เช้าวันต่อมา
ก๊อกๆๆ "อือ..." ฉันสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเคาะประตูด้านนอก ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วคว้าโทรศัพท์มือถือเพื่อดูเวลา เวลานี้เกือบจะเก้าโมงเช้าแล้ว นี่ฉันนอนอะไรขนาดนี้ ไม่เคยตื่นสายขนาดนี้มาก่อนเลย ไม่รู้ว่าเสียงคลื่นทะเลมันกล่อมด้วยหรือเปล่าแต่เมื่อคืนนอนหลับสบายมาก "ออสติน" "อรุณสวัสดิ์ครับ" "มาปลุกฉันทำไมล่ะ" "ไปกินข้าวกันครับผมเตรียมให้แล้ว" "หืม.." "ผมเห็นพี่ยังไม่ออกมาจากห้องก็เลยให้พนักงานเอาอาหารเช้ามาให้ครับ" "อืม...ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยขอฉันอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน" "ครับ งั้นผมรออยู่ด้านนอกนะ" "อือๆ" ผ่านไปสักพัก.. "กินเยอะๆ นะครับ" "ขอบใจ" "เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม" "ก็สบายนะ ว่าแต่นายเถอะจะมาเที่ยวกี่วันล่ะ" "ก็พี่กลับตอนไหนผมก็กลับพร้อมพี่แหละ เราจะได้กลับพร้อมกัน กลับกับผมไม่เสียตังค์นะครับ" "....." ฉันนั่งกินข้าวพร้อมกับนั่งฟังออสตินพูดไปด้วย เด็กนี่ดูเป็นคนเฟรนลี่ดีนะคุยง่ายคุยเก่งรู้จักหว่านล้อมด้วย นี่ถ้าฉันเจอหมอนี่สมัยสาวๆ คงจะหลงคารมไปแล้วล่ะ "ทำไมพี่ถึงยังไม่ยอมคบกับผมอีกล่ะครับ" "ถามทำไม?" "ก็ผมอยากรู้นี่ อีกอย่างพี่ก็ไม่ยอมบอกผมเลยว่าผมต้องทำยังไงปรับปรุงตรงไหน ผมจะได้รู้จุดบกพร่องของตัวเอง" "ถ้าอย่างนั้นฉันขอถามกลับ ถ้าสมมติว่าในอดีตนายเคยถูกใครคนนึงทำร้ายด้วยการนอกใจไปมีผู้หญิงคนอื่นนายจะยังไว้ใจใครง่ายๆ ไหม" "ไม่ครับ" "นั่นแหละคำตอบของฉัน" "แต่ผมไม่ได้หลายใจนะครับ ขนาดครั้งแรกของผมพี่ยังเป็นคนพรากไปเลย" "ไอ้บ้ามาพูดอะไรตอนนี้!" ฉันเอ็ดใส่เขา ดีนะที่ตรงนี้ไม่มีใคร ไม่อย่างนั้นฉันคงกลายเป็นอีแก่ที่หลอกฟันเด็กแน่ๆ เลย ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะเป็นครั้งแรกของเขา ดูดีซะขนาดนั้นฉันก็คิดว่าคงผ่านมาไม่น้อยแล้วล่ะ "ผมขอโทษนะครับถ้าทำอะไรให้พี่ไม่สบายใจไป" "ช่างมันเถอะ ฉันไม่ใช่พวกที่เก็บอะไรจุกจิกมาใส่ใจ" "กินข้าวอิ่มแล้วไปเดินเล่นกันนะครับ" "อืม..." หลังจากนั้นเราสองคนก็ออกไปเดินเล่นด้วยกันที่ริมทะเล คงไม่ใช่วันหยุดด้วยมั้งคนก็เลยไม่พลุกพล่านสักเท่าไร