All Chapters of เมียเสี่ยงรัก: Chapter 1 - Chapter 10

อนัญญาลุกจากเตียงนอนด้วยความเมื่อยล้า เมื่อคืนนี้สามีของเธอได้ร่วมรักนานกว่าปกติถึงสองชั่วโมงจนเธอรู้สึกได้ถึงการเดินที่ติดขัดเพราะอาการบวมแดงนั้น‘สามีเหรอ’ เธอนึกในใจเมื่อพยายามนึกถึงสถานะระหว่างเขากับเธอศิวัชไม่ได้ยกย่องเธอให้เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขาเลยด้วยซ้ำ มีเพียงงานแต่งงานเล็กๆ ที่เขาปรานีจัดเพื่อความประสงค์ของครอบครัวเธอเท่านั้นแขกเหรื่อในงานก็มีเพียงคนในครอบครัวของเธอ ญาติสนิท และเพื่อนของเธอไม่กี่คนเท่านั้น ไม่มีแขกฝ่ายของเขาเลยสักคนอนัญญาพยุงร่างของตนไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนลงมาข้างล่าง แม่บ้านจัดเตรียมอาหารเช้าทุกอย่างไว้หมดแล้ว ตอนนี้สามีของเธอกำลังมองมาที่เธอด้วยแววตาที่ดูแคลน“กว่าจะลงมาได้นะ ตื่นสายแบบนี้จะไปทันกินอะไร” ศิวัชพูดขึ้นมาเสียงเรียบ เขาหงุดหงิดที่ต้องรอทานอาหารเช้าพร้อมเธอ“จริงๆ คุณทานก่อนแอนก็ได้นะคะ ไม่ต้องรอ” เธอบอกเขาเสียงเบาแล้วขยับไปนั่งที่เก้าอี้ด้านขวามือของเขา“ฉันไม่ได้รอทานพร้อมเธอ แต่บ้านนี้มีกฎว่าคนในบ้านต้องทานอาหารพร้อมกัน บ้านเธอไม่ได้สอนมารยาทมาเหรอ จริงสิครอบครัวชั้นต่ำแบบนั้นคงสอนใครไม่ได้” เขาพูดแล้วเหยียดยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

หลังจากที่ศิวัชระบายความโกรธกับอนัญญาเรื่องที่เธอบอกแขกผู้มาเยือนอย่างอลินว่าเธอเป็นภรรยาของเขาแล้ว หญิงสาววัยยี่สิบสี่ก็รีบสวมเสื้อผ้ากลับเข้าที่แล้วเดินกลับไปที่ห้องนอนของตนเธอยอมรับว่าเธอมีความสุขกับการระบายความใคร่ของเขาที่ถึงจะหนักหน่วง และมีขนาดที่ทำให้เธอบวมแดงทุกครั้งที่ร่วมรักเป็นเวลานานๆ แต่มันก็เต็มไปด้วยความหฤหรรษ์สิ่งเดียวที่เธอรู้สึกไม่สบายใจก็คือคำพูดของเขาเวลาที่เสร็จกิจแล้ว ที่มักจะหาเรื่องมาต่อว่าต่อขานเธอ พานไปจนถึงการเลี้ยงดูของครอบครัว ทั้งๆ ที่เธอก็ยอมแต่งงานกับเขาเพื่อให้เขาทรมานเธออย่างที่เขาต้องการแล้วแท้ๆ แต่มันก็ยังไม่จบเธอกลับเข้าไปยังห้องนอนเล็กที่เชื่อมต่อกับห้องนอนของเขาแล้วได้แต่ทอดถอนหายใจระหว่างทั้งคู่มันไม่มีความรู้สึกดีๆ ต่อกัน เธอเองในตอนนี้ก็ทั้งรักทั้งเกลียดเขา ยอมรับว่าช่วงเวลาก่อนหน้านี้ตอนที่เขาหลอกลวงเธอ มันทำให้เธอมอบใจให้แก่เขา ได้แต่หวังว่าสักวันความดีของเธอจะสามารถเปลี่ยนหัวใจที่แข็งกระด้างของเขาได้แต่มันก็เป็นเพียงความฝันลมๆ แล้งๆ เพราะเขาเองก็ไม่มีวันรักเธอ เขาทำกับเธอเพื่อแก้แค้น ส่วนเธอยอมให้เขากระทำเพราะอยากชดเชยความรู้สึกผิดให้

ในตอนเช้าตรู่อนัญญาลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหว เธอรู้สึกว่าตนเองมีไข้อ่อนๆ และเวียนศีรษะเล็กน้อย เธอจึงลงไปข้างล่างเพื่อขอยาจากกวาง“เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะคุณแอน”“เวียนหัวนิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอก” อนัญญาตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนแรง“มีข่าวดีเหรอคะ” กวางถามแล้วยิ้มให้เล็กน้อยรู้สึกผิดที่หลายวันก่อน ตนเองรายงานเรื่องเธอคุยโทรศัพท์กับสหชาติให้เจ้านายฟัง ทำให้อนัญญาโดนสหชาติระบายอารมณ์ใส่เธอ และเมินเฉยใส่จนถึงตอนนี้เธอพอรู้สถานการณ์ว่าอนัญญาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร อดสงสารไม่ได้ แต่ถ้าคิดในมุมของศิวัชเธอก็เข้าใจความคิดของเขาเหมือนกัน เพราะเวลาที่เขาอาละวาดใส่เธอ มักจะพูดออกมาเสมอว่าเธอคือคนที่เป็นต้นเหตุให้อดีตนายหญิงของที่นี่ต้องจบชีวิตลง“ฉันไม่ยอมมีลูกกับคนใจร้ายอย่างเจ้านายของพี่กวางหรอก” อนัญญากล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือคล้ายจะร้องไห้ แต่ก็อดทนเอาไว้ไม่อยากแสดงความอ่อนแอไปมากกว่านี้กวางได้แต่ยิ้มบางๆ ไม่รู้จะปลอบใจเธออย่างไร“ฉันไม่รับอาหารเช้านะ ฉันอยากพักผ่อน” อนัญญาบอกกวางให้รายงานแก่เจ้านายของเธอแล้วเดินขึ้นห้องไปเธอรู้ว่าสักวันเมื่อเขาตามตัวสหชาติเจอ เธอก็จะได้ไปจากที่นี่ อดีตคนรักที่ทิ้

