พอกันที (1)

"ตลกละ ขึ้นมึงขึ้นกู เพื่อนเล่น?"

"ไม่ใช่ผัวก็แล้วกัน!" ไอติมเอ่ยชัดถ้อยชัดคำ ก่อนจะกระชากผ้าห่มมาคลุมใบหน้า ให้เล็ดลอดเพียงแต่ตาที่ปิดลง

ภูพิงค์จ้องเปลือกตาสวย มองหน้าผากมนก่อนจะเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ

ผู้หญิงที่ชื่อไอติมเป็นผู้หญิงที่แปลกประหลาดสิ้นดี ไม่มีใครเหมือนเธอ เหมือนที่เธอไม่มีวันเหมือนใคร!

วันต่อมา

ไอติมออกมาจากคอนโดมิเนียมของภูพิงค์ตั้งแต่ตีห้า อันที่จริงเธอตื่นตั้งแต่ตีสี่กว่าๆ ใช้เวลานอนมองหน้าคนข้างๆ เกือบครึ่งชั่วโมง

เธอพยายามหาเหตุผล เพราะอะไรถึงยอมทุกอย่าง เพราะอะไรถึงยังอยู่จุดนี้ทั้งที่ระหว่างเธอและหมอนี่ไม่มีสถานะใดๆ ต่อกันเลย

เธอก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีทางไป โดนผู้ชายจีบมาก็ตั้งเท่าไหร่ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่เคยไปจากหมอนี่สักที!

นี่ความรู้สึกพิเศษมันทำให้คนตาบอดจริงๆ น่ะเหรอ เหอะ ตลกสิ้นดี!

Studio S

"ยัยไอ ทางนี้" ของขวัญโบกไม้โบกมือให้เพื่อนรักเมื่อพบไอติมก้าวขาลงมาจากรถแท็กซี่ ผิวที่ขาวออร่า หุ่นที่โดดเด่นสะดุดตาเรียกความสนใจจากใครต่อใครในระแวกนั้นได้เป็นอย่างดี

"ฉันมาช้าไปปะ" ว่าไปพลางเหลือบตาดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือ ขณะเดียวกันก็รวบสายกระเป๋าขึ้นมาคล้องบ่า

"ไม่ช้า เอากระเป๋ามาเดี๋ยวฉันช่วยถืิอ"

"ขอบใจจ้ะ ไม่เป็นไร รีบเข้าไปข้างในเถอะ"

"เคๆ" ของขวัญพยักหน้ารับพลางจูบมือเพื่อนรักเข้าไปด้านใน

"พี่ขิม ไอติมมาแล้วค่ะ" ของขวัญร้องบอกพี่สาวตัวเองขณะที่ไอติมยิ้มกว้าง รีบยกมือไหว้พี่สาวของเพื่อนทันที

"ไอมาช้าไหมคะพี่ขิม"

"ไม่ช้าจ้ะ น้องไอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เลยนะ เอาแค่ชิ้นบนก่อน ถ้างานออกมาสวยหากถ่ายชิ้นล่างเดี๋ยวพี่ขอเรียกค่าตัวเพิ่มให้"

"จริงเหรอคะ" ไอติมวางมือทาบอกอย่างตกใจ ไม่คิดว่าในวันที่เธอยังไม่พร้อมทั้งร้อยเปอร์เซ็นต์ทุกอย่างจะค่อนข้างเป็นใจ

"จริงสิ ไปเปลี่ยนเสื้อเถอะ พี่รอตรงนี้นะ"

"เคค่ะ" ไอติมยิ้มกว้างได้มากกว่าเก่า รอยยิ้มของเธอมันชั่งสะดุดตาใครต่อใคร

"อยากมีเงินเยอะๆ ฉิบหาย ไม่อยากให้แกทำในสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ" ของขวัญเอ่ยขึ้นอีกครั้งในตอนที่อยู่ในห้องแต่งตัวด้วยกันตามลำพัง

"แค่ท่อนบนก่อนปะ เถอะน่ามันได้ตังค์ ถ่ายแปปเดียวก็เสร็จ"

"เห้อ เราควรหาแฟนรวยๆ ปะ หาแบบที่พร้อมเปย์อะไรแบบนี้อะ" ไอติมอมยิ้มพลางส่ายหน้า

พูดถึงเรื่องแฟนแล้วรู้สึกห่อเหี่ยวขึ้นมาทันทีเลยเชียว!

