Mag-log inShare
ตอนที่ 4.
Huling Na-update:
2025-04-21 22:53:27ตอนที่ 4.
“เจ้านายของชมพูไงจ้ะแม่ ท่านใจดี ใจดีมากๆ เลยด้วย ชมพูจะขอยืมท่านก่อน”
“ใครจะมาใจดีให้ยืมเงินฟรีๆ”
“ก็เจ้านายชมพูไงแม่ ท่านใจดีมาก พอท่านรู้ว่าพ่อป่วย ท่านก็เอ่ยปากให้ชมพูยืมเงินตั้งแต่ตอนที่พ่อเข้าโรงพยาบาลครั้งแรกแล้วจ้ะ”
แม่มองหน้าหล่อน จ้องมองนิ่งนานก่อนจะถามคาดคั้น
“แน่ใจนะว่าเอ็งไม่ได้โกหกข้า”
“ไม่จ้ะ ชมพูไม่ได้โกหกแม่เลย แม้แต่คำเดียว” บัวชมพูกลั้นน้ำตาระลอกที่สองไม่ให้มันไหลออกมา และฝืนยิ้ม
“แม่เชื่อใจชมพูนะจ๊ะ”
แม่ผงกศีรษะตอบรับ ดวงตาแดงก่ำ บอกให้รู้ว่าท่านเองก็รู้สึกเสียใจไม่แพ้กัน
“ลำบากเอ็งอีกแล้วชมพู”
“ชมพูยินดีทำเพื่อครอบครัวของเราจ๊ะ”
หล่อนสวมกอดมารดาเอาไว้แน่น น้ำตาไหลรินออกมาจนได้
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังกังวานขึ้น หล่อนจำต้องรีบปาดน้ำตา และถอยออกห่างจากอ้อมแขนของมารดา
“เจ้านายชมพูโทรมาน่ะจ้ะแม่ ชมพูขอตัวไปรับสายก่อนนะจ๊ะ”
เมื่อแม่พยักหน้าตอบรับ หล่อนจึงเดินเลี่ยงไปยังตรงส่วนที่ไม่มีคนพลุกพล่าน
“สวัสดีค่ะคุณเล็ก”
“ฉันมาถึงหน้าโรงพยาบาลแล้ว ออกมาพบฉันด้วย”
บัวชมพูก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง ก่อนจะถามออกไปอย่างแปลกใจ
“นี่เพิ่งสามโมงครึ่งเองค่ะคุณเล็ก”
“แล้วไง ก็ฉันออกมาแล้ว ออกมารับด้วย ฉันจะไปเยี่ยมผู้ชายของเธอ...”
หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง น้ำตาไหลรินออกมา
“ค่ะ รอชมพูสักครู่นะคะ”
“เร็วล่ะ ฉันไม่ชอบการรอคอย”
“ค่ะ ชมพูจะรีบออกไปพบค่ะ”
บัวชมพูกดวางสาย กะพริบตาไล่หยาดน้ำตา ก่อนจะเดินกลับไปหามารดาตัวเอง
“แม่จ๊ะ เจ้านายของชมพูมาเยี่ยมพ่อจ้ะ”
แม่ของหล่อนระบายยิ้มออกมา
“เห็นไหมล่ะจ๊ะว่าเจ้านายของชมพูท่านเมตตาชมพูแค่ไหน”
“อืม ไปเชิญท่านเข้ามาเถอะ”
“งั้นแม่รอแปบนะจ๊ะ เดี๋ยวชมพูมาจ้ะ”
บัวชมพูรีบหมุนตัวเดินออกไปยังส่วนหน้าสุดของโรงพยาบาลหรู และก็เจออิศราที่ยืนโทรศัพท์อยู่ตรงกลางห้อง
แม้รอบๆ ตัวของเขาจะห้อมล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย แต่อิศรากลับโดดเด่นจนไม่สามารถมองข้ามได้เลย
เรือนร่างสูงสง่าในชุดทำงานหรูหราของเขาช่างสมบูรณ์แบบ ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลา จมูกโด่ง ตาคมกริบ ปากหยักสวยสีแดงระเรื่อ และเมื่อเขามองจ้องมา หัวใจของหล่อนก็สั่นระทวย
หล่อนเม้มปาก กำมือกับชายกระโปรงบานที่ความยาวคลุมหน้าแข้งเอาไว้แน่น
