฉันอุส่าพยายามที่จะไม่รู้สึกแล้วนะทำไมต้องมาอยู่ใกล้กันอีกใจของเขามีแค่คุณข้าวฟ่างทำไมมันเจ็บจัง “ไปได้แล้ว ขึ้นรถ” ภูริทัตพูดและเดินขึ้นรถไปไม่มีเปิดประตูรถให้เหมือนกับวีรภัทรเลย จารุวีย์ก็ขึ้นรถไปและรถก็แล่นออกจากบ้านไปทั้งคู่ก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จากัน “เป็นอะไร มากับฉันทำหน้าอึดอัดทีไปกับตาภัทรยิ้มหน้าบานเชียว มากับฉันมันไม่สนุกเหมือนตาภัทรเหรอ?" ภูริทัตพูดเหมือนคนกำลังน้อยใจและนอยๆ “พูดบ้าอะไร ก็คุณภัทรเขาน่ารักหนิไม่เหมือนคุณทำหน้าไม่พอใจตลอดเวลา เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเป็นไบโพล่ารึไง” “ชอบตาภัทรงั้นเหรอ?” ภูริทัตหันไปมองหน้าจารุวีย์ด้วยความโกรธ “ไม่ใช่เรื่องของคุณ” จารุวีย์พูดและหันหน้าหนี กริ่งๆๆ!!!เสียงโทรศัพท์ของภูริทัตดังขึ้น และแน่นอนเบอร์ที่โทรเข้ามาก็คือข้าวฟ่างแฟนของเขา ภูริทัตรีบรับโทรศัพท์ “ว่าไงครับข้าว?” ภูริทัตพูดด้วยเสียงหวานซึ่งแตกต่างจากเสียงที่คุยกับจารุวีย์ “พรุ่งนี้พาข้าวไปทานอาหารญี่ปุ่นหน่อยนะคะข้าวอยากทาน” "ได้สิครับคุณเลือกร้านมาเลยเดี๋ยวผมพาไป จารุวีย์หันไปมองและก็แอบน้อยใจ เมื่อไหร่นะฉันจะไปจากคุณได้สักทีต้องมาอยู่ดูคุณกับเขารักกันมันรู้สึกแย่มาก ฉันมีแค่ลูกกับคุณแต่ไม่เคยไปอยู่ในใจคุณเลย >>>>>ติดตามตอนต่อไป
Pinakabagong kabanata
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 13 บังเอิญรักแรกกลับมา
หลังจากนั้นวุฒิชัยก็เดินเข้าไปในครัว เขากะจะโชว์ฝีมือการทำอาหารให้เมียเขาดูแต่เมื่อหันกลับไปเมียของเขากับนั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาไม่เดินตามเขามาเขาเดินกลับไปที่ห้องรับแขกไปยืนอยู่ตรงหน้าผู้เป็นเมีย“ทำไมคุณไม่ตามผมมา” เสียงที่ดังขึ้นทำให้ข้าวฟ่างถึงกับสะดุ้งและเงยหน้ามอง“ไปไหน” เธอถามเพียงสั้นๆ พร้อมหน้าตาที่งงงวย“ไปครัวไงผมจะโชว์ฝีมือ” เธอได้แต่ถอนหายใจแค่ทำอาหารทำไมต้องให้เธอไปดูด้วย“ทำไมฉันต้องไปด้วยคุณทำมาให้กินเฉยๆ ไม่ได้เหรอ”“ก็ได้นั่งรออยู่นี่แหละ” สิ้นสุดเสียงนั้นหนุ่มหล่อผู้เป็นสามีก็เข้าครัวไปทำอาหารและสักพักก็ถือออกมาให้เมียของเขาทาน ข้าวฟ่างที่นั่งเล่นมือถืออยู่เมื่อได้ยินเสียงวางอาหารเธอก็รีบวางมือถือเพื่อจะชิม“ฉันรอชิมก่อนนะ” สิ้นสุดเสียงเธอก็ใช้ซ้อมตักโดยไม่รอคำตอบจากสามี เมื่ออาหารเข้าปากคำแรกเธอก็ได้รับรสชาติที่แสนอร่อยและไม่คิดว่าเขาจะทำอาหารได้อร่อยขนาดนี้“เป็นไงบ้าง อร่อยมั้ยครับคุณหนูข้าวฟ่าง” ใบหน้าแห่งความคาดหวังให้เมียชมก็จ้องมองไปที่หน้าของเธอ“ก็ไม่เท่าไหร่นะ ก็พอทานได้ให้สอนคุณทำอาหาร” ต่อให้อาหารจะอร่อยแค่ไหนเธอก็ไม่กล้าบอกเพราะกลัวเสียฟอร์ม“งั้นเห
