/ มาเฟีย / เมียปีศาจ / บทที่ 2 จุดเริ่มต้น

공유

บทที่ 2 จุดเริ่มต้น

last update 최신 업데이트: 2025-01-22 03:08:35

แกร๊ก!

มือเรียวจัดการประกอบปืนยาวตั้งแต่ปลายลำกล้องจรดพานท้าย เพื่อความแม่นยำเธอเลือกปืนสังหารที่มีซองกระสุนขนาดบรรจุห้านัด น้ำหนักรวมเมื่อติดกล้องเล็งระยะไกลประมาณหกจุดสองกิโลกรัม ระยะยิงหวังผลไกลกว่าแปดร้อยถึงหนึ่งพันเมตรเป็นอย่างต่ำ

สายตาของเพชฌฆาตจ้องมองเหยื่อผ่านกล้องส่อง มือเรียวสวยหันเล็งปากกระบอกปืนไปยังศีรษะของเป้าหมาย นิ้วชี้เรียวบรรจงสอดเข้าโกร่งไกอย่างใจเย็น ความเร็วในขณะที่กระสุนพ้นปากลำกล้องคือสองพันสี่ร้อยฟุตต่อวินาที กระสุนจะเจาะเข้าตรงกลางกะโหลกของเหยื่อและจะเสียชีวิตทันที

ปังง!!

เสียงปืนดังสนั่นซ้อนกันทันทีที่นิ้วเรียวกดลั่นไก รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏบนใบหน้าสวยหวานขัดกับบุคลิกของสไนเปอร์สาวอย่างสิ้นเชิง เรติกาจัดเก็บอาวุธปืนเข้ากับกระเป๋าสีดำขนาดกลาง มือเรียวดึงแว่นดำกันแดดที่เกยคาดศีรษะมาสวมใส่ ก่อนเดินจากไปท่ามกลางความวุ่นวายและเสียงกรีดร้องของผู้คนที่ดังอยู่ไกล ๆ จากจุดที่เธอสังหารเหยื่อ

“เมื่อเวลา 11:30 น. วันนี้ มือปืนจ่อยิง นายปฐพี เอกอัครกุล ส.ส. พรรครวมใจเพื่อชาติ ด้วยอาวุธปืนขนาด 57 มม. เข้าที่บริเวณโหนกแก้มขวาทะลุโพรงจมูก อาการสาหัส

ด้าน พล.ต.อ. เผยว่าขณะนี้ยังอยู่ในการดำเนินการสืบสวนสอบสวนผู้อยู่เบื้องหลัง ยังมีความเชื่อมั่นว่าทีมตำรวจภาคสองสามารถจับได้แน่ ส่วนรายละเอียดอื่น ๆ ยังไม่สามารถที่จะเปิดเผยได้

เชื่อว่าสาเหตุน่าจะมาจากเรื่องการเมือง

ย้อนไปก่อนหน้านี้ มีเหตุการณ์ความรุนแรงที่เชื่อมโยงกับการเมืองหลายเหตุการณ์...”

“ฝีมือแก?” คาริสาเอียงคอถามคนที่นั่งดูทีวีอย่างสบายใจ มือเรียววางแท็บเล็ตลงบนตัก หลังจากได้อ่านข่าวที่กำลังเป็นกระแสวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนัก จึงอดที่จะสงสัยเพื่อนรักของเธอไม่ได้ เพราะวันนี้เรติกาหายไปตั้งแต่เวลาช่วงเช้าสายและกลับมายังแชร์เฮาส์ในตอนบ่ายโมง

“...” คนโดนถามเหลือบหางตามองมาเพียงนิด เอียงคอยักไหล่ให้ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นไปหยิบเบียร์กระป๋องในตู้เย็นมากระดกลงคอ

“ทำท่าแบบนั้นหมายความว่าไงเรย์ อธิบายให้มันเคลียร์” คาริสาเอี้ยวหลังมองตามเพื่อนพลางซักถามไม่หยุด

“แล้วทำไมแกจะต้องมาหงุดหงิดใส่ฉันด้วยเนี่ย” เรติกาตอบโต้กลับไปเชิงย้อนถาม หลังจากที่กลืนน้ำสีอำพันลงคอ คงจะรู้สึกสดชื่นกว่านี้ถ้าไม่มีใครมาคอยจับผิด 

“ก็เหยื่อทุกรายที่แกลงมือ แกจะให้ฉันตรวจสอบข้อมูลของเหยื่อก่อนตัดสินใจรับงานไม่ใช่เหรอ แล้วนี่อะไร?”

