บทที่ 5

ผู้หญิงเขาชอบอะไรแบด ๆ เพื่อนเขามันว่าอย่างนั้นกัน

“ฉันแค่ไม่อยากให้คุณตายเร็ว ฉันเพิ่งเป็นเมียลับของคุณเองนะ” เบญญาว่าพร้อมทั้งแทรกตัวเข้าไปอยู่กลางหว่างขาเขา พิซซี่กับแม่เมย์สอนว่าไงนะ ให้เขารักหัวปักหัวปำ กอบโกยมาให้เยอะ ๆ ใช่ เด็กเลี้ยง เมียลับ เขาต้องทำแบบนี้ทั้งนั้น

ยิ่งเขาหลงเธอมากแค่ไหน นังนั่นก็ยิ่งอกแตกตายเร็วขึ้น

“ถึงบอกให้มาอยู่ด้วยกัน เป็นเมียจะทำหน้าที่แค่บนเตียงได้ไง เรื่องปากเรื่องท้องผัวก็ต้องดูแล” คนเป็นผัวดึงร่างเธอมาแนบสนิทโดยเน้นช่วงล่าง บ่งบอกให้เธอรู้ว่าอะไรกับอะไรที่ประสานกันแล้วทำให้เขากับเธอเป็นผัวเป็นเมียกัน

“วันนี้กินอาหารแช่แข็งไปก่อนแล้วกันค่ะ เดี๋ยวค่อยไปซื้ออาหารสดมาไว้ แต่ว่าเงินค่าอาหารไม่เกี่ยวกับเงินเดือนนะคะ” เธอต้องเน้นย้ำกับเขาเรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าจ่ายมาสามแสนแล้วให้เธอหาข้าวหาน้ำให้ ไม่ไหวหรอกนะ ของกินเดี๋ยวนี้แพงจะตาย

“จ้า งกจริงเรานี่”

“งกสิคะ งานก็ไม่มี พ่อต้องเข้าโรงพยาบาล ค่าใช้จ่ายสูงยิ่งกว่าอุณหภูมิฤดูร้อนเมืองไทยอีก” เธอพูด จากนั้นก็สวมกอดเขา ไม่อยากร้องไห้ให้กับความรันทดของชีวิตหรอก ปล่อยให้มันเป็นไป

“ทำไมไม่มีงานเลยเหรอ” เขาลูบหลังปลอบเธอ เธอไม่ได้ร้องไห้ แต่คำพูดของเธอทำให้เขาอดเศร้าตามไม่ได้

“อือ โดนถอด เรามันตัวเล็กก็งี้แหละคะ เดี๋ยวต้องหาอย่างอื่นทำ ระหว่างนี้เกาะคุณไปก่อน อย่าเพิ่งเบื่อนะ ขอกอบโกยให้ได้เยอะหน่อย” เธอพูดไม่รักษาภาพลักษณ์อะไรเลย ยิ่งทำให้เขาหัวเราะ นั่นแหละ ทำไมเธอต้องรักษาภาพลักษณ์ที่ไม่ค่อยมีอยู่แล้วด้วย แค่ยอมนอนกับเขาเพื่อเงิน คงไม่ต้องมีภาพลักษณ์อะไรอีกแล้วมั้ง

“เขาถอดกันง่าย ๆ อย่างนี้เลยเหรอ” ภาสถึงกับขมวดคิ้ว เพราะไม่แน่ใจว่าเขาถอดกันง่าย ๆ อย่างนี้เลยเหรอสำหรับการเปลี่ยนตัวนักแสดงสักคน

“ถอดง่าย ๆ แบบนี้แหละค่ะ ฉันนักแสดงตัวเล็ก ๆ เอง จะไปสู้อะไรเขาได้”

“อยากเล่นไหม เดี๋ยวผมจัดการให้”

“ไม่เอาหรอก เขาไม่เห็นค่าเราแล้ว จะไปฝืนอยู่ตรงนั้นทำไม เกาะคุณดีกว่า ไม่ต้องร้อนออกกอง จะได้มีเวลาไปเยี่ยมพ่อบ้าง” เธอกอดคอเขา ส่งสายตาออดอ้อนอย่างไม่ปิดบัง ทำไมนะ การได้อ้อนเขาเธอถึงไม่กระดากอาย แต่กลับมีความสุข

 

“อย่าหยอดเยอะ เดี๋ยวจะหลงจนโงหัวไม่ขึ้น”

