“เจ้านายของชมพูไงจ้ะแม่ ท่านใจดี ใจดีมากๆ เลยด้วย ชมพูจะขอยืมท่านก่อน”
“ใครจะมาใจดีให้ยืมเงินฟรีๆ”
“ก็เจ้านายชมพูไงแม่ ท่านใจดีมาก พอท่านรู้ว่าพ่อป่วย ท่านก็เอ่ยปากให้ชมพูยืมเงินตั้งแต่ตอนที่พ่อเข้าโรงพยาบาลครั้งแรกแล้วจ้ะ”
แม่มองหน้าหล่อน จ้องมองนิ่งนานก่อนจะถามคาดคั้น
“แน่ใจนะว่าเอ็งไม่ได้โกหกข้า”
“ไม่จ้ะ ชมพูไม่ได้โกหกแม่เลย แม้แต่คำเดียว” บัวชมพูกลั้นน้ำตาระลอกที่สองไม่ให้มันไหลออกมา และฝืนยิ้ม
“แม่เชื่อใจชมพูนะจ๊ะ”
แม่ผงกศีรษะตอบรับ ดวงตาแดงก่ำ บอกให้รู้ว่าท่านเองก็รู้สึกเสียใจไม่แพ้กัน
“ลำบากเอ็งอีกแล้วชมพู”
“ชมพูยินดีทำเพื่อครอบครัวของเราจ๊ะ”
หล่อนสวมกอดมารดาเอาไว้แน่น น้ำตาไหลรินออกมาจนได้
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังกังวานขึ้น หล่อนจำต้องรีบปาดน้ำตา และถอยออกห่างจากอ้อมแขนของมารดา
“เจ้านายชมพูโทรมาน่ะจ้ะแม่ ชมพูขอตัวไปรับสายก่อนนะจ๊ะ”
เมื่อแม่พยักหน้าตอบรับ หล่อนจึงเดินเลี่ยงไปยังตรงส่วนที่ไม่มีคนพลุกพล่าน
“สวัสดีค่ะคุณเล็ก”
“ฉันมาถึงหน้าโรงพยาบาลแล้ว ออกมาพบฉันด้วย”
บัวชมพูก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง ก่อนจะถามออกไปอย่างแปลกใจ
“นี่เพิ่งสามโมงครึ่งเองค่ะคุณเล็ก”
“แล้วไง ก็ฉันออกมาแล้ว ออกมารับด้วย ฉันจะไปเยี่ยมผู้ชายของเธอ...”
หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง น้ำตาไหลรินออกมา
“ค่ะ รอชมพูสักครู่นะคะ”
“เร็วล่ะ ฉันไม่ชอบการรอคอย”
“ค่ะ ชมพูจะรีบออกไปพบค่ะ”
บัวชมพูกดวางสาย กะพริบตาไล่หยาดน้ำตา ก่อนจะเดินกลับไปหามารดาตัวเอง
“แม่จ๊ะ เจ้านายของชมพูมาเยี่ยมพ่อจ้ะ”
แม่ของหล่อนระบายยิ้มออกมา
“เห็นไหมล่ะจ๊ะว่าเจ้านายของชมพูท่านเมตตาชมพูแค่ไหน”
“อืม ไปเชิญท่านเข้ามาเถอะ”
“งั้นแม่รอแปบนะจ๊ะ เดี๋ยวชมพูมาจ้ะ”
บัวชมพูรีบหมุนตัวเดินออกไปยังส่วนหน้าสุดของโรงพยาบาลหรู และก็เจออิศราที่ยืนโทรศัพท์อยู่ตรงกลางห้อง
แม้รอบๆ ตัวของเขาจะห้อมล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย แต่อิศรากลับโดดเด่นจนไม่สามารถมองข้ามได้เลย
เรือนร่างสูงสง่าในชุดทำงานหรูหราของเขาช่างสมบูรณ์แบบ ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลา จมูกโด่ง ตาคมกริบ ปากหยักสวยสีแดงระเรื่อ และเมื่อเขามองจ้องมา หัวใจของหล่อนก็สั่นระทวย
หล่อนเม้มปาก กำมือกับชายกระโปรงบานที่ความยาวคลุมหน้าแข้งเอาไว้แน่น
อิศราหันมาเห็นหล่อน ก็หยุดคุยโทรศัพท์และเดินตรงเข้ามาหา
สัญชาตญาณนักล่าจากเนื้อตัวของเขาทำให้หล่อนขลาดกลัวเหลือเกิน
“มาช้าเกินไปนะ”
“เอ่อ... ชมพูรีบแล้วค่ะ”
ใบหน้าหล่อจัดของอิศราจ้องมองมา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไร้ความรู้สึก
“พาฉันไปเยี่ยมพ่อของเธอสิ”
“เอ่อ... พ่ออยู่ในห้องไอซียูค่ะ คุณหมอยังไม่ให้เยี่ยมค่ะ”
ชายหนุ่มสาวเท้าเข้ามาหา และใกล้มากจนได้กลิ่นหอมละมุนจากเรือนกายแข็งแกร่งของเขาเลยทีเดียว
บัวชมพูถอยหลังหนีทันทีเมื่อได้สติ การอยู่ใกล้กับอิศรามากเกินไป ทำให้หล่อนรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว
“แน่ใจนะว่าเป็นพ่อของเธอจริงๆ”
หล่อนช้อนตามองเขา มองคนที่มองหล่อนในแง่ลบตลอดเวลาอย่างช้ำใจ
“ทำไมคุณเล็กคิดว่าชมพูโกหกล่ะคะ”
เขายิ้มเยาะ กวาดตามองร่างกายของหล่อนราวกับกำลังมองสินค้า
“ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าตัวตนแท้จริงของเธอเป็นแบบไหนกันแน่ เฉิ่ม เชย หรือว่าฟรีเซ็กซ์”
“คุณเล็ก...”
