EP.11 บนรถก็ได้นะ ไม่ติด

ร้านอาหารหรูใจกลางเมือง

รถหรูของ ดร.ซันแล่นเข้ามาจอดที่หน้าร้านแห่งหนึ่งในใจกลางเมือง ร้านอาหารมีบรรยากาศที่ลมเย็น มีวิวของแม่น้ำให้เห็น ทันทีที่รถยนต์จอดสนิท ดร.ซันเอื้อมมือหนาไปปลดที่คาดเบลล์ให้กับหญิงสาว ก่อนที่จะเลื่อนมือมาปลดให้ตัวเองด้วยเช่นกัน การกระทำเมื่อครู่ของเขาทำให้คนตัวเล็กนั่งเกร็งตัวไปหมด มันเร็วจนเขาเองก็ไม่ทันตั้งตัว แล้วก็ยังไม่เคยมีใครทำอะไรให้เข้าแบบนี้เลย

"จะนั่งอยู่บนรถใช่ไหม" เขาหันมาเอ่ยถามเธอ ที่เอาแต่นั่งนิ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะเปิดประตูแล้วลงจากรถไป ทำให้คนตัวเล็กรีบเปิดประตูแล้วลงจากรถเดินตามหลังของเขาเข้าไปในร้านอาหาร

"สวัสดีค่ะคุณซัน โต๊ะที่จองได้เป็นโซนวิวแม่น้ำนะคะ" พนักงานหญิงเอ่ยทักทายชายหนุ่มทันที ก่อนที่จะเดินนำทั้งคู่ไปยังโต๊ะอาหารที่ชายหนุ่มได้จองเอาไว้ก่อนหน้านี้

"โต๊ะนี่ค่ะ พอได้ไหมคะ" พนักงานหันมาเอ่ยถาม ดร.ซันพยักหน้ารับนิ่ง ๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ ส่วนคนตัวเล็กเองก็เดินมานั่งอีกฝั่งของโต๊ะด้วยเช่นกัน

"เมนูอาหารค่ะ" ยื่นเมนูอาหารให้กับทั้งคู่

"ผมเอาเหมือนเดิมครับ" เอ่ยจบก็ยื่นเมนูอาหารคืนให้กับพนักงาน

"แล้วคุณผู้หญิงรับอะไรดีคะ"

"เอ่อ..หนูเอาเหมือนคุณเขาค่ะ" หันไปเอ่ยกับพนักงานก่อนที่จะยื่นเมนูคืนให้พนักงานเช่นกัน

"แน่ใจว่าเธอทานได้?" ดร.ซันหันมาเอ่ยถาม อาหารเหมือนเดิมที่เขาว่ามันก็เป็นอาหารปกตินั่นแหละก็จะมีแค่แอลกอฮอล์เท่านั้นที่เพิ่มเติมเข้ามาถึงห้าเปอร์เซ็นต์

"ทานได้ค่ะ หนูกินอะไรก็ได้ง่าย ๆ ค่ะ" หันหน้าตอบอย่างมั่นใจ

"ตามนั่นครับ ไวน์ด้วยนะครับ" ดร.ซันหันไปเอ่ยกับพนักงานอีกครั้ง ก่อนที่พนักงานคนนั้นจะพยักหน้ารับแล้วเดินหายออกไปจากโต๊ะ

ทั้งคู่นั่งรออาหารมาเสิร์ฟเพียงครู่เดียว พนักงานอีกคนก็ยกอาหารมาเสิร์ฟ ทันทีที่อาหารถูกวางลงตรงหน้าของหญิงสาว คนตัวเล็กก็เงยหน้าขึ้นมองเขา ก่อนที่จะก้มลงมองที่อาหารอีกครั้ง

"ถ้าทานไม่ได้ก็สั่งใหม่" ดร.ซันเอ่ยขึ้น ทำให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นสบตาเขา

"ได้ค่ะ หนูทานได้" เธอยังคงย้ำคำตอบเดิม

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาอีก มีแค่การนั่งทานข้าวด้วยกันเงียบ ๆ ดร.ซันรอบมองทั่วใบหน้าของหญิงสาวอยู่บ่อยครั้ง ส่วนคนตัวเล็กเองก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทานอาหารอย่างเดียว ในใจเธอคิดแค่ว่ารีบกินรีบกลับ

"เอาอีกจานมั้ย" เขาเอ่ยถามเธอ เพราะเห็นว่าในจานของเธอตอนนี้สเต๊กเนื้อหมดแล้ว

"หนูอิ่มแล้วค่ะคุณ" เงยหน้าตอบเขา ใบหน้าเริ่มออกสีแดงด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ จึงทำให้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนสี

"นี่..ไวน์ล้างปากหน่อย" ดร.ซันยื่นแก้วไวน์สีแดงทับทิมเข้มให้กับคนตัวเล็ก เธอเองก็ไม่ปฏิเสธ ยิ่งในตัวมีแอลกอฮอล์มากเท่าไหร่เธอยิ่งมีความใจกล้ามากเท่าไหร่ กล้าต่อปากต่อคำ กล้าในเรื่องอย่างว่า ทุกครั้งที่เธอเริ่มเมา ในตัวเธอก็ยิ่งร้อนเหมือนคนมีความต้องการสูง

"ขอบคุณนะคะ ^-^" ยิ้มหวานขอบคุณ

"หึ!" ดร.ซันหัวเราะในลำคอเบา ๆ

คนตัวเล็กรับแก้วไวน์มาไว้ในมือก่อนที่ยกกระดกที่เดียวจนหมด ทันทีที่ไวน์ในแก้วหมดเธอก็ยื่นแก้วไปตรงหน้าของชายหนุ่มอีกครั้ง ก่อนที่จะคลี่ยิ้มหวานให้กับเขา

