เช้านี้ปลายฝันรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกมาจากห้องก็เจอเข้ากับทศ พ่อเลี้ยงที่นั่งรอเธออยู่ก่อนหน้านี้แล้วพร้อมกับรำพาผู้เป็นแม่
" พร้อมแล้วใช่ไหมลูก ฝัน " ผู้เป็นพ่อเลี้ยงเอ่ยถามกับลูกสาวด้วยสีหน้ารู้สึกผิด " จ่ะ ฝันพร้อมแล้วเราไปกันเลยก็ได้จ่ะพ่อ " ร่างบอบบางในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ขายาวธรรมดาสีซีด(แต่ไม่เก่า)ที่เธอชอบใส่ประจำ แต่เมื่อเธอใส่แล้วกลับดูเรียบร้อยแล้วก็น่ารักตามประสาวัยรุ่น ทศมากับลูกสาวเพียงแค่สองคน ตอนนี้เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าคาสิโนใหญ่ที่ทศเคยมาใช้บริการที่นี่บ่อยๆ " พร้อมไหมลูก " ทศจับมือลูกสาวเอาไว้แน่นเพื่อส่งกำลังใจ " พร้อมจ่ะพ่อ ที่นี่ดูใหญ่โตมากเลยนะจ๊ะ เจ้าของที่นี่คงรวยน่าดู " ร่างบอบบางมองดูคาสิโนโดยรอบ เพราะเกิดมาเธอก็พึ่งเคยเจอและก็พึ่งย่างกรายเข้ามาเป็นครั้งแรก " ใช่ลูก เขารวยมาก แต่เขาก็โหดมากเช่นกัน " ทศพูดจบก็จูงมือผู้เป็นลูกสาวเข้าไปข้างในพอมาถึงก็เจอเข้ากับซานโต้มือขวาคนสนิทของเจ้าของผับ " คุณซานโต้ครับ ผมพาลูกสาวมาขัดดอกครับ ผมยังไม่มีเงินมาใช้หนี้เอาลูกสาวของผมทำงานไปก่อนนะครับ แล้วผมจะรีบหาเงินมาใช้คืนให้เร็วที่สุด " ทศเอ่ยกับชายร่างสูงใส่สูทสีดำทั้งตัว ทั้งน่ากลัวและน่าเกรงขาม ผู้ชายคนนี้เป็นผู้จัดการคาสิโนของที่นี่ พ่วงด้วยตำแหน่งมือขวาของเจ้าของคาสิโน " แล้วลูกสาวของแกอายุเท่าไหร่ แล้วทำอะไรเป็นบ้าง หนี้ของแกเป็นสิบล้านฉันก็ไม่แน่ใจว่านายจะรับลูกสาวของแกไปขัดดอกหรือเปล่า " ซานโต้มองหญิงสาวร่างบอบบางตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมกับทำท่าทางเหมือนสงสารเพราะเธอเอาแต่ยืนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร เขามองเข้าไปในดวงตาของร่างบอบบางก็พบกับแววตาที่ใสซื่อเธอคงไม่รู้สินะว่าการที่เป็นผู้หญิงขัดดอกต้องเจอกับอะไรบ้าง " ครับ ผมขอให้เสี่ยเจ้าของคาสิโนพิจารณาดูก่อน ลูกสาวของผมทำงานได้หลากหลายครับทำความสะอาดก็ได้ ทำอาหารก็เป็น หรือจะให้เสิร์ฟอาหารก็ได้ครับ " ทศเอ่ยสรรพคุณของลูกสาว เพราะปลายฝันทำเป็นทุกอย่างจริงๆเธอทำงานมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว " เอาเป็นว่าฉันจะพาเขาไปพบนายก่อน แต่จะรับหรือไม่รับก็อีกเรื่องนึง ตามมา " ซานโต้เดินนำสองพ่อลูกไปยังห้องทำงานของผู้เป็นเจ้านายซึ่งอยู่บนชั้นสามของคาสิโนแห่งนี้ ซึ่งเป็นชั้นที่เอาไว้ทำงานเกี่ยวกับเอกสารต่างๆมีพนักงานเพียงไม่กี่คนและมีห้องส่วนตัวหนึ่งห้อง ซึ่งเป็นห้องของผู้เป็นเจ้านาย ทั้งสามคนเดินมาหยุดอยู่ที่ห้องใหญ่ห้องหนึ่ง พร้อมกับซานโต้ที่เคาะประตู แล้วเปิดเข้าไป และเมื่อประตูเปิดออกร่างบอบบางก็ต้องชะงักอีกครั้ง เพราะข้างในนี้กำลังมีชายหนุ่มพร้อมกับหญิงสาวอีกคนที่แสนเซ็กซี่กำลังบดจูบกันอย่างนัวเนีย อย่างไม่อายฟ้าอายดิน เธอรีบหันหน้าไปทางอื่นเพราะไม่อยากจะเห็นภาพติดตาแบบนั้น ต่างจากซานโต้ที่เห็นภาพเหล่านี้เป็นประจำอยู่แล้วจึงไม่สะทกสะท้านอะไร " ขออนุญาตครับนาย นายทศลูกหนี้ของเรามาขอพบครับ " ร่างสูงละออกจากหญิงสาวที่กำลังฟัดนัวเนียกันอย่างเมามันส์ เขาติดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่มันหลุดลุ่ยให้เข้าที่ พร้อมกับเงยหน้ามองผู้มาใหม่นั่นคือลูกหนี้ของเขาอย่างนายทศกับหญิงสาวร่างบอบบางอีกคน ซึ่งเขาไม่รู้ว่าเป็นใคร ร่างสูงยืนเต็มความสูง นั่นจึงทำให้เห็นถึงความหล่อเหลาร่างกายกำยำรูปร่างสมส่วนด้วยความสูงถึง 