อิศราหันมาเห็นหล่อน ก็หยุดคุยโทรศัพท์และเดินตรงเข้ามาหา
สัญชาตญาณนักล่าจากเนื้อตัวของเขาทำให้หล่อนขลาดกลัวเหลือเกิน
“มาช้าเกินไปนะ”
“เอ่อ... ชมพูรีบแล้วค่ะ”
ใบหน้าหล่อจัดของอิศราจ้องมองมา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไร้ความรู้สึก
“พาฉันไปเยี่ยมพ่อของเธอสิ”
“เอ่อ... พ่ออยู่ในห้องไอซียูค่ะ คุณหมอยังไม่ให้เยี่ยมค่ะ”
ชายหนุ่มสาวเท้าเข้ามาหา และใกล้มากจนได้กลิ่นหอมละมุนจากเรือนกายแข็งแกร่งของเขาเลยทีเดียว
บัวชมพูถอยหลังหนีทันทีเมื่อได้สติ การอยู่ใกล้กับอิศรามากเกินไป ทำให้หล่อนรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว
“แน่ใจนะว่าเป็นพ่อของเธอจริงๆ”
หล่อนช้อนตามองเขา มองคนที่มองหล่อนในแง่ลบตลอดเวลาอย่างช้ำใจ
“ทำไมคุณเล็กคิดว่าชมพูโกหกล่ะคะ”
เขายิ้มเยาะ กวาดตามองร่างกายของหล่อนราวกับกำลังมองสินค้า
“ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าตัวตนแท้จริงของเธอเป็นแบบไหนกันแน่ เฉิ่ม เชย หรือว่าฟรีเซ็กซ์”
“คุณเล็ก...”
“อย่ามาเล่นบทนางเอก ฉันไม่หลงกลเธอหรอก”
“ถ้าคุณเล็กไม่เชื่อชมพู... งั้นชมพูก็ไม่รู้จะอธิบายอะไรแล้วล่ะค่ะ ขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยวสิ”
ข้อมือเล็กถูกรวบเอาไว้ ไออุ่นจากปลายนิ้วแกร่งส่งผ่านเข้าไปในกายสาว จุดให้ร่างกายร้อนผะผ่าวขึ้นมาทันที
ดวงตากลมโตของบัวชมพูเบิกกว้าง ตกใจกับปฏิกิริยาของตัวเองเหลือเกิน
“ฉันยังพูดไม่จบ”
อิศราเกลียดท่าทางไร้เดียงสาที่บัวชมพูเสแสร้งแสดงออกมาเหลือเกิน
ท่าทางไร้เดียงสา ใสซื่อบริสุทธิ์ ที่สามารถปั่นหัวผู้ชายหลายคนได้ ไม่เว้นแม้แต่เสือผู้หญิงอย่างเขา
“คุณเล็ก... ยังมีอะไรจะด่าว่าชมพูอีกเหรอคะ อ๊ะ...”
เขากระชากร่างของหล่อนเข้าไปปะทะอกอย่างไม่สนใจสายตาของผู้คนรอบกายเลย
“คุณเล็ก... คนมองกันหมดแล้วค่ะ”
“อายเป็นด้วยหรือเธอน่ะ”
“คุณเล็ก...”
หล่อนพยายามดิ้นรนจนหลุดจากพันธนาการของอิศรา
“ชมพูขอตัวค่ะ”
บัวชมพูพูดเสียงเครือ ก่อนจะรีบเดินหนีไปทั้งน้ำตา
“บ้าชิบ!”
อิศราสบถอย่างไม่พอใจ ขณะมองร่างอรชรที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีไปด้วยความหงุดหงิด
“กล้าเดินหนีฉันเหรอ บัวชมพู”
ทั้งๆ ที่รู้ว่าบัวชมพูไม่ใช่ผู้หญิงใสซื่ออย่างที่พยายามแสดงออกมา แต่เขาก็ยังอยากจะเข้าไปใกล้ชิดหล่อน
มันบ้ามากที่เขารู้สึกร้อนรุ่มจนคล้ายกับถูกไฟเผาเมื่อนึกถึงหล่อน
ตั้งแต่ค่ำคืนนั้น...
