นางร้ายที่รัก : 5 (จบ)

ปัง~

ทันทีที่ประตูห้องมะปรางถูกเปิดออกสองร่างเข้าไปอยู่ในห้องแล้วเมืองเมฆก็ใช้ขาดันประตูให้ปิดลงทันทีจนเสียงดังแล้วดันร่างบอบบางของมะปรางให้แนบชิดสนิทกับแผ่นผนังห้องที่เย็นเยือก

ริมฝีปากนุ่มหยุ่นประกบเข้ากับริมฝีปากบางอิ่มอย่างทันท่วงทีพร้อมกับสอดเรียวลิ้นเข้าไปกวัดไกว่เกี่ยวพันกับลิ้นเล็กแสนนุ่มละมุน

“อื้อ~มะ..เมฆใจเย็นๆก่อน” มะปรางครางเสียงสั่นปรามชายหนุ่มที่ตอนนี้ร่างกายกำลังเร่าร้อนลุกเป็นไฟ

“เย็นไม่ไหวแล้วพี่...อ่าาา~ผมกินข้าวแล้วต้องการของหวานต่อ” เมืองเมฆพูดพลางหอบหายใจติดๆขัดๆ ตอนนี้ร่างกายเขาเหมือนเสพติดคนตรงหน้าไปแล้ว ยิ่งมองยิ่งกระหายยิ่งต้องการมากขึ้นๆ..

ร่างบางของมะปรางถูกเมืองเมฆลอกคราบจนเปลือยเปล่าในพริบตา หมอนี่มันมือไวจริงๆเชียว! มะปรางคิดไม่ทันไรก็ถูกประกบปากดูดดึงความหวานตามโพลงปากหวานด้านในจนขาแข้งอ่อนแรง

เมืองเมฆบีบขยำเต้าสวยเต่งตึงอย่างหมั่นเขี้ยวร่างกายเขาแข็งขมวดเกร็งไปหมดโดยเฉพาะส่วนนั้นที่ชูชันทิ่มแทงหน้าท้องเนียนละอออย่างท้าทาย

“อ๊าา~เบาหน่อยบีบแรงมันเจ็บนะ!” มะปรางตวาดแง้วใส่เมื่อชายหนุ่มบีบเคล้นอย่างไม่ออมแรงเลย

“ขอโทษทีพี่~ก็ใครใช้ให้ตัวหอมนุ่มนิ่มเต่งตึงไปทั้งเนื้อทั้งตัวแบบนี้ล่ะ ฟอดดด” ว่าแล้วเมืองเมฆก็ซุกจมูกหอมแก้มนุ่มดังฟอดใหญ่ก่อนจะกลับมาซุกไซร้จมูกไปตามซอกคอขาวผ่องพลางดูดเม้มทำรอยสีกุหลาบเป็นจ้ำประกาศให้คนรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของเขา ของเขาคนเดียว!

“ซี๊ดดด~มะ..เมฆจ๋ามะปรางเสียวเหลือเกินอ๊ะ..อ๊าาา~”

มะปรางพึมพัมเสียงสั่นสะท้านเมือถูกคนตรงหน้าหยิบยื่นป้อนความเสียวสะท้านมาให้อย่างไม่ยั้ง ปลายนิ้วเรียวของเขาสะกิดขยี้ที่ใจกลางสาวถูไถมันขึ้นๆลงๆจนเธอต้องยกสะโพกเสียดสีตัวเองไปตามนิ้วเรียวของเขา

“อ๊าา~มะปรางชอบไหมครับแบบนี้” เมืองเมฆประกบเรียวปากหวานฉ่ำก่อนจะถอนริมฝีปากกระซิบถามเธอเสียงพร่า

“ชะ..ชอบ ชอบแบบนี้” มะปรางตอบเสียงเบาราวกับคนละเมอไม่มีแล้วความเอียงอายหรือทิฐิอะไรทั้งนั้นในยามที่ความใคร่เข้าครอบงำเช่นนี้

“อื้อ~เมฆหยะ..หยุดทำไม?”