185 เซนติเมตร บวกกับหน้าตาที่ออกไปทางฝรั่งจ๋าของเขา เขาคือ มาคัส ไมโลเวอร์ อายุ 35 ปี เจ้าของธุรกิจคาสิโนแห่งนี้ " เธอออกไปก่อนเจนี่ฉันมีธุระที่จะต้องทำ " เสียงทุ้มเอ่ยบอกกับคู่ขาของเขา ที่โดนัลบอดี้การ์ดมือซ้ายเป็นคนจัดหามาให้ " ค่ะ " หญิงสาวรับคำอย่างว่าง่าย เพราะเธอขึ้นมาที่นี่เพื่อบริการเขาให้ถึงใจแล้วรับเงินกลับไปเพียงเท่านั้น เธอคือเด็กนั่งดริ้งค์ของคาสิโนแห่งนี้ที่สามารถเรียกแขกได้อย่างมากมายต่อคืน ด้วยความเซ็กซี่และความหน้าตาดีของเธอ ถึงแม้เธอจะแอบหวังเล็กๆว่ามาคัสอาจจะติดใจเธอ หากได้ร่วมรักกันสักครั้ง แต่ก็ไม่เป็นไรคราวหน้าเขาอาจจะเรียกเธอกลับมาอีกก็ได้ เธอจึงยอมถอยไปก่อน " ว่ายังไงล่ะนายทศ นั่งก่อนสิ " ร่างสูงที่เอ่ยทักทายกับลูกหนี้พร้อมกับเชิญให้นั่งที่โซฟาสำหรับรับแขกที่เขาและเด็กของเขาเพิ่งใช้งานมาเมื่อสักครู่ ส่วนตัวเขาเองกลับไปนั่งยังโต๊ะทำงานของเขาเหมือนเดิม ทศที่พึ่งเคยเห็นเจ้าของคาสิโนไม่คิดว่าจะยังเด็กขนาดนี้ เขานึกว่าเป็นเสี่ยแก่ๆเสียอีก " คือ..ผมจะมาเจรจาเรื่องการใช้หนี้ครับ " " หรอ...ไหนล่ะเงินสิบล้าน " ร่างสูงที่ถามแต่ยังไม่ยอมละสายตาไปจากร่างบอบบางที่นั่งอยู่ข้างๆนายทศลูกหนี้ของเขา " เงินจำนวนเยอะขนาดนั้น ผมหาไม่ทันหรอกครับ ผมจึงให้ลูกสาวมาทำงานที่นี่เพื่อขัดดอกแทน แล้วถ้าผมรวบรวมเงินได้ครบเมื่อไหร่จะรีบเอามาคืนครับ " ทศรีบเสนอตัวของลูกสาวเพื่อให้ชายร่างสูงที่ดูน่ากลัวและน่าเกรงขามคนนี้ได้พิจารณา " นี่ลูกสาวแกหรอ สวยใช้ได้หนิ " มาคัสมองปลายฝันตั้งแต่หัวจรดเท้า เขายอมรับว่าเธอมีเสน่ห์น่าดึงดูดมาก แววตาที่ใสซื่อทำให้เขาอยากมองเธออย่างไม่ละสายตา รวมทั้งสัดส่วนที่ได้มาตรฐานของเธอ อกเป็นอก เอวเป็นเอว แถมหน้าอกหน้าใจกะขนาดจากสายตาก็คงจะเต็มไม้เต็มมือไม่น้อย " ครับ คือปลายฝันทำงานได้ทุกอย่างเลยนะครับ ปัดกวาดเช็ดถู หรือแม้กระทั่งทำอาหารหรือเสิร์ฟก็ได้หมดครับ " " งั้นหรอ แล้วนานเท่าไหร่แกถึงจะมีเงินมาใช้หนี้ฉัน ลูกสาวของนายคงไม่ได้มีค่าตัวถึงสิบล้านหรอกใช่ไหม " คำพูดของมาคัสทำเอาปลายฝันมองหน้าเขาด้วยความไม่พอใจ เธอก็รู้อยู่หรอกว่าเธอไม่ได้สวยมากแถมยังจนอีกด้วย แต่ก็ไม่ควรประเมินค่าเธอต่ำขนาดนั้น อย่างน้อยๆก็ไม่ควรพูดมันออกมาต่อหน้าเธอ " ครับ ผมทราบดี ผมขอเวลาต่อจากนี้ไม่เกินสองปี ผมจะรีบหาเงินมาใช้หนี้ครับ " ลูคัสมองหน้าของสาวน้อยหน้าหวานที่เขาถูกตาต้องใจ พร้อมกับความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัว " ได้สิ ฉันเองก็ชอบช่วยเหลือคนอยู่แล้ว แต่ที่นี่ไม่มีงานให้ทำหรอกนะ ตอนนี้มีตำแหน่งเดียวที่ยังว่างอยู่คือเป็นนางบำเรอของฉัน "ปลายฝันเมื่อได้ฟังแบบนั้นก็ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เธอมาที่นี่ไม่ได้จะมาขายตัวแต่เธอตั้งใจจะมาทำงานแลกเงินต่างหาก อย่างน้อยๆให้เธอทำงานแบบไม่มีเงินเดือนเลยก็ยังได้แลกกับการที่เธอไม่ต้องเป็นนางบำเรอของเขา " เสี่ยครับ ผมว่าให้ลูกสาวผมทำอย่างอื่นดีกว่าไหมครับ อย่างเช่นงานใช้แรงงานอะไรก็ได้ "ทศที่ตกใจไม่แพ้ลูกสาวจึงรีบเอ่ยขึ้น" แกมีสิทธิ์ต่อรองด้วยหรอ แกเป็นลูกหนี้ไม่ใช่เจ้าหนี้ฉัน ฉันมีทางเลือกให้แกเท่านี้ถ้าไม่ทำตามที่ฉันบอกก็เอาเงินสิบล้านมาคืนฉัน แล้วก็ออกไปจากที่นี่ซะ " มาคัสเลือกที่จะมัดมือชก เพราะรู้ดีว่าคนอย่างทศไม่มีทางหาเงินสิบล้านมาได้ภายในสามวันแน่นอน และร่างบอบบางที่เขาหมายตาจะต้องเป็นของเขาเท่านั้น ทศมองหน้าลูกสาวที่ตอนนี้เธอกำลังจะร้องไห้ไม่อยากทำอะไรแบบนี้ " เรากลับกันเถอะลูก ต่อให้พ่อต้องตายพ่อก็ยอม พ่อจะไม่มีวันให้ฝันทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาด ขอโทษนะลูกที่ทำให้ลูกต้องลำบาก " ทศที่กำลังจะจูงมือลูกสาวออกไป แต่เป็นปลายฝันเองที่ยังรั้งมือเหี่ยวย่นนั้นไว้ เธอตัดสินใจแล้ว ถ้านี่จะเป็นทางออกเดียวที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันดีขึ้นเธอก็จะยอม " ไม่เป็นไรจ่ะพ่อ ฝันจะทำ " ร่างบอบบาง
