ตอนที่ 10 ใจมันเต้นแรง

 

“ขยับออกไปหน่อยได้ไหม นั่งใกล้แบบนี้มันไม่ดีเลย เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดว่าพี่กำลังจะทำอะไรหนูนะคะ”

“ใครเขาจะเข้าใจผิดกันล่ะ ผู้หญิงกับผู้ชายที่มาเที่ยวแบบนี้เขาไม่สนใจหรอกนะฟ้าว่าจะทำอะไรกันบ้าง”

“พี่แดนคงไม่คิดจะทำอะไรกับหนูใช่ไหม พี่ก็รู้ว่าหนูยังเด็ก”

“เด็กที่ไหน 20 ปีบรรลุนิติภาวะแล้วนะ” เขาพูดแล้วหัวเราะร่วน

“พี่แดนขยับออกไปก่อนเถอะ หนูว่ามันไม่ดีเลยที่เรานั่งใกล้กันแบบนี้”

“กลัวพี่เหรอ”

“ไม่ได้กลัวหรอกค่ะ หนูแค่ไม่ชอบให้ใครอยู่ใกล้          ๆ”

“เขาเรียกว่ากลัว”

“หนูไม่ได้กลัวพี่” หญิงสาวพยายามเถียง

“งั้นก็บอกพี่มาซิว่าทำไมถึงไม่อยากเที่ยวกับพี่ต่อ”

“ถ้าหนูบอกความจริงพี่เหยียบไว้ตรงนี้เลยนะ”

“สัญญาเลยจะเหยียบไว้”

“คือจริงๆ การมาเที่ยวครั้งนี้หนูตั้งใจจะทำอะไรบางอย่าง มันอาจจะฟังดูไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่”

“ไหนลองบอกมาสิว่าอยากจะทำอะไรเผื่อพี่จะอยากทำด้วย”

“พี่แดนอย่าทำอย่าอยากทำแบบหนูเลยค่ะ”

“ฟ้ายิ่งพูดพี่ก็ยิ่งอยากรู้บอกพี่มาดีๆ ถ้าไม่บอกพี่จะจูบตรงนี้จริงๆ ด้วย”

“หนูว่าพี่คงไม่ทำอะไรหนูหรอกมั้ง”

“ก็ถ้ายังยึกยักไม่ยอมบอกมันก็ไม่แน่นะฟ้า”

“บอกก็ได้ห้ามหัวเราะเยาะนะคะ”

“โอเค พี่จะไม่หัวเราะเยาะและจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับตกลงไหม”

“มันอาจจะฟังดูแก่แดดและกล้าไปหน่อยแต่หนู คิดว่ามาภูเก็ตครั้งนี้นอกจากว่าจะมาเที่ยวใช้ชีวิตวัยรุ่นให้คุ้มค่าแล้วหนูยังคิดจะวันไนท์ฯกับใครสักคน”

“อะไรนะวันไนท์ฯ”

“พี่แดนเบาๆ สิเดี๋ยวคนอื่นขาก็ได้ยินกันหมดหรอกค่ะ”

“พี่ขอโทษก็มันตกใจ พี่ไม่คิดว่าเด็กยังอย่างจะคิดเรื่องนั้น”

“ฟ้าไม่เด็กแล้วนะพี่ 20 ปีแล้ว”

”นึกยังไงถึงอยากมีวันไนท์”

“เพื่อนของหนูมีแฟนกันหมดแล้วหนูเองไม่อยากมีแฟนแต่ก็ยังมีประสบการณ์แบบนั้นบ้าง”

“พี่ว่าอายุฟ้ายัง น้อยอย่าทำเรื่องแบบนั้นเลย มันเสี่ยงมา ไหนจะโรคติดต่อ ไหนเรื่องท้องไม่พร้อมแล้วถ้าเกิดคนที่ไปนอนด้วยแอบถ่ายคลิปแล้วเอาไปลงโซเชียลพี่ว่ามันจะกลายเรื่องใหญ่เอานะฟ้า” ด้วยอาชีพของตนเองแดเนียลเลยเตือนหญิงสาวไปด้วยความเป็นห่วง

“มันไม่ดีใช่มั้ยคะ”