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 12 เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อครอบครัว
“คุณไปเอารูปผมมาจากไหน” ใบหน้าที่แทบจะเก็บรอยยิ้มของเขาไว้ไม่อยู่ทั้งพูดทั้งมองหน้าเธอ“ในเฟชบุ๊คและไลนฺ์คุณไง เอามาไม่ได้เหรอ”“ก็ได้แต่แค่แปลกใจเฉยๆ ไหนคุณบอกไม่อยากลบรูปเขาไงกลัวไม่มีโอกาสได้ถ่ายอีก” คำพูดของเขาดูนอยๆ แต่ความจริงก็หายโกรธตั้งแต่เห็นหน้าเธอแล้วแหละแค่แกล้งถามไป“พอมาคิดดูๆ แล้วเขาก็แค่อดีตไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับฉันแล้ว ปัจจุบันนี้ต่างหากที่สำคัญ” เธอพูดและส่งรอยยิ้มหวานให้สามีเธอทำให้หัวใจของเขาพองโตยิ้มออกมาด้วยความเขิน“จริงเหรอผมสำคัญกับคุณขนาดนั้นเลยเหรอ”“เปล่าค่ะ ฉันหมายถึงฉันเองต่างหากที่ยืนอยู่ในปัจจุบันควรที่จะเห็นความสำคัญของตัวเองไม่ควรไปยึดติด” คำพูดของเธอกับทำให้เขาโกรธอีกครั้ง เขาเดินหนีไปนั่งที่โซฟาในห้องทำงานของเขาทำให้ข้าวฟ่างเข้าใจในทันทีว่าเขาน้อยใจอีกแล้ว เธอรีบเดินตามเขาไป“คุณเป็นอะไรคะ” หญิงสาวนั่งลงข้างๆ สามีและยื่นหน้าไปถามเขาทั้งที่เธอรู้อยู่แล้วว่าเขากำลังน้อยใจเธอ“เปล่าครับ”“ฉันล้อเล่น คุณก็สำคัญเหมือนกันนะไม่งั้นฉันไม่มาง้อถึงที่นี่หรอก” ได้ยินแบบนั้นมือทั้งสองข้างของเขาก็กอดไปที่เอวเธออัตโนมัติ และโน้มตัวไปหอมแก้มเธอ“จริงเหรอ”“คุณ
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 11 ตามง้อสามีขี้น้อยใจ
ข้าวฟ่างเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเขานั่งนิ่งเงียบและมองหน้าเธอแปลกๆ เธอจึงเอ่ยปากถามเขาด้วยความสงสัย“คุณเป็นอะไรรึเปล่าทำไมมองหน้าฉันแปลกๆ”“เปล่า” สายตาที่แฝงไปด้วยความน้อยใจของเขาก็แสดงออกมาทำให้เธอรู้ได้ในทันทีว่าคำปฏิเสธของเขานั้นต้องมีอะไรแน่ๆ“แน่ใจเหรอคะ” เธอถามทวนเขาอีกรอบเพราะรู้ดีว่าเขาไม่สามารถเก็บความอึดอัดไว้คนเดียวได้เดี๋ยวก็ต้องบอกความต้องการของเขามา ถึงแม้ว่าเธอกับเขาจะอยู่ด้วยกันได้ไม่นานแต่เธอมั่นใจว่าเธอรู้จักเขาดีพอ“ผมถามจริงๆ เถอะคุณยังรักคุณภูริทัตอยู่รึป่าว”“คุณถามทำไม”“ผมแค่อยากรู้” บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวลกลัวว่าเมียจะยังรักแฟนเก่าอยู่สายตาที่ต้องการคำตอบมองเธอไม่กระพริบสายตา“ฉันไม่รู้แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรแล้ว ไม่แน่ใจว่าไม่รักแล้วรึเปล่า” เธอยังคงสับสนกับความรู้สึกของตัวเองอาจจะไม่รักแล้วแต่แค่ยังเสียดายเวลาที่ผ่านมาเพราะคบกันมาตั้งหลายปีจะให้ลืมสนิทมันคงเป็นไปได้ยากอาจจะแค่นึกถึงแค่นั้น“คุณแน่ใจนะว่าคุณไม่รักเขาแล้ว ผมยังเห็นรูปเขาอยู่เต็มโทรศัพท์ของคุณอยู่เลย" เขาแสดงอาการของคนที่ขี้น้อยใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดข้าวฟ่างเธอไม่คิิดว่าผู้ช
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง10 ให้โอกาสเริ่มต้นคนอบครัว
“สวัสดีน้ำหวาน” เธอทักทายกลับโดยไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่เธอเหล่ตาไปมองที่ข้างๆ ที่ข้าวฟ่างนั่งเห็นวุฒิชัยก็สะดุดตาในความหล่อเหลาของเขา“ภูไปไหนแล้วละทำไมได้มากับผู้ชายอื่น”“เลิกกันแล้ว”“อุ้ย!ทำไมได้เลิกเหรอเห็นรักกันดีอยู่นะรักกันมาตั้งหลายปีเธอปล่อยภูหลุดมือไปได้ยังไงกันอุส่าแย่งไปจากฉัน”“พูดให้มันดีๆ นะฉันไม่เคยแย่งภูมาจากเธอแต่ภูไม่เคยเป็นของเธอเลยต่างหาก” เธอเงยหน้าขึ้นขิงใส่น้ำหวานอย่างเบื่อหน่ายเพราะน้ำหวานตามราวีเธอไม่เลิกจนไม่ได้เจอกันตั้งหลายปีนึกว่าเธอจะเลิกแล้วแต่ก็ยังเหมือนเดิม“อย่าทำมาพูดหน่อยเลย ตอนนี้เป็นไงได้ข่าวว่าภูเขามีลูกมีเมียใหม่แล้วหนิ” เธอพูดเยาะเย้ยใส่ทำให้ข้าวฟ่างโกรธเพราะเหมือนมากรีดแผลใจเธอแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอเจ็บมากเหมือนเมื่อก่อนอาจเป็นเพราะเธอได้อยู่ใช้ชีวิตกับวุฒิชัยผู้ชายไม่เอาไหนที่เจ้าชู้ไปวันๆ แต่วันนี้เหมือนราวกับว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน“มีใหม่แล้วยังไง ฉันก็มีใหม่แล้วเหมือนกันทั้งหล่อรวยเธอละมีปัญญาหาได้สักคนรึยังมาเที่ยวยุ่งเรื่องคนอื่นนี่ ออกไปจากโต๊ะนี่ได้แล้วไปเกะกะลูกตา” เธอเอนหัวไปที่ไหล่ของวุฒิชัยและกอดแขนเขาเพื่อทำใส่น้ำหวานเธอโกรธและ
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 9 มีคนหวงสามี