เป็นคำสั่งทำให้ซานโต้และโดนัลมองหน้ากันอย่างสงสัย เพราะปกติแล้วคอนโดของผู้เป็นเจ้านายไม่เคยให้คู่ควงคนไหนได้ขึ้นไปแม้แต่คนเดียว เขามีความต้องการเรื่องอย่างว่าเมื่อไหร่เขาจะมีห้องที่เปิดไว้รออยู่แล้ว ส่วนคอนโดของเขาคือพื้นที่ส่วนตัว แต่สาวน้อยร่างบอบบางคนนี้ผู้เป็นเจ้านายกลับสั่งให้เธอกลับคอนโดด้วยซะอย่างนั้น ตอนนี้มาคัสและปลายฝันอยู่บนรถคันหรูนั่งอยู่บนเบาะหลัง ซึ่งมีซานโต้และโดนัลนั่งข้างหน้า " เอ่อ...พี่คะ อีกไกลไหมคะกว่าจะถึงคอนโดของเจ้านายพี่ " ปลายฝันเอ่ยถามกับซานโต้คนที่เธอเจอเมื่อเช้า เพราะเธอไม่อยากคุยกับผู้ชายที่นั่งข้างๆเธอที่เอาแต่ทำหน้ายักษ์ใส่ " ไม่ครับ อีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้วครับ " ซานโต้ตอบกลับไปพร้อมกับตั้งใจขับรถต่อ " ถ้าอย่างนั้นช่วยแวะร้านสะดวกซื้อให้หน่อยได้ไหมคะ " " เธออยากได้อะไร " คำถามนี้เป็นของมาคัสที่เอ่ยถามเธอออกไป " ฉันขอเข้าไปซื้ออะไรกินสักหน่อยได้ไหมคะ พอดีเอ่อ...ฉันหิว " เธอเลือกที่จะบอกตามความจริงเพราะตอนนี้เธอหิวมากจนสามารถกินช้างได้ทั้งตัวแล้ว " จอดร้านสะดวกซื้อตรงหน้าให้เธอ " ซานโต้รับคำพร้อมกับแวะเข้าไปจอดรถหน้าร้านสะดวกซื้อและปลา
" คุณหมายถึงจะให้ฝันนอนที่นี่หรอคะ " " ก็ใช่น่ะสิ ฉันจ้างเธอมาเป็นนางบำเรอนะ แล้วถ้าฉันต้องการเมื่อไหร่เธอก็มีหน้าที่มาคอยปรณนิบัติฉันเท่านั้น แล้วฉันก็มีข้อตกลงที่จะต้องบอกเธอ " " อะไรคะ " " ตลอดเวลาที่เธออยู่ที่นี่ห้ามทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉัน ห้ามหึง ห้ามหวง ห้ามรักฉัน เพราะคนแบบฉันไม่เคยมีความรักให้กับใคร ฉันไม่คิดที่จะรักใครทั้งนั้น เธอไม่ใช่คู่นอนเพียงคนเดียวของฉัน เพราะฉะนั้นอย่าล้ำเส้น และฉันไม่ชอบให้คู่นอนคิดเกินเลย ทุกคนที่ฉันนอนด้วยฉันจะจ่ายให้อย่างงาม เพราะฉะนั้นอย่าเรียกร้องในสิ่งที่ฉันให้ไม่ได้ และที่สำคัญห้ามปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อจับฉันเด็ดขาด เพราะฉันจะไม่มีวันรับลูกที่เกิดจากผู้หญิงแบบพวกเธอ " คำพูดที่ออกมาจากปากชายหนุ่ม ทำให้เธอสะอึกไปเหมือนกัน ถึงแม้จะรู้ตัวดีว่ามาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหน้าชาในตอนที่เขาพูดออกมาตรงๆแบบนี้ " ค่ะ อย่าห่วงไปเลยค่ะ ฝันรู้ตัวดีว่ามาที่นี่เพื่ออะไร ว่าแต่คุณเถอะ อย่าหลงรักฝันก็แล้วกัน " " หึ! มันเป็นไปไม่ได้หรอกสาวน้อย มีอีกหลายเรื่องราวในชีวิตของฉันที่เด็กอย่างเธอยังไม่รู้ " อย่างที่เขาบอกชีวิตของเขาไม่เหม
เช้าวันต่อมาปลายฝันตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นที่เมื่อคืนเธอได้หลับเต็มตื่นกับความนุ่มนิ่มของเตียงกว้างนี้ เธอตื่นขึ้นมาเมื่อมองไปรอบๆก็ไม่พบกับใครเลยในห้อง จึงรีบคว้าผ้าขนหนูแล้วเข้าไปอาบน้ำ ออกมาในเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ตัวเดิมพร้อมกับเดินออกมานอกห้อง ก็เจอเข้ากับผู้ชายคนที่ขับรถเมื่อวาน " อรุณสวัสดิ์ครับคุณปลายฝัน " " อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณ... " " ซานโต้ครับ " " ค่ะคุณซานโต้ แล้วเจ้านายของคุณไปไหนแล้วล่ะคะ " " นายมีธุระครับ ต้องรีบกลับบ้านด่วน นายฝากบอกกับคุณว่าวันนี้ไปทำธุระกันได้เลยไม่ต้องรอ ผมเอาชุดมาให้คุณเปลี่ยนวันนี้ก่อน แล้วช่วงสายๆจะมีคนเอาชุดเข้ามาส่งให้ใหม่อีกครั้งครับคุณรีบเอาชุดไปเปลี่ยนแล้วมาทานข้าวเถอะครับเราจะได้ไปทำธุระกัน " ร่างบางหยิบถุงที่วางอยู่บนโต๊ะนั่นแล้วเดินหายเข้าไปที่ห้องนอน จากนั้นก็เดินออกมาแล้วนั่งกินข้าว " ฝันขอเรียกคุณว่าพี่ซานโต้ได้ไหมคะ คุณน่าจะเป็นพี่ของฝันหลายปีเลย " " ครับ " " ถ้าอย่างนั้นพี่ซานโต้มากินข้าวด้วยกันนะคะ มากินเป็นเพื่อนฝัน.ฝันไม่มีเพื่อนกินมันเหงา " เธอเอ่ยชวนเขาพร้อมกับซานโต้ที่ไม่กล้าไปนั่งพร้อมกับเธอ " มันจะดูไม่ดีนะครับ คุณทานเถอะ
มาคัสได้แต่ถอนหายใจให้กับผู้เป็นแม่ สงสัยงานนี้เขาคงปฏิเสธไม่ได้แล้วสินะดิ้นหลุดยากแน่ๆ หลังจากที่ปฏิเสธผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาคนที่แม่เลือกให้มาตลอด ตอนนี้ก็ถึงวัยที่เขาจะต้องแต่งงานมีครอบครัวแล้วจริงๆนั่นแหละ คราวนี้เขาถึงเลือกที่จะไม่ปฏิเสธ เพราะอยากทำตามใจของผู้เป็นแม่ เขาไม่คิดว่าชีวิตของเขาจะรักใครอยู่แล้ว " ก็ได้ครับแม่ ผมจะไปดูตัวกับลูกสาวของเพื่อนแม่อย่างที่แม่ต้องการ " มาร์ตินแฝดผู้น้องถึงกับไม่เชื่อหูกับคำพูดของผู้เป็นพี่ชาย ร้อยวันพันปีมาคัสปฏิเสธมาตลอดเกี่ยวกับเรื่องที่แม่จะจับแต่งงาน แต่มาคราวนี้ไหงไม่ปฏิเสธ " จริงหรอวะมาคัส " " อืม ยังไงซะกูก็ไม่คิดจะมีแฟนอยู่แล้ว ถ้าแม่คิดว่าดีผมก็ตามใจแม่เลยครับ " มาคัสไหวไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน พร้อมกับประมุกหัวโต๊ะที่เอ่ยขึ้นมา " พ่อดีใจนะที่แกจะเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาสักทีพ่อกับแม่อยากจะอุ้มหลานมานานมากแล้ว คงสมใจคุณแล้วสินะคุณหญิงฤทัย " มอร์แดนผู้เป็นพ่อและเป็นสามีของฤทัยที่เป็นชาวต่างชาติร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ตามมาอยู่กับภรรยาที่เมืองไทยแล้วสละตำแหน่งทุกอย่างให้กับลูกๆได้ดูแล มอร์แดนจากมาเฟียในวันนั้นก็กลายมาเป็นพ่อบ้านใจกล้าในวันน
มาคัสที่เพิ่งกลับมาถึงคอนโดหลังจากไปทานข้าวกับครอบครัว เมื่อเดินเข้ามาก็เจอกับสาวน้อยของเขาที่ตอนนี้เธอนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่กลางห้อง " อ้าว! มาแล้วหรอคะคุณมาคัส " ร่างบอบบางลุกขึ้นมาจากโซฟาแล้วเดินเข้ามาหาเขา พร้อมกับคนตัวโตที่ยื่นสูทตัวนอกให้กับเธอได้เอาไปเก็บ " วันนี้เป็นยังไงบ้าง ได้ไปทำตามที่ฉันบอกหรือเปล่า " นี่คือประโยคแรกที่เขาถามหญิงสาวออกไป " ฝันไปมาแล้วค่ะ ตรวจสุขภาพเสร็จแล้วเรียบร้อยปกติดีค่ะ แล้วคุณซานโต้ก็ซื้อยาคุมแบบรายเดือนมาให้ฝันเริ่มกินแล้วค่ะ " " ดี คืนนี้เธอจะได้เริ่มทำหน้าที่ของเธอสักที " " แต่ฝันพึ่งกินยาวันแรกเองนะคะ " " ฉันก็ยังไม่ได้พูดว่าจะปลดปล่อยข้างในตัวเธอเลยนี่ ฉันมีวิธีป้องกันของฉันหรอกน่า ไปอาบน้ำเตรียมตัวทำหน้าที่ของเธอได้แล้ว " เขาพูดกับเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและความเครียด จากนั้นจึงเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง ท่ามกลางความมึนงงของร่างบอบบาง" ฝันทำอะไรผิดหรือเปล่าเนี่ย ทำไมทำหน้าตึงจัง " ร่างบอบบางบ่นกับตัวเองพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องนอนและชำระล้างร่างกายให้สะอาดเพื่อรอเขา คืนนี้เธอคงต้องทำหน้าที่นั้นแล้วสินะ มาคัสนั่งทำงานอยู่ที่โ