บัวชมพูในชุดรัดรูปสีแดง...
หล่อนตามหลอกตามหลอนเขาในความฝันทุกคืนจนเขาทรมาน
กรามแกร่งที่มีไรหนวดขึ้นพองามขบกันแน่น ก่อนที่เขาจะเดินตามเจ้าหล่อนไป
ถ้าเขาเสพสุขกับหล่อน ไอ้ความรู้สึกงุ่นง่านอึดอัดนี้ก็คงจะหมดไป
ใช่... มันจะต้องหมดไปอย่างแน่นอน
อิศราก้าวเร็วๆ ตามไป ตอนแรกคิดว่าจะคลาดกันเสียแล้ว แต่โชคดีที่หางตาของเขาเหลือบไปเห็นเจ้าหล่อนเสียก่อน
บัวชมพูกำลังนั่งคุยอยู่กับผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่ง ท่าทางกำลังเคร่งเครียดไม่น้อย
Pinakabagong kabanata
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 23. ตอนอวสาน
ตอนที่ 23. ตอนอวสาน บัวชมพูรีบลงจากรถแท็กซี่ด้วยความรีบร้อน หลังจากได้รับโทรศัพท์จากมารดา ว่าบิดาชักเกร็งอีกแล้ว หล่อนวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นไปบนบ้าน มุ่งหน้าไปยังห้องนอนที่พ่อนอนพักฟื้นอยู่ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเพราะไม่มีพ่อ หรือว่าแม่พาพ่อไปโรงพยาบาลแล้วนะ...? หญิงสาวรีบวิ่งออกมาจากห้องของพ่อ และกำลังจะวิ่งลงบันได แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อเกือบชนเข้ากับร่างสูงใหญ่คุ้นตา “คุณเล็ก...!” “เธอกล้าดียังไงหนีฉันไป” เขากระชากหล่อนเข้าไปกอดรัด แม้หล่อนจะดิ้นรนยังไง เขาก็ไม่ยอมปล่อย “ปล่อยค่ะ” “ไม่ ฉันจะลงโทษเธอให้เข็ดหลาบ คราวหน้าจะได้ไม่ทำอะไรโง่ๆ แบบนี้อีก” หล่อนจ้องหน้าเขา มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเสียใจ “คุณเล็กไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับชมพูอีกแล้ว ปล่อยค่ะ ไม่อย่างนั้นชมพูจะร้องเรียกแม่” เขายิ้มบางๆ พร้อมกับฝังปลายจมูกกับแก้ม นวลอย่างเอาแต่ใจ “พวกท่านไม่อยู่หรอก” “คุณเล็กทำอะไรพวกท่านคะ บอกมานะว่าพ่อกับแม่ของชมพูอยู่ที่ไหน” “ไม่บอก” “คุณเล็ก.
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 22.
ตอนที่ 22.ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศชั้นดีที่แผ่ซ่านมาปะทะผิวกาย ทำให้หล่อนที่เผลอตัวหลับไปลืมตาขึ้น หล่อนลุกขึ้นนั่ง กวาดตามองไปรอบๆ ตัว ก็พบว่ายังอยู่ลำพังภายในห้องนี้ดวงตากลมโตเหลือบมองไปยังนาฬิกาแขวนผนัง เข็มนาฬิกาบอกให้รู้ว่าตอนนี้เวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้วหลายสิบนาทีเขาไม่มา...มือเล็กยกขึ้นกุมหัวใจตัวเองเอาไว้ ก้อนเนื้อภายในอกกรีดร้องด้วยความเจ็บช้ำทรมานหรือว่านี่คือการบอกลาของเขา...หญิงสาวสะอื้นไห้ด้วยความปวดร้าว น้ำตารินไหลอาบสองพวงแก้มจบแล้วสินะ...แม้จะบอกตัวเองให้เข้มแข็งยังไง แต่บัวชมพูก็รู้ดีว่าไม่มีความเข้มแข็งหลงเหลืออยู่ในหัวใจของตัวเองเลย เขาทำได้สำเร็จ... เมื่อคืนเขาไม่ได้ไปที่คอนโด... อิศราก้าวออกจากลิฟต์ตัวใหญ่ มุ่งหน้าไปห้องทำงานของตัวเอง รู้สึกภาคภูมิใจไม่น้อยที่ตัวเองสามารถเอาชนะความต้องการบ้าคลั่งที่มีต่อบัวชมพูเอาไว้ได้ “ความรักอะไร ไม่เห็นน่ากลัวเลย... จิ๊บๆ” ไหล่กว้างของอิศราไหวเล็กน้อย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นโต๊ะทำงานของบัวชมพูว่างเปล่า “สงสัยอยู่ในครัว” ชายหนุ่มระบายยิ้มออกมา เพราะในหัวกำ
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 21.