Line~

เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าเรียกความสนใจจากไอติมที่จัดการเปลี่ยนชุดชั้นในยี่ห้อดังที่กำลังเป็นกระแสมาแรงอยู่ในขณะนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เกือบจะดึงสายตากลับทว่าโทรศัพท์กลับดังซ้ำ ไอติมจึงล้วงมันออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดอ่านข้อความ

[ ไอ้หน้าหล่อ : อยู่ไหน? จะออกไปไหนทำไมไม่บอกก่อน ]

[ ไอติม : เห็นนายนอนก็เลยไม่อยากกวน ]

[ ไอ้หน้าหล่อ : เหตุผลฟังไม่ขึ้น หิวข้าว ]

[ ไอติม : ข้าวผัดอยู่ในครัว ]

[ ไอ้หน้าหล่อ : ...มันไม่ร้อน ]

[ ไอติม : เรื่องมากนี่สนุกปะ? ]

[ ไอ้หน้าหล่อ : ใจร้ายว่ะ ]

[ ไอติม : ถ้าจะงอแงขนาดนี้นายควรขอฉันเป็นแฟนนะ เป็นแฟนเมื่อไหร่จะโอ๋ให้ทุกรอบเลย ]

[ ไอ้หน้าหล่อ : พูดเรื่องนี้บ่อยไปปะ กำลังทำตัวเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ อยู่รู้ตัวไหม... ]

"แกพร้อมใช่ไหม" แรงกระตุกที่ข้อมือเล็กทำคนที่เผลอจ้องหน้าจอโทรศัพท์สะบัดศีรษะแรงๆ เพื่อขับไล่ความคิด

ไอติมขานรับเบาๆ ก่อนจะวางโทรศัพท์ตามด้วยการถอดเสื้อคลุม

"ฉันคิดถูกใช่ปะที่ติดต่องานนี้ให้แก"

"ถูกสิขวัญ พ่อป่วยอยู่นะ"

"แต่ถ้าเลือกได้แกก็ไม่รับงานแบบนี้ถูกปะ"

"ฉันอยากได้ตังค์นี่นา เถอะน่า ฉันไม่ได้ซีเรียส"

"แล้วแน่ใจเหรอว่าจะไม่มีปัญหา ผู้ชายคนนั้น..."

"หมอนั่นไม่แคร์หรอก ช่างมันเถอะ ระหว่างฉันและเขา...สถานะมันไม่มีอะไรเลย!" ไอติมกรีดยิ้มให้เพื่อนรัก ร่างบางยืดตัวขึ้น ช่วงล่างสวมกางเกงยีนส์ขายาวสีซีดรัดรูป มีรอยถักตรงขาเป็นเสน่ห์ให้กางเกงธรรมดาดูไม่ธรรมดา ช่วงบนสวมบราสีดำ อวดความขาวผ่องของเนินเนื้อคัดตึง สรีระส่วนอื่นโดดเด่นจนคนพบเห็นต้องเหลียวมอง

เพราะอยู่ในวงการแฟชั่น และเรื่องความสวยความงามมันอยู่ในสายเลือด ไอติมแต่งหน้าในโทนที่สวยเปรี้ยว ผมยาวสลวยดัดลอนในส่วนปลายไขว้ไปกองอยู่ทางด้านหลัง

การบ้านที่ทำมาเป็นอย่างดีส่งผลให้การทำงานในวันนี้ราบรื่น ไอติมเป็นมืออาชีพมากกว่าที่ใครหลายๆ คนคิด การโพสต์ท่า การวางสรีระของแขนและขา สายตาที่จิกกล้อง การเผยอปากให้น่ามอง

สุดท้ายการทำงานจบลงพร้อมทั้งเสียงปรบมือ

"เริศมากค่ะน้องไอ สุดยอด" สายขิม พี่สาวของของขวัญชมเปราะไม่ขาดปาก ทีมงานในห้อง แม้แต่ตัวแทนจากแบรนด์เองก็ชมเปราะไม่ได้ต่างกัน

"นี่นะ ถ้าไม่ติดที่ทีมงานชักช้า เราได้ออกมากินส้มตำแซ่บๆ กันนานแล้ว ไม่ปล่อยให้อุ้มท้องหิวอยู่แบบนี้หรอก" ของขวัญบ่นอุบไม่ขาดปาก ถึงอย่างนั้นก็ยังเรียกรอยยิ้มจากไอติมได้อยู่ดี

"ขอบใจนะที่วันนี้ยอมมาอยู่เป็นเพื่อนฉันทั้งวันเลย ส้มตำมื้อนี้ฉันเลี้ยงก็แล้วกัน"