ในตอนที่รู้สึกราวกับว่าร่างกายกำลังจะทะยานขึ้นสูงแต่อยู่ๆก็ราวกับมีมือมาดึงให้ร่วงลงมาซะอย่างนั้นเมื่อเมืองเมฆชักนิ้วเรียวยาวออกจากร่องรักฉ่ำน้ำราวกับตั้งใจกลั่นแกล้งกัน

“มะปราง...จะยอมคบกับเมฆไหม?” เสียงทุ้มนุ่มลึกถามด้วยสีหน้าจริงใจ ดวงตาสีคาราเมลมองจ้องราวกับต้องการส่งความจริงใจผ่านแววตาคู่นี้ไปให้เธอรู้ว่าเขาจริงใจกับเธอมากแค่ไหน

“คบหรอ?ตะ..แต่ว่าเราอายุห่างกันตั้งหลายปีถ้าคบกันไปแล้วเราเข้ากันไม่ได้ล่ะ” ยังไงซะเมืองเมฆก็ยังเด็กกว่าเธอตั้งห้าปีในขณะที่เธออายุยี่สิบแปดส่วนเมืองเมฆอายุยี่สิบสามเอง

“แต่เราก็เข้ากันไปหลายครั้งแล้วนะแถมยังเข้ากันได้ดีด้วย” เมืงเมฆสวนกลับทันควัน

“บ้า!มันคนละเรื่องไหม” มะปรางที่ทั้งโมโหทั้งยังค้างคาตวาดแว้ดให้ใบหน้าสวยแดงระเรื่อเพราะอารมณ์รักยังคุกกรุ่นอยู่

“มะปรางจะกลัวทำไมในเมื่อยังไม่ได้ลอง ในอนาคตข้างหน้าเราไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคู่ของเราบ้างและเมฆก็จะไม่สัญญาว่าจะดูแลมะปรางให้ดีหรอก แต่เมฆมั่นใจว่าเมฆสามารถจะดูแลและรักมะปรางได้เท่าที่ผู้ชายคนอื่นเค้าทำได้เหมือนกัน มะปรางจะยอมให้โอกาสเมฆได้ดูแลมะปรางได้ไหมล่ะ?” เสียงทุ้มบอกด้วยท่าทางจริงใจจนทำให้มะปรางใจสั่นหน้าแดงเปล่ง

“อือ!ก็ได้...” พึมพัมตอบรับเสียงเบาหวิวหัวใจสาวสั่นสะท้านไปทั้งอก

“จริงๆนะ...ยอมคบกับเมฆแล้วนะ!” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาดีใจแค่ไหนดูจากท่าทางกระสับกระส่ายดีใจจนพูดไม่ออกของเขาในตอนนี้

“อื้อ...จะถามอะไรนักหนาเนี่ยคนมันเขินนะ~” มะปรางพึมพัมเสียงพร่า ก่อนที่ปลายคางจะถูกมือหนาจับเชิดขึ้นแล้วก็ตามด้วยเรียวปากนุ่มหยุ่นประกบจูบฉลองตำแหน่งแฟน

ลิ้นอุ่นร้อนแทรกลอดผ่านไรฟันเข้าไปไล่ต้อนลิ้นเล็กให้ยอมจำนนยอมให้เขาได้เกี่ยวกวัดปลายลิ้นเข้าไปควานหาน้ำหวานจากโพลงปากสวยได้รูป สองหนุ่มสาวประกบปากกันอย่างดูดดื่มต่างอิ่มเอมใจ

“ขอบคุณมากนะที่ให้โอกาสผม...ขอบคุณจริงๆ” เมืองเมฆถอนริมฝีปากออกมากระซิบพึมพัมเสียงแผ่วชิดริมฝีปากบวมเจ่อจากการถูกดูดดึงแล้วร่างสูงใหญ่ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าแนบใบหน้าชิดเนินเนื้อชื้นแฉะ

