นนนที เรืองรัตนชัย มหาเศรษฐีเพลย์บอยเจ้าของความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบแปดเซ็นติเมตร เขามีใบหน้าที่ถอดแบบมาจากเทพบุตรจากชั้นฟ้า ปากคอคิ้วคางล้วนสมบูรณ์แบบ เหมาะเจาะ เสน่ห์ความเป็นชายของเขาโดดเด่น และหอมหวาน ทำให้สตรียากที่จะทัดทานความเย้ายวนของเขาได้ ดังนั้นจึงไม่แปลกที่รอบกายของนนนทีจะเต็มไปด้วยสาวสวยมากหน้าหลายตา
เขาสนุกกับเซ็กซ์ร้อนฉ่าที่ไร้การผูกมัด นอนกันจนเบื่อ ก็เลิกรากันไป โดยจ่ายเงินค่าสึกหรอให้กับผู้หญิงพวกนั้นสักก้อนก็จบสิ้นกันแต่โดยดี
ชีวิตหนุ่มโสดของมหาเศรษฐีวัยสามสิบแปดปีอย่างนนนทีเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเร้าใจทางเพศ ทุกอย่างราบรื่น เป็นไปตามความต้องการของเขาทุกอย่าง จนกระทั่งเกิดเรื่องขึ้น
ย้อนไปเมื่อห้าปีก่อน...
เด่นชัยคือคนขับรถที่เขาไว้ใจมากที่สุด เขามักไปไหนมาไหนกับเด่นชัยเสมอ แม้กระทั่งเดินทางไปโรงแรมที่นัดหมายกับสาวๆ
แล้ววันหนึ่งก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เมื่อมีมือปืนมาลอบยิงเขา แต่เด่นชัยกระโดดเอาตัวเข้าขวาง จึงรับลูกกระสุนเข้าไปเต็มร่าง
เขาตกใจมากรีบพาเด่นชัยไปโรงพยาบาล แต่เด่นชัยก็ทนพิษบาดแผลไม่ไหวสิ้นใจไปในอ้อมแขนของเขานั่นเอง
แต่ก่อนที่เด่นชัยลูกน้องผู้ภักดีจะสิ้นใจ คำขอสุดท้ายก็ดังออกมาจากปากซีดขาว
‘ฝาก... น้ำผึ้ง... ลูกสาวของผมด้วยครับนาย... ฝากผึ้งด้วย...’
สิ้นคำขอสุดท้าย เด่นชัยก็สิ้นใจตายในอ้อมแขนของเขานั่นเอง
ชายหนุ่มเป่าปากพ่นลมออกมาแผ่วเบา ดวงตาคมกริบเย็นชาไร้ความรู้สึก ขณะก้าวเท้าเดินออกมาจากโถงผู้โดยสารขาเข้าของสนามบินสุวรรณภูมิ
หลังจากที่เด่นชัยตาย เขาก็รับผิดชอบลูกสาวเพียงคนเดียวของลูกน้องด้วยการแต่งงานกับหล่อน ซึ่งในตอนนั้น น้ำผึ้งมีอายุแค่เพียงสิบห้าปีเท่านั้น และที่เขาต้องแต่งงานกับน้ำผึ้งก็เพราะหากทุกคนเข้าใจว่าน้ำผึ้งเป็นภรรยาของเขา ก็จะไม่มีใครกล้าที่จะทำร้ายหล่อน
ชายหนุ่มเป่าลมออกจากปากอีกครั้ง ขณะที่สมองกำลังนึกถึงภาพของเด็กสาวถักผมเปียสองข้างที่ร้องไห้กอดร่างไร้วิญญาณของผู้เป็นพ่อ ทำให้เขาละอายใจเหลือเกิน
เขาให้คำสัญญากับตัวเองว่าจะเลี้ยงดูน้ำผึ้งเป็นอย่างดีเพื่อตอบแทนการสละชีพของเด่นชัย
ห้าปีแล้วสินะที่เลือกจะเดินจากเมืองไทย และไปบริหารงานที่อิตาลี
การกลับมาของเขาในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะปลดปล่อยให้น้ำผึ้งเป็นอิสระจากกรงวิวาห์
หล่อนจะได้มีชีวิตในแบบที่ฝัน ไม่ต้องติด
แหง็กอยู่กับผู้ชายที่ไม่มีทางมอบหัวใจให้กับผู้หญิงได้เช่นเขาอีก“สวัสดีครับคุณนน ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะครับ”
ทันทีที่คนขับรถซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับเด่นชัยเห็นเขา ก็ทักทายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
เขาระบายยิ้มให้ และก็ทักทายกลับด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“ลุงก็ไม่แก่เลยนะครับ”
“ผมนะแก่เอาแก่เอาครับ แต่คุณนนยังหนุ่มแน่นเหมือนเมื่อห้าปีก่อนไม่มีผิดเลยนะครับ”
“ลุงพูดแบบนี้ ผมคงต้องยกของฝากทั้งหมดให้ลุงเลยนะเนี่ย”
นนนทีหัวเราะขบขัน ขณะก้าวขึ้นมานั่งบนรถหรู และมองออกไปนอกตัวรถ
กรุงเทพฯ ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ผู้คนพลุกพล่าน วุ่นวาย และรถติด
“คุณนนจะเข้าบ้านเลยไหมครับ”
“ใช่ครับ”
เขาตอบสั้นๆ ดวงตายังคงมองออกไปนอกตัวรถเช่นเดิม
“คุณผึ้งคงดีใจมากที่เห็นคุณนนกลับมาเสียที”
นนนทีละสายตาจากวิวนอกกระจกรถมามองคนพูด
“น้ำผึ้งเป็นยังไงบ้างครับ”
“คุณผึ้งเธอสบายดีครับ”
นนนทียิ้มบางๆ เอนกายพิงกับเบาะรถอย่างผ่อนคลายมากขึ้น
“เป็นเรื่องที่ดีที่ผมได้ยินแบบนี้”
“แต่เธอเฝ้ารอคุณนนทุกวันเลยนะครับ”
เขาระบายยิ้มบางๆ และไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก เพราะไม่เคยคิดกับน้ำผึ้งเกินเลยในเชิงชู้สาวเลย
“ลุงเข้าใจผิดหรือเปล่าครับ ผมว่าน้ำผึ้งน่าจะมีความสุขในวัยของตัวเองนะครับ”
“ผมไม่ได้เข้าใจผิดหรอกครับ คุณผึ้งเธอออกมานั่งเหงาๆ หน้าบ้านทุกเย็นครับ พอใครถามก็บอกว่าออกมานั่งรอคุณนน”
ไม่รู้ทำไมหัวใจของเขาถึงได้กระตุกแรงๆ แบบนี้ นนนทีเม้มปากเป็นเส้นตรง
“เธอบอกว่าจะรอคุณนนจนกว่าคุณนนจะกลับมาครับ”
“ตลอดห้าปีเลยหรือครับลุง”
“ใช่ครับ ตั้งแต่คุณนนบินไปอิตาลี จนถึงเมื่อวานนี้ คุณผึ้งก็ออกไปนั่งรอทุกวันครับ”
นนนทีพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ รู้สึกหนักใจไม่น้อย หากน้ำผึ้งจะคิดกับเขาเกินเลย
“แล้วน้ำผึ้งคบหากับใครอยู่ไหมตอนนี้”
“ไม่มีนะครับ คุณผึ้งเธอปฏิบัติตัวเป็นกุลสตรีไทยดีเสมอมาครับ และตั้งแต่แต่งงานกับคุณนนแล้ว ผมก็ไม่เคยเห็นคุณผึ้งให้ความสนิทสนมกับผู้ชายคนไหนเลยครับ”
“ลุงก็รู้ใช่ไหมว่าผมแต่งงานกับน้ำผึ้งทำไหม”
เขาสบตากับคนขับรถทางกระจกมองหลัง ก่อนที่คู่สนทนาจะตอบออกมา
“ผมทราบครับ แต่คุณผึ้งเธอ... ดูเหมือนจะรักคุณนน...”
“ผมกับน้ำผึ้งเป็นแบบนั้นกันไม่ได้หรอกครับ ผมชอบอิสระ ไม่ชอบการผูกมัด และที่ผมแต่งงานกับน้ำผึ้งก็เพื่อปกป้องเธอเท่านั้น ซึ่งตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ผมต้องปล่อยเธอแล้วล่ะ”
“แต่ผมว่า...”
“ที่ผมเดินทางกลับมาจากอิตาลีก็เพราะจุดประสงค์นี้แหละครับ”
ตอนที่ 2.นนนทียืนยันความตั้งใจเดิมออกไป และแน่นอนว่าเขาไม่มีทางเปลี่ยนใจ“ผมเกรงว่าคุณผึ้งเธอจะเสียใจ... เธอรอคุณนนมานานมาก...”“ผมรู้ แต่ผมไม่ได้รักน้ำผึ้งแบบคนรัก และอีกอย่างเธอก็เด็กเกินไปสำหรับผมด้วย”“ครับคุณนน”คนขับรถตอบรับด้วยน้ำเสียงไม่สบายใจนัก เขาเข้าใจดี เพราะคนขับรถคงสงสารน้ำผึ้ง แต่เขาทำดีที่สุดแล้วสำหรับน้ำผึ้งตอนนี้หล่อนยี่สิบปีเต็มแล้ว เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว และก็ควรที่จะมีชีวิตเป็นของตัวเองเสียทีน้ำผึ้งมองตัวเองในกระจกเงาซ้ำอีกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะตัดสินใจก้าวออกมาจากห้องพักด้วยความตื่นเต้นดีใจหล่อนกำลังจะได้พบหน้านนนทีแล้ว หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานมากถึงห้าปีเต็มหล่อนรอคอยเขา เฝ้ารอที่จะได้พบเขามาตลอด และในที่สุดเขาก็กลับมาแล้วหัวใจสาวที่ภักดีต่อเขาเพียงคนเดียวเต้นโครมคราม นึกไม่ออกว่าควรจะแสดงท่าทางยังไงดี หากเผชิญหน้ากับผู้มีพระคุณสองมือเล็กเย็นเฉียบและชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ ความอิ่มเอมใจกำลังทะลักทลายเข้ามาท่วมท้นหัวใจที่เคยแห้งเหี่ยวเมื่อห้าปีก่อน หลังจากที่นนนทีจรดปลายปากกาลงในทะเบียนสมรสแล้ว เขาก็บอกกับหล่อนว่าจะต้องเดินทางไปทำงานไกลถึงอิตาลีหล่อนเฝ้ารอเข