แต่แบบนี้ก็ดีนะ มันดูเงียบสงบน่าอยู่ดีเหมือนกัน "มือน่ะ..." ฉันพูดเบาๆ เพราะเจ้าเด็กออสตินนี่ถือวิสาสะจับมือของฉัน "ขอจับมือหน่อยสิครับ" "ขนาดนี้แล้วไม่ต้องขอแล้วมั้ง" "ผมเคยมีความฝันนะ ว่าสักวันผมจะได้มาเดินจับมือกับคนที่ผมรักที่ริมทะเลแบบนี้" "แล้วสเปคของนายที่ชอบเป็นแบบไหนหรอ?" "แบบพี่ไง" อ่า...ชัดเจนแจ่มแจ้ง "ชอบคนแก่ๆ บ้าๆ บอๆ อย่างฉันเนี่ยหรอ งานการก็ไม่มีทำล่องลอยไปเรื่อย แถมบ้านก็เก่าโทรม ผู้หญิงที่มีดีแค่หน้าตาแบบนี้นายยังชอบอีกหรอ" ก็ไม่ค่อยจะอวยตัวเองสักเท่าไหร่หรอกนะ แต่ฉันก็มั่นใจตัวเองอยู่ระดับหนึ่งว่าฉันเป็นคนที่สวยหุ่นดีเซ็กซี่มาก "ใครบอกกันล่ะครับว่าพี่มีดีแค่นั้น" "....." "คนเรามีดีไม่เหมือนกันหรอกนะครับ" "แล้วนายล่ะมีดีอะไร?" "พี่ก็ลองเปิดใจให้ผมเข้าไปในชีวิตพี่สิครับ พี่จะได้รู้ว่าผมมีดีอะไรบ้าง" "....." หืม...เด็กนี่เจ้าเล่ห์ใช่ย่อยเลยนะเนี่ย เพิ่งจะเคยเจอเลย "ผมพูดไม่ถูกหรอกครับ พี่ต้องเป็นคนสัมผัสเองถึงจะรู้" ถ้าจะให้ฉันพูดจริงๆ ตอนนี้ฉันยังไม่รู้จักตัวตนของเด็กคนนี้อย่างลึกซึ้ง ฉันยังรู้จักแค่ผิวเผิน แน่นอนว่าหมอนี่เป็นเด็กหน้าตาดี ตัวสูงและหุ่นดีมาก กล้ามนี่เรียงตัวเป็นมัดๆ เลย แถมเจ้าโลกตรงนั้นก็ใหญ่ซะจนน่าตะลึง ตกเย็น... เขาให้พนักงานจัดเตรียมดินเนอร์ให้ มีอาหารหลายอย่างและก็มีเครื่องดื่มด้วย ฉันเองก็ไม่ใช่สายหวานๆ ที่ดื่มไม่เป็นซะด้วยสิ ยิ่งมีเครื่องดื่มแบบนี้ฉันยิ่งชอบ "ไวน์อะไรเนี่ย รสชาติดีจัง" ส่วนตัวฉันไม่ค่อยกินไวน์เพราะไม่ชอบ ส่วนมากจะนั่งจิบเหล้ามากกว่า "ไวน์หมักน่ะครับ ผมชอบดื่มแบบนี้มากกว่า มันให้รสชาติได้ดีกว่าไวน์แบบอื่น" "อืม..." ดูเด็กนี่จะหรูหราไม่เบาเลยแฮะ ดื่มไวน์แทนที่จะเป็นเหล้าเหมือนอย่างฉัน แถมการแต่งตัวก็ดูดีอีกต่างหาก นี่ถ้าบอกว่าเป็นลูกของมหาเศรษฐีฉันก็เชื่อนะ "ดื่มต่อสิครับ" "ไวน์อะไรเนี่ย กินไปไม่กี่แก้วทำไมมึนหัวแบบนี้" "ไวน์หมักบ่มมานานก็แบบนี้ล่ะครับ เผลอๆ บางตัวจะเมาง่ายยิ่งกว่าเหล้าอีก" "อืม..." เพราะตอนที่เคยกินเหล้าฉันก็นั่งกระดกอย่างเดียวและมันก็ไม่ได้เมาง่ายอย่างนี้ นี่แค่จิบไปไม่กี่แก้วเองแต่ดันมึนหัวรอบๆ ตัวหมุนไปหมดแล้ว "เวลาพี่เมาแล้วแก้มแดงน่ารักดีจัง" พูดจบออสตินก็กระดกแก้วไวน์ขึ้น