“อย่ามาเล่นบทนางเอก ฉันไม่หลงกลเธอหรอก”
“ถ้าคุณเล็กไม่เชื่อชมพู... งั้นชมพูก็ไม่รู้จะอธิบายอะไรแล้วล่ะค่ะ ขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยวสิ”
ข้อมือเล็กถูกรวบเอาไว้ ไออุ่นจากปลายนิ้วแกร่งส่งผ่านเข้าไปในกายสาว จุดให้ร่างกายร้อนผะผ่าวขึ้นมาทันที
ดวงตากลมโตของบัวชมพูเบิกกว้าง ตกใจกับปฏิกิริยาของตัวเองเหลือเกิน
“ฉันยังพูดไม่จบ”
อิศราเกลียดท่าทางไร้เดียงสาที่บัวชมพูเสแสร้งแสดงออกมาเหลือเกิน
ท่าทางไร้เดียงสา ใสซื่อบริสุทธิ์ ที่สามารถปั่นหัวผู้ชายหลายคนได้ ไม่เว้นแม้แต่เสือผู้หญิงอย่างเขา
“คุณเล็ก... ยังมีอะไรจะด่าว่าชมพูอีกเหรอคะ อ๊ะ...”
เขากระชากร่างของหล่อนเข้าไปปะทะอกอย่างไม่สนใจสายตาของผู้คนรอบกายเลย
“คุณเล็ก... คนมองกันหมดแล้วค่ะ”
“อายเป็นด้วยหรือเธอน่ะ”
“คุณเล็ก...”
หล่อนพยายามดิ้นรนจนหลุดจากพันธนาการของอิศรา
“ชมพูขอตัวค่ะ”
บัวชมพูพูดเสียงเครือ ก่อนจะรีบเดินหนีไปทั้งน้ำตา
“บ้าชิบ!”
อิศราสบถอย่างไม่พอใจ ขณะมองร่างอรชรที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีไปด้วยความหงุดหงิด
“กล้าเดินหนีฉันเหรอ บัวชมพู”
ทั้งๆ ที่รู้ว่าบัวชมพูไม่ใช่ผู้หญิงใสซื่ออย่างที่พยายามแสดงออกมา แต่เขาก็ยังอยากจะเข้าไปใกล้ชิดหล่อน
มันบ้ามากที่เขารู้สึกร้อนรุ่มจนคล้ายกับถูกไฟเผาเมื่อนึกถึงหล่อน
ตั้งแต่ค่ำคืนนั้น...
บัวชมพูในชุดรัดรูปสีแดง...
หล่อนตามหลอกตามหลอนเขาในความฝันทุกคืนจนเขาทรมาน
กรามแกร่งที่มีไรหนวดขึ้นพองามขบกันแน่น ก่อนที่เขาจะเดินตามเจ้าหล่อนไป
ถ้าเขาเสพสุขกับหล่อน ไอ้ความรู้สึกงุ่นง่านอึดอัดนี้ก็คงจะหมดไป
ใช่... มันจะต้องหมดไปอย่างแน่นอน
อิศราก้าวเร็วๆ ตามไป ตอนแรกคิดว่าจะคลาดกันเสียแล้ว แต่โชคดีที่หางตาของเขาเหลือบไปเห็นเจ้าหล่อนเสียก่อน
บัวชมพูกำลังนั่งคุยอยู่กับผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่ง ท่าทางกำลังเคร่งเครียดไม่น้อย
ตอนที่ 5.เขาตัดสินใจเดินเข้าไปหา...“คุณเล็ก...”บัวชมพูหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นเขา แต่เจ้าหล่อนก็แก้สถานการณ์ได้ยอดเยี่ยม“แม่จ๊ะ นี่เจ้านายของชมพูจ้ะ”“สวัสดีจ้ะ แต่ว่าไม่ใช่คนเดิมที่เจอปีก่อนเหรอนังชมพู”มารดาของหล่อนหมายถึงอคิราห์นั่นเอง“เอ่อ... พอดีชมพูย้ายมาช่วยงานคุณเล็กแทนคุณใหญ่น่ะจ้ะแม่”“อ๋อ...”มารดาของหล่อนหันไปยิ้มให้กับอิศรา ซึ่งเขาก็ยกมือไหว้มารดาของหล่อนในทันที“สวัสดีครับคุณแม่”บัวชมพูหันไปมองอิศรา เพราะแปลกใจที่เขาเรียกมารดาของหล่อนว่า ‘คุณแม่’“ขอบคุณนะจ๊ะที่มาเยี่ยมพ่อของนังชมพูมัน ฉันเกรงใจมากๆ เลยจ้ะ”“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ ชมพูทำงานกับผม ก็เหมือนคนในครอบครัวเดียวกันครับ”บัวชมพูก้มหน้านิ่ง รู้ดีว่าที่อิศราพูดออกไปนั้นมันก็เป็นแค่มารยาทเท่านั้น มารยาทต่อหน้าผู้ใหญ่ที่เขาทำได้ดีอย่างน่าทึ่ง“แล้วนี่คุณพ่อเป็นยังไงบ้างครับ”“อ้าว นี่แกยังไม่ได้บอกคุณเขาไปอีกเหรอนังชมพู”“เอ่อ... ยังจ้ะแม่”แม่ของหล่อนมองมาอย่างตำหนิ ก่อนจะหันมาพูดนอบน้อมกับอิศรา“อาการแย่มาสักพักแล้วล่ะคุณ เห็นคุณหมอบอกว่าต้องผ่าตัดด้วยน่ะจ้ะ”“คุณแม่ทำใจให้สบายนะครับ ผ่าตัดแล้วก็น่าจะหายแล้วล่ะครับ