ข้าวฟ่างยังคงยืนนิ่งกับคำถามของวุฒิชัยอยู่“ขึ้นรถเถอะ”“ตอบผมมาก่อนสิ” สายตาแห่งความคาดหวังมองไปที่หน้าของเธออย่างจริงจังแต่เธอกลับหลบสายตาเขา“ขึ้นรถไปก่อนแล้วฉันจะตอบ” พูดจบขาทั้งสองข้างของเธอก็ก้าวขึ้นรถและยังคงนั่งนิ่งเงียบคิดเรื่องที่เขาถามเธอความสับสนมากมายอยู่ในใจของเธอ“ว่าไงครับ” เขายังคงต้องการคำตอบจากเธออยู่จี้ถามให้เธอตอบ“ฉันไม่รู้เหมือนกัน คุณมันเจ้าชู้ฉันไม่รู้จะเอาคุณอยู่รึเปล่าฉันไม่กล้าเปิดใจเพราะกลัวจะเป็นแบบภูอีก” เธอพูดพร้อมก้มหน้าลง“แต่ผมไม่ใช่เขา ถึงเวลาที่ผมหยุดผมก็หยุดได้ที่ผมทำตัวเจ้าชู้เพราะผมยังไม่เจอคนที่ใช่ แต่ตอนนี้ผมอยากใช้ชีวิตครอบครัวที่มีความสุขกับคุณ” เขาพูดด้วยหน้าตาที่จริงจัง“ฉันยังไม่กล้าเปิดใจกับคุณหรอกพูดจริงๆ นะฉันเข็ดกับความรักจริงๆ” สองสายตาของเธอมองไปที่เขาด้วยความรู้สึกที่ดีแต่เธอกลัวจริงๆ เพราะเขาเจ้าชู้จริงๆ ในขณะที่เธอท้องไปหาเขายังนัวเนียกับผู้หญิงอื่นไปทั่วเลย“ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่ไอ้หมอนั้น!” เขาพูดเสียงดังด้วยความเคืองที่เธอเอาแต่นึกถึงภูริทัต“ก็คุณเจ้าชู้ไง ผู้หญิงมาหาคุณไม่ซ้ำหน้าจะให้ฉันเชื่อใจคุณได้ยังไง” เธอพูดออกไปแบบนั้
เมียนอกหัวใจ ( พลาดท้อง) ตอนพิเศษข้าวฟ่าง 8 คนหวงเมีย
05 : 20 น.เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็พบว่าร่างกายเธอเหมือนมีอะไรมากอดอยู่เมื่อก้มลงมามองดูก็เห็นเป็นแขนของวุฒิชัยที่กำลังกอดเธออยู่เธอรีบลุงขึ้นและแขนของเขากับกอดเธอลงไปนอนอีก“นี่คุณมานอนกอดฉันได้ยังไงกันใครอนุญาตให้กอดไม่ทราบ” เธอหันหน้าไปถามเขาด้วยเสียงดุใส่“ไม่มีอะ ผมอยากกอดก็กอดเลยคุณมีปัญหาเหรอนี่เมียผม” เขาพูดหน้าตาเฉยใส่เธอ“แค่เมียในนามเท่านั้นแหละ ฉันเป็นแค่แม่ของลูกคุณเท่านั้น”“ไม่อ่ะ คุณเป็นเมียผมคืนนั้นยังร่วมรักกันอยู่เลย” สิ้นสุดเสียงนั้นก็มีฝามือเล็กๆ ตีลงที่หน้าอกของเขาโอ้ยยยย!! เสียงที่ทำเขาสะดุ้งอาจไม่เจ็บสักเท่าไหร่แต่ก็แสบไม่น้อย“นี่คุณอย่ามาพูดทะลึงนะ คุณมันชอบฉวยโอกาส” เธอโกรธที่เขาพูดเรื่องนี่หรือเขินก็ไม่แน่ใจ“ใจร้ายจังแค่พูดความจริงก็รับไม่ได้” เขากอดเธอให้แน่นกว่าเดิม ยิ่งเธอทำเหมือนหวงตัวแบบนี้ยิ่งชอบเขาไม่ชอบผู้หญิงง่ายๆ แต่เขาก็เอาเหมือนเดิมแต่กับข้าวฟ่างเขารู้สึกว่ามันน่าค้นหาดีเล่นตัวแบบนี้“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!!” เธอพูดเสียงแข็งให้เขาเลิกกอดเธอ“ไม่นะ ขอนอนกอดก่อน”เปี๊ยะ!! เสียงตีไปที่หน้าอกเขาอีกรอบ ทำให้เขาคายกอดออกอย่างรวดเร็ว“เอะอะก็ตีเป็นลูกเลี้ยงเ
Maaari mong magustuhan