“ใช่ฟ้า อาจจะวันไนท์ฯ กับใครสักคนแล้วพอวันหนึ่งมาเจอคนที่ใช่ เจอคนที่อยากคบจริงจังด้วยฟ้าคิดว่าถ้าเขารู้เรื่องวันไนท์ฯ ของฟ้าเขาจะรู้สึกยังไง”

“ทำไมผู้ชายมีวันไนท์ฯ ได้แล้วผู้หญิงถึงจะมีไม่ได้ล่ะคะ เอาเปรียบกันเห็นๆ” ปลายฟ้าคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลยเพราะผู้ชายบางคนก็เห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติ

“มันก็จริงอย่างที่ฟ้าว่านั่นแหละ ผู้ชายกว่าจะแต่งงานกับใครสักคนก็ผ่านผู้หญิงมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คน แต่กับผู้หญิงเวลามีผู้ชายหลายคนกลับถูกมองว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี”

“พี่กำลังโน้มน้าวให้หนูเลิกคิดแบบนั้นใช่ไหม”

“ใช่ พี่ว่าฟ้ายังเด็กเกินไปนะ”

“ฟ้าไม่ทำแล้วก็ได้ค่ะ”

“สัญญากับพี่ได้ไหมจะไม่วันไนท์ฯ กับใคร”

“สัญญาก็ได้แต่พี่ช่วยขยับออกไปก่อนได้ไหม หนูอึดอัด” ปลายฟ้ากลัวว่าเขาจะได้ยินเสียงหัวใจตนเองที่เต้นแรงกว่าทุกครั้ง

แดเนียลถอนหายใจก่อนจะขยับมานั่งที่นั่งของตนเอง เขากลัวใจปลายฟ้าเหลือเกิน กลัวว่าเธอจะทำเรื่องแบบนั้น

ใช่ว่าตนเองไม่เคยมีวันไนท์ฯ กับผู้หญิงแต่เขามองว่าปลายฟ้าเพิ่งอายุแค่ 20 ปี เธอยังเด็กและอ่อนต่อโลกเกินกว่าจะเข้าใจความหมายของคำว่าวันไนท์ฯ อย่างแท้จริง

เช้าวันนี้ปลายฟ้าและแดเนียลก็ลงมาทานอาหารเช้าของโรงแรมจากนั้นก็พอกันไปไหว้พระ พอตกบ่ายก็กลับมาที่โรงแรม และนัดกันมาเล่นน้ำในเวลาเย็น

ปลายฟ้าสวมบิกีนี่สีดำตัดกับผิวขาวเนียน หญิงสาวเดินมายังสระว่ายน้ำซึ่งตอนนี้แดเนียลยังไม่ลงมาจากห้องพัก เธอนอนเล่นมือถือยู่บนเก้าอี้อาบแดด มีสายตาของใครหลายคนมองมาแต่หญิงสาวก็ไม่สนใจเพราะยังไงคนพวกนี้ก็มีโอกาสเจอกับเธอแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

แดเนียลเผลอหลับไปจึงลงมาช้ากว่าเวลานัด พอมาถึงก็หงุดหงิดมากที่เห็นปลายฟ้านอนอยู่บนเตียงโดยไม่คิดจะหาผ้าหรืออะไรมาคลุมตัวเลย เขาไม่รู้ว่าหญิงสาวจะสังเกตไหมว่าสายตาของผู้ชายกำลังจ้องเธอราวกับจะมองให้มันทะลุไปถึงเนื้อข้างใน

ชายหนุ่มเดินมาใกล้ๆ สายตาเขาเองก็ไม่ต่างจากผู้ชายพวกนั้นเลย ปลายฟ้าเป็นคนที่มีใบหน้าสวยและหุ่นมาก เอวเธอเล็กคอด สะโพกกลมกลึงน่าสัมผัส ผิวก็ขาวนวลเนียนไปทั่วทั้งร่าง หน้าอกก็แทบจะล้นออกมาจากบิกินี่ เขาเห็นต้องกลืนน้ำลายลงคอ

เขาเผลอคิดไปว่าถ้าตนเองได้สัมผัสมันสักครั้งก็คงรู้สึกดีไม่น้อย แต่เขาก็ทำแบบนั้นไม่เพราะเมื่อวานเพิ่งจะเตือนเธอไปว่าอย่ามีวันไนท์สแตนด์กับใคร คิดแล้วก็อยากจะตบปากตัวเอง