ตอนที่ 6. “มะ... ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่...”หล่อนปฏิเสธทันที เพราะมันไม่เป็นความจริงเลย “งั้นก็อย่ายุ่งกับพี่ใหญ่อีก” “แต่... ชมพูต้องใช้เงินผ่าตัดพ่อ...” “เอ่อ...” หล่อนมองหน้าเขา มองเสี้ยวหน้าหล่อคมสันด้วยความทรมานใจ “ชมพูไม่อยากรบกวนคุณเล็ก” “แต่เธอกลับอยากรบกวนคนมีเมียแล้วอย่างพี่ใหญ่... งั้นสิ?” หล่อนเผยอปากค้าง มองหน้าอิศราทั้งน้ำตา ทำไมเขามองหล่อนเลวแบบนี้นะ “อย่ายุ่งกับพี่ใหญ่ อยากได้เงินบอกฉันนี่ ฉันก็รวยไม่ต่างจากพี่ใหญ่หรอก” น้ำตาแห่งความอัปยศอดสูไหลรินอาบสองพวงแก้ม บัวชมพูพยายามสะกดกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้สุดความสามารถ “แต่ชมพูไม่อยากทำให้คุณเล็กลำบากใจ... อีกอย่างชมพูก็เพิ่งย้ายมาช่วยงานคุณเล็ก...” “อย่ามาทำเป็นคนดีหน่อยเลยน่ะ อยากได้เงินจากฉันก็พูดมาตรงๆ ฉันให้เธอได้ เท่าไหร่ก็ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” รถคันงามถูกเลี้ยวจอดข้างทาง พร้อมกับอิศราที่จ้องหน้าหล่อนเขม็ง หล่อนอยากหายตัวไปจากตรงนี้เหลือเกิน หายตัวไปจากสายตาดูแคลนของอิศรา
ตอนที่ 7. รถคันงามกลับมาแล่นบนถนนอีกครั้ง พร้อมกับเขาที่พูดขึ้นอีก “เธอต้องเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาดว่าเรานอนด้วยกัน” “ค่ะ” “และในระหว่างที่เธอทำหน้าที่ของเล่นบนเตียงให้กับฉัน ห้ามเธอแอบไปรับจ๊อบทำงานอย่างว่าอีกเด็ดขาด” หล่อนอยากจะบอกเขาเหลือเกินว่า กำลังเข้าใจหล่อนผิด แต่ก็รู้ดีว่าอิศราไม่มีทางเชื่อ ดังนั้นไม่ต้องอธิบายอะไรเลยจะดีกว่า “อ้าว ยังไม่รับปากอีก หรือว่าเธอทำไม่ได้” “ค่ะ ชมพูรับปากค่ะ” “และอีกข้อซึ่งสำคัญมาก... เธอห้ามเรียกร้องอะไรจากฉันอีกเด็ดขาด หลังจากที่ความสัมพันธ์ของเราสิ้นสุดลงแล้ว” หลังมือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาจากพวงแก้มนวลซ้ำๆ ก่อนจะตอบรับเสียงเจือสะอื้น “ค่ะ” อิศราระบายยิ้มพึงพอใจ ขณะบอกตัวเองให้ใจเย็นลงเฝ้ารอวันพรุ่งนี้ แต่ร่างกายกลับร้อนรุ่มจนอึดอัด เขาต้องขยับขาแยกกว้างออก เพื่อให้อะไรบางอย่างที่กำลังตื่นตัวได้มีพื้นที่หายใจ เขาจะตักตวงความสุขจากเรือนร่างของบัวชมพูให้อิ่มแปล้ สักสามสี่ครั้ง หรืออาจจะห้าหกครั้งเพื่อใ
ตอนที่8.อิศราล้วงกระเป๋าสตางค์สีดำออกมาจากกระเป๋ากางเกง เปิดมันออก หยิบเงินแบงค์พันออกมาหลายใบ และปาใส่หน้าบัวชมพู“ห้าพัน... พอที่จะทำให้เธอขึ้นไปบนเตียงหรือยัง” บัวชมพูพูดไม่ออก มีแต่น้ำตาและเสียงสะอื้นเท่าที่ดังเล็ดลอดออกมาจากปากอิ่ม เท้าเล็กสั่นเทาค่อยๆ เดินตรงไปยังเตียงกว้าง น้ำตาร่วงหล่นไม่ขาดสาย หล่อนเจ็บปวดกับความใจร้ายใจดำของอิศราเหลือเกิน “ดีมาก... ขึ้นไปบนเตียง... นอนลง...” อิศราพยายามควบคุมตัวเอง แต่เรือนร่างของบัวชมพูเย้ายวนเหลือเกิน เขากลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ก่อนจะเดินตามไปหยุดตรงขอบเตียง มองใบหน้านวลเปื้อนคราบน้ำตานิ่ง ก่อนจะเลื่อนสายตาลงมามองที่หน้าอกอวบใหญ่ที่แทบจะล้นทะลักออกมาจากขอบชุดราตรีสั้นรัดรูป พระเจ้า... เขาอยากเอาหล่อนวันนี้... ชายหนุ่มขยับขึ้นไปบนเตียง พร้อมกับทาบทับลงไปบนกายสาวของบัวชมพู ซึ่งก็รับรู้ได้ถึงเรือนกายที่กำลังสั่นเทา “ไม่ต้องกลัวหรอก ถึงฉันจะดุ แต่ฉันก็ไม่เคยทำร้ายผู้หญิง” หล่อนไม่ได้ตอบเขา สะอื้นไห้ด้วยความหวาดกลัว “อ๊ะ... คุณเล็ก... อ
