5 มึงสวย

 

บทที่5

ฉันวิ่งขึ้นห้องของตัวเองทันทีที่พูดจบ ก่อนที่ฉันจะวิ่งมาดูเหมือนเขาจะอึ้งนิดๆ ที่ได้ยินคำพูดแบบนั้นจากปากของฉัน แต่ฉันไม่ไหวแล้ว ความรู้สึกของฉันมันพังหมดแล้ว ฉันซบหน้าลงกับหมอนน้ำตาไหล

สิ่งที่เขาพูดมันทำให้ฉันโคตรเจ็บปวด ฉันลุกขึ้นแล้วยืนมองตัวเองในกระจก มันก็จริง อีป้าอย่างฉันใครเขาจะมาเอา

"ในเมื่อเฮียไม่เห็นคุณค่าของแสนดี แสนดีก็ไม่จำเป็นที่จะทนอยู่แบบนี้ ในเมื่อแสนดีเป็นเมียที่ดีแล้วเฮียไม่ชอบ แสนดีจะร้ายให้ดู ฮื่อๆ"

ฉันปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของตัวเอง ฉันต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วสินะ เป็นแสนดีอยู่แบบนี้คงเฉาตาย ขอเป็นแสนดีที่เล่นแสนร้ายหน่อยแล้วกัน

ต่อให้มันจะไม่ใช่ตัวตนของตัวฉัน แต่คนเรามันก็ต้องเปลี่ยนแปลงกันได้

และฉันก็หวังว่าฉันจะทำมันได้ คำพูดของเขามันคือแรงผลักดันฉันในวันนี้ ฉันจะทำให้เขาเห็นว่าฉันไม่ใช่มนุษย์ป้า แต่ฉันเป็นเพชรที่เขาจะต้องเสียดาย

เพชรเม็ดสีแดงเจิดจรัส เพชรที่เขาไม่มีครอบครองเป็นเจ้าของ ฉันจะลุกขึ้นสู้แล้วทำให้ตัวเองเป็นเพชรที่หลายคนต้องการ

"ฮื่อๆ แล้วเฮียจะเสียใจ"

ต่อไปนี้ฉันจะไม่ใช่แสนดีคนเดิม คนนั้นอีกต่อไป ฉันจะเป็นแสนดีคนใหม่ ที่ไฉไลกว่าเดิม คอยดูแล้วกัน

เช้าของอีกวัน

ตั้งแต่เช้ามานี่ ฉันจัดเสื้อผ้าที่คิดว่ามันไม่เชยอยู่นานสองนาน ใครว่าฉันไม่เอาจริง ฉันเอาจริงนะแล้วฉันก็ตั้งใจมากด้วย คิดดีแล้ว แล้วก็จะทำจริงๆ พอกันที อีแสนดีสุดแสนซื่อบื้อคนนั้นพอ!

ฉันหยิบเพียงเสื้อยืดและกางเกงเอวต่ำมาใส่ จากนั้นก็รีบมัดผม ก่อนจะคว้ากระเป๋าและข้าวของของตัวเองออกจากห้อง

ฉันรีบวิ่งลงบันไดอย่างเร่งรีบ เพราะเพื่อนรักของฉันมารออยู่นานแล้ว

พอลงมาก็เห็นเฮียอาวุธกับพี่แยมนั่งทานอาหารกันอยู่ ฉันไม่ได้สนใจอะไร นอกจากเดินออกจากบ้านฟ้ารองเท้าผ้าใบมาใส่ แต่จู่ๆเฮียอาวุธพูดขึ้น

"จะไปไหน วันนี้วันเสาร์ปกติเฮียไม่เคยเห็นเธอออกไปไหนเลย" ว่าจบเขาก็เดินมาหาฉันแล้วจับแขนของฉันเอาไว้

ปกติเฮียก็ไม่เคยถามแสนดีแบบนี้เหมือนกัน ฉันหันหน้าแล้วสะบัดแขนออกจากมือเขา แล้วเช็คแขนกับเสื้อของตัวเอง เขาถึงกับหน้าเหวอ ที่ได้เห็นการกระทำของฉัน