หลังจากวันนั้นศิวัชก็ดูเหมือนเป็นคนอารมณ์เย็นขึ้น และไม่ใช้อารมณ์กับอนัญญาจนคนรับใช้ในบ้านรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงอนัญญาที่ไม่เคยไปที่สำนักงานของไร่เลยสักครั้ง ทำให้ไม่มีใครเคยเห็นเธอ ยกเว้นพนักงานไม่กี่คนที่เคยเอาเอกสารมาให้ศิวัชเซ็น และคงรู้จากคนรับใช้ในบ้านว่าเธอเป็นอะไรกับศิวัช เพียงแต่เขาไม่เคยประกาศอย่างเป็นทางการเท่านั้น“วันนี้ผมไม่ได้เข้าไร่นะ อยู่ที่สำนักงาน” เขาพูดขึ้นมาขณะที่กำลังทานอาหารเช้ากับเธออยู่“ค่ะ” เธอตอบรับคำพูดเขา แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าเขาต้องการสื่อสารอะไรกับเธอ“ไม่ถามเหรอ ว่าทำไมผมถึงบอกคุณ” เขาถามแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยนจนเธออดอมยิ้มไม่ได้“ทำไมคะ”“วันนี้อลินจะมาคุยงาน ผมไม่อยากให้คุณเข้าใจผิดถ้าเห็นเธอเกาะติดผม ที่เราสนิทกันก็เพราะเธอเคยเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมกับผม ก่อนที่จะกลับมาเจอกันในฐานะคนที่ออกแบบผลิตภัณฑ์ให้กับผม แล้วเธอยังมีโรงงานแปรรูปผลไม้ด้วย” เขาอธิบายให้เธอฟังถึงความสัมพันธ์ของเขากับอลิน“ค่ะ” เธอรับฟังแล้วยิ้มออกมา รู้สึกดีที่เขามีอะไรก็บอกเธอตรงๆ ไม่ต้องให้เธอคิดไปเอง“ที่ครั้งก่อนผมพูดไม่ดีกับคุณต่อหน้าเธอ ผมขอ..”“ช่างเถอะค่ะ แอนไม่ได้ค

ในตอนเช้า ศิวัชหอมแก้มปลุกภรรยาด้วยความรักที่ตนเองรู้สึกลึกๆ ในใจ เขาตื่นเช้ากว่าปกติเพราะไม่ชินที่มีคนนอนข้างๆ ส่วนอนัญญาก็ตื่นสายกว่าทุกครั้งเพราะกิจกรรมที่เขาลุกมาทำอีกรอบของกลางดึกเมื่อคืนนี้“ตื่นได้แล้วคนดี”“อือ คุณวัช สายแล้วเหรอคะ” เธองัวเงียถามเขา“ยังหรอก พึ่งจะเจ็ดโมงเช้า” เขาพูดแล้วใช้จมูกคลอเคลียที่แก้มของเธออนัญญาหันมาเอาคืนเขาด้วยการหอมแก้มกลับแบบรัวๆ ทำให้ศิวัชหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ไม่รู้เลยว่าภรรยาจะน่ารักได้ถึงขนาดนี้“ผมมีความสุขที่สุดเลย รู้หรือเปล่า”“แอนก็มีความสุขมากๆ ค่ะ มีความสุขมากจนกลัวว่าวันหนึ่งมันจะหายไป ถ้าถึงตอนนั้นแอนคงเจ็บปวดน่าดู” คำพูดของเธอทำให้เขาสะอึกเบาๆ เพราะมันคือสิ่งที่เขาวางแผนเอาไว้“งั้นก็รีบมีโซ่ทองคล้องใจสิ รับรองเลยว่ามัดคล้องผมไว้แน่นจนผมดิ้นไม่หลุดแน่” ศิวัชบอกเธอแล้วพลิกตัวมาทาบทับเธอเอาไว้ หมายจะให้เธอนั้นสะท้านอายภายใต้ร่างของเขาอนัญญาอมยิ้มแก้มแดงเรื่อ หลบสายตาที่มีความหมายนั้นแล้วพูดกับเขาเสียงเบา “ปล่อยแอนได้แล้วค่ะ แอนจะไปอาบน้ำ”“ไม่ปล่อยหรอก ผมจะทำจนกว่าคุณจะยอมมีลูกให้ผม” เขาพูดเสียงพร่าต่ำจนเธอทำตัวไม่ถูกที่ท่าทีของสามี