หึงใช่ไหม

ไอติมเดินมาทิ้งตัวลงบนที่นอนกว้าง จ้องมองหน้าประตูห้องน้ำตาละห้อย

การทำตามความฝัน นั่นคือการเป็นดีไซเนอร์ออกแบบเสื้อผ้าสวยๆ เก๋ๆ ตามประสาผู้หญิง นั่นคือความฝันของเธอ ซึ่งไอติมสมหวัง เธอมีห้องเสื้อที่เป็นของตัวเอง ดูสวย ดูหรู แต่ใครจะรู้ว่าพื้นที่ตรงนั้นเธอยังคงผ่อนอยู่

แม้จะไม่เคยขาดส่งเลยสักเดือน แต่อนาคตใครจะรู้ เมื่อวานนี้เธอไปปรึกษาแพทย์เฉพาะทางเกี่ยวกับโรคที่พ่อของเธอเป็นอยู่ หากการผ่าตัดผ่านพ้นไป สถานีต่อไปก็คือการคีโมและฉายแสง มะเร็งต่อมน้ำเหลืองระยะที่สาม แม้คุณหมอจะให้กำลังใจว่าเราอาจจะยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็งได้ แต่อีกเสียงที่บังเอิญได้ยินคนที่เป็นโรคนี้พูดคุยกันในพื้นที่ของโรงพยาบาล

อยู่ไม่นานก็คงตาย!

อนาคตมันเป็นของที่มองไม่เห็นไหม เลี้ยงลูกสองคนมาจนโตพ่อของเธอยังทำได้ หาเงินมารักษาพ่อ ทำทุกหนทางที่สามารถทำได้ คนอย่างไอติมนี่แหละจะทำเพื่อพ่อเอง!

"เป็นไร ทำไมนั่งเหม่อ" คนตัวโตที่พึ่งก้าวขาออกมาจากห้องน้ำร้องถาม ความกังวลบนใบหน้าจิ้มลิ้มมันทำให้เขาอยากอ่านใจเธอมากๆ

อะไรกันนักกันหนา พักนี้ทำไมถึงดูแปลกไป!

"มองไร ไม่เคยเห็นคนหล่อ?"

"พอเถอะภู มั่นหน้าไปละ" ไอติมยกมือลูบหน้า ก่อนจะพยายามรวบรวมความกล้าเอ่ยออกไป

"พักนี้เป็นไงบ้างอ่ะ ได้ข่าวว่าเข้าไปเรียนรู้งานที่เป็นธุรกิจของที่บ้านนานแล้ว งานโอเคปะ"

"พวกเฮียๆ เก่งน่ะ ฉันไม่จำเป็นต้องเรียนรู้อะไรมากมาย ระบบมันดีอยู่แล้ว"

"แล้วเมื่อไหร่จะเข้าไปทำงานแบบจริงๆ จังๆ"

"อีกสามปีมั้ง ถามทำไมอ่ะ"

"สามปีนี่เวอร์ไปปะ โตขนาดนี้แล้วไม่คิดที่จะทำอะไรเป็นจริงเป็นจังเลยรึไง"

"บ่นอะไรมากมาย เพื่อนนะเว้ยไม่ใช่เมีย!"

"เออ รู้หรอกว่าไม่ใช่เมีย หาผัวรวยๆ ให้เพื่อนแบบฉันมั่งดิ"

"พูดไรแบบนี้วะไอ ทุเรศฉิบหาย" ภูพิงค์ชักสีหน้ากลับไป จากนั้นหนุ่มหล่อก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวทันที

เกือบสามนาทีที่ภูพิงค์หายเข้าไปใส่เสื้อผ้า พอเดินกลับมาคนบนเตียงก็โบกมือเรียก

"มานี่ดิ เดี๋ยวเช็ดผมให้"

"สำเหนียกไว้ ไม่เคยให้ใครเล่นหัวนะเว้ย" ไอติมกรอกตาและคว่ำปาก พูดไปนั่นก็แต่โยนผ้าขนหนูมาให้เธอแต่โดยดี

Line~

เสียงข้อความในโทรศัพท์ของภูพิงค์ดังขึ้น ขณะที่ผมดกสั้นกำลังถูกเช็ดด้วยมือนิ่มของใครบางคน

กลุ่มไลน์สามยอดกุมาร! ไอติมแอบปรายตามองอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"หลานเหรอ หล่อจัง"

"หล่อเหมือนอา"

"เหอะ เลิกมั่นหน้าเถอะภู เขาก็ต้องหล่อเหมือนพ่อปะ"

"พ่อของหลานฉันมีเมียแล้ว ไปชมผัวคนอื่นว่าหล่อ คิดว่าลูกกับเมียเขาจะพอใจเหรอ"

"อะไรอ่ะ ก็ไม่ขนาดนั้นปะ แค่ชมโดยที่เขาไม่ได้ยินอ่ะ"

"หัวจะหลุดออกจากบ่าแต่ผมยังไม่แห้ง แกล้งเล่นหัวฉันอยู่รึไง"

"โอ๊ย! บ่นออกมาได้" ไอติมตีหน้ายุ่งก่อนจะบรรจงเช็ดเส้นผมที่เปียกให้คุณชายอย่างใส่ใจ

เช็ดแรงก็ไม่ได้ เดี๋ยวก็อ้าปากฉอดๆ มันน่ารำคาญ!

"พี่ชายอีกคนของนายชื่อไรนะ เฮียภพปะ คนที่หล่อๆ"

"พอเหอะไอ เธอเหมาะแก่การเป็นเพื่อนฉัน ไม่เหมาะแก่การไปเป็นเมียเฮียไม่ว่าจะคนไหนก็ตาม"

"เหอะ ดูไร้ค่าจังเลยนะ" ถ้อยคำตัดพ้อทำหนุ่มหล่อเอี้ยวหน้าไปมองทันที

"ที่จัดให้เมื่อกี้ยังไม่อิ่ม?"

