บทที่ 6

ฉันผลักผู้ชายหน้าหล่อออกแล้วฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที...

“..อีคานิ้งง” เสียงอีมินเรียกฉัน

“ฉันอยู่เน้....!!” ฉันเปิดประตูห้องน้ำออกไปหามิน

“หื้ม..สภาพแกตอนเหมือนศพมาก”

“ฉันไม่ไหวแล้ว....”

ภาพตัด

เช้า...

ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่เวียนหัวสุดๆ เมาค้าง เมื่อคืนไม่รู้ไปทำอะไรทุเลสๆ ไว้หรือป่าว จำอะไรไม่ได้เลย มาถึงบ้านได้ไงยังไม่รู้เลย ดีนะยายเล่นโทรศัพท์ไม่เป็น นี่ถ้ายายเล่นเป็นแล้วโทรไปบอกพี่เค้กนะมีหวังพี่เค้กบ่นฉันยาวแน่

สรุปแก๊งฉันสี่คนไม่มีใครได้ไปเรียนเลย เมากันทุกคน

ตัดมาวันเสาร์ ฉันสี่คนนัดเจอกันที่สนามแข่งรถkk

ณ สนามแข่งรถ kk

“ไปพวกแกฉันซื้อบัตรเรียบร้อยแล้ว” มะปรางชูบัตรขึ้นโชว์

เราสี่คนเดินเข้าไปด้านในสนาม ขอบอกว่าคนเยอะมาก และส่วนมากจะเป็นผู้หญิง

“ฉันไม่ชอบแบบนี้เลย คนเยอะ” ฉันเดินไปบ่นๆ ไป

“ชะนีพวกนี้คงจะมาเชียร์พี่คริสแน่” จินพูด

“ฉันก็ว่างั้น เราต้องไปยืนดูด้านหน้าพี่คริสจะได้เห็นฉัน”

จากนั้นมะปรางกับจินมันก็ลากฉันกับมินมายืนติดขอบสนามเลย แดดก็ร้อนๆ คนก็โคตรเยอะ โอ้ยจะเป็นลม ไม่น่าเห็นแก่บัตรฟรีเลย

กรี๊ด กรี๊ด....!!!! จู่ๆ ก็มีเสียงกรี้ดดังขึ้น รวมทั้งมะปรางกับจินด้วย

“กรี๊ด พี่คริส พี่คริส เห็นหนูไหมมม อร้ายยย !!” จินร้องกรี๊ดพร้อมกับชูไม้ชูมือใหญ่ ปากก็เรียกหาแต่คนชื่อคริส

“กรี๊ด พี่คริส มาเป็นผัวหนูเถอะ !!!” มะปรางก็ไม่น้อยหน้า

“มินฉันว่าสองคนนี้มันจะบ้าผู้ชายเกินไปแล้วนะ” ฉันหันไปพูดกับมิน

“ปล่อยๆ มันไปเถอะความสุขของมัน”

ในตอนนี้เสียงกรี๊ดของชะนีดังลั่นสนามแข่งรถ

“คนไหนวะ คริส ?” ฉันถามมะปราง

“อีตาต่ำ นั่นไงคนนั้นไง” มะปรางชี้ให้ฉันดู

ฉันมองไปตามที่มะปรางชี้ เห็นนักแข่งใส่ชุดสีเขียวดำ ใส่หมวกกันน็อค แต่งตัวมิดชิดมากใครจะไปดูออกกันล่ะแบบนั้น

“ขนาดนี้ยังมองออกว่าเป็นใครฉันนับถือจริงๆ” เอาจริงๆ ถ้าเป็นฉันคงมองไม่ออกหรอกว่าคือใคร

กรี๊ด กรี๊ด...!!! เสียงกรี้ดดังมาก

การแข่งขันเริ่มขึ้นอย่างดุเดือด แต่จะมีรถคันหนึ่งที่โดดเด่นกว่าใครเพื่อน เขาขับนำทุกคันไปแบบกินขาด สุดท้ายคนที่เข้าเส้นชัย คือไอ้คนที่พวกผู้หญิงพากัน กรี๊ดๆกันนี่แหละ

“งื้อ..ฉันอยากได้เขาฉันจะทำไงดี ฉันอยากได้”