ตอนที่ 9. กายสาวสั่นสะท้าน คำพูดของคนใจร้ายมีผลกับเลือดในกายเหลือเกิน หล่อนควรจะขยะแขยง ควรจะรังเกียจกับสัมผัสของอิศรา แต่กลับพึงพอใจ นี่หล่อนต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ อิศราปรายตามองแม่ผู้หญิงที่นั่งหน้าซีดสลับแดงระเรื่อบนเตียงด้วยความรู้สึกหงุดหงิด หงุดหงิดที่เจ้าหล่อนเอาแต่นั่งก้มหน้าเงียบ ไม่ยอมโต้ตอบอะไรออกมาเลย เขาอยากรู้ว่าหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่ รู้สึกยังไงที่ถูกเขาดูดนมเมื่อกี้ หล่อนชอบไหม... ชอบเวลาที่เขาตวัดลิ้นเลียไปรอบๆ หัวนมสีหวานหรือเปล่า และชอบไหมตอนที่เขาดูดหัวนมแรงๆ จนมันแทบหลุดเข้ามาในลำคอ พระเจ้า... ทำไมเขาจะต้องอยากรู้ความรู้สึกของผู้หญิงที่เป็นสินค้าตรงหน้าด้วย บัวชมพูจะคิดอะไร จะรู้สึกอะไรก็เรื่องของหล่อนเลย เขาไม่ควรสนใจ แค่เขาสนุก เขามีความสุข และฟิน แค่นี้ก็พอแล้วไม่ใช่หรือ หล่อนมันก็แค่ผู้หญิงรักสนุก และเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่ได้ดูดนมหล่อน ไอ้บ้า! ชายหนุ่มด่าทอตัวเอง เมื่อเกิดรู้สึกอิจฉาผู้ชายที่เคยสัมผัสบัวชมพูมาก่อนตัวเอง
ตอนที่10. “สวัสดีค่ะคุณ ผ่านมาแถวนี้เหรอคะ”แม่ของหล่อนเอ่ยทักทายอิศราอย่างสนิทสนม ซึ่งอิศราเองก็ไม่ได้ถือตัวกับแม่ของหล่อนเลย ผิดกับทีท่าที่เขาแสดงต่อหล่อนลิบลับ“สวัสดีครับคุณแม่ ผมมารับบัวชมพูไปทำงานน่ะครับ”แม่หันมามองหล่อน ในขณะที่หล่อนยืนหน้าซีดสลับแดงก่ำอยู่เงียบๆ“อ้าวเหรอ ไม่เห็นนังชมพูมันบอกเลยว่าคุณจะมารับมัน”“ผมไม่ได้บอกล่วงหน้าน่ะครับ อยากมาก็ขับรถมาเลย”แม่ของหล่อนพยักหน้าขึ้นลง ก่อนจะฝากฝังหล่อนกับซาตานร้าย“งั้นฉันฝากนังชมพูมันด้วยนะ”“ด้วยความยินดีครับ”คำตอบของอิศราทำให้บัวชมพูขนลุกซู่ อิศราเจ้าเล่ห์ ความคิดของเขาซับซ้อน และหล่อนตามไม่เคยทันเลย“อ้อ เดี๋ยวผมจะให้คนขับรถมารอคุณแม่นะครับ”“มารอฉันทำไมล่ะคุณ”“คุณแม่ต้องไปโรงพยาบาลไม่ใช่หรือครับ วันนี้คุณพ่อผ่าตัด”อิศรายิ้มบางๆ ในขณะที่มารดาของหล่อนแสดงความเกรงใจออกมาทั้งแววตาและคำพูด“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณ แค่ให้นังชมพูมันยืมเงินก็เป็นบุญคุณกับพวกเรามากแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันไปเอง”“ให้คนรถผมไปส่งเถอะครับ มันสะดวกกว่า และอีกอย่าง บัวชมพูจะได้ทำงานให้ผมอย่างมีประสิทธิภาพ เมื่อไม่ต้องกังวลเรื่องการเดินทางของคุณแม่น่ะ