ตอนที่ 3.เขารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยที่ผู้หญิงที่เขาตั้งใจเดินทางมาขอหย่าขาด กลับสวยสะดุดตา และน่าหลงใหลจนละสายตามองไปทางอื่นไม่ได้เลยแบบนี้ดูสิ หล่อนหวานหยดย้อยไปทั้งเนื้อทั้งตัว มีความเย้ายวนในทุกกิริยาอาการ หล่อนตรึงสายตาของเขาเอาไว้แน่นหนานนนทีพยายามบอกตัวเองให้หยุดการดื่มด่ำกับเสน่ห์แสนหวานของน้ำผึ้งได้แล้ว แต่ดวงตาที่กลมโตและหวานมากมันตรึงใจเหลือเกิน ไหนจะพวงแก้มนวลที่ใสจนเห็นเส้นเลือดฝอย กลีบปากที่อิ่มเต็มน่าจะบดขยี้ด้วยปากแบบสุดๆ นั่นอีกหล่อนมองเขาด้วยแววตาสุกใส และเทิดทูน จนความชั่วร้ายในกายร้องบอกว่าให้เขาสานต่อสัมพันธ์แล้วค่อยจากลาบ้าชิบ!ชายหนุ่มสบถด่าตัวเองในอก เกลียดความรู้สึกน่าขยะแขยงของตัวเองในตอนนี้เหลือเกินนนนทีกลืนน้ำลายลงคอ พร้อมกับผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ และก็รีบแกะสายตาที่จับจ้องอยู่กับหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตขึ้นมากของน้ำผึ้งทันควัน แม้มันจะทำได้ยากลำบาก แต่เขาก็ทำสำเร็จ เพราะตอนนี้สายตาของเขาเลื่อนขึ้นมาสบประสานกับดวงตากลมโตของน้ำผึ้งแล้ว“เข้าบ้านกันเถอะ ฉันอยากได้น้ำเย็นๆ สักแก้วแล้วล่ะ”“เอ่อ... ค่ะ ผึ้งจะรีบเตรียมให้นะคะ”หญิงสาวที่พวงแก้มนวลแดงระเรื่อเพราะเอ
ตอนที่ 4. ตลอดทางเจ้าหล่อนก็พยายามที่จะชวนเขาคุย และก็พูดถึงสิ่งที่วางแผนที่จะทำเพื่อเอาใจเขา ภรรยาเด็กของเขาคนนี้ช่างสวยงามไร้ที่ติ แต่เขายังไม่พร้อมที่จะหยุดอยู่กับผู้หญิงคนไหน และก็ยังไม่พร้อมที่จะเป็นสามีที่ดีของใครทั้งนั้น แม้แต่น้ำผึ้ง... “ผึ้งไปหัดเรียนทำขนมไทยมาค่ะ ครูชมว่าอร่อยมาก พรุ่งนี้ผึ้งจะทำให้คุณนนทานนะคะ” “ฉันไม่ชอบกินขนมหวานสักเท่าไหร่น่ะ” เขาพูดออกไป และก็อดหันมองเจ้าหล่อนไม่ได้ ซึ่งก็ได้เห็นแววตาผิดหวังของเจ้าหล่อนเข้าอย่างจัง หัวใจของเขาอ่อนไหวรุนแรง ชายหนุ่มหยุดเดิน และยื่นสองมือไปจับแขนเรียวทั้งสองข้างเอาไว้ “แต่แน่นอนว่าฉันจะชิมขนมหวานฝีมือของเธอ น้ำผึ้ง” แม่ภรรยาเด็กฉีกยิ้มหวาน ดวงตาก็ยิ้มทอประกายสดใส “ผึ้งจะทำสุดฝีมือเลยค่ะคุณนน” เขาปล่อยมือจากแขนของหล่อน ยกขึ้นมาลูบศีรษะเล็กแทน แสดงความเอ็นดูออกมา “ขอบใจนะ เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ใครได้เป็นภรรยาถือว่าโชคดีที่สุด” “ก็... คุณนนไงคะ” น้ำผึ้งก้มหน้าและอ้อมแอ้มพูดออกไปอย่างขวย
ตอนที่ 5. “มะ... ไม่มีเลยค่ะ ไม่มีจริงๆ นะคะคุณนน”เจ้าหล่อนละล่ำละลักปฏิเสธ แววตามีความกังวล “คนสวยๆ แบบเธอ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าไม่มีหนุ่มๆ มาตามจีบน่ะ” “ผึ้ง... ไม่สนใจใครนี่คะ เลยไม่รู้ว่ามีใครมาจีบไหม และอีกอย่าง ผึ้งก็มีสามีแล้วด้วย” คำพูดตรงไปตรงมาของหญิงสาว ทำให้นนนทียิ่งหวั่นไหว หรือว่าเขาควรจะหยุดอยู่กับน้ำผึ้ง วางอิสรภาพเอาไว้ในมือของเมียเด็กคนนี้ ไม่... เขายังสนุกกับชีวิตอิสระของตัวเอง ยังไม่พร้อมจะมีครอบครัว และที่สำคัญน้ำผึ้งบริสุทธิ์เปราะบางเกินไปที่จะรับมือกับผู้ชายเจนจัดเช่นเขา เขาจะต้องปล่อยหล่อนไปตามทางของหล่อน เฝ้ามองและหยิบยื่นการช่วยเหลือให้กับหล่อน ในยามหล่อนที่ต้องการ “เธอไม่เคยคิดบ้างหรือว่า ฉันแก่เกินไปสำหรับเธอ” เจ้าหล่อนส่ายศีรษะทันควัน ก่อนจะตอบออกมาโดยไม่หยุดคิดเลย “ไม่เคยค่ะ ในสายตาของผึ้ง คุณนนคือเทพบุตร ไม่ใช่คนแก่ค่ะ” “แต่ฉันแก่กว่าเธอเกือบยี่สิบปีเลยนะ น้ำผึ้ง” “ต่อให้คุณนนแก่กว่าผึ้ง ยี่สิบสามสิบปี ในสายตาของผึ้ง คุณนนก็ยังเป็นเทพบุตร
ตอนที่ 6. “เธอควรได้เจอผู้ชายที่ดีกว่าฉัน ไม่แก่แบบฉัน” “แต่... แต่คุณนนดีสำหรับผึ้งทุกอย่าง และผึ้งก็... ก็รักคุณนน... ฮือ... อึก... ผึ้งรักคุณนน... ฮือ...” “มันไม่ใช่ความรักหรอกน้ำผึ้ง เธอก็แค่ซาบซึ้งในบุญคุณของฉัน ที่ฉันเลี้ยงดูเธอต่อจากพ่อ แต่ฉันอยากให้เธอรู้เอาไว้นะ ฉันดีกับเธอ เพราะว่าฉันติดหนี้ชีวิตพ่อของเธอ ฉันไม่ได้รักเธอแบบชู้สาว...” “คุณนน...”หญิงสาวสะอึกสะอื้นน้ำตาไหลรินอาบแก้มเป็นทาง “เธอยังเด็ก ยังจะได้เจอกับผู้ชายอีกมากมาย และฉันเชื่อว่าเธอจะต้องได้เจอผู้ชายที่ดีกว่าคนแก่อย่างฉัน” “ม่าย... ฮือออ... ผึ้งรักคุณนน... ผึ้งยินดีอยู่กับคุณนนไปตลอดชีวิต...”หล่อนยังสะอื้นได้น่าเวทนาไม่ต่างจากเดิมเลย“ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม... ผึ้ง... ผึ้งยินดีเสมอค่ะ... ฮึก... ฮือออ...” “น้ำผึ้ง... ฟังฉันนะ” นนนทีจับสองแขนกลมกลึงของน้ำผึ้งเอาไว้ และเขย่าเบาๆ เพื่อเรียกสติให้กับหญิงสาว “อย่ามาจมปลักกับผู้ชายที่ไม่มีความคิดจะหยุดที่ผู้หญิงคนไหนอย่างฉันเลย...” “คุณนน... หมายถึง...” “ฉัน
ตอนที่ 7. ยามที่ได้จ้องดวงหน้างามของน้ำผึ้งในระยะใกล้ชิดแบบนี้ เขาก็ยิ่งมองเห็นความน่าปรารถนาในตัวของหล่อนเพิ่มขึ้น ความต้องการที่จะแทรกลึกเข้าไปในกายสาวทวีความรุนแรงมากกว่าครั้งไหนในชีวิต หรือว่านี่จะเป็นหายนะครั้งสุดท้ายของเขาก่อนที่จะถูกควบคุม นนนทีถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา และก็พยายามต้านทานเสน่ห์นางของน้ำผึ้ง แต่ยิ่งพยายามเชือกเสน่หาก็ยิ่งร้อยรัดแน่นหนา จนในที่สุดก็ต้องก้มหน้ายอมศิโรราบให้กับมันศีรษะทระนงก้มต่ำลงไปหาปากอิ่มสีแดงระเรื่อของน้ำผึ้งอย่างสุดจะต้านทานใดๆ ได้อีก เจ้าหล่อนเผยอปากออกทันควัน และก็ตอบสนองความต้องการของเขาด้วยการขยับปากจูบตอบด้วยกิริยาไร้เดียงสา มันยิ่งปลุกปั่นให้เขาร้อนฉ่ามากยิ่งขึ้นลิ้นใหญ่พุ่งเข้าไปในโพรงปากหวาน จุ่มจ้วงลงไปในความหอมหวานร้อนรุม ลิ้นเล็กต้อนรับการมาเยือนอย่างน่ารักน่าใคร่ กองไฟสวาทไหลลามเลียเข้าไปในกระแสโลหิตจนไร้ช่องว่าง“อืมมม...” เขาไม่เคยพานพบริมฝีปากของผู้หญิงคนไหนหวานฉ่ำเท่านี้มาก่อน น้ำผึ้งหอมหวานสมชื่อของหล่อนอย่างแท้จริง กายหนุ่มเกร็งเครียด เขารั้งร่างแบบบางเข้ามาหามากยิ่งขึ้
ตอนที่ 8.“อ๊า... ได้โปรด... คุณนนขา.. อ๊า... อา... ผึ้ง... ผึ้งเสียววว อ๊า... อา...”หล่อนทรมานด้วยความเสียวซ่านเหลือเกิน ทรมานจนแทบจะขาดใจ เมื่อถูกกอบกุมเนินสาวเอาไว้เต็มมือใหญ่ เขาขยำแรงๆ จนน้ำสวาทไหลเยิ้มของหล่อนเปื้อนนิ้วยาว“อ๊ะ... คุณนน... อ๊า... ซี๊ดดดด อา...”หล่อนรู้ดีว่าควรจะผลักไส เมื่อถูกสัมผัสในส่วนที่ไม่คุ้นเคย แต่เพราะคือเขา คือนนนที ผู้ชายที่ตัวเองทั้งรักทั้งบูชา ทำให้หล่อนเลือกที่จะยินยอม“สวยจัง... สีสวยมากน้ำผึ้ง... อืมมม ขอฉันสัมผัสเธอนะ... อืมมม”หล่อนตอบรับด้วยการเผยอกายขึ้นหานิ้วยาวของนนนที เริงร่ากับด้วยความเต็มอกเต็มใจ นิ้วยาวไล้ไปมาตามรอยแยกของกลีบสาว หยอกเย้ายวนยั่วให้หล่อนคลุ้มคลั่ง“ซี๊ดดด อา... อ๊า.. คุณนนขา... ได้โปรด... อ๊า... ผึ้งทนไม่ไหวแล้ว... อา... อ๊า...”“อืมมม อดทนอีกนิดคนดี... อืมมม หวานลิ้นเหลือเกิน น้ำหอยเธอหวานมาก ฉันจะเลียจนกว่าเธอจะแตกคาปาก... อืมมม แพร่บบบบ”“อ๊า... ซี๊ดดด คุณนน... อ๊า...”นิ้วของเขาเคลื่อนไหวยวนยั่วไปมาอยู่ในความเป็นหญิง ยิ่งเขาขยับนิ้วร้อนแรงเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งเด้งร่อนขึ้นหาอย่างไร้สติ ปากอิ่มบวมช้ำเผยอครวญครางด้วยความ
ตอนที่ 9.เขาระบายยิ้ม หัวใจอ่อนไหวรุนแรง ยิ่งได้ครอบครองแม่สาวน้อยเนื้อหวานลึกซึ้งด้วยแล้ว เขาก็ยิ่งหวั่นไหวมากขึ้น“ฉันจะอยู่นิ่งๆ เธอจะไม่เจ็บมากกว่านี้อีกแล้ว ฉันสัญญา... โอ้ววว พระเจ้า... เสียววว”นี่น้ำผึ้งจะรู้ไหมว่าเขาต้องสะกดกลั้นตัวเองแค่ไหนที่จะไม่เคลื่อนไหวน่ะหล่อนทั้งบีบทั้งตอดเขาตลอดเวลา จนเขาแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว“โอ้ววว ผึ้งจ๋า... ผึ้ง... เธอตอดฉันแรงเหลือเกิน ฉันทรมาน... โอ้วววว... ฉันเสียวมาก โอ้วววว เธอตอดไม่หยุดเลย... โอ้ววว...”หน้าตาของนนนทีแดงกล้ำ บอกให้รู้ว่ากำลังเสียวทรมานมากมาย จนน้ำผึ้งอดที่จะสงสารชายหนุ่มไม่ได้ หล่อนยกมือขึ้นสัมผัสแก้มสากของเขา“คุณ... นน... เอ่อ... ขยับก็ได้นะคะ... ผึ้ง... ไม่ค่อยเจ็บแล้วค่ะ...”เขามองแม่สาวน้อยที่ทั้งหวานทั้งฟิตด้วยความพึงพอใจ ตอนนี้ความคิดที่จะหย่าขาดจากหล่อนไม่เหลืออยู่ในหัวอีกแล้วน้ำผึ้งหอมหวานขนาดนี้ เขายินดีที่จะแลกอิสรภาพแสนรักเอาไว้ภายใต้อุ้งมือเล็กๆ ของหล่อนแล้วล่ะ“ผึ้งจ๋า... เธอน่ารักเหลือเกิน... อืมมม ฉัน... โอ้วววว ขยับแล้วนะ...”“เอ่อ... ค่ะ... อ๊ะ... อา... อ๊า...”นนนทีไม่ได้แค่ขยับดุ้นเอ็นอย่าง
ตอนที่ 19. ตอนอวสาน “อ๊า... อา... ซี๊ดดด คุณนน... อ๊า...”กายสาวบิดเร่าๆ ด้วยความปรารถนา หัวนมเม็ดเล็กทั้งสองข้างถูกคุกคามด้วยนิ้วยาวจนบวมเป่ง“อืมมม นมเธอนุ่มมือเหลือเกิน ขอฉันดูดนะน้ำผึ้ง อืมมม... ด๊วบบบ”เขาไล่ริมฝีปากไปกับเต้าเต่ง จัดการกลืนกินด้วยลีลาที่สาวน้อยยากจะต้านทาน หล่อนทั้งเด้งทั้งร่อนสองเต้าใส่ปากของเขา ความเป็นหญิงก็ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำอย่างน่าอับอาย“อ๊า... ซี๊ดดด อ๊า... เสียววว อ๊า...”พระเจ้า ทำไมหล่อนเสียวซ่านจนต้องหยัดร่อนร่างขึ้นหาเขาแบบนี้ แถมยังหวีดร้องลั่นด้วยความเสียวสุขอย่างควบคุมไม่ได้อีกด้วย“อ๊า... อา... ซี๊ดดด อ๊า... เสียวเหลือเกิน อ๊า... คุณนนขา... เลียนมเก่งสุดๆ เลยค่ะ อ๊า...”ชายหนุ่มหยอกเย้ากับเต้าเต่งคู่แฝดจนสองเนื้อนุ่มแดงช้ำไปด้วยรอยดูดรอยฟันขบ จึงเลื่อนหน้าจูบต่ำลงมายังหน้าท้องแบนเรียบ แต่มือก็ยังคงขยำปทุมถันเต่งตึงต่อเนื่อง ปากร้อนจัดจูบมาถึงความเป็นหญิง“อืมมม ผึ้งจ๋า... หอมจังเลย... อืมมม...”กลีบเนื้ออ่อนค่อยๆ ถูกแยกออกจากกันด้วยนิ้วยาว ก่อนที่นนนทีจะไสนิ้วยาวเข้ามาทักทายหยอกเย้ากับน้ำหอยหยาดเยิ้ม จากนั้นก็ค่อยๆ เคลื่อนไหวไปตามซอกหล
ตอนที่ 18.“แต่คุณต้องสัญญานะว่าจะไม่ให้พ่อของคุณถอนหุ้นจากบริษัทของคุณนน”“ฉันสัญญา”น้ำผึ้งยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง เม้มปากกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้“งั้นรบกวน... ให้คนไปส่งฉันที่สนามบินด้วยค่ะ”“ฉันเตรียมพร้อมเอาไว้แล้วล่ะ”แม้จะรู้ว่านี้อาจจะเป็นแผนการที่ถูกวางเอาไว้ล่วงหน้ามาก่อนของอลิสา แต่หล่อนโง่เองที่เดินตามเกมของอลิสา ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วหล่อนจะทำให้นนนทีเดือดร้อนเพราะผู้หญิงโง่เขลาเช่นหล่อนไม่ได้‘ลาก่อนค่ะคุณนน’หล่อนพึมพำกับบอกตัวเองในใจ น้ำตาเม็ดโตไหลรินเป็นสายน้ำผึ้งนั่งเหงาหงอยอยู่ที่สนามบิน พยายามบอกตัวเองให้ตัดใจ แต่ยิ่งรู้ว่าต้องเดินจากนนนทีไปตลอดกาล ก็ยิ่งเจ็บปวดเหลือเกินป่านนี้นนนทีก็ยังคงไม่รู้ว่าหล่อนหายไป เพราะเขาคงยังคุยงานอยู่กับพ่อของอลิสา“ผึ้งรักคุณนนนะคะ...”หล่อนสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวดทรมาน“ถึงแม้ผึ้งจะไม่ได้อยู่กับคุณนนแล้ว... แต่ผึ้งก็จะคิดถึงคุณนนตลอดไปค่ะ...”หล่อนสะอื้นไห้จนตัวโยน น้ำตาไหลอาบแก้มจนมองไม่เห็นอะไรเลย แม้แต่ผ้าเช็ดหน้าที่ถูกยื่นมาให้ กระทั่งเสียงคุ้นหูดังขึ้นนั่นแหละจึงได้สติ เงยหน้าขึ้นมอง“ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอคิดถึงตล
ตอนที่ 17.“พรุ่งนี้ตอนบ่าย ฉันต้องเดินทางไปอิตาลีนะ เรื่องธุรกิจน่ะ”หล่อนไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะเปล่งคำใดตอบเขาออกไป ทำได้แค่นอนสะอื้นมือใหญ่สัมผัสกับท่อนแขนจากทางด้านหลัง และลูบไล้ไปมา“แต่ฉันจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด”เมื่อหล่อนไม่ตอบ เขาก็ก้มลงจูบแก้ม ก่อนจะพบว่าหล่อนร้องไห้“แค่ฉันจะไปอิตาลีถึงกับร้องไห้เลยหรือน้ำผึ้ง...”คนตัวโตพรมจูบแก้มนวล ซับหยาดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ใช่... มันอ่อนโยนจนกำแพงที่สร้างไว้พังครืน“ถ้างั้นไปอิตาลีด้วยกันไหม ไปกับฉัน...”เขาจับหล่อนพลิกตัวกลับมาหา และจ้องมองดวงตาที่ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำของหล่อน“ผึ้ง... ไม่ไปเกะกะคุณนนหรอกค่ะ”“ไม่เกะกะหรอก เพราะฉันอยากให้เธอไปกับฉันด้วย”“ผึ้งจะไปในฐานะอะไรล่ะคะ ในเมื่อ... คุณนนคงเดินทางไปอิตาลีพร้อมกับคุณลิซ่า...” หล่อนถามเขาเสียงเจือสะอื้น“เธอเป็นเมียฉัน ก็ต้องไปในฐานะเมียของฉันสิ เด็กโง่”“แต่ผึ้ง...”“ไม่เอาน่า อย่างอแงนะ ไปอิตาลีกับฉันเถอะ”แม้จะพยายามใจแข็งแค่ไหน แต่พอสบตากับดวงตาหวานฉ่ำที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายของนนนที หัวใจก็อ่อนแรงยอมศิโรราบอย่างไม่น่าให้อภัย“ก็... ได้ค่ะ...”มือใหญ่ยกขึ้นลูบแก้มนวล และพรมจู
ตอนที่ 16.“ค่ะคุณผึ้ง เดี๋ยวป้ามานะคะ”เมื่อป้าอิ่มเดินหายไป น้ำผึ้งก็หันมามองหน้าแขกสาว และเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ“คุณอลิสามีอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ”อลิสายิ้มเยาะ มองน้ำผึ้งด้วยแววตาดูแคลนอย่างไม่ปิดบัง“รู้ใช่ไหมว่าคุณนนน่ะไม่ได้ต้องการเธอ”น้ำผึ้งนิ่งเงียบ ไม่ได้ตอบ หัวใจเจ็บลึกราวกับถูกมีดโกนบาด“แล้วที่คุณนนเดินทางกลับมาที่นี่ก็เพื่อจะมาหย่ากับเมียเด็กอย่างเธอ”แม้จะพยายามสะกดกลั้นอารมณ์และความรู้สึกของตัวเองแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วน้ำเสียงที่เปล่งออกไปก็อดสั่นเครือไม่ได้“คุณทราบได้ยังไงคะ ในเมื่อเรื่องนี้เป็นเรื่องในครอบครัวของฉันกับคุณนน”“หึ เธอก็ลองคิดเอาเองสิ ถ้าฉันรู้เรื่องของเธอมากขนาดนี้ ฉันควรจะเป็นอะไรของคุณนนล่ะ”อลิสาไม่ได้บอกออกมาตรงๆ แต่มั่นใจว่าคู่สนทนาจะต้องเข้าใจความหมายแน่นอน“ถ้าคุณมีเรื่องจะคุยกับฉันแค่นี้ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ต้องไปจัดแจกันดอกไม้ที่ค้างเอาไว้ให้เสร็จน่ะค่ะ”หล่อนจะลุกหนี แต่อลิสารั้งเอาไว้ด้วยคำพูดบาดลึกเสียก่อน“ทนฟังไม่ได้ล่ะสิ เด็กสาวแบบเธอน่ะ ไม่ถึงใจไม่เร้าอารมณ์พอสำหรับคุณนนหรอก”อลิสาหัวเราะร่วนด้วยความพึงพอใจ เมื่อเห็นสีหน้าของน้ำผึ้
