ตอนที่ 12 ผู้หวังดี

ในตอนเช้าอนัญญาตื่นมาในอ้อมกอดของสามี เธอเงยหน้ามองดูเขาที่ยังนอนหลับอยู่ จึงค่อยๆ จูบที่ปลายคางเบาๆ แล้วขยับตัวออกจากวงแขนแข็งแกร่งนั้นพยายามไม่ให้เขารู้สึกตัว

ศิวัชกระชับวงแขนแล้วดมที่กลุ่มผมหอมกรุ่นของเธอ ไม่ยอมให้เธอลุกไปในตอนนี้ “ให้นอนกอดต่ออีกหน่อยสิ” เขาบอกเสียงต่ำ งัวเงียยังไม่อยากลุกจากเตียง

“ตื่นได้แล้วค่ะ เช้าแล้ว แอนก็จะไปช่วยในครัวด้วย” เธอดันตัวออกจากเขาแล้วเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ

ศิวัชพ่นลมหายใจด้วยความเสียดาย เพราะเขายังไม่อยากปล่อยเธอไปจากอ้อมกอดเลยสักนิด ผู้หญิงตรงหน้าช่างมีพลังงานบวกให้เขารู้สึกดีและมีความสุขเหลือเกินเวลาได้อยู่ใกล้

‘ผมคงมีความสุขกว่านี้ ถ้าพ่อแม่ผมยังอยู่และมีความสุขไปด้วยกันกับผม ขอโทษนะแอนที่ต้องใช้คุณเป็นเครื่องมือ แต่ความแค้นของผมที่มีต่อมัน ผมลืมไม่ได้จริงๆ’ เขาชัดเจนว่าต้องการเอาคืนสหชาติเพื่อให้อีกฝ่ายเจ็บปวด แต่กลับรู้สึกสับสนกับความรู้สึกที่มีต่อเธอ

ยอมรับว่าตั้งใจทำให้เธอมีความสุขและรักเขามากๆ เพราะหากเธอรักเขามากแค่ไหนสหชาติก็จะเจ็บปวดมากเท่านั้น

ส่วนเธอเขาชักไม่แน่ใจแล้วว่าเขาอยากให้เธอเจ็บปวดหรือเปล่า ในตอนแรกพยายามหาข้ออ้าง