“อ๊ะ..อ๊าา~มะ..เมฆปรางเสียว ซี๊สสส~” มะปรางเชิดหน้าพิงแผ่นผนังตัวสั่นสะท้านเมื่อยามที่เนินเนื้อถูกลิ้นอุ่นๆจ้วงลึกลงไปที่ร่องหลืบสีหวาน เมืองเมฆปาดไล้ไปตามใจกลางความสาวที่ทั้งหอมและหวานถูกใจที่สุดก่อนจะเกร็งเรียวลิ้นให้แข็งและแยงมันลงไปที่ซอกหลืบคับแคบที่คอยผลิตหยาดน้ำหวานออกมาให้ได้ดื่มอยู่ตลอด

“อ๊าาา~เสียว มะ..ไม่ไหวแล้วอร๊างงงง~”

มะปรางที่ถูกชายหนุ่มซัดสาดเกลียวคลื่นสวาทเข้าใส่จนทนไม่ไหวป่ายปีนขึ้นไปเยือนความสุขสมก่อนใครกรีดเสียงร้องอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างกายเกร็งกระตุกแข้งขาสั่นสะท้านจนขาอ่อนปลดปล่อยหยาดน้ำหวานออกมาไม่ขาดสายปล่อยให้เขาได้เลียตวัดดื่มกินจนพอใจ

หลังจากดูดน้ำหวานจนพอใจเมืองเมฆก็รั้งต้นขาขาวให้เข้ามาเกี่ยวที่เอวสอบของเขาข้างนึง จนทำให้จุดกึ่งกลางของทั้งคู่เสียดสีกันจนเผลอครางสะท้านกันทั้งคู่

มือหนาจับรูดลำเอ็นปูดโปนที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดน้อนใหญ่รอบล้อมอยู่บนลำยาวรูดมันขึ้นลงสาวไปตามความยาวเพื่อเตรียมความพร้อมให้มัน

“ซี๊ดดด~อ๊าาา...” เมืองเมฆครางกระเส่าเมื่อจ่อลำเอ็นลงไปแนบชิดเนินเนื้อสีสดฉ่ำน้ำพลางถูไถมันเบาๆที่ติ่งกระสันต์ของหญิงสาวแต่ยังไม่ยอมดันมันเข้าไปเสียทีจนมะปรางต้องแอ่นเอวบางร่อนเข้าหาเขา

“อื้อ..เอาเข้าสักทีสิ อย่าแกล้งอ๊ะ~” ชะอ้อนเสียงหวานก่อนจะอุทานเสียงดังเมื่อถูกเขากดกระแทกลำเอ็นอวบใหญ่ยัดใส่จนสุดความยาว

“ซี๊ดดด~แน่นจัง” เมืองเมฆครางเสียงแหบพร่าในลำคอ เขาขบกรามหนาเพื่อกลั้นความเสียวซ่านที่จะทำให้เขาพลาดพลั้งล่มปากอ่าวเพราะเจอความคับแน่นของหญิงสาว

ให้ตายเถอะน่าขายหน้าชะมัดเมื่อรู้สึกว่าเขาจะ...เสร็จในไม่กี่นาทีนี้

“อ๊าาาเมฆ~ เมฆจ๋าเสียวจัง”

ทั้งแน่นทั้งคับทั้งอึดอัดผสมปนเปกันไปแต่เหนืออื่นใดคือความเสียวซ่านที่แลนพล่านตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ท่อนลำแข็งขืนขยายใหญ่อยู่ในตัวมะปราง เขาบดสะโพกบรรจงเด้งไปซ้ายทีขวาทีทั้งตอกและย้ำจนเนื้อตัวเธอสั่นสะท้าน

“ซี๊ดด~เมฆขอเสร็จก่อนรอบนึงนะไม่ไหวแล้วอ่ะ..อ๊าาา~” เมืองเมฆกระซิบข้างหูสวยเบาๆแล้วกระแทกสะโพกใส่ไม่ยั้งจนเสียงดังตั่บ ตั่บ ตั่บ ลั่นห้อง

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาาา~” ไม่นานมะปรางก็ตามเขาไปติดๆเมื่อท่อนลำใหญ่ยาวถูกบีบรัดแน่นถี่ขึ้นๆภายในตอดรัดเขาจนคับแน่นจากที่ปลดปล่อยไปแล้วอย่างรวดเร็วเมื่อครู่ท่อนเอ็นอวบยาวก็ขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง จนกระทั่งร่างอรชรเข่าอ่อนซวนซบที่อกเขา