ตอนที่ 15.“ฉันก็ไม่สนใจสักหน่อย ในเมื่อฉันมีตั้งเป็นร้อยๆ วิธีที่จะทำให้เธอตกลง... จริงไหม... น้ำผึ้ง... อืมมม หัวนมเธอ ดูดมันส์ปากจริง”ด๊วบบบบ“อ๊ะ... อย่าค่ะ คุณนน... อื้อ... พะ... พอก่อนนะคะ ผึ้งไม่มีแรงแล้ว... อ๊า... อา...”หล่อนบอกเขาไม่มีแรงบ่อยครั้ง แต่พอร่างกายร้อนฉ่าก็ตอบสนองเขาได้ทุกครั้งอย่างน่าอัศจรรย์ใจ“ไม่หยุด... ฉันหิวเธออีกแล้วผึ้งจ๋า... ขอดูดน้ำเลียหอยอีกรอบนะ... อืมมม แม่คุณ ใหญ่โตอะไรแบบนี้ โอ้วววว... ฉันหลงเธอจะแย่อยู่แล้ว...”“อ๊า... ซี๊ดดด คุณนน... อ๊า... อา... อย่า... อย่าบี้หอยแบบนั้น อ๊า... ซี๊ดดดด... อา...”และหล่อนก็ทำได้แค่ดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างของนนนทีซ้ำแล้วซ้ำเล่าเท่านั้น...นนนทีเอาอกเอาใจหล่อนออกหน้าออกตาจนป้าอิ่มยังเอ่ยแซว“คุณนนคงไม่กลับอิตาลีแล้วมั้งคะคุณผึ้ง”คนที่กำลังนั่งเอาดอกไม้ปักแจกันหน้าแดงระเรื่อ เมื่อนึกถึงสิ่งที่นนนทีเพิ่งกระทำกับเรือนร่างของตนเองเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมาตั้งแต่เขาได้ความสาวของหล่อนไป นนนทีก็ไม่เคยยอมอยู่ห่างจากหล่อนนานเลย เอะอะก็ลากหล่อนขึ้นห้องตลอด จนหล่อนอดเอียงอายป้าอิ่มและคนใช้ไม่ได้“หลังจากหย่ากับผึ้งแล้ว คุณนนก็คงกล
ตอนที่ 14. “อ๊ายยยย อ๊า... กรี๊ดดดด คุณนนขา... น้ำหอยแตกแล้ว... ซี๊ดดด อ๊า... อา... อ๊า...” หล่อนนอนสะท้านรองรับแรงจ้วงแทงจากผู้ชายตัวโตที่กำลังเสียวจนหน้าบิดเบี้ยวอย่างอ่อนสิ้นเรี่ยวแรง สองขากลางถ่าง “โอ้ววว ซี๊ดส์... น้ำผึ้ง... รูหอยเธอตอดวิเศษมาก โอ้วววว ฉันจะบ้าอยู่แล้ว... ซี๊ดส์... เสียววว โอ้วววว ตอดยุบยิบไปหมดเลย โอ้ววว...” นนนทีสบถคำหยาบคายทางเพศออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ความแข็งชันยังคงดำผุดดำว่ายอยู่ในโพรงสาวฟิตแน่นอย่างต่อเนื่องเขาต้องการยืดเวลาแห่งความสุขออกไปอีก อยากสอดเสียบ กระเด้าแรงๆ ในหอยหวานของน้ำผึ้งอีกนานๆ แต่...เขากำลังจะเป็นบ้า กลีบเนื้ออ่อนตอดขมิบรัดรึงจนเขาแทบขาดใจ“โอ้วววว... เสียววว โอ้วววว ทั้งฟิตทั้งตอด โอ้ววว ผึ้งจ๋า... โอ้วววว”และเพียงแค่กระแทกแรงๆ เข้าไปอีกสองสามครั้งเท่านั้น น้ำกามก็แตกกระฉูดพุ่งเข้าใส่หลืบสาวแสนฟิตของน้ำผึ้งอย่างรุนแรง“อ๊ากกกก โอ้วววว โอ้วววว พระเจ้า... โอ้ววววว” กายหนุ่มเปียกโชกไปด้วยหยาดเหงื่อสั่นกระตุกราวกับจะขาดใจอยู่นาน กว่าจะซวนซบลงมาหา และนอนแน่นิ่งอยู่กับร่างสาว เพราะ
ตอนที่ 13.หล่อนเบียดกายกระแซะขึ้นหาวิงวอน แต่คนตัวโตกลับยิ่งทำให้หล่อนคลั่งมากขึ้นด้วยการก้มหนาลงดูดนม พร้อมกับงึมงำพึงพอใจ“รู้ไหมว่าหัวนมเธอ ดูดมันส์ปากที่สุด อืมมม ด๊วบบบ”“อ๊า... ซี๊ดดดด คุณนนขา... อ๊า...”ลิ้นใหญ่แลบเลียหัวนมสีชมพูหวาน เลียไปรอบๆ เม็ดเต่ง จนมันชูชันเบ่งบาน จากนั้นก็รวบป้านถันเข้าไปในอุ้งปาก ดูดดึงขึ้นสูงและปล่อยลงมาแรงๆ เรียกเสียงครางเสียวจากลำคอสาวได้ดังกระหึ่ม“อ๊า... อ๊า... อู๊ยยยย เสียวว อ๊า...”หล่อนดิ้นเร่าๆ เด้งหน้าเด้งหลังให้เขาฟอนเฟ้น และยิ่งยามที่มือใหญ่เลื่อนผ่านหน้าท้องแบนเรียบลงมายังซอกขา กายสาวก็ยิ่งร้อนฉ่าราวกับไฟ“อ๊า... คุณนน...”หล่อนสะท้านเสียวเมื่อนิ้วยาวสัมผัสกับกลีบเนื้ออ่อนอีกครั้ง“น้ำเยิ้มอีกแล้วทูนหัว... อืมมม...”นนนทีครางพึงพอใจ หยอกเย้ากับน้ำเยิ้มของหล่อนอย่างสนุกสนาน เขี่ยคลึงเม็ดกระสัน จากนั้นก็ค่อยๆ ดันนิ้วเข้าไปในความเป็นหญิงทีละนิด“อ๊ะ... ซี๊ดดด อู๊ยยย อ๊า... อา...”“อืมม ฟิตจังน้ำผึ้ง... หอยฟิตตอดเอ็นเก่งแบบที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อนเลย... อืมมม โอ้วววว...”“อ๊า... ซี๊ดดด อ๊า... คุณนน... ซี๊ดดด ขยับแบบนี้ อ๊า... ผึ้งจะแย่... อา...”