มาคัสก้มลงไปบดจูบเธออย่างเร่าร้อนอีกครั้ง และครั้งนี้เขารุกหนักจนปากของเธอบวมแดงเจ่อไปหมด แต่นั่นก็ดูเซ็กซี่มากที่สุดในสายตาของมาคัส ในระหว่างที่เขาบดจูบอยู่นั้น มือหนาก็ลูบไล้ไปตามเรือนร่างสมส่วนของเธอ จนมาถึงกลีบกุหลาบคู่งามที่ยังปิดสนิทและไม่เคยมีชายใดได้เข้ามาสัมผัสมาก่อน เขาลูบวนอยู่แบบนั้นจนร่างบอบบางครางอื้ออึง " อื้อ...อื้อ...อย่าจับตรงนั้น... " เธอพยายามแล้วที่จะไม่ส่งเสียงอันน่าเกลียดออกมา แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อร่างกายของเธอตอบสนองกับสัมผัสที่เขามอบให้จนเกินต้านทานแล้ว" โอ้วว...ตอดดีชะมัด " ร่างสูงสบถออกมา เมื่อเขาใช้นิ้วหนาถึงสองนิ้วสอดเสียบเข้าไปในโพรงสวาทหวานที่ยังปิดสนิทแน่น สร้างความเสียวกระสันให้เขาไม่น้อย นี่ขนาดแค่นิ้วยังตอดรัดแน่นดีขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นแก่นกายใหญ่ยักษ์ของเขาคงจะตอดหนุบหนับดีไม่น้อย" อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ " ร่างบอบบางสั่นสะท้านเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาภายในร่างกายของเธอ ความรู้สึกเต็มไปด้วยความเจ็บพร้อมกับความเสียวซ่านผสมปนเปกันไปหมด แจ๊ะ...แจ๊ะ...แจ๊ะ...เสียงนิ้วมือหนากับน้ำหวานที่ไหลเอ่อล้นออกมาในจังหวะที่เขาชักเข้าชักออกในร่องรักของเธอ ร่างบอบบางบิดต
ร่างบอบบางถามเขาออกไป เขาจับเธอคว่ำหน้าลงใช่ว่าเธอจะไร้เดียงสาจนไม่รู้ แต่ที่เธอแปลกใจก็คือเขาเพิ่งปลดปล่อยกับเธอไปไม่ถึงหนึ่งนาทีเลยด้วยซ้ำ ยังไม่หมดแรงอีกหรือไง " ก็จะทำรักกับเธอคืนนี้ทั้งคืนไง " ร่างบางตกใจกับคำว่าทั้งคืนของเขา นี่คือครั้งแรกของเธอถ้าทำทั้งคืนเธอมีหวังได้สิ้นชีพก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้นในตอนเช้าเป็นแน่ สวบบบ....ปักกก ร่างสูงสอดแก่นกายใหญ่โตเข้าไปในโพรงสวาทของเธอจากทางด้านหลัง ร่องรักที่รัดแน่นทำให้เขาแทบปริแตกอีกครั้ง แต่ต้องข่มความต้องการเอาไว้ เพราะกลัวเสียเชิงชายหากแตกไปตอนนี้เธอได้หัวเราะเยาะเขาแน่ ปัก ปัก ปัก ปัก ปัก เสียงครางระงมพร้อมกับเสียงตอกอัดดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วห้อง ยังดีที่คอนโดบนชั้นนี้มีแค่ห้องเขาแค่ห้องเดียว ไม่อย่างนั้นคงโดนลูกบ้านคนอื่นออกมาด่าเปิดเปิงแน่ " โอ้ววว...มายก๊อดดด " ร่างสูงคำรามอย่างพอใจในรสสวาทที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน สัมผัสหนึบหนับจนเขาแทบจะปลดปล่อยลูกๆไปไว้ในท้องน้อยๆของเธอ แต่ก็ต้องอดใจไว้เพราะเธอเพิ่งเริ่มป้องกันตัวเองวันนี้เป็นวันแรก ยาอาจยังไม่ออกฤทธิ์ เขาจับเธอให้นอนตะแคงข้างพร้อมกับยกขาเรียวข้างหนึ่งของเธอขึ้นพาดไว้บน
มาคัสหลังจากที่ช่วยเมียสาวถอดชุดเจ้าสาวออกเป็นที่เรียบร้อย เขาก็ก้มลงจูบที่แผ่นหลังบางของเธออย่างแผ่วเบาด้วยความเสน่หา กลิ่นกายที่ไม่ว่าจะสูดดมสักกี่ครั้งก็ไม่มีวันเบื่อ พร้อมกับเลื้อยไปเรื่อยๆมาจนถึงไหล่บอบบางและมาซุกไซร้ซอกคอของเธออย่างบ้าคลั่ง กลิ่นกายเฉพาะตัวของเธอที่เขาสูดดมเมื่อไหร่ก็เป็นนั้นต้องเคลิบเคลิ้ม เขาชอบสูดดมกลิ่นกายของเมียตัวน้อยแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอทำให้เขารู้สึกมีพลังและสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่ใช้น้ำหอมส่วนมากกลิ่นของเธอจะมาจากแป้งเด็กอ่อนๆเท่านั้น ทำให้มาคัสรู้สึกผ่อนคลายและอยากเข้าไกลตลอดเวลา " อื้อ...ไม่อาบน้ำก่อนหรอคะที่รัก เดินในงานทั้งวันฝันตัวเหม็นจะแย่ " เธอเอ่ยทักท้วงเขาเพราะรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเหมือนกัน วันนี้เหนื่อยล้ามาทั้งวัน ทั้งรับแขกแล้วทั้งยังรับมือกับลูกชายตัวน้อยทั้งสองคนที่วิ่งเล่นจนรอบงานอีก " ไม่ต้องอาบหรอกที่รัก คุณตัวหอมจะตาย ผมรอไม่ไหวแล้ว " เขาจับเธอให้หันหน้ามาหาเขาพร้อมกับดันตัวเธอให้ไปชิดกับผนังห้อง ซึ่งตอนนี้เธอมีร่างกายเปลือยเปล่าแล้ว หลังจากที่เขาถอดชุดแต่งงานของเธอออกเมื่อสักครู่เขาไม่รอช้ารีบถอ