ตอนที่ 11.เขาลากลิ้นไปตามผิวเนียนของลำคอ มือใหญ่ขยำบี้คลึงเต้านมและหัวนมด้วยลีลาที่หล่อนต้องแอ่นหยัดนมอวบขึ้นหามันน่าละอายมากที่หล่อนรู้สึกฟิน รู้สึกเสียวซ่าน และต้องการให้อิศราทำมากกว่านี้“อะ... ซี๊ดดด อ๊า... คุณเล็ก... อา...”แล้วเขาก็ซบหน้าลงมากลางหว่างอก ซุกไซ้ โลมเลีย และดูดนมหล่อน“อืมมม”เขาทั้งดูด ทั้งเลีย ทั้งขบและกัดหัวนม ส่วนฝ่ามืออุ่นก็บีบเคล้นไม่ว่างเว้นสติของหล่อนหลุดหาย ตอนนี้แอ่นหยัดกายเข้าหาอิศราอย่างเต็มใจ“อา... คุณเล็ก... อา...”“ร้อนแรงแบบนี้สิ... ถึงจะใช่เธอ บัวชมพู... อืมมม”ชายหนุ่มดูดด๊วบๆ ดูดจ๊วบๆ หัวนมทั้งสองข้างจนเปียกชุ่ม ดูดจนมันยิ่งชูชันแทบปริแตก ก่อนจะตัดใจผละออกห่างถ้าในรถคือเตียง เขามั่นใจว่า บัวชมพูจะต้องตกเป็นของเขาในตอนนี้อย่างแน่นอน แต่ในเมื่อมันไม่ใช่ เขาจึงต้องอดใจเอาไว้ก่อน“เธอครางเพราะดีนะ บัวชมพู”คนที่กำลังถูกความเสียวครอบงำจนไร้สติ ค่อยๆ ปรือตาลืมขึ้น ความเหน็บหนาวที่แทรกเข้ามาแทนไออุ่นจากฝ่ามือและเรือนกายหนุ่มทำให้หล่อนเจ็บลึกทั้งสายตา ทั้งคำพูดของเขา ทำให้หล่อนรู้สึกราวกับถูกเตะลงไปในเหวลึกที่ด้านล่างมีแต่เศษกระเบื้องแหลมคมหล่อนทำ
ตอนที่ 12. “ถ้าไม่ออกมา ฉันจะเอาเธอในห้องน้ำนั่นแหละ” อิศราหยาบคายกับหล่อน และยิ่งหล่อนขายตัวให้เขาแบบนี้ เขาก็ยิ่งหยาบคายมากขึ้นหลายเท่า แต่เขาไม่ผิดหรอก ในเมื่อเขาเสียเงินให้กับหล่อนไปตั้งหลายแสน ดังนั้นเขาจะทำอะไรกับอีตัวอย่างหล่อนก็ได้ “ค่ะ... กำลังจะออกไปค่ะ...” ในที่สุดก็ต้องเช็ดน้ำตาจนแห้ง และเปิดประตูเดินออกไปเผชิญหน้ากับเขา อิศรายืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เนื้อตัวของเขามีเพียงเสื้อคลุมสีเดียวกับเสื้อคลุมที่หล่อนกำลังสวมใส่อยู่เท่านั้น “อ๊ะ...” เขากระชากหล่อนเข้าไปกอดรัดทันที พร้อมกับกระชากเสื้อคลุมซึ่งเป็นอาภรณ์เพียงตัวเองบนกายสาวออกไปโยนทิ้งทันที “คุณเล็ก... อย่าค่ะ...” “ทำไมต้องอย่า... ในเมื่อตอนนี้ถึงเวลาที่ฉันจะทำความรู้จักกับสินค้าที่ฉันซื้อมาเสียที” น้ำตาของหล่อนร่วง ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น “ค่ะ...” หล่อนยอมแล้ว ยอมทุกอย่างหมดแล้ว... มันจะได้จบๆ กันไปเสียที บัวชมพูไม่ขัดขืน เมื่ออิศราดันร่างของหล่อนออกห่าง และจ้องมองทั้งตัว
ตอนที่ 23. ตอนอวสาน บัวชมพูรีบลงจากรถแท็กซี่ด้วยความรีบร้อน หลังจากได้รับโทรศัพท์จากมารดา ว่าบิดาชักเกร็งอีกแล้ว หล่อนวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นไปบนบ้าน มุ่งหน้าไปยังห้องนอนที่พ่อนอนพักฟื้นอยู่ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเพราะไม่มีพ่อ หรือว่าแม่พาพ่อไปโรงพยาบาลแล้วนะ...? หญิงสาวรีบวิ่งออกมาจากห้องของพ่อ และกำลังจะวิ่งลงบันได แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อเกือบชนเข้ากับร่างสูงใหญ่คุ้นตา “คุณเล็ก...!” “เธอกล้าดียังไงหนีฉันไป” เขากระชากหล่อนเข้าไปกอดรัด แม้หล่อนจะดิ้นรนยังไง เขาก็ไม่ยอมปล่อย “ปล่อยค่ะ” “ไม่ ฉันจะลงโทษเธอให้เข็ดหลาบ คราวหน้าจะได้ไม่ทำอะไรโง่ๆ แบบนี้อีก” หล่อนจ้องหน้าเขา มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเสียใจ “คุณเล็กไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับชมพูอีกแล้ว ปล่อยค่ะ ไม่อย่างนั้นชมพูจะร้องเรียกแม่” เขายิ้มบางๆ พร้อมกับฝังปลายจมูกกับแก้ม นวลอย่างเอาแต่ใจ “พวกท่านไม่อยู่หรอก” “คุณเล็กทำอะไรพวกท่านคะ บอกมานะว่าพ่อกับแม่ของชมพูอยู่ที่ไหน” “ไม่บอก” “คุณเล็ก.