ตอนที่ 12.“ผึ้งไม่อยากได้แค่ความสงสาร ปล่อยผึ้งไปเถอะค่ะ อย่าให้ผึ้งเจ็บปวดมากไปกว่านี้เลย”“ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไปน้ำผึ้ง”“แต่เมื่อคืนคุณนนบอกเองว่าต้องการอิสรภาพจากผึ้ง...”“นั่นมันเพราะว่าฉันยังไม่รู้ความรู้สึกของตัวเองยังไงล่ะ”หล่อนส่ายหน้าไปมา น้ำตาทะลักไหล สะอื้นไห้ด้วยความเจ็บช้ำ“คุณนนก็แค่ชอบเซ็กซ์ของผึ้ง...”หล่อนประชดเสียงเครือ“นั่นมันก็คือเหตุผลหนึ่ง แต่เหตุผลที่สำคัญก็คือ ฉันต้องรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง เธอเป็นเมียของฉันแล้ว ดังนั้นฉันก็ต้องดูแลเธอ... หากฉันปล่อยเธอไป ฉันจะมองหน้าพ่อของเธอยังไง”ไม่มีความรัก...ไม่มีคำว่ารักจากปากของนนนทีเลย...เขาก็แค่ต้องรับผิดชอบหล่อน เพราะไม่อยากทำผิดกับพ่อของหล่อนเท่านั้นเองยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวด หญิงสาวยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง“ถ้าคุณนนพร้อม... ก็บอกผึ้งได้เลยนะคะ ผึ้งพร้อมจะไปหย่ากับคุณนนทุกเวลาค่ะ”หล่อนขยับตัวออกห่าง จากนั้นก็หนีเดินกลับขึ้นห้องพัก แต่ยังไม่ทันปิดประตู นนนทีที่เดินตามหลังมาก็แทรกตัวเข้ามาหาเสียก่อน“คุณนน...”“เธอไม่ต้องรอให้ฉันพร้อมหรอกนะน้ำผึ้ง เพราะฉันตัดสินใจแล้วว่าเราจะไม่หย่ากัน”“แต่ผึ้งจะหย่า”หล่อนเด
ตอนที่ 11.ร่างอรชรทรุดฮวบลงกองกับพื้นห้องน้ำ หัวเข่าทั้งสองข้างยกขึ้นชันเอาไว้ โดยมีสองแขนสั่นระริกโอบกอดเอาไว้แนบแน่นทำไมมันเจ็บแบบนี้นะ...โลกทั้งใบของนนนทีแตกละเอียดกระจุยกระจายเป็นเศษถุลี เมื่อสายตาปะทะเข้ากับเรือนร่างอรชรของน้ำผึ้งที่ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าเจ้าหล่อนยังคงงดงาม และน่าทะนุถนอมเหมือนเดิมชายหนุ่มพยายามซ่อนเร้นความโหยหาความปรารถนาที่อัดแน่นอยู่ภายในกายเอาไว้อย่างยากลำบาก พยายามบอกตัวเองให้เลิกมองเจ้าหล่อนด้วยสายตาปานจะกลืนกินซะ แต่ก็ทำไม่ได้เลยน้ำผึ้งในเช้าวันนี้สวยกว่าเมื่อวานตอนที่เขาเจอเสียอีกชุดเดรสสีขาวสะอาดยาวพอดีหัวเข่าคงจะแสนธรรมดาหากอยู่บนเนื้อตัวของผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่น้ำผึ้งเจ้าหล่อนสวยงามไปทั้งเนื้อทั้งตัว และก็น่าปรารถนาจนกายหนุ่มลุกเป็นไฟเมีย...ใช่ ตอนนี้น้ำผึ้งเป็นเมียของเขาโดยสมบูรณ์แล้ว เมียที่ไร้เดียงสาและยั่วยวนใจในเวลาเดียวกันนนนทีพยายามขจัดปัดเป่าตัณหาราคะภายในกายให้เบาบางลง แต่มันก็ไม่เคยสำเร็จเลย เพราะเช้าวันนี้ วินาทีนี้ ความต้องการที่มีต่อน้ำผึ้งมันทวีความรุนแรงมากกว่าเมื่อคืนนี้เสียเองในอกของเขาเต็มไปด้วยความหวงแหน ความคิดที่จะหย่า