“คำสั่งบิ๊กบอส” เรติกาตอบเพื่อนรักกลับไปแค่นั้น คาริสาเข้าใจได้ทันทีว่าไม่ควรซักถามอะไรต่อ หากเป็นคำสั่งของบอสใหญ่ ไม่มีสิทธิ์หลีกเลี่ยงได้ และทุกอย่างจะเป็นความลับ “ไปเที่ยวกับฉันไหมเคส”

“เที่ยวเหรอ?” คนหน้ามุ่ยเมื่อครู่ตาโตขึ้นมาอย่างดี๊ด๊า เมื่อได้ยินคำชวนจากเพื่อนสาว 

“โดนไอ้เตสั่งพักงาน ไม่ได้เข้าองค์กรตั้งหลายวัน แกคงเบื่อแย่ ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตากับฉันหน่อยไหม ถ้าไอ้เตมันกล้าโวยวายเดี๋ยวฉันจัดการมันเอง” คาริสาฉีกยิ้มกว้างจนตาหยี เพื่อนรักรู้ใจเธอที่สุด

ณ สกายผับ

“พี่เรย์ขา วันนี้ไม่ให้พวกหนูมานั่งเป็นเพื่อนเหรอคะ”

“หา?” คาริสาตาเบิกโพลงก่อนจะส่งเสียงอุทานแล้วหันมองหน้าเพื่อน คนข้าง ๆ ก็ได้แต่ยิ้มกริ่มกลับมา

“ให้เด็กมันได้มีค่าเทอมไรเงี่ย” เรติกาวางแขนพาดกับพนักเก้าอี้พร้อมเอียงคอไปกระซิบกระซาบที่ข้างหูของเพื่อน ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาพูดตอบโต้กับเด็กสาวทั้งสอง

“พี่มีคนนั่งด้วยแล้วจ้ะ ไว้วันหลังนะ”

“พี่คนนี้เป็นแฟนพี่เรย์เหรอคะ”

“หือ?” คาริสาอุทานอีกครั้งพร้อมใช้สายตามองเด็กรุ่นน้องจากมหาลัยเดียวกับที่เธอเรียน ก่อนจะคลี่ยิ้มเจื่อน ๆ ออกมา

“คนนี้เพื่อนพี่เองจ้ะ ชื่อพี่เคส” เด็กรุ่นน้องสองคนก้มหน้าทักทายคาริสา แล้วหันมากล่าวลาเรติกาก่อนจะพากันเดินจากไป

“อะไรยังไง?” คาริสาเอียงคอถามเพื่อนสาวสุดห้าวหาญ

“บางวันนั่งคนเดียวมันก็เหงา เลยให้ทางร้านจัดหาเด็กมานั่งเป็นเพื่อนเฉย ๆ” เรติกาพูดพลางเอื้อมมือไปหยิบน้ำสีอำพันมากระดกลงคอกลบเกลื่อน ขณะที่อีกฝ่ายมองเธออย่างจับผิด

“อะไร ๆ ทำบ้าอะไรของแกหา!” คาริสาโวยวายเมื่อเพื่อนรักถือวิสาสะสัมผัสท่อนขาอ่อน จากท่านั่งไขว่ห้างเชิ่ด ๆ ถูกดันให้อยู่ในท่านั่งที่สุภาพขึ้น

“ไอ้พวกหื่นมันมองขาอ่อนแก ไม่ชอบ!” คาริสาถอนหายใจพรืดใหญ่ ที่เธอใส่เกาะอกรัดรูปสีแดงแน่นเปรี๊ยะมาขนาดนี้ ก็กะจะมาอวดเรือนร่างสักหน่อย คนมันมีของดี ใครจะอยากเหมือนเรติกาที่วัน ๆ ใส่แต่เสื้อยืดกับเสื้อแจ็คเก็ต แล้วก็กางเกงขาเดฟรัดรูปนั่นอีก 

โหย ใครมองมานะ เป็นต้องคิดว่าพวกเธอคือคู่เลสเบียนแหง่ ๆ

“ไปเต้นกัน”

เสียงเพลงภายในผับดังขึ้นต่อเนื่องอย่างครึกครื้นจนกลบทุกเสียงร้องโห่และเสียงพูดคุย คาริสาจึงต้องตะโกนชวนเพื่อนรักให้ออกไปวาดลวดลายท่าเต้น

“ไม่ไป!” นอกจากจะปฏิเสธไม่ไปเต้นแล้ว เรติกายังถอดเสื้อแจ็คเก็ตสีดำของเธอโยนให้เพื่อนรัก

พรึ่บ!