ตอนที่ 22.ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศชั้นดีที่แผ่ซ่านมาปะทะผิวกาย ทำให้หล่อนที่เผลอตัวหลับไปลืมตาขึ้น หล่อนลุกขึ้นนั่ง กวาดตามองไปรอบๆ ตัว ก็พบว่ายังอยู่ลำพังภายในห้องนี้ดวงตากลมโตเหลือบมองไปยังนาฬิกาแขวนผนัง เข็มนาฬิกาบอกให้รู้ว่าตอนนี้เวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้วหลายสิบนาทีเขาไม่มา...มือเล็กยกขึ้นกุมหัวใจตัวเองเอาไว้ ก้อนเนื้อภายในอกกรีดร้องด้วยความเจ็บช้ำทรมานหรือว่านี่คือการบอกลาของเขา...หญิงสาวสะอื้นไห้ด้วยความปวดร้าว น้ำตารินไหลอาบสองพวงแก้มจบแล้วสินะ...แม้จะบอกตัวเองให้เข้มแข็งยังไง แต่บัวชมพูก็รู้ดีว่าไม่มีความเข้มแข็งหลงเหลืออยู่ในหัวใจของตัวเองเลย เขาทำได้สำเร็จ... เมื่อคืนเขาไม่ได้ไปที่คอนโด... อิศราก้าวออกจากลิฟต์ตัวใหญ่ มุ่งหน้าไปห้องทำงานของตัวเอง รู้สึกภาคภูมิใจไม่น้อยที่ตัวเองสามารถเอาชนะความต้องการบ้าคลั่งที่มีต่อบัวชมพูเอาไว้ได้ “ความรักอะไร ไม่เห็นน่ากลัวเลย... จิ๊บๆ” ไหล่กว้างของอิศราไหวเล็กน้อย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นโต๊ะทำงานของบัวชมพูว่างเปล่า “สงสัยอยู่ในครัว” ชายหนุ่มระบายยิ้มออกมา เพราะในหัวกำ
ตอนที่ 21.“แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายนี่ เราก็แค่ทำงานด้วยกัน และฉันก็ได้นอนกับเธอสมใจ”น้ำตาของหล่อนร่วง จนต้องรีบป้ายทิ้ง ตอนนี้จุกไปทั้งอก“คุณเล็ก... แค่อยากนอนกับชมพูเหรอคะ...”“ใช่... ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะเจรจาซื้อขายกับเธอ แต่ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไร ฉันก็รู้เรื่องพ่อเธอเสียก่อน ซึ่งมันก็ทำให้ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการง่ายขึ้น”“คุณเล็ก... ใจร้าย...”“ฉันใจร้ายที่ไหน ฉันนอนกับเธอ จ่ายเงินเธอ แถมเธอก็ยังได้ทำงานเหมือนเดิม”หล่อนขยับตัวออกห่างจากคนใจร้าย น้ำตาไหลอาบแก้ม“ถ้าชมพูรู้ว่าทุกอย่างมันเป็นแผนของคุณเล็ก ชมพูจะไปขายตัวให้คนอื่น”“ฉันไม่มีทางยอมหรอก เพราะฉันหมายตาเธอเอาไว้”เขาคว้าแขนของหล่อน และบีบแรงๆ อย่างโมโห“จำเอาไว้ ทุกอย่างมันผ่านมาแล้ว เธอเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีก นอกจากนอนกับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ”หล่อนมองเขา มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองเขาอีกเลย“มันแย่ตรงไหน เพราะถึงฉันไม่วางแผนอะไรเลย เธอก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี บัวชมพู”อิศราตะโกนตามหลังผู้หญิงที่บังอาจเดินหนีตัวเองไปอย่างโมโห และก็ยกมือขึ้นทุบรถเข็นตรงหน้าอย่างระบายอารมณ์“โ
ตอนที่ 20. หล่อนบิดแขนอีกครั้ง และคราวนี้ก็ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน แขนถึงหลุดจากอุ้งมือแข็งแรงราวกับคีมเหล็กของอิศราได้ “ขอตัวค่ะ” หล่อนหมุนตัวเดินตรงไปยังห้องครัว โดยไม่สนใจว่าอิศราจะรู้สึกยังไง น้ำตาไหลรินอาบแก้ม หัวใจเจ็บปวดเหลือเกินกับภาพที่เห็น หล่อนรักอิศรา... และยิ่งรักมากเมื่อได้ตกเป็นผู้หญิงของเขา แต่สำหรับเขาแล้ว หล่อนมันก็แค่นางบำเรอ ที่กำลังรอปลดระวางเท่านั้น หล่อนสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บช้ำ และไม่รู้ว่ายืนร้องไห้อยู่นานแค่ไหน แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่หางตาเห็นอิศรายืนอยู่ที่ปากประตูห้องครัว มือเล็กรีบยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง และหันไปมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง “คุณเล็ก...” “แอบร้องไห้อยู่นี่เอง ถึงได้หายไปนานนัก” เขาเข้ามาหา พร้อมกับดึงประตูห้องครัวให้ปิดลงตามหลัง “คุณ... คุณเล็กจะทำอะไรคะ” “เธอรู้อยู่แล้วว่าฉันจะทำอะไร” “อ๊ะ... ปล่อยชมพูค่ะ” หล่อนดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะน้อยใจที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นมาที่นี่ “ยิ่งเ
ตอนที่ 19.“แล้วเมื่อไหร่... คุณเล็กถึงจะปล่อยชมพูไปล่ะคะ”เขาจ้องหน้าหล่อน ดวงตาของเขามืดลึกอ่านความรู้สึกไม่ออกเลย“ฉันยังสนุกกับเซ็กซ์ของเธอ หรือพูดตรงๆ ก็คือ ฉันชอบเอาเธอมาก”บัวชมพูน้ำตาร่วง และก็สมเพชตัวเองเหลือเกิน“แต่ถึงฉันจะชอบเซ็กซ์ของเธอแค่ไหน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะชอบเธอด้วย”“ค่ะ ชมพูเข้าใจค่ะ...”“เข้าใจก็ทำหน้าที่ของตัวเองสิ นอนกับฉัน ทำให้ฉันมีความสุข”เขากระซิบเสียงพร่าชิดดวงหน้านวล แต่เมื่อเห็นดวงตากลมโตมีหยาดน้ำตาคลอ อิศราก็ผละออกห่าง“ทางเดียวที่เธอจะไปจากฉันได้เร็วๆ ก็คือ หาเงินมาคืนฉัน แล้วฉันจะให้อิสรภาพคืนกับเธอ”บัวชมพูไม่ได้พูดอะไรออกมา นอกจากนอนร้องไห้เงียบๆ“ฉันจะไปรอที่คอนโด แล้วตามมาล่ะ”“เอ่อ... วันนี้ไม่ใช่วันจันทร์ หรือว่าวันศุกร์นะคะคุณเล็ก”เขาที่ยืนตระหง่านอยู่ข้างเตียงจ้องมองหน้าหล่อน“ปกติฉันก็เอาเธอแทบทุกคืน นี่ยังจะมาถามหาวันจันทร์วันศุกร์อีกหรือ”“เอ่อ...”“เลือกเอาว่าจะให้ฉันเอาเธอที่นี่ หรือว่าที่คอนโดของฉัน”หล่อนลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นป้ายน้ำตาอย่างเจ็บช้ำ แต่คนใจร้ายก็ยังเอามีดแหลมจ้วงแทงหัวใจไม่หยุด“แต่ถ้าเธอเลือกที่นี่ ก็เสี่ยงว
ตอนที่ 18. เขายังคงจ้องมองดวงหน้านวล ดวงตากลมโตจ้องมองมา และก็มันก็ทำให้เขาเห็นแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาของเจ้าหล่อน เขาสะท้านไปทั้งร่าง เหมือนกับถูกลมพายุพัดเข้าใส่จนเซล้ม เมื่อกี้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ซึ่งก็ไม่ต่างจากเมื่อคืนเลยที่เขาก็ประสบปัญหานี้เช่นกัน มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้... อิศราปล่อยขาเรียวงามให้วางลงกับพื้น และถอนถอยเอ็นใหญ่ออกมาเขาเห็นร่างเล็กของบัวชมพูเซเล็กน้อย แต่หล่อนก็ใช้ผนังด้านหลังทรงตัวเอาไว้ เขาถอยออกห่าง รูดซิปกางเกงและเดินไปหยุดใกล้โต๊ะทำงาน จากนั้นก็ยืนหันหลังให้กับเจ้าหล่อนพยายามที่จะเย็นชาหมางเมินใส่... “หยิบเสื้อผ้า แล้วเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำซะ” ไม่มีเสียงตอบรับจากบัวชมพู นอกจากเสียงฝีเท้าแผ่วเบา ก่อนจะจางหายไป เขาหันไปมองที่ห้องน้ำก็พบว่าหล่อนหายเข้าไปในนั้นแล้ว “เมื่อไหร่มึงจะเลิกปากหมาวะไอ้เล็ก” อิศราถอนใจออกมาเบาๆ ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยอย่างเกลียดชังตัวเอง ตั้งแต่วันที่หล่อนตกลงขายตัวให้กับอิศรา จนกระทั่งตอนนี้ เวลามันก