"คุณหนูขออีก..ได้ไหม" ส่งสายตาออดอ้อน

"อืม" เทไวน์ลงในแก้วของคนตัวเล็ก

หลังจากนั้นก็มีครั้งที่สาม สี่ ห้า หก จนไวน์หมดขวด คนตัวเล็กออดอ้อนให้ชายหนุ่มรินให้จนหมดขวด ใบหน้าที่ตอนแรกก็แดงอยู่แล้ว ทว่าตอนนี้กับแดงยิ่งกว่าเดิม แดงจนเห็นได้ชัดเจนว่าเธอเริ่มเมาแล้ว สายตา ท่าทาง การพูดการจาของเธอก็เริ่มเปลี่ยนแล้วเช่นกัน

"คุณ~ หนูร้อน" ลากเสียงยาวแผ่วเบา พร้อมกับเอื้อมมือเรียวเล็กยกขึ้นเช็ดเหงื่อที่ต้นคอขาว ทั้ง ๆ ที่แอร์ในร้านก็เย็นฉ่ำ มีเพียงเธอเท่านั้นที่ร้อนจนเหงื่อไหล

"อืม กำลังจะพากลับ" เอ่ยกับเธอ ก่อนที่จะหันไปยกมือเรียกพนักงานให้มาเช็กบิล

หลังจากที่เช็กบิลเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็พาเธอกลับทันที เดินอ้อมมาที่เก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่ ก่อนที่จะก้มลงไปช้อนตัวขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว คนตัวเล็กเองที่โดนอุ้มก็ไม่ได้ท่าทีขัดขืนอะไร มีแต่ยกแขนขึ้นสองข้างแล้วคล้องคอชายหนุ่ม เอาใบหน้าซบลงที่อกแกร่ง กลิ่นน้ำหอมของเขามันยิ่งทำให้เธอเคลิ้ม เผลอใจออกแรงกัดแผงอกเขาเบา ๆ

"โอ๊ย!" ดร.ซันร้องตกใจออกมาเบา ๆ ทันทีที่รับรู้ถึงความเจ็บที่เกิดขึ้นระหว่างแผงอกของตัวเอง ยิ่งรู้สึกเจ็บเท่าไหร่ก็ยิ่งกระชับแขนแน่นกว่าเดิม

เดินผ่านผู้คนที่อยู่ในร้านออกมา ทุก ๆ สายตาก็ต่างพากันจับจ้องมาที่เขากับเธอเป็นตาเดียว หลังจากที่เดินมาถึงรถได้ แล้วก็วางคนตัวเล็กลงที่เบาะข้างคนขับ หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยสายตาที่ยั่วยวนก่อนที่จะออกแรงดึงแขนที่คล้องคอของเขาอยู่ลงมา ทำให้ริมฝีปากบางประกบเข้ากับริมฝีปากหนาของชายหนุ่มแบบไม่ทันตั้งตัว แต่เป็นเพียงแค่ปากประกบปากเท่านั้น

"อย่าไปกินเหล้าที่ไหนอีกนะ" เอ่ยดุคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงเข้ม ทั้ง ๆ ที่ริมฝีปากก็ยังคงติดกับปากบางอยู่

"อื้อ" ร่างเล็กครางตอบรับ ก่อนที่จะเบนหน้าหนีไปทางอื่น

ชายหนุ่มผละตัวออกจากเธอก่อนที่จะคาดสายเบลล์ให้เธอ ปิดประตูรถเดินอ้อมมาอีกฝั่ง ก่อนที่จะขึ้นรถแล้วขับรถออกไปจากร้านอาหาร เส้นทางของการเดินรถมุ่งหน้าไปที่คอนโดของชายหนุ่ม ซึ่งเป็นทางเดียวกับคอนโดของหญิงสาว เพียงแค่อยู่ฝั่งตรงข้ามกัน คอนโดตรงข้ามกัน ห้องก็ยังตรงข้ามกันอีก อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น

ตอนแรกเขาก็ไม่รู้หรอกว่าเธออยู่ที่ไหนอะไรยังไง มารู้ก็วันที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่มีผ้าขนหนูพันตัวอยู่ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาเดินออกมาที่ระเบียงเลยทำให้เห็นทั้งหมดนั่นแหละ

หลายนาทีผ่านไป...

รถหรูของ ดร.ซันซึ่งจอดติดไฟแดงอยู่ก่อนที่จะถึงคอนโดเพียงแค่ไม่กี่นาที ส่วนคนตัวเล็กมือไม้ของเธอก็เริ่มอยู่ไม่สุข มือเรียวเล็กเอื้อมมาจับที่ต้นขาของชายหนุ่มก่อนที่จะออกแรงบีบเบา ๆ

"เธอกำลังทำให้ฉันคลั่ง" เอื้อมมือหนามาจับมือของเธอเอาไว้ให้อยู่นิ่ง ๆ เพราะถ้าเธอยังไม่นิ่ง เขาจะจัดการกับเธอแน่ ๆ

"บนรถก็ได้นะ ฉันไม่ติด" กระซิบข้างริมหูของคนตัวเล็ก

"เห้ย!" ชายหนุ่มร้องตกใจทันทีที่เห็นว่าคนตัวเล็กก้มหน้าลงไปหาลูกรักของเขา ก่อนที่จะรูดซิปกางเกงของเขาลงช้า ๆ

หญิงสาวถือคติว่า 'ยิ่งเมายิ่งกล้า อย่าท้าหนูนะพี่'

***

ลูกฉันมันแซ่บ อ๊อกๆมันกลางไฟแดงไปเลยลูกแม่