เขาทำให้ฉันต้องมองและต้องสะดุด ลูกกระเดือกที่มันกำลังขยับเวลาที่เขากลืนไวน์ลงไป เสื้อเชิ้ตตัวสีขาวที่ปลดกระดุมลงมาจนได้เห็นร่องอก ได้เห็นกล้ามเนื้อถึงแม้จะแค่นั้นแต่ก็เซ็กซี่ไม่น้อยเลย "อึก..." ฉันเป็นแบบนี้ตลอด ทุกครั้งที่เมาฉันจะมีอารมณ์ในเรื่องอย่างว่ามากจนควบคุมตัวเองไม่ได้ และถ้าอยู่ในห้องฉันคงได้คว้าของดีออกมาช่วยตัวเองไปแล้ว แต่นี่ฉันไม่ได้เตรียมมานี่สิ "เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?" "ปะ เปล่า" "หน้าพี่แดงมากเลยนะ เมามากแล้วหรอครับ" "....." ฉันพยายามข่มอารมณ์ แต่มันก็กลั้นเอาไว้แทบไม่อยู่แล้ว พรึ่บ! ฉันลุกเดินไปหาเขาก่อนจะนั่งคร่อมลงไปบนตัก กอดคอเขาเอาไว้แน่น และแน่นอนว่าตรงส่วนนั้นของเราสองคนมันสัมผัสกันเข้าอย่างจัง "พะ พี่!" "นายดื่มไวน์อีกสิ" "ครับ" ทันทีที่ออสตินดื่มไวน์เข้าไปและยังไม่ทันที่จะได้กลืน ฉันก็พุ่งเข้าไปจูบดูดกลืนไวน์จากปากของเขามากินเองจนหมด "วันนั้นที่ฉันจูบนาย ปากของนายก็มีรสชาติของไวน์แบบนี้เลย" "พี่รู้ใช่ไหมครับว่าถ้าทำแบบนี้แล้วผมจะห้ามอารมณ์ไม่ได้" "นายมีถุงยางไหม" "ผมไม่ได้เตรียมมา ทำเหมือนกับครั้งนั้นได้ไหมครับ ไม่ต้องเสร็จข้างใน" "อืม...จูบฉันอีกสิ" "อืม..." "ฉันชอบกลิ่นไวน์ในปากของนายมาก อืม..." เราสองคนกอดจูบกันลูบไล้จนแทบจะสิงร่างกันให้ได้แล้ว นี่ฉันเสพติดเซ็กซ์กับหมอนี่ไปแล้วหรือไง ทั้งที่ตอนนั้นก็เป็นครั้งแรกของเขา แต่การกระทำเงอะๆ งะๆ ของเขามันทำเอาฉันคลั่งไคล้จนบอกไม่ถูก "จะไปที่ห้องของผมหรือห้องของพี่ดี" "แล้วแต่นายจะพาไป"สามปีต่อมาในระยะเวลาสามปีที่ผ่านมาฉันกับออสตินคอยช่วยกันเลี้ยงดูลูกเป็นอย่างดี มันก็มีบ้างที่คนเราจะต้องเหนื่อย และมันก็มีบ้างที่เราจะมีปากเสียงกันแต่สุดท้ายแล้วเราก็เลือกที่จะปรับความเข้าใจกันเพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่คนเราจะอยู่ด้วยกันแล้วจะมีความคิดเห็นบางอย่างไม่ตรงกันและมีปากเสียงกันบ้าง แต่พอเราลองถอยกันคนละก้าวและพูดคุยกันอย่างตรงไปตรงมามันก็ทำให้เราสองคนเข้าใจกันปรับความเข้าใจกันมันเลยไม่มีการทะเลาะกันใหญ่โต ตอนนี้ฉันกำลังท้องลูกคนที่สองได้ห้าเดือนแล้วเป็นผู้หญิง ตอนแรกออสตินก็ไม่กล้าที่จะให้ฉันท้องอีกเพราะกลัวว่าฉันจะต้องเจ็บ รายนั้นกลัวฉันเจ็บมากๆ ถึงขั้นมีความคิดที่จะไปทำหมันตัวเองเพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีลูกอีกฉันจะได้ไม่ต้องเจ็บอีกทั้งที่ตัวเองคิดเอาไว้ก่อนหน้านั้นแล้วว่าจะมีลูกอีกหลายๆ คนลูกจะได้ไม่เหงา สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องปลอบใจและอธิบายให้เขาเข้าใจจนเขาล้มเลิกความคิดที่จะไปทำหมัน และตอนนี้ออสก้ากำลังเข้าเรียนในชั้นเตรียมอนุบาล ออสตินจะขับรถไปส่งทุกๆวันพอเลิกงานก็จะแวะรับลูกชายกลับมาด้วยเพราะงั้นฉันเลยไม่ได้ต้องวุ่นวายตรงนี้ ตอนเช้าตื่นมาออสตินก็จะเป็นคนจัดแจงอาบน้ำแต่งตัว
เวลาต่อมา ตอนนี้ฉันคลอดลูกแล้วและก็กลับมาอยูที่บ้านแล้วด้วย ลูกตัวใหญ่แต่ก็คลอดออกมาเองได้เพราะร่างกายของฉันแข็งแรงพอที่จะคลอดเองได้ ก่อนหน้านั้นออสตินเป็นกังวลอยู่ไม่น้อยเลย เพราะก่อนจะคลอดฉันมีอาการปวดที่เรียกว่าปวดสุดๆ ปวดจนหน้าซีดไปหมด ปวดจนตัวบิดงอ มันเหมือนร่างกายมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ที่เขาว่ากันว่าการคลอดลูกของผู้หญิงมันเจ็บปวดที่สุดแล้วเพิ่งจะเข้าใจก็วันนี้นี่แหละ “เฮ้อ…”“เจ็บแผลหรือเปล่าครับพี่”“ไม่หรอก ไม่เจ็บแล้ว” ฉันตอบ พอคลอดเสร็จแล้วพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลสองวันก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วล่ะ เพราะร่างกายมันฟื้นตัวได้เร็วกกว่า ลูกของฉันเองก็แข็งแรงสมบูรณ์ดีเลยกลับบ้านได้พร้อมกับฉันเลย ตอนนี้ก็ได้แม่บ้านกับออสตินคอยดูแลอยู่ฉันเลยได้มีเวลาพักฟื้นตัวเอง เขาไม่ยอมให้ฉันได้หยิบจับอะไรเลยนอกจากนอนดูพวกเขาช่วยกันเลี้ยงลูกนิ่งๆ “คุณหนูน้อยเลี้ยงง่ายจังเลยค่ะ ไม่ร้องงอแงเลย” “ดีแล้วค่ะที่เลี้ยงง่าย ถ้าแกเลี้ยงยากทุกคนคงต้องเหนื่อยเพิ่มกันแน่ๆ เลยค่ะ” “พี่ครับ..ผมพาขึ้นไปพักไหมครับ”“ไม่เป็นอะไรหรอก ให้ฉันได้นั่งรับลมอยู่ข้างล่างนี่แหละ ตอนเย็นๆ ว่าจะไปเดินเล่นสักหน่อย เหมือนจ
ออสติน Talk "จะเข้ามากอดอะไรขนาดนั้น""....." พอพี่น้ำผึ้งพูดผมก็รีบเงยหน้าขึ้นไปมองทันที ตอนนี้ผมกำลังเอาหูแนบฟังลูกที่กำลังดิ้นอยู่ในท้อง ถึงแม้ตอนที่ผมเข้ามาสัมผัสแกจะไม่ดิ้นเลยก็เถอะ แต่ผมก็จะรออยู่แบบนี้จนกว่าจะได้เห็นว่าลูกดิ้นเป็นแบบไหน พี่น้ำผึ้งบอกเสมอว่าลูกชอบดิ้นตอนกลางคืนจนทำให้พี่แกนอนไม่ค่อยหลับบวกกับท้องที่ใหญ่ขึ้นด้วย ผมมักจะรอดูว่าลูกจะดิ้นตอนไหนแต่ทุกครั้งก็ต้องเผลอหลับไปเพราะเหนื่อยจากการทำงานมาแล้ว "พี่หนักท้องไหม?""