และแล้วก็มาถึงวันที่มาคัสและปลายฝันเข้าสู่ประตูวิวาห์ ที่ทางครอบครัวของมาคัสจัดอย่างยิ่งใหญ่ให้สมเกียรติลูกชายคนโตแห่งไมโลเวอร์ " ยัยฝัน เรายินดีด้วยนะ ในที่สุดก็เป็นฝั่งเป็นฝากับเขาสักทีเรื่องจบลงแบบ Happy Ending แบบนี้ฉันก็ดีใจกับแกด้วย " มะลิและเพื่อนสาวคนสนิทที่ตอนนี้อยู่ในห้องแต่งตัวเจ้าสาวพร้อมกับเพื่อนอีกสองสามคน " ขอบใจแกมากนะ วันนั้นถ้าไม่มีแกชีวิตฉันก็ไม่รู้จะเป็นยังไง ขอบคุณที่รักฉันและหลานๆนะ "" แกเป็นเพื่อนฉัน เป็นเพื่อนแท้ แกสุขฉันก็สุข แกเศร้าฉันก็เศร้า " ปลายฝันลุกขึ้นกอดเพื่อนสาวด้วยความดีใจพลันน้ำตาก็กำลังจะไหลลงมา จนเป็นมะลิเองที่ต้องห้ามเอาไว้ก่อน " หยุดร้องไห้ไปเลยนะแก เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก วันนี้เป็นวันสำคัญของแก แกต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดเลยรู้ไหม ห้ามร้องไห้เด็ดขาดไม่งั้นถ่ายรูปออกมาจะไม่สวยเอานะ " ปลายฝันนั่งยิ้มให้กับเพื่อนพร้อมกับปาดน้ำตาน้อยๆออก " แต่งตัวเสร็จกันหรือยังลูก ใกล้จะได้ฤกษ์แล้วนะ " รำพาที่ขึ้นมาตามลูกสาวเพราะตอนนี้ใกล้จะถึงฤกษ์ดีแล้ว " เสร็จแล้วจ่ะแม่จ๋า " ปลายฝันตอบผู้เป็นแม่ พร้อมกับลุกขึ้นนั่ง จึงทำให้รำพาแทบตกตะลึง ลูกสาวของเธอสว
หลังจากที่ปลายฝันตัดสินใจยกคาเฟ่ให้กับนิดหน่อยไปแล้วเพราะเธอรักเหมือนกับครอบครัวจะริงๆ ก็ได้เดินทางเข้ามาในกรุงเทพฯพร้อมกับมาคัสและลูกๆ ทีแรกนิดหน่อยไม่อยากรับเพราะเกรงใจ แต่พอมารู้เหตุผลว่าปลายฝันจะต้องย้ายมาอยู่ที่นี่อย่างถาวรและไม่อยากยกคาเฟ่นี้ให้กับใครนอกจากเธอ เธอจึงต้องรับมันไว้พร้อมกับขอบคุณปลายฝันซ้ำๆที่เอ็นดูเธอขนาดนี้ ตอนนี้ทั้งสี่คนเดินทางมาถึงคฤหาสน์ไมโลเวอร์เรียบร้อยแล้ว และยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านกำลังจะเข้าไปแต่คุณหญิงฤทัยและคุณมอร์แดนเจ้าของบ้านเดินออกมาต้อนรับหลานๆเสียก่อน ด้วยทนไม่ไหวอยากเห็นหน้าหลานๆเต็มแก่แล้ว ได้ยินข่าวว่าพิมพ์เดียวกับพ่อมาเลย " ตามาคัสนี่คือหลานชายทั้งสองคนของพ่อกับแม่ใช่ไหม ทำไมน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ล่ะ " คุณหญิงฤทัยที่จะเดินตรงเข้าไปกอดหลานชาย แต่ผู้เป็นหลานชายก็เดินเข้าไปหลบหลังแม่ของตัวเองโดยอัตโนมัติ " เอ่อ...ลูกเรากลัวแม่หรอมาคัส หรือว่าแม่ทำอะไรผิดไปหรือเปล่า " " เปล่าหรอกครับคุณแม่ เด็กแฝดอาจจะยังเด็ก คงยังไม่ชินน่ะครับ ให้เวลาแกสักหน่อยนะครับคุณแม่ " " ได้ลูก แม่รอได้ แล้วนี่เมียเราใช่ไหมปลายฝันใช่ไหมลูก " คุณหญิงฤทัยเดินเข้าไปหา
มาร์คัสมองหน้าลูกชายพร้อมกับส่งยิ้มไปให้ ลูกชายของเขาเมื่อโตขึ้นก็ต้องเป็นทายาทสืบทอดที่นี่ต่อจากเขาและน้องชายอยู่แล้ว " ที่นี่ที่ทำงานของพ่อเองครับ แล้วต่อไปก็จะเป็นของลูกทั้งสองคนรู้ไหมครับ " มาคัสบอกกับลูกชายที่ดูจะตื่นตาตื่นใจกับสถานที่แปลกใหม่แห่งนี้ " " จริงหรอครับ ที่ทำงานคุณพ่อทำไมกว้างจัง ไคเลอร์อยากมาที่นี่ทุกวันเลย " " จริงสิลูก พอโตขึ้นลูกก็จะได้มาที่นี่จนเบื่อเลยล่ะ ถึงตอนนี้อย่าบ่นให้พ่อได้ยินก็แล้วกัน " มาคัสให้ลูกชายและภรรยานั่งรออยู่ที่โซฟาพร้อมกับบอกให้เลขาหาขนมมาให้ในระหว่างที่เขาจัดการกับเอกสารตรงหน้า เวลาผ่านไปไม่นานเขาก็จัดการกับเอกสารตรงหน้าจนจะเสร็จแต่เมื่อหันไปมองลูกน้อยทั้งสองคนก็ไม่ยอมนอนทั้งที่เมื่อวานก็นอนกลางวันกันไป " ฝัน ลูกเราไม่นอนกลางวันหรอ "เขาเงยหน้าขึ้นมาถามภรรยาสาว " นั่นสิคะ ปกติตอนนี้แกต้องง่วงแล้ว " มาคัสลุกขึ้นแล้วเดินมาหาลูกชายทั้งสองคนที่ตาแทบจะปิดอยู่แล้ว แต่ยังไม่ยอมหลับสักที " ไคเลอร์ คาร์ลอสทำไมไม่ยอมนอนล่ะลูก " " ผมพวกผมกลัวว่าถ้าหลับแล้วคุณพ่อจะหายไป " คำพูดที่แสนไร้เดียงสาของลูกชายทำเอาเขาแทบชะงัก พร้อมกับปลายฝันที่จุกในอ
เช้านี้ปลายฝันตื่นขึ้นมาทำอาหารตั้งแต่เช้าเธอตื่นแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้ว ตั้งแต่มีลูกน้อยเธอต้องทำอาหารเช้าไว้ให้กับลูกของเธอ เพราะตื่นขึ้นมาลูกของเธอก็จะหิวเลย ถ้าเธอไม่ทำอาหารไว้ลูกของเธอก็จะบ่นหิวไม่หยุดแล้วงอแงทั้งวัน แต่ละวันกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวให้เด็กน้อยทั้งสองคนก็กินเวลาไปนานพอสมควร เธอเคยไม่ทำอาหารเช้าไว้รอลูกผลลัพธ์คือเจ้าสองแฝดงอแงหนักมากๆ ทั้งอยากให้เธอกอดไม่ไปไหน ทั้งหิว จนเธอไม่รู้ต้องแยกร่างยังไงเลย มาคัสที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นเธอก็รีบลงมาข้างล่าง กวาดสายตามองไปแล้วเจอกับเธอที่อยู่ในครัว กำลังทำอาหารอยู่ เขาจึงเดินเข้าไปแล้วกอดเธอจากทางด้านหลัง " อุ๊ย! ทำอะไรของคุณ ฝันตกใจหมด ปล่อยกอดเดี๋ยวนี้นะ " เธอออกคำสั่งกับเขาแล้วร่างสูงก็ปล่อยกอดออกจากเธอแต่โดยดี " ทำอะไรกินครับทำไมหอมจัง " คำพูดนี้ทำให้เธอนึกไปถึงตอนที่เธอทำอาหารให้เขาทานในตอนแรกๆที่ยังอยู่คอนโดด้วยกัน แต่ก็ต้องรีบสลัดความคิดนั้นทิ้งแล้วหันมาโฟกัสที่อาหารตรงหน้าแทน" ซุปมันฝรั่งค่ะ ไคเลอร์กับคาร์ลอสชอบเมนูนี้ แล้วก็ชอบให้ฝันทำให้กินเป็นประจำ " มาคัสฟังที่เธอพูดอย่างตั้งใจพร้อมกับจดจำข้อมูลเกี่ยวกับลูกๆของเข
ร่างสูงใช้ความหน้าด้านหน้าทนเข้าแลกและตอนนี้เขาก็ได้เข้ามาอยู่ในบ้านของเธอเรียบร้อยแล้ว โดยที่เขาอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเธอว่าเขาเดินทางดึกๆดื่นคงอันตรายมากแน่ เพราะเขาไม่รู้จักเส้นทางแถวนี้ ทั้งที่จริงๆแล้วเขามาทำงานที่โรงแรมนี้ก็ออกบ่อย ทำไมเขาจะไม่รู้จักเส้นทางแถวนี้กัน นอกจากเขาจะรู้จักเส้นทางแล้วคนทั้งเมืองยังรู้จักเขาอีกด้วย เพราะครอบครัวเขาค่อนข้างเป็นที่รู้จักของคนในแถบนี้ในฐานะนักธุรกิจที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้ " บ้านหลังนี้มีแค่สองห้อง ซึ่งเป็นห้องของฝันแล้วอีกห้องเป็นของไคเลอร์กับคาร์ลอส คืนนี้คุณนอนที่โซฟาได้ไหมคะ แต่ถ้าคุณนอนไม่ได้จะกลับไปนอนที่โรงแรมของคุณก็ได้นะ " ที่เธอรู้ว่าเขามีโรงแรมเพราะก่อนหน้าที่เขาจะมาบ้านเธอ เขาได้เล่าให้เธอฟังว่าเพราะต้องมาทำงานที่นี่เขาถึงได้เจอกับเธอโดยบังเอิญ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มีโอกาสที่จะได้เจอเธอเพราะเธอมาไกลถึงที่นี่ แล้วเขาก็ไม่ได้มีเส้นสายมากพอที่จะตามหาเธอถึงหมู่บ้านแถวชานเมืองแบบนี้ " ผมนอนที่ไหนก็ได้ ขอแค่ได้อยู่ใกล้คุณกับลูก หรือถ้าคุณจะใจดีให้ผมขึ้นไปนอนกับคุณ... " " ไม่ค่ะ " เธอตอบออกไปแบบไม่ต้องคิด ถ้าให้เขาไปนอนกับเธอ