ตอนที่ 21.“แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายนี่ เราก็แค่ทำงานด้วยกัน และฉันก็ได้นอนกับเธอสมใจ”น้ำตาของหล่อนร่วง จนต้องรีบป้ายทิ้ง ตอนนี้จุกไปทั้งอก“คุณเล็ก... แค่อยากนอนกับชมพูเหรอคะ...”“ใช่... ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะเจรจาซื้อขายกับเธอ แต่ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไร ฉันก็รู้เรื่องพ่อเธอเสียก่อน ซึ่งมันก็ทำให้ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการง่ายขึ้น”“คุณเล็ก... ใจร้าย...”“ฉันใจร้ายที่ไหน ฉันนอนกับเธอ จ่ายเงินเธอ แถมเธอก็ยังได้ทำงานเหมือนเดิม”หล่อนขยับตัวออกห่างจากคนใจร้าย น้ำตาไหลอาบแก้ม“ถ้าชมพูรู้ว่าทุกอย่างมันเป็นแผนของคุณเล็ก ชมพูจะไปขายตัวให้คนอื่น”“ฉันไม่มีทางยอมหรอก เพราะฉันหมายตาเธอเอาไว้”เขาคว้าแขนของหล่อน และบีบแรงๆ อย่างโมโห“จำเอาไว้ ทุกอย่างมันผ่านมาแล้ว เธอเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีก นอกจากนอนกับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ”หล่อนมองเขา มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองเขาอีกเลย“มันแย่ตรงไหน เพราะถึงฉันไม่วางแผนอะไรเลย เธอก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี บัวชมพู”อิศราตะโกนตามหลังผู้หญิงที่บังอาจเดินหนีตัวเองไปอย่างโมโห และก็ยกมือขึ้นทุบรถเข็นตรงหน้าอย่างระบายอารมณ์“โ
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20. หล่อนบิดแขนอีกครั้ง และคราวนี้ก็ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน แขนถึงหลุดจากอุ้งมือแข็งแรงราวกับคีมเหล็กของอิศราได้ “ขอตัวค่ะ” หล่อนหมุนตัวเดินตรงไปยังห้องครัว โดยไม่สนใจว่าอิศราจะรู้สึกยังไง น้ำตาไหลรินอาบแก้ม หัวใจเจ็บปวดเหลือเกินกับภาพที่เห็น หล่อนรักอิศรา... และยิ่งรักมากเมื่อได้ตกเป็นผู้หญิงของเขา แต่สำหรับเขาแล้ว หล่อนมันก็แค่นางบำเรอ ที่กำลังรอปลดระวางเท่านั้น หล่อนสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บช้ำ และไม่รู้ว่ายืนร้องไห้อยู่นานแค่ไหน แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่หางตาเห็นอิศรายืนอยู่ที่ปากประตูห้องครัว มือเล็กรีบยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง และหันไปมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง “คุณเล็ก...” “แอบร้องไห้อยู่นี่เอง ถึงได้หายไปนานนัก” เขาเข้ามาหา พร้อมกับดึงประตูห้องครัวให้ปิดลงตามหลัง “คุณ... คุณเล็กจะทำอะไรคะ” “เธอรู้อยู่แล้วว่าฉันจะทำอะไร” “อ๊ะ... ปล่อยชมพูค่ะ” หล่อนดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะน้อยใจที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นมาที่นี่ “ยิ่งเ
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 19.