“อีกรอบนะ คราวนี้เมฆขอแก้ตัว” เมืองเมฆบอกพร้อมกับช้อนสะโพกแฟนสาวขึ้นมาให้อยู่บนตัวเขาแล้วเกี่ยวท่อนขาเธอให้ตวัดรัดรอบเอวเขาเอาไว้

“อ๊าา~มะ..เมฆจะทำอะไร” มะปรางอุทานตกใจเมื่ออยู่ๆเขาก็อุ้มตัวเธอขึ้นมาจนส่วนนั้นมันบดเบียดเสียดสีกันกระแทกใส่กันอีกรอบ

“หึหึ...ลิงอุ้มแตงอ่ะรู้จักไหม?” ใบหน้าหล่อเหลาโปรยยิ้มเจ้าเสน่ห์ให้แล้วพาเธอเดินเข้าห้องนอนไปอย่างข้าๆแต่ทว่าเนิบนาบและหนักหน่วง

“อ๊ายยย...เมฆมันลึกไปเบาๆหน่อย”

“ฮื้มม~แล้วเสียวไหมล่ะครับที่รัก”

“สะ..เสียวค่ะ~เสียวที่สุดอื้อออ”

ตั่บ ตั่บ ตั่บ~

“อื้มม...แน่นเหลือเกินเสียวหัวxสุด!” ร่างแกร่งสบถหยาบเพราะความคับแน่นที่ได้รับทำให้เสียวซ่านจนถึงขีดสุด

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะอ๊าา~” มะปรางครวญครางจนเสียงแหบแห้งแต่ความเสียวซ่านก็ยังเล่นงานเธอไม่หยุด

เดินมาถึงขอบเตียงเมืองเมฆถอดถอนตัวตนออกแล้วจัดท่าทางให้มะปรางขึ้นไปคลานเข่าบนเตียงโดยที่เขายืนอยู่ข้างล่างแล้วดันสะโพกสวยให้แอ่นขึ้นก่อนจะจับลำเอ็นปูดโปนแข็งขืนถูไถส่วนหัวบานฉ่ำไปเสียดสีที่รอยแยกฉ่ำแฉะบดขยี้ท่อนลำเย้าแหย่กับติ่งเล็กๆใจกลางรอยแยกจนสะโพกสวยแอ่นสู้ขึ้น

“อ๊าา~เมฆจ๋ามะปรางเสียวเหลือเกิน”

“ซี๊ด...เมฆก็เสียวที่รัก”

“งั้นก็ใส่เข้ามาเถอะนะมะปรางอยากเสียวมากกว่านี้อ๊าาา~”

“จัดให้ตามคำขอ...โอ้ววว~”

สวบ~

เสียงท่อนเอ็นอวบยาวแทงลึกลงไปที่รอยแยกชื้นแฉะจนหายมิดเข้าไปทั้งด้าม สองเสียงสอดประสานครวญครางสั่นพร่าลั่นห้องคล้องจองกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังรับจังหวะกัน

และมันก็ดังอย่างนั้นอีกครั้งและอีกครั้งและทั้งคืนจวบจนสว่างกว่าที่เสียงครวญครางนั้นจะเลือนหายไป

“ฝันดีนะครับที่รักของผม” เมืองเมฆหอมขมับสวยได้รูปอีกครั้งเมื่อความสุขครั้งสุดท้ายจบลงเล่นเอาซะเขารู้สึกว่าเห็นท้องฟ้าสีเหลืองเรืองรองไปเลยล่ะ ส่วนอีกคนไม่ต้องพูดถึงสลบไสลไปตั้งแต่เสร็จครั้งสุดท้ายแต่ก็ยังถูกเขากระแทกกระทั้นไม่หยุดจนเขาเสร็จไปเอง สองร่างกอดก่ายเกี่ยวพันและหลับไหลไปด้วยกันอย่างเป็นสุข

(จบ)