“อีมะปรางแกดู กรี๊ด!!” ฉันมองตามสองคนนี้ว่ามันดูอะไรกันแล้วก็กรี๊ดๆ ไม่เจ็บคอบ้างรึไง

ฉันมองไปที่คนชื่อคริส ที่พวกนี้กรี๊ดๆ กัน เขากำลังจะถอดหมวกกันน็อค ก็ไม่รู้จะกรี๊ดอะไรหนักหน้า ฉันก็มองๆ ผู้ชายที่ชื่อคริสต่อ พอถอดหมวกแล้ว

เออว่ะ หล่อจริง ท่าสะบัดผมเนี่ย พอถอดหมวกกันน็อคเสร็จก็ใส่แว่นดำใส่หมวก ชะนีพากันกรี๊ดดังสนั่น

คือพวกฉันอยู่ติดขอบสนามใช่มั้ย เวลานักแข่งแข่งเสร็จแล้วเขาจะเดินผ่านตรงที่พวกฉันยืนอยู่ด้วย

จู่ๆ ไอ้คนหล่อที่ชื่อคริส กำลังเดินอยู่ก็หยุดเดินแบบดื้อๆ หยุดตรงที่พวกฉันสี่คนยืนอยู่ แล้วเขาก็หันมามอง มองหน้าฉันเว้ย ฉันก็มองเขาเหมือนกันนะ ในใจนี่แบบอยากกราบในความหล่อ มองใกล้ๆ ยิ่งหล่อ ไม่แปลกใจเลยทำไมมะปรางกับจินถึงคลั่งขนาดนี้

แต่เอ๊ะ...ทำไมคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้จัง เหมือนเคยเจอแต่คิดไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน จู่ๆ คนชื่อคริสก็กระตุกยิ้มมุมปากให้ฉันก่อนจะเดินไป นี่ฉันไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม หรือว่าเขากำลังอ่อยฉันอยู่

“เขามองฉัน...!!”

“ฉันต่างหาก !!”

มะปรางกับจินเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“ฉันว่าเขามองอีคะนิ้งนะ” มะปรางกับจินหันขวับมาทางฉันเมื่อได้ยินคำพูดของมิน

“อีกแล้วนะ วันนั้นก็พี่คลาส !!”

“วันนี้ก็พี่คริส เสน่ห์แรงจริงเพื่อนฉัน !!”

“ทำไมเขาต้องมองแกด้วย ฉันนมใหญ่กว่าแกตั้งเยอะ”

“บ้า..ไม่ใช่ เขาไม่ได้มองฉันมั้ง” ฉันรีบพูดปฎิเสธ “ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

พูดจบฉันก็เดินออกมาเลย

ณ ห้องน้ำ

“เฮ้อ..คนเยอะน่าเบื่อชะมัด ถ้ารู้ว่าคนจะเยอะขนาดนี้ ไม่มาหรอก” ฉันบ่นพึมพำคนเดียวในห้องน้ำพลางล้างมือที่อ่างไปด้วย

หลังจากทำธุระในห้องน้ำเสร็จ ฉันก็เดินออกมา

พรึ่บ~ ไม่รู้ฉันเผลอไปชนกับใครเข้า ไม่สิ ใครมันมายืนขว้างทางออกฉันวะ ฉันค่อยๆ เงยหน้าไปมองคนที่ชน

ไอ้พี่หน้าหล่อคนนั้นนี่..นักแข่งที่ชื่อคริส ทำไมมาอยู่ตรงนี้ แล้วยังมาอยู่หน้าห้องน้ำหญิงอีก โรคจิตไหมวะเนี้ย (คิดในใจ)

“เอาตัวเธอไป”

พรึ่บ~ จู่ๆ ผู้ชายร่างใหญ่สองคนก็พุ่งเข้ามาหิ้วปีกฉัน

“อร้าย ไอ้บ้า ไปไหน หนูไม่ไปโว้ย มาจับหนูทำไมเราไม่รู้จักกันสักหน่อย ปล่อย ปล่อยโว้ยยย!!” ฉันร้องเสียงดัง ทั้งตกใจทั้งกลัว

หรือว่าไอ้หน้าหล่อนี้จะมันจะโกรธที่ฉันมองหน้า เห้ย ไม่สิเขามองฉันก่อนนะ จะยังไงก็เถอะไม่เห็นต้องมาใช้กำลังกับผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบฉันอย่างนี้เลย