"ทะลึ่งละ เดี๋ยวตบปาก"

"ตบด้วยปากเท่านั้นฉันถึงจะยอม!" ไอติมกรอกตาไปมาอย่างเอือมระอา

เอาไงดีวะ ยืมตังค์หมอนี่ได้ปะ แล้วหมอนี่จะเอาที่ไหนให้อ่ะ งานการไม่ทำ แม้เขาจะดูรวยมาก แต่การแบกหน้ายืมเงินคนอื่นมันก็ไม่ใช่เธอเลยจริงๆ

"ทำไมต้องทำท่ารังเกียจ ตั้งแต่ได้กับเธอ ฉันไม่เคยได้กับใครอีกเลยนะ"

"เหมือนสำคัญ อยากได้ฉันเป็นแฟนปะ?"

"ไม่อ่ะ แบบนี้ดีจะตาย!" คำตอบแบบตรงไปตรงมาทำหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ

โถ่เอ้ย! โผล่เข้ามาให้เห็นทุกทีที่เรียกหา คอนโดฯ เธอก็แทบไม่ได้กลับไปนอนแล้วปะ พักหลังนอนนี่ตลอดเลย ตามใจทุกอย่าง อยากกินอะไรเธอก็ทำให้ ก็ไม่เห็นว่าเธอจะสำคัญตรงไหน กล้าตอบโดยไม่คิดว่าไม่เอาเธอเป็นแฟน!

ยืมเงินหน่อยสามแสน! แค่คิดจะพูดใจก็สั่น โถ่เว้ย! แค่นี้หมอนี่ก็ไม่เห็นความสำคัญ ไม่มีวันหรอกที่หมอนี่จะให้ยืม!

Line~

หืม? โทรศัพท์ของไอติมที่แจ้งเตือนในกระเป๋า

เวลาแบบนี้? คำตอบที่เธอกำลังรอคอย!

หญิงสาวทิ้งผ้าเช็ดผม หยัดตัวลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว

[ ของขวัญ : เรียบร้อยจ้ะเพื่อนเลิฟ งานที่ให้หาให้ ถ่ายแบบชุดชั้นในบวกชุดว่ายน้ำ สามแสนพอดีไม่ขาดไม่เกิน ฉันส่งรูปแกไปให้เขาดูเรียบร้อยแล้ว มัดจำก่อนเริ่มงานแสนนึง เลขบัญชีมาโลด ]

"เยส!" ไอติมโลดเต้นด้วยความดีใจ นิ้วเรียวรีบกรอกหมายเลขบัญชี ทวนตัวเลขอย่างถีถ้วนก่อนจะกดส่งอย่างรวดเร็ว

ต่อให้ไอ้หน้าหล่ออย่างภูพิงค์มันจะไม่เห็นค่า แต่อย่างน้อยความสวยของเธอมันก็หาเงินได้ล่ะว๊า

"ใครส่งอะไรมา"

"เพื่อนจ้ะ ผมแห้งแล้วใช่ปะ ง่วงอ่ะ" ไอติมทำทีเป็นอ้าปากหาว ในหัวกำลังจินตนาการภาพของการทำงาน

ชุดชั้นใน vs. ชุดว่ายน้ำ ไอ้หล่อภูพิงค์มันทำรอยบนตัวไว้ไหมนะ!

"อย่านะเว้ย ห้ามมีเชียวแหละ!"

"เป็นบ้าไหมไอ พูดอะไรอยู่คนเดียวหาหมอไหมเดี๋ยวจ่ายค่ารักษาให้เอง"

"สามแสน จ่ายให้ปะ"

"ตลกละ บ้าต่อไปเหอะ!"

เหอะ! ก็ไม่ง้อเหมือนกันเหอะ!

หญิงสาวยัดโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าอันที่จริงความสวยของเธอมันเคยเข้าตาแมวมองหลายครั้งแล้วแหละ แต่แบบตอนนั้นเธอยังไม่ได้มีปัญหา รายได้จากการออกแบบเสื้อผ้ามันก็พอเลี้ยงเธอ จ่ายค่าเช่าร้านและส่งให้ที่บ้านได้อยู่ มาสะดุดก็ตอนพ่อป่วย

ตัวช่วยอย่างของขวัญที่พี่สาวนางอยู่ในวงการนั้นเลยต้องออกงาน

"คบเพื่อนกลุ่มนั้นนานแค่ไหนแล้ว ทำไมฉันไม่รู้" ภูพิงค์ก้าวขาขึ้นเตียงบ้าง สอดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน

เหมือนผัวเมียกันเป๊ะ!

"คบนานแล้ว ผมสั้นๆ เซ็กซี่ๆ ชื่อกะเพรา ผมยาวๆ ลอนๆ ชื่อของขวัญ เพื่อนสนิทฉันนิสัยดีทั้งคู่"

"แล้วโสดแพ็คคู่ปะ?"

"อยากโดนเข่าคู่กระแทกหน้าปะภู อดอยากนักก็ไปหากินไกลๆ เถอะไป"

"เกรี้ยวกราดนี่หึงใช่ไหม?" หนุ่มหล่อยักคิ้วอย่างสบายใจ ทว่าคำพูดที่ดังขึ้นใหม่กลับทำให้เขาหน้าตึง

"ไม่หึง มึงมีใหม่ก็แค่ไม่ต้องมีกู!"

-------

สั่งสอนให้มันรู้ว่าใครเป็นใคร!

ชุดว่ายน้ำ vs. ชุดชั้นใน

เอาล่ะ คนจะแซ่บ อะไรก็ขวางไม่ได้เด้อ