ปลายฝันที่จมอยู่กับความคิดของตัวเองภายใต้อ้อมกอดอบอุ่นของเขา ที่เธอเองก็โหยหามันเช่นกัน เขาบอกคิดถึงเธอแต่สิ่งที่เธออยากได้ยินไม่ใช่คำนี้เลยสักนิด เธออยากได้ยินคำพูดที่สามารถยืนยันได้ว่าเธอกับเขาคิดตรงกัน เธอจะไม่ยอมให้อภัยเขาจนกว่าเขาจะพูดคำนั้นออกมา " แต่ฝันไม่อยากกลับไปเป็นนางบำเรอของคุณอีกแล้ว ตอนนี้ฝันมีชีวิตใหม่แล้ว แล้วเด็กๆก็อยู่ได้โดยที่มีฝันเป็นแม่แค่คนเดียว " มาคัสใจแทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาไม่มีทางทนได้แน่หากไม่มีเธออยู่ในชีวิต " โถ่ฝัน คุณไม่ใช่นางบำเรอ และผมไม่มีทางให้คุณเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวหรอกนะ คุณเป็นเมียผมมาตั้งแต่ทีแรกผมไม่เคยคิดแบบนั้นกับคุณเลย ผมขอโทษที่ตอนนั้นปากผมมันไม่ดี ผมมันปากเสีย คุณจะลงโทษผมยังไงก็ได้ แต่อย่าทิ้งผมไปอีกเลยนะ ผมอยู่ไม่ได้จริงๆถ้าไม่มีคุณกับลูกๆ " " จะลงโทษคุณยังไงก็ได้อย่างนั้นใช่ไหมคะ " มาคัสถึงกับหน้าซีดเผือก เมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาและสายตาแบบนั้นของเมียตัวน้อย " ครับ ผมยอมทุกอย่างขอแค่คุณไม่ทิ้งผมไป แล้วกลับมาอยู่กับผมเหมือนเดิม " " คุณต้องเอาชนะใจเด็กๆให้ได้ก่อนถ้าคุณเข้ากับไคเลอร์และคาร์ลอสไม่ได้คุณ
มาคัสทำหน้าสงสัยว่าทำไมเธอต้องบอกว่าไม่ใช่ลูกของเขาในเมื่อ DNA บนหน้าของเด็กแฝดทั้งสองคนก็ชี้ชัดอยู่แล้วว่าเหมือนเขาขนาดไหน ต่อให้เธอจะโกหกยังไงเขาก็ไม่มีทางเชื่อ ลูกของเขาเขาทำเองกับมือแถมยังสำเนาถูกต้องขนาดนี้อีกด้วย " คุณอย่ามาโกหกผมฝัน คุณหนีผมมาพร้อมกับลูกทำไมผมจะไม่รู้ " ปลายฝันรู้สึกตกใจอีกครั้งทำไมเขาถึงรู้เรื่องนี้ ทั้งที่เธอไม่ได้บอกใครเลยนอกจากมะลิผู้เป็นเพื่อนสาวแล้วก็ครอบครัวของเธอ หรือว่าพ่อกับแม่ของเธอเป็นคนบอกเขา แต่เธอก็กำชับไว้แล้วว่าให้เก็บไว้ให้เงียบที่สุด " ใครเป็นคนบอกคุณว่าฉันหนีมาพร้อมกับลูก " " ไม่ต้องมีใครบอกผมก็รู้ แล้วถ้าผมจะหาหลักฐานมันก็ไม่ยากหรอกนะปลายฝัน อีกอย่างเด็กสองคนนี้เป็นลูกของผม คุณจะมาพรากลูกพรากพ่อเขาแบบนี้ไม่ได้ " ในเมื่อพูดกับเธอดีๆแล้วเธอไม่ฟังก็คงต้องใช้ไม้แข็งกันบ้าง " คุณหมายความว่ายังไง คุณจะมาแย่งลูกของฝันไปอย่างนั้นหรอ ฝันไม่ยอมหรอกนะ " มาคัสกระตุกยิ้มที่มุมปาก " ถ้าอย่างนั้นคุณยอมรับแล้วใช่ไหมว่าเด็กสองคนนี้เป็นลูกของผม " เมื่อเขาต้อนเธอจนจนมุมร่างบอบบางจึงปฏิเสธไม่ได้อีกต่อไป " ค่ะ เขาเป็นลูกของคุณฉันไม่ปฏิเสธ แต่เรื่องมัน
หลังจากที่ถามทางจากพนักงานคนนั้นแล้วเขาก็ขับรถออกมาเพื่อไปยังคาเฟ่แห่งนั้น เนื่องจากช่วงนี้เขาเคลียร์ปัญหาของโรงแรมเสร็จหมดแล้วเขาจึงว่างทั้งวัน และคงเป็นการดีไม่น้อยถ้าได้เค้กของเธอมาเพิ่มยอดขายให้กับโรงแรมและดึงดูดความสนใจจะนักท่องเที่ยวได้ และในที่สุดเขาก็มาถึงคาเฟ่แห่งนี้หลังจากที่ตามหาอยู่สักพัก เขามองก็ไปด้านในถึงแม้ว่าจะเป็นร้านเล็กๆแต่คนก็แน่นถนัดตาเหมือนที่พนักงานของเขาบอกจริงๆ เมื่อเขาเดินเข้ามาด้านในแล้ว ก็เห็นโต๊ะว่างที่อยู่ตรงมุมสุดซึ่งเป็นมุมอับ เขาก็เลยไปนั่งตรงนั้นสักพักก็มีพนักงานมารับออเดอร์ที่นี่เป็นคาเฟ่เล็กๆมีพนักงานแค่ไม่กี่คน คนที่มาหาเขาก็คงจะเป็นของเจ้าของร้านสินะ " สวัสดีค่ะคุณลูกค้า วันนี้รับอะไรดีคะ " นิดหน่อยเธอยื่นเมนูน้ำและของหวานเพื่อให้กับชายรูปหล่อคนนี้ เขามองจนเธอนึกแปลกใจไม่ได้เพราะเธอไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้แถวนี้เลย " คุณเป็นเจ้าของร้านนี้หรอครับ? " ในระหว่างที่เขากำลังเลือกเมนูของว่างอยู่นั้นเขาก็ได้ถามกับผู้หญิงคนนี้ซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นเจ้าของร้านทันที " ไม่ใช่หรอกค่ะ ดิฉันเป็นแค่ผู้จัดการร้านนี้เท่านั้น ตอนนี้เจ้าของร้านยังไม่เข้ามานะคะ น่าจะ