 “เอาไปพันไว้รอบเอว แล้วอย่าอยู่ห่างจากสายตาของฉัน”

 “เป็นเพื่อนหรือผัวฮะ ไม่ทำตามเว้ย”

พรึ่บ!

คาริสาโยนเสื้อแจ็คเก็ตคืนกลับไป กระทบเข้ากลางใบหน้าของเรติกาอย่างเหมาะเจาะ ก่อนจะสะบัดก้นกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะเพลง ท่ามกลางผู้คนนับร้อยที่ต่างก็ออกแบบลวดลายท่าเต้นแข่งกันอย่างครึกครื้น

ครืด! ครืด!

โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นเครือได้ไม่นาน เรติกาก็ขมวดคิ้วยุ่งเมื่อเห็นตัวเลขที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ

“เบอร์ใครวะ” เธอพึมพำกับตัวเองก่อนกดรับสาย แต่เสียงเพลงในผับดังมากจนไม่สามารถได้ยินเสียงจากปลายสาย เรติกาละสายตาจากเพื่อนรักที่กำลังโยกสะโพกส่ายไปมาเข้ากับจังหวะเพลง ก่อนจะตัดสินใจเดินไปยังห้องน้ำ “ใครมันมาโทรกวนเนี่ย”

เรติกาบ่นหลังกดวางสายจากเบอร์แปลก เพียงไม่นานสายนั้นก็โทรมาอีกครั้ง

ครืด! ครืด!

‘ฮึฮึ’

เธอยังไม่ได้พูดอะไรก็ได้ยินเสียงเค้นหัวเราะอย่างเย้ยหยันดังออกมาจากปลายสาย

“เหี้ยอะไรวะ มึงเป็นใคร?” เรติกาสบถถ้อยคำหยาบคายออกมาอย่างลืมตัว ก่อนจะหัวเสียหนักกว่าเดิมเมื่อโดนปลายสายตัดทิ้งไป เธอพยายามติดต่อกลับไปหวังจะด่ามันให้สาแก่ใจ แต่กลับไม่มีใครกดรับสายเลย “ไอ้เวรเอ๊ย!”

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • เมียปีศาจ   ตอนพิเศษ 3 ปรินทร์

    ปัง! ปัง! ปัง!ดวงตาคมปลาบมองส่องลำกล้องปืนกึ่งออโตเมติกหลากหลายขนาด กระสุนลูกแล้วลูกเล่าถูกลั่นไกผ่านนิ้วชี้ของผู้ยิงที่ฝึกฝนมาอย่างชำนาญและช่ำชอง กลิ่นควันของดินปืนลอยละล่องคล้ายหมอกควันจากฟืนไฟ​ กระสุนทุกนัดฝังทะลุจุดสำคัญของเป้ายิงนับไม่ถ้วน“ได้ตัวมันมาแล้วครับนาย” เสียงลูกน้องคนหนึ่งเดินมารายงานกับเจ้านายหนุ่ม​ที่กำลังยิงปืนเป็นงานอดิเรก​ เขาหันไปมองคนของตนเพียงนิด สีหน้าไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ ออกมา“มันคงขี้เกียจ​หายใจแล้ว ถึงได้กล้าทำแบบนี้”ดวงตาคมมองไปยังจุดตายของเป้ายิงก่อนจะลั่นไกอีกครั้ง​ปัง!!!พรึ่บ!เด็กสาวที่นุ่งน้อยห่มน้อยวิ่งกระเสือกกระสนมาโดยไม่ได้มองทาง ทำให้ชนเข้ากับปรินทร์​ที่กำลังมุ่งหน้าเดินเข้าคาสิโน​อย่างจัง​“อ๊ะส์ ชะ...ช่วยด้วยค่ะ​” เด็กสาวร้องขอความช่วยเหลือ​ด้วยความเหนื่อย​หอบจากการวิ่งหนี​อย่างสุดชีวิต​มาเฟีย​หนุ่มก้มมองเธอเพียงนิด ก่อนจะยกมือขึ้นข้างหนึ่งเป็นสัญญาณให้ลูกน้องที่คุมเชิงเขาอยู่หยุดการกระทำ​ ลูกน้องคนหนึ่งกำลัง​จะเดินมากระชากร่างของเด็กสาวออกจากตัวของเขา​ ก่อนจะเหลือบไปเห็นชา