ก็มีบ้าง ท้องฉันมันโตขึ้นตั้งเยอะ จะบอกไม่หนักเลยก็แปลกสิ" "อืม..." ท้องใหญ่ๆ ของพี่น้ำผึ้งเริ่มมีรอยแตกลาย คุณหมอบอกว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับคนท้องบางคนที่พอหน้าท้องขยายแล้วก็จะมีรอยแตกแบบนี้ ผมไม่ได้มองว่ามันน่าเกลียดเลย กลับกันผมรู้สึกสงสารพี่น้ำผึ้งด้วยซ้ำที่ต้องยอมเสียสละร่างกายยอมตัวแตกลายเพื่ออุ้มท้อง ที่เขาว่ากันว่าผู้หญิงมักจะเสียเปรียบผู้ชายมันคงจะจริงสินะเพราะผู้ชายไม่สามารถท้องได้ ไม่สามารถเป็นประจำเดือนได้ "ทำไมนายชอบจูบท้องฉันนักล่ะ""จูบเพราะแสดงความรักกับลูกแล้วก็จูบเพราะผมอยากจูบ" ".....""พี่ครับ...ถ้าคลอดลูกคนนี้แล้ว พี่ไม่อยากม
ออสติน Talk "จะเข้ามากอดอะไรขนาดนั้น""....." พอพี่น้ำผึ้งพูดผมก็รีบเงยหน้าขึ้นไปมองทันที ตอนนี้ผมกำลังเอาหูแนบฟังลูกที่กำลังดิ้นอยู่ในท้อง ถึงแม้ตอนที่ผมเข้ามาสัมผัสแกจะไม่ดิ้นเลยก็เถอะ แต่ผมก็จะรออยู่แบบนี้จนกว่าจะได้เห็นว่าลูกดิ้นเป็นแบบไหน พี่น้ำผึ้งบอกเสมอว่าลูกชอบดิ้นตอนกลางคืนจนทำให้พี่แกนอนไม่ค่อยหลับบวกกับท้องที่ใหญ่ขึ้นด้วย ผมมักจะรอดูว่าลูกจะดิ้นตอนไหนแต่ทุกครั้งก็ต้องเผลอหลับไปเพราะเหนื่อยจากการทำงานมาแล้ว "พี่หนักท้องไหม?""ก็มีบ้าง ท้องฉันมันโตขึ้นตั้งเยอะ จะบอกไม่หนักเลยก็แปลกสิ" "อืม..." ท้องใหญ่ๆ ของพี่น้ำผึ้งเริ่มมีรอยแตกลาย คุณหมอบอกว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับคนท้องบางคนที่พอหน้าท้องขยายแล้วก็จะมีรอยแตกแบบนี้ ผมไม่ได้มองว่ามันน่าเกลียดเลย กลับกันผมรู้สึกสงสารพี่น้ำผึ้งด้วยซ้ำที่ต้องยอมเสียสละร่างกายยอมตัวแตกลายเพื่ออุ้มท้อง ที่เขาว่ากันว่าผู้หญิงมักจะเสียเปรียบผู้ชายมันคงจะจริงสินะเพราะผู้ชายไม่สามารถท้องได้ ไม่สามารถเป็นประจำเดือนได้ "ทำไมนายชอบจูบท้องฉันนักล่ะ""จูบเพราะแสดงความรักกับลูกแล้วก็จูบเพราะผมอยากจูบ" ".....""พี่ครับ...ถ้าคลอดลูกคนนี้แล้ว พี่ไม่อยากม
