บทที่ 55

จึงทำให้ศศินที่พยายามขับไล่เรื่องที่เกิดขึ้นไม่นานมานี้ให้ออกไปจากหัว ก็เกิดนึกถึงภาพต่างๆ ที่ตัวเขานั้นจู่โจมไปหาอีกฝ่าย แบบไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหน ซ้ำยังเป็นฝ่ายสอดใส่เข้าไปด้วยตัวเอง ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใบหน้าเห่อร้อนจนแทบไหม้

เขาจึงพึมพำเสียงเบาออกไปว่า “ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นแกไม่ต้องเป