  • เมียปีศาจ   ตอนพิเศษ 2 ปกรณ์

    ณ คฤหาสน์​หลัง​ใหญ่​ของ​แดเนียล​“ดีแลนด์​อยู่ไหน?” ทันทีที่เข้ามาในตัวบ้านหลังใหญ่ ปกรณ์ก็เอ่ยถามหาเด็กสาวจากคนใช้คนหนึ่งที่เพิ่งเดินผ่านหน้า​“คุณหนูไปนั่งทำการบ้านอยู่ที่​บ้านสวนหลังเล็กค่ะ” ป้าพิมพ์เป็นคนตอบคำถามนั้น ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอย่างรู้หน้าที่​ปกรณ์ถอนหายใจพรืดใหญ่พลางส่ายหน้าน้อย ๆ ​ วันนี้พ่อกับแม่ของดีแลนด์​ไม่อยู่บ้าน​ เขาเลยต้องมาดูแลยายเด็กเอาแต่ใจอย่างเธอ ผนวกกับเป็นการไถ่โทษที่เขาไม่ได้มางานวันเกิดอายุครบสิบแปดปีของเธอ​เมื่อ​สองเดือนก่อน หลานสาวตัวแสบโกรธเขาเป็นฟืนเป็นไฟจนพาลให้เขามีปัญหากับผู้เป็นแม่​ เรติการักและตามใจหลานสาวตัวน้อยเป็นที่สุด​ ชายหนุ่มจึงต้องมาง้อเธอในวันนี้ตามคำสั่งของเรติกาปกรณ์ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดการเดินไปยังบ้านสวนหลังเล็ก​ ชายหนุ่มก็เคยมาวิ่งเล่นที่นี่กับคามินเมื่อยังเป็นเด็กอยู่บ่อย ๆณ

  • เมียปีศาจ   ตอนพิเศษ 1 ครอบครัว

    ชีวิตหลังแต่งงาน​ เรื่อง​ราวและสีสันของครอบครัว​ซึ่งมีแต่ความวุ่นวาย​ โดยมีปีแสงเป็นพ่อ และ​เรติกาเป็นแม่​​มีลูกด้วยกันสองคนเป็นลูกชายทั้งคู่​ปกรณ์​คือพี่ชายคน​โต​ และปรินทร์​คือน้องชายคนเล็ก​ อายุ​ห่างกันสามปีปีแสง​ สูติแพทย์​หนุ่ม​ที่มีเมียซึ่งทำตัวเหมือน​ลูกสาวคนโตของบ้าน แทนที่จะช่วยกันดูแล​อบรม​สั่งสอนลูกชายทั้งสอง​ ตัวเขาดันต้องอบรมสั่งสอน​เมียตัวแสบก่อน​ เพราะหาเรื่อง​ให้ปวดหัวอยู่ทุกวัน“เอาอีกแล้ว​เมียกู” ปีแสง​พูดขึ้น เมื่อได้เห็นคลิปเคลื่อนไหว​ผ่านโทรศัพท์มือถือ​ที่​คนของเขา​เพิ่งส่งมาให้เมื่อก่อนเที่ยง​ของวันนี้​ ชายหนุ่ม​ระบายความรู้สึก​เอือมระอา​ให้เพื่อนทั้งสองอย่างหมอเวชและหมอนนท์​ฟังในช่วงพักเที่ยง“สร้างเรื่อง​สร้างราวคนเดียว​ยังไม่พอ ยังจะพาลูกกูไปมีเรื่อง​ด้วย​อีก​ แล้วทีนี้ยังไง เมียกูเป็นหัวโจก​”เรติกา​ หัวหน้าองค์กร​รห