“เล่นน้ำกันเถอะฟ้า” แดเนียลพูดแล้วก็รีบกระโดดลงไปในสระว่ายน้ำเพราะกลัวคนอื่นจะสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ ตอนนี้น้องชายของเขามันกำลังตื่นตัวถ้ายังยืนอยู่บนขอบสระก็ไม่ดีแน่ๆ

“พี่แดนใจร้อนจัง มาถึงก็ลงสระเลย”

“ลงมาเล่นน้ำด้วยกันสิ” เขาชวนเพราะไม่อยากให้เธอเป็นอาหารตาของผู้ชายอีกหลายคนที่แอบมองมาเป็นระยะ ชายหนุ่มรู้สึกหวงและไม่อยากให้ใครมองปลายฟ้าเลย

หญิงสาวลุกขึ้นยืนก่อนจะบิดขี้เกียจและเดินลงไปในสระอย่างช้าๆ แดเนียลลมหายใจแทบสะดุดเมื่อเห็นท่าทางตอนปลายฟ้าเอามือนิ้วทั้งสองข้างสอดเข้าหาหันก่อนจะยกขึ้นสูงแล้วบิดกายไปมา

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออก ก่อนจะรีบว่ายน้ำไปทางอื่นเพราะยิ่งเห็นร่างกายก็ยิ่งร้อนมากขึ้น

“พี่แดนรอหนูด้วย” หญิงสาวรีบว่ายตามเขายังขอบสระอีกด้าน

“ว่ายน้ำแข่งกันดีไหม” เขาอยากปล่อยพลังออกให้มากที่สุดเผื่อว่าอะไรที่มันกำลังขยายอยู่ในกางเกงจะหดตัวลงบ้าง

“หนูว่ายน้ำไม่เก่ง พี่แดนต่อให้หนูนิดหนึ่งได้ไหม”

“พี่จะให้ฟ้าว่ายไปถึงครึ่งสระก่อนแล้วพี่ค่อยว่ายตาม ตกลงไหม”

“ถ้าชนะแล้วหนูได้อะไร”

“ฟ้าอยากได้อะไรก็ขอมาเลย”

“ตอนนี้หนูยังนึกไม่ออกเลยว่าอยากอะไร”

“รอให้ว่ายชนะพี่ก่อนค่อยคิดถึงของรางวัลดีไหม”

“อย่ามาดูถูกกันนะคะ”

“เขาเรียกกระตุ้นให้กระหายในชัยชนะ เอาล่ะ พี่นับหนึ่งถึงสามแล้วฟ้าเริ่มว่ายเลยนะ”

“ค่ะ”

เมื่อแดเนียลนับถึงสามปลายฟ้าก็รีบว่ายไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มรอให้เธอว่ายไปถึงครึ่งสระก่อนจะรีบว่ายตามอย่างไม่จริงจังมากนัก เขาไม่ได้ต้องการชนเลย เขาก็แค่อยากเห็นเธอยิ้มแค่นั้นเอง

“พี่แดนหนูชนะแล้วนะคะ แต่ยังคิดไม่ออกมาอยากได้อะไร”

“นึกได้ตอนไหนก็บอกพี่นะ เหนื่อยหรือยัง”

“นิดหน่อยค่ะ พี่แดนล่ะ”

“ยังไม่เหนื่อยเลยพี่ว่าจะว่ายอีกสักนิดฟ้าจะขึ้นก่อนก็ได้นะ”

“ถ้างั้นฟ้าขอตัวก่อนนะคะ รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยว่าจะนอนพักค่ะ”

“แล้วจะลงมากินข้าวเย็นไหม”

“ฟ้าว่าจะสั่งไปกินบนห้องค่ะ”

“อย่าลืมกินยานะ ถ้าไม่ไหวก็ไลน์บอกพี่จะได้พาไปหาหมอ

“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะพี่แดน ไปก่อนนะคะ”

พอปลายฟ้าไปแล้วเขาก็ว่ายน้ำต่ออีกหลายรอบก่อนจะขึ้นมาจากสระเมื่อเห็นว่าตอนนี้คนอื่นกลับกันไปหมดแล้ว