“ไม่ทันแล้ว ลงนะหน้าทองไว้ ตอนคุณดมน่ะถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว” เขาหยอกเธอมา เธอก็หยอกกลับไป เสียงหัวเราะของทั้งคู่ประสานกันอยู่ในห้องครัว

หลังจากรับประทานอาหารแช่แข็งเป็นมื้อแรกของเช้าวันใหม่ เธอแวะกลับไปเก็บของที่คอนโด เขาต้องเข้าคลินิกรักษาสัตว์

ภาส โชติภิวรรธ สัตวแพทย์วัยสามสิบห้าปี เปิดคลินิกรักษาสัตว์เป็นงานอดิเรก ทำผับ คลับ บาร์ เป็นงานหลัก เขาชอบแสงสี ชอบดนตรี ชอบเหล้า และชอบผู้หญิง

เพราะไอ้หมารามหรือไอ้ต้น[1]ญาติของเขาอยากเรียนหมอ พ่อกับแม่เขาก็กลัวน้อยหน้าญาติ เลยบอกให้เขาเรียนหมอ แต่เพราะเขาไม่อยากคุยกับคน ก็เลยเลือกเรียนหมอหมา

หมอหมาปัญญาควายอย่างที่เธอเคยด่าเขาเมื่อสองปีที่แล้ว

เรียนหมอให้พ่อแม่สมใจ เขาก็เริ่มทำร้านเหล้ากับเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียน เจ๊งบ้าง โดนโกงบ้าง โดนเก็บส่วยบ้างตามประสาคนยังไม่มีความรู้ เวลาผ่านไปสิบกว่าปี จากเด็กหนุ่มวัยสิบแปดในตอนนั้น เติบโตมาเป็นเขาในวันนี้

เขามันพวกความอดทนสูง อย่างที่เขาอดทนรอเธอ สุดท้ายเขาก็ได้เธอสมใจ ยิ่งคิดยิ่งขอบคุณตัวเองที่ไม่ยอมแพ้และรอเธอ

“วันนี้คุณหมอดูอารมณ์ดีนะคะ” พนักงานในคลินิกสองสามคนยืนรอเขาอยู่ และมีคนหนึ่งที่เอ่ยทักทายเขาเมื่อเดินเข้ามาในร้านพร้อมทั้งฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี

“ครับ วันนี้มีกี่เคสครับ หมอนนท์มาหรือยัง” หมอนนท์ที่เขาถามถึงคือสัตวแพทย์ประจำคลินิกอีกคน บอกแล้วไงว่าเขาทำงานนี้เป็นงานอดิเรก งานอดิเรกที่ว่าคือรักษาสัตว์แค่บางวัน วันละหนึ่งถึงสองชั่วโมง

อย่างวันนี้เดี๋ยวเขาต้องจัดการเรื่องคลินิกให้เรียบร้อย เพราะเขาจะไม่อยู่อีกสองสามวัน พาเมียลับไปหาความสุขกัน ข้าวใหม่ปลามันก็งี้ ส่วนเรื่องงานกลับมาทำตอนไหนก็ได้

“คุณนีนี่เขาขอนัดคิวให้น้องดีดี้เข้าตรวจวันนี้ค่ะ” พนักงานจัดคิวเข้าตรวจรายงานขึ้นเมื่อคุณหมอหนุ่มเปิดดูตารางนัด

“...” ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร เพราะอย่างไรเสียเธอก็เป็นลูกค้า

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

ภาสมองหน้าคนที่อุ้มน้องแมวพันธุ์เปอร์เซียขนนุ่มฟูสีขาว

“วันนี้น้องดีดี้มีอาการอย่างไรครับ” ภาสเอ่ยถามเสียงสุภาพ เจ้าของรีบตอบแทนแมวในอ้อมกอด

“น้องซึม ๆ ไม่ค่อยเล่นเหมือนเก่า ไม่รู้เป็นอะไรค่ะ” รานีนางเอกสาวเบอร์ต้น ๆ ของประเทศเอ่ยบอกพร้อมทั้งแววตาวิบวับอย่างไม่ปิดบัง เขาน่าจะง่ายนะ ขนาดนังตุ๊กตาผีเขายังชอบมัน นางร้ายแบบนั้น สัตวแพทย์หนุ่มตรงหน้าชอบไปได้อย่างไรกัน

[1] ราม พระเอกจากเรื่อง รักเธอเสมอแมว โดย Sitha