ตอนที่ 17. เขาหิวหล่อนตั้งแต่เห็นหล่อนในชุดแดงเพลิงในไนต์คลับคืนนั้น แต่ความหิวกระหายที่ควรจะดับมอดไปตั้งเมื่อคืน มันกลับยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นจนน่ากลัว ตอนนี้... ณ เวลานี้... เขาหิวกระหายที่จะฝากฝังเอ็นชายเข้าไปในความคับแน่นของบัวชมพูมากกว่าเมื่อคืนนี้เสียอีก “อืมมม บัวชมพู... เธอร่ายมนต์อะไรใส่ฉัน... โอ้ววว” เขาพรมจูบไปทั่วดวงหน้านวล ปากอิ่มเห่อบวมถูกขยี้อย่างเร่าร้อน ชุดทำงานแสนเชยถูกเปลื้องออกไปจากกายสาว ผิวกายขาวเนียนละเอียดที่เขาโลมเลียแล้วทุกส่วนกระจ่างสายตา ความเป็นชายแข็งชันอย่างรุนแรง เขาซบหน้าลงกับปทุมถันอวบอิ่ม ฝ่ามือบีบเคล้นคลึงเคล้า หัวนมของหล่อนหดเกร็งรับสัมผัสจากปลายนิ้วแกร่งอย่างเต็มอกเต็มใจ “หอม... จัง... อืมมม” “อา... อ๊า...” เขาทั้งดูดทั้งเลีย ดื่มด่ำกับกลิ่นหอมละมุนของกายสาว ความลุ่มหลงทวีความรุนแรงมากขึ้น ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งต้องการมากขึ้น “อา... ชมพู... บัวชมพู... เธอน่ากินอะไรแบบนี้ อืมมม...” “อะ... ซี๊ดดด อา...” เขาอ้าปากรวบ
ตอนที่ 16. “คุณชมพูครับ ผมรบกวนช่วยส่งรายงานประชุมของเมื่อวานให้ผมทางเมลอีกรอบได้ไหมครับ” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังแทรกเข้ามาในหู ทำให้คนที่นั่งใจลอยไปด้วย พิมพ์งานไปด้วยได้สติสัมปชัญญะกลับคืนมา “เอ่อ... ว่าอะไรนะคะ” ผู้ชายผิวขาวตัวสูงปากแดง ตัดผมทรงสมัยนิยมระบายยิ้มกว้าง ก่อนจะเอ่ยแซว “คุณชมพูใจลอยคิดถึงใครอยู่แน่ๆ เลยใช่ไหมครับ” “ปะ... เปล่าค่ะ” หล่อนพยายามปั้นยิ้มให้เป็นธรรมชาติที่สุด และก็นึกออกพอดีว่าผู้ชายหน้าตาดีตรงหน้าคือใคร “คุณ... นั่นเอง...” “ผมดีใจที่คุณชมพูจำผมได้นะครับ” “จำได้สิคะ ก็เมื่อวานตอนประชุมกัน คุณพรีเซ้นต์งานดีมาก เข้าใจง่าย แล้วก็ไม่น่าเบื่อด้วยค่ะ” “ผมเอกชัยนะครับ หรือเรียกสั้นๆ ว่า เอก ก็ได้ครับ” “ค่ะคุณเอก” “เที่ยงนี้ผมขออนุญาตเลี้ยงข้าวได้ไหมครับ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่คุณชมพูส่งเมลให้ผม” บัวชมพูอมยิ้มก่อนจะหัวเราะเบาๆ“มันเป็นหน้าที่ของชมพูอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องเลี้ยงข้างหรอกค่ะ งั้นเดี๋ยวชมพูส่งเมลให้อีกครั้งนะคะ”
ตอนที่ 15. “ฉันตั้งใจว่าจะทำอีกตอนเช้า แต่ตื่นมาก็ไม่เห็นเธอแล้ว มันน่านักเชียว” “ปล่อย... ชมพูเถอะค่ะ เดี๋ยวแม่เข้ามาเห็น” คนตัวโตไม่ยอมปล่อยหล่อนลงจากตัก แถมยังจับปลายคางเล็ก เพื่อให้หล่อนหลบสายตาไม่ได้อีกด้วย “ทำไมไม่บอกว่าไม่เคย” “เอ่อ...” สองพวงแก้มแดงจัด เนื้อตัวของบัวชมพูอุ่นซ่านอย่างน่าละอาย “ตอบสิ ทำไมไม่บอกว่ายังไม่เคยนอนกับผู้ชายคนไหนมาก่อน” น้ำตาของหล่อนร่วงหล่น ก่อนจะกัดฟันตอบคนใจร้ายออกไป “ชมพู... ไม่คิดว่าคุณเล็กจะเชื่อค่ะ” “ก็เลยไม่บอก?” น้ำเสียงของคนตัวโตเต็มไปด้วยความหงุดหงิด อิศราคงไม่พอใจกับความน่าเบื่อทำอะไรไม่เป็นของหล่อนสินะ บัวชมพูก้มหน้า และนิ่งเงียบไม่ตอบอะไรออกไปอีก “เธอทำให้ฉันโกรธมากเลยนะ บัวชมพู” หล่อนพอจะรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่พอใจ “ขอโทษค่ะ...” “ฉันไม่เคยทำให้ผู้หญิงเจ็บมาก่อน และถ้าฉันรู้ว่าเธอยังไม่เคย ฉันก็คงจะทำเบากว่านั้น... มันบ้ามากที่ฉันทำให้เธอร้องไห้ ทั้งๆ ที่เธอควรจะร้องครางด้วยความสุข.