ดักรอ

กลางค่ำคืน ณ เรือนใหญ่ที่ตั้งอยู่ลึกในป่า เสียงฝีเท้าม้าวิ่งตะบึงมาจนฝุ่นตลบ ชายคนหนึ่งร่างกร้านรีบกระโจนลงจากหลังม้า ก่อนจะคุกเข่าลงต่อหน้าเสือใบ หัวหน้าโจรผู้มีชื่อเสียงอันเลื่องลือ

"นายท่าน…ข้า…ข้ามารายงาน…แผนลักลอบขนสินค้าครั้งนี้…ล้มเหลวสิ้นครับ!"

เสือใบที่นั่งกอดอกอยู่บนเก้าอี้ไม้ไผ่ แววตาเย็นเฉียบ หรี่ตามองคนรายงานด้วยความกราดเกรี้ยว “ล้มเหลว…หมายความว่ายังไง?”

"พวกมือสังหารที่ถูกส่งไป…ถูกฆ่าตายหมดสิ้นครับนายท่าน! ที่เหลือก็แตกหนีเอาชีวิตรอดมาเล่า…พวกเขาบอกว่าเป็นฝีมือ…ของเสือหาญ!"

สิ้นคำรายงาน ความเงียบงันกดทับไปทั่วเรือนใหญ่ จนเสียงหายใจยังฟังชัดเจน เสือใบค่อย ๆ ลุกขึ้น ดวงตาวาวโรจน์

"เสือหาญ…"

เสียงต่ำทุ้มเต็มไปด้วยโทสะ

"ไอ้ลูกเสือหลงคนนั้น…กลับกล้ามาเหยียบย่ำเส้นทางของกูอีกครั้ง!"

เขากำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าฝ่ามือ เลือดซึมออกมาทีละหยด ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความอาฆาต

"ดี…ในเมื่อมันอยากเล่นกับกู…กูก็จะทำให้มันรู้ ว่าระหว่าง ‘เสือหาญ’ กับ ‘เสือใบ’…ใครคือเสือแท้ ใครคือหมาไร้เงา!"

เสียงหัวเราะก้องสะท้อนลึกในค่ำคืน ทำเอาคนรายงานหน้าซีดเผือด กลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น

"ฟังใ