"จะไปไหนมันก็เรื่องของฉันค่ะ มันไม่ใช่เรื่องของคุณ กรุณาอย่ายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉันสิคะคุณอาวุธ!" ฉันตอบกลับด้วยใบหน้าเรียบนิ่งและด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เขาถึงกับมองหน้าฉันทำท่าทางแปลกๆ

"แสนดี"

"ขอตัวนะคะเพื่อนรอ!" ฉันรีบเดินออกมาจากบ้านแล้วเดินไปหารถจะไปที่จอดรออยู่

"เก่งมากเพื่อน วุ้ย เมื่อกี้มึงสุดมาก นี่แหละค่ะเมียสายสตรอง"

"ไปกันเถอะกูไม่อยากอยู่ตรงนี้"

"อื้อ!" เพื่อนของฉันมันยังไม่รู้เรื่องอะไรหรอกค่ะ ฉันกะว่าจะเล่าทีเดียวแล้วเปลี่ยนแปลงตัวเองทีเดียว ถามว่าเจ็บไหมกับสิ่งที่ฉันต้องเจอฉันเจ็บมาก แต่ฉันเชื่อว่าฉันจะผ่านมันไปได้ เมื่อกี้ฉันยังทำได้เลยและฉันจะต้องทำได้ต่อไปเรื่อยๆ

สไปรท์พาฉันมาที่บ้านของพิชชี่พอถึงบ้านนางเพื่อนของฉันก็อยู่ครบแล้วทุกคนต่างมองหน้าฉันนิดหน่อยเพราะการแต่งตัวของฉันมันเปลี่ยน

"กูมีอะไรจะเม้าท์พวกมึง!" จะไปพูดขึ้นทันทีที่เห็นหน้าเพื่อน

"อะไรวะ?"

"อีแสนดีต่อปากต่อคำกับผัวเว้ย เป็นอะไรที่กูอึ้งมากเพราะมันไม่เคยพูดอะไรแบบนี้"

"ยังไงวะ!"

"อะแฮ่ม จะไปไหนมันก็เรื่องของฉันค่ะไม่ใช่เรื่องของคุณ กรุณาอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันสิคะคุณอาวุธ แบบนี้เลยพวกมึง"

"จริงดิอีแสนดี!" ทุกคนทำหน้าตกใจไม่น้อยมันก็ต้องตกใจสิเพราะฉันไม่เคยพูดแบบนี้เลยสักครั้งตลอดเวลาที่อยู่กับเฮียมาเกือบ 1 ปี

"อื้อ" ฉันพยักหน้า

"เกิดอะไรขึ้นวะ มึงเล่ามา มีอะไรทำให้มึงลุกขึ้นมาปฏิวัติผัว!"

"เรื่องมันเป็นแบบนี้...." ฉันเริ่มเล่าทุกอย่างให้เพื่อนของฉันฟัง ทุกคนต่างทำหน้าตกใจกันมากเพราะไม่คิดว่าเฮียจะพูดกับฉันแบบนั้น

"โอ๊ย ทำไมมึงไม่บอกกูตั้งแต่อยู่ที่บ้านมึงวะ กูจะตบอีดอกกระทือแยม ให้หน้าหันเลยอีดอก กูโคตรคันไม้คันมือเลยว่ะ" สไปรท์พูดพร้อมกับหักนิ้วของตัวเอง

"กูจะเอาตีนยัดหน้ามันอีชะนีอกร่อง เก่งกาจกับเพื่อนกูอีเวร!" พิชชี่เอ่ยเสริม

"กูเกลียดผัวมึง!"