  • เมียปีศาจ   บทส่งท้าย

    สามปีต่อมา...“ไม่!! ไม่นะเฮีย หนูไม่ตรวจ” เรติกาวิ่งลงมาจาก​ชั้นสองของบ้านโดยมีปีแสง​วิ่งตามเธอมาติด ๆ​ แม้ว่าทั้งคู่แต่งงานอยู่กินกันมาสามปีแล้วก็ไม่ได้​มีอะไรเปลี่ยนแปลง​นักหรอก​ นอกจากเมียที่ทำตัวเหมือนลูก แม่ที่ทำตัวเหมือนพี่สาวอย่างเรติกา​ปีแสงแทบกุมขมับทุกวัน ราวกับเขาคือคุณพ่อเลี้ยง​เดี่ยวที่ต้องเลี้ยงลูก​สองคน“มานี่! จะหนีไปไหน” ปีแสง​ตะโกนเรียกเมียตัวแสบที่วิ่งหนีเขาเร็วอย่างกะลิงลม​“ป้าช่วยฉันด้วย แฮก ๆ” เรติกาวิ่งมาหลบหลังป้าทิพย์​ เธอหายใจเข้า​ออก​อย่างเหนื่อย​หอบ“หลบไป!” ปีแสง​ที่วิ่งตามมาตะโกนบอกคนใช้ที่เดินเกะกะ​ขวางทาง​เขาอย่างรำคา​ญ​ ก่อนจะยื่นมือข้างหนึ่งพร้อมเอ่ยทวงเมียตัวแสบกับแม่บ้าน​คนสนิทอย่างป้าทิพย์​ “ส่งตัวเมียฉันมา”“ไม่...” เมื่อรู้ชะตากรรม​เรติกาจึงเปลี่ยน​ทิศทาง​ในการหาคนช่วย​ “กรณ์คับ ช่วยหม่ามี๊​ด้วย...หม่ามี๊​โดนปะป๊า​แกล้ง”“กรณ์คับ ส่งตัวหม่ามี๊​มาให้ปะป๊า​”ปกรณ์​ เด็กชายวัยสามขวบ​ซึ่งกำลัง​ตักข้าว​กินด้วยตัวเอง​ ได้มองเห็นเหตุการณ์​ที่เกิดขึ้น​ทั้งหมด​ เขามองผู้เป็นพ่อก

  • เมียปีศาจ   บทที่ 47 รักแรกและรักสุดท้าย

    “คะ...คุณ​ลุง มะ...มาได้ไงคะ” เรติกาพูดอ้ำอึ้งก่อนจะลุกขึ้นไปสวมกอดภาคินด้วยความคิดถึง​“ทำอะไรผิดหรือเปล่า ถึงได้อ้อนลุงขนาดนี้”

  • เมียปีศาจ   บทที่ 46 แม่สามี

    ณ โรงพยาบาลเอกชน“หมอปีย์​คะ มีญาติมาขอพบค่ะ”“ใคร?”“ชื่อเรติกาค่ะ” แพทย์​หนุ่ม​ขมวดคิ้ว​สงสัย​ว่าเรติกาจะมาหาทำไม​ เวลานี้ก็เป็นช่วงพักเที่ยงพอดี​ คงไม่ได้​เอาข้าวมาให้หรอกนะไม่อย่างนั้น​ล่ะท้องเสียแน่“ให้เข้ามาได้” เรติกาเข้ามานั่งภายในห้องตรวจเมื่อได้รับอนุญาต​ ปีแสง​เหลือบมองเธอเพียงนิดอย่างรู้สึก​ประหลาดใจ​ แต่ก็แอบโล่งอกที่ไม่มีกล่องอาหารติดมือของเธอมาด้วย“หนูมีอะไรหรือเปล่า”พรึ่บ!ปลายมีดพกขนาดเล็กพุ่ง​มาที่เขาอย่างเร็ว​และแรง แต่โชคดี​ที่​เขาไหวตัวทัน“หนูทำอะไรเนี่ย!”“หนูจะฆ่าเฮียให้ตาย หนูจะไปมีผัวใหม่”“หนูเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น” เรติกายังคงแสดงสีหน้า​เง้างอดใส่แพทย์​หนุ่ม​อย่างไม่ปิดบัง​ ปีแสง​เอื้อม​มือไป​ดึง​คนตัวเล็กให้มานั่งบนตักพร้อมดึงของมีคมในมือของเธอ​ออก“เฮียทิ้งให้หนูอยู่บ้านคนเดียว​” มือหนาดันศีรษะ​ทุยเล็กแนบอก​ แต่ก็ยังไม่เข้าใจ​ในสิ่งที่​เธอพูดทุกวัน​เขามาทำงาน​ปกติ​ ส่วนเธออยู่บ้านเลี้ยงลูกกับป้าทิพย์​ก็ไม่เคยมีปัญหา​อะไร​ มาวั

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status