ตอนที่ 19.“แล้วเมื่อไหร่... คุณเล็กถึงจะปล่อยชมพูไปล่ะคะ”เขาจ้องหน้าหล่อน ดวงตาของเขามืดลึกอ่านความรู้สึกไม่ออกเลย“ฉันยังสนุกกับเซ็กซ์ของเธอ หรือพูดตรงๆ ก็คือ ฉันชอบเอาเธอมาก”บัวชมพูน้ำตาร่วง และก็สมเพชตัวเองเหลือเกิน“แต่ถึงฉันจะชอบเซ็กซ์ของเธอแค่ไหน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะชอบเธอด้วย”“ค่ะ ชมพูเข้าใจค่ะ...”“เข้าใจก็ทำหน้าที่ของตัวเองสิ นอนกับฉัน ทำให้ฉันมีความสุข”เขากระซิบเสียงพร่าชิดดวงหน้านวล แต่เมื่อเห็นดวงตากลมโตมีหยาดน้ำตาคลอ อิศราก็ผละออกห่าง“ทางเดียวที่เธอจะไปจากฉันได้เร็วๆ ก็คือ หาเงินมาคืนฉัน แล้วฉันจะให้อิสรภาพคืนกับเธอ”บัวชมพูไม่ได้พูดอะไรออกมา นอกจากนอนร้องไห้เงียบๆ“ฉันจะไปรอที่คอนโด แล้วตามมาล่ะ”“เอ่อ... วันนี้ไม่ใช่วันจันทร์ หรือว่าวันศุกร์นะคะคุณเล็ก”เขาที่ยืนตระหง่านอยู่ข้างเตียงจ้องมองหน้าหล่อน“ปกติฉันก็เอาเธอแทบทุกคืน นี่ยังจะมาถามหาวันจันทร์วันศุกร์อีกหรือ”“เอ่อ...”“เลือกเอาว่าจะให้ฉันเอาเธอที่นี่ หรือว่าที่คอนโดของฉัน”หล่อนลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นป้ายน้ำตาอย่างเจ็บช้ำ แต่คนใจร้ายก็ยังเอามีดแหลมจ้วงแทงหัวใจไม่หยุด“แต่ถ้าเธอเลือกที่นี่ ก็เสี่ยงว
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 18.
ตอนที่ 18. เขายังคงจ้องมองดวงหน้านวล ดวงตากลมโตจ้องมองมา และก็มันก็ทำให้เขาเห็นแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาของเจ้าหล่อน เขาสะท้านไปทั้งร่าง เหมือนกับถูกลมพายุพัดเข้าใส่จนเซล้ม เมื่อกี้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ซึ่งก็ไม่ต่างจากเมื่อคืนเลยที่เขาก็ประสบปัญหานี้เช่นกัน มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้... อิศราปล่อยขาเรียวงามให้วางลงกับพื้น และถอนถอยเอ็นใหญ่ออกมาเขาเห็นร่างเล็กของบัวชมพูเซเล็กน้อย แต่หล่อนก็ใช้ผนังด้านหลังทรงตัวเอาไว้ เขาถอยออกห่าง รูดซิปกางเกงและเดินไปหยุดใกล้โต๊ะทำงาน จากนั้นก็ยืนหันหลังให้กับเจ้าหล่อนพยายามที่จะเย็นชาหมางเมินใส่... “หยิบเสื้อผ้า แล้วเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำซะ” ไม่มีเสียงตอบรับจากบัวชมพู นอกจากเสียงฝีเท้าแผ่วเบา ก่อนจะจางหายไป เขาหันไปมองที่ห้องน้ำก็พบว่าหล่อนหายเข้าไปในนั้นแล้ว “เมื่อไหร่มึงจะเลิกปากหมาวะไอ้เล็ก” อิศราถอนใจออกมาเบาๆ ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยอย่างเกลียดชังตัวเอง ตั้งแต่วันที่หล่อนตกลงขายตัวให้กับอิศรา จนกระทั่งตอนนี้ เวลามันก
Maaari mong magustuhan
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด122.8K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก331.8K viewsเสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก41.6K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ33.0K viewsเพียงเศษใจ
อัญจรี52 viewsจริตหมอนวดทำรัก 2
CokeAuttaphon161 viewsเฝ้ารักเมียเด็ก
เลดี้พิ้งค์75 viewsเพื่อนที่แปลว่าเมีย
ดอกอ้อลู่ลม4.2K views