เวลาต่อมา ออสตินคอยดูแลฉันเป็นอย่างดีไม่ว่าจะลุกจะเดินหรือจะทำอะไรเขาจะเป็นคนจัดการให้ทุกครั้ง ออสตินดูแลฉันอยู่เป็นอาทิตย์หลังจากนั้นเขาก็กลับไปทำงานต่อเพราะเขามั่นใจแล้วว่าอาการแพ้ท้องของฉันมันไม่ได้หนักหนาอะไรและที่บ้านก็ยังมีแม่บ้านคอยอยู่เป็นเพื่อนฉันด้วย แต่ออสตินก็ยังจะกลับบ้านเร็วกว่าปกติ บางครั้งก็จะกลับมาในช่วงเที่ยงๆ ไม่ได้กลับไปทำงานต่อ ออสตินทั้งทำงานไปด้วยดูแลฉันไปด้วย จนบางครั้งฉันก็แอบห่วงสุขภาพของเขาเหมือนกัน อาการแพ้ท้องของฉันมันไม่ได้หนักหนาอะไร ฉันไม่ได้อาเจียนจนกินอะไรไม่ได้ จะมีก็แค่รู้สึกเวียนหัวบ้างเป็นบางครั้ง ออสตินสั่งห้ามฉันทำงานทุกอย่างไม่ว่าจะงานเล็กงานน้อย และเขาก็สั่งกำชับกับแม่บ้านเอาไว้อย่างดีเลยด้วย ฉันแอบไม่ได้หรอกเพราะเรื่องนี้แม่บ้านก็เห็นด้วยกับออสตินไม่มีใครเห็นด้วยกับฉันเลย "ผมกลับมาแล้วครับ" "วันนี้กลับเร็วอีกแล้วนะ" "ก็กลับมาดูแลพี่ไงครับ" "นายเองก็พักบ้างสิดูแลแต่ฉัน แต่ตัวนายไม่ได้พักเลยแบบนี้ฉันก็รู้สึกผิดเหมือนกันนะ" "พี่ไม่ต้องรู้สึกผิดเลยครับ ภรรยาของผมกำลังท้องลูกของผมอยู่สามีอย่างผมก็ต้องดูแลภรรยาอย่างเต็มที่สิครับ""แต่นายก็
ออสติน Talk ตอนเย็นหลังเลิกงาน ผมขับรถกลับมาที่บ้านตามปกติเหมือนอย่างเคย บางวันผมก็ขับรถเอง วันไหนเหนื่อยขี้เกียจขับรถก็จะมีคนขับรถค่อยขับรถไปส่งที่บริษัท แต่วันนี้ผมขับรถกลับมาเอง "พี่ค้าบ..." พอกลับมาถึงสิ่งที่ผมทำอย่างแรกเลยคือการได้อ้อนพี่น้ำผึ้ง ผมชอบเข้าไปกอดเธอหอมแก้มเธอ การได้ทำแบบนี้มันทำให้ผมหายเหนื่อยจากที่ทำงานมาเป็นปลิดทิ้งเลย "วันนี้เหนื่อยไหม""เหนื่อยครับ แต่พอเห็นหน้าพี่แล้วก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยครับ""อ้อนเก่งนักนะนายเนี่ย" "ผมขอชาร์จแบตหน่อย" "หิวหรือยัง กินข้าวก่อนแล้วค่อยขึ้นไปอาบน้ำก็ได้จะได้พักทีเดียวเลย""ครับ" ทุกๆ อย่างมันไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย ผมกลับมาจากที่ทำงานกินข้าวพร้อมกับพี่น้ำผึ้งแล้วก็ขึ้นไปนอนด้วยกัน เราสองคนไม่ได้เที่ยวที่ไหน กลับกันเราใช้ชีวิตดั่งเช่นสามีภรรยาทั่วไปมากกว่า พี่น้ำผึ้งเธอจะคอยทำหน้าที่เป็นแม่บ้าน ทำอาหารไว้รอผมในทุกๆ วัน มันอาจจะไม่ได้พิเศษอะไรในสายตาของคนอื่นแต่ในสายตาของผมการได้เห็นหน้าพี่น้ำผึ้งในทุกๆ วันได้พูดคุยกับเธอได้บอกรักเธอมันเป็นวันที่แสนพิเศษสำหรับผมมากที่สุดเลย เพราะงั้นผมถึงได้คิดว่าทุกๆ วันที่ผมตื่นมาแล้ว