"ช่างเถอะกูไม่แคร์แล้ว ในเมื่อเขาไม่เห็นความดีของกู กูก็ไม่จำเป็นต้องดีต่อไป ทำไมเราต้องไปสนใจคนที่เขาไม่เห็นค่าของเราด้วย"

"แบบนี้ต้องทำให้ผัวเสียดายเล่นค่ะ กูคิดถูกแล้วแหละที่เอามึงประกวด มันเป็นความคิดที่ดีจริงๆ"

"มาแปลงโฉมให้อีแสนดีกัน" สไปรท์เอ่ยเสียงดังเพราะหัวเราะชอบใจ

"งั้นเริ่มจากการเดินการพูด สปาหน้าสปาผม เปลี่ยนการแต่งตัวใหม่คืนนี้กูจะพามึงไปเฉิดฉายในแสงสี รับรองว่าใครได้เห็นต้องตะลึง"

"ไป!!!" เพื่อนทุกคนของฉันเปล่งเสียงราวกับนักร้องโอเปร่า

"เฉิดฉายนี้แสงสีเหรอคะ?" ฉันทำหน้างง

"เออน่า มาค่ะ เปลี่ยนอีป้ากัน!"

"โว้!"

เพื่อนของฉันดันตัวฉันให้ลุกขึ้นแล้วเริ่มเปลี่ยนเผ้าผม พาฉันมาอาบน้ำแร่แช่น้ำนมบ้านของพิชชี่ใหญ่มากมีครบวงจรทุกอย่างเลยค่ะ คงเพราะพิชชี่เป็นเจ้าแม่สายแฟชั่นด้วยละมั้ง

เริ่มจากมาร์คหน้าเพื่อนของฉันขัดตัว แว๊กขนขาขนแขนและคน เอ่อ ขนนั่นแหละ จัดการขนหมออ้อยจัดการขนทุกอย่างจนหมดเกลี้ยงจริงๆ เหมือนกะจะให้ฉันหาสามีใหม่ให้ได้ในคืนนี้เลย

พ่อขัดผิวขัดหน้าเสร็จฉันก็ต้องมาเรียนการพูดการใช้ท่าทาง การเดินและการแต่งตัวใหม่จากพิชชี่และเพื่อนๆของฉัน

"หน้ามึงต้องเชิดกว่านี้ค่ะ"พิชชี่เอ่ยขณะแต่งหน้าให้ฉัน

"เชิดค่ะ" ฉันเชิดหน้าขึ้นตามคำสั่งของเพื่อน

"เยอะไปค่ะอีแสนดี ลงหน่อย"

"โอเค!"

ฉันทำตามคำสั่งเพื่อนอย่างว่าง่าย เพื่อนสอนอะไรหลายๆอย่าง ทำให้ฉันได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างรวมทั้งการเตรียมตัวเพื่อไปลงแข่งดาวมหาลัยด้วย ฉันเรียนรู้หลายๆอย่างมากในวันนี้ เรียนรู้ว่าการเป็นผู้หญิงมันไม่ง่ายเลยจริงๆ

ทั้งแต่งหน้าแต่งตัวทำผมให้เข้ากับลุคและใบหน้า มันยุ่งยากมากค่ะแต่ฉันก็ทำมันออกมาได้ดีและเรียนรู้อะไรได้เร็ว คงเพราะฉันมีความฉลาดในตัวด้วย

17:00 น

"โอ้โห อีแสนดีมึงสวยมาก" ทุกคนต่างพากันมองฉัน ที่เดินออกมาพร้อมกับชุดแหวกหลังทั้งแผ่น แถมมันก็สั้นจุ๊ดจู๋มาก เป็นชุดเดรสสีดำมันแหวกหน้าแหวกหลัง จนแทบจะเห็นหัวนม ฉันต้องเอาบลาปีกนกมาปิดเอาไว้ หน้าที่แต่งออกมาก็สวย ผมที่ปล่อยสลวยดัดลอนนิดหน่อย มันก็เข้ากันดีมาก

"อีแสนดีมึงสวยมาก"

"กูตาถึงเวอร์ มึงได้เป็นดาวมหาลัยชัวร์"