คุณผู้หญิงของผม : 1

คาวีเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีเรียนจบแค่ชั้นมอหกก็ออกมาหางานทำปีนี้เขาอายุครบสิบแปดปีเต็มพอดีแม่ก็เลยฝากให้มาทำงานกับป้าที่บ้านเศรษฐีคนนึง

คาวีเป็นหนุ่มลูกครึ่งไทยส่วนอีกเสี้ยวไม่แน่ใจว่าชาติไหนกันแน่เพราะความจนทำให้สมัยนั้นแม่ต้องออกไปขายตัวกับฝรั่งคนนึงจนพลาดท่ามีเขาติดท้อง  มาด้วย แต่ก็นับว่าโชคดีของเขาที่แม่ยังเก็บเขาไว้ไม่ทำแท้งไปเหมือนผู้หญิงหลายๆคน

เพราะแม่ของคาวีก็ป่วยกระเสาะกระแสะทำให้เขาตัดใจเลิกเรียนแล้วตามผู้เป็นป้าไปทำงานรับใช้เจ้านายท่านที่เมืองหลวงกรุงเทพมหานคร ชายหนุ่มเดินทางมาถึงที่หน้าบ้านตามโลเคชั่นที่ผู้เป็นป้าแชร์ส่งไปให้

เห็นอายุมากๆอย่างนี้แต่ทว่าป้าของเขาก็ทันสมัยเหมือนกันนะรู้จักใช้สมาร์ทโฟนเล่นโซเชี่ยวกับเขาเป็นเหมือนกัน เมื่อมาถึงที่รั้วหน้าบ้านคาวีก็กดกริ่งหน้าบ้านทันที

ออด~ ออด~

“สวัสดีค่ะมาหาใครคะ?” มีผู้หญิงคนนึงออกมาเปิดประตูเล็กแล้วชโงกหน้าออกมาถาม

“สวัสดีครับมาพบป้ารัศมีครับ”

“อ่อคาวีหรือจ๊ะมาๆเข้ามาก่อน”

หลังจากนั้นเขาก็เปิดประตูให้คาวีเดินหิ้วกระเป๋าเดินตามเข้าไปในบ้าน บ้านหลังนี้ใหญ่มากๆกินเนื้อที่ราวๆเกือบไร่เรียกได้ว่าคฤหาสถ์หลังโตดีๆเนี่ยแหละ ป้าเคยเล่าให้ฟังว่าคุณผู้หญิงบ้านนี้เป็นแม่ม่ายสามีตายแล้วทิ้งมรดกไว้ให้มากมายชนิดที่ว่าสบายใช้ไปอีกทั้งชาติก็ไม่หมด

วาสนาคนไม่เท่ากันจริงๆเกิดเป็นรวยนี่ก็ดีเหมือนกันอยู่บ้านหลังใหญ่รอบกายรายล้อมไปด้วยคนรับใช้มากมาย ถ้าทางคุณผู้หญิงบ้านนี้ก็คงจะมีอายุมากแล้วล่ะมั้งถ้าจะรวยมีมรดกเยอะขนาดนี้

“หวัดดีครับป้าช้อย” คาวียกมือไหว้ผู้เป็นป้าที่นั่งอยู่บนโซฟาข้างๆผู้หญิงอีกคนที่เขายังไม่ทันเห็นหน้า

“เอ้อๆไหว้พระลูก เหนื่อยไหมกินอะไรมารึยังนี่ไหว้คุณผู้หญิงเค้าก่อนลูก” ป้ารัศมีบอกในขณะที่เขาก็รีบก้มหน้ายกมือไหว้ตามที่ผู้เป็นป้าบอกทันที

“สะ..สวัสดีครับคุณผู้หญิง” คาวีพูดเสียงประหม่าใบหน้าก้มต่ำลง

“หวัดดีจ้ะ ไม่ต้องกลัวฉันขนาดนั้นก็ได้ฉันไม่ใช่ยักษ์ใช่มารสักหน่อย” เสียงคุณผู้หญิงบอกอย่างไม่ถือตนทำให้คาวีกล้าที่จะเงยหน้าขึ้น

แล้วเขาก็ได้เห็นใบหน้าสวยหวานที่อายุอานามไม่น่าจะเกินสามสิบอย่างที่เขาเคยนึกไว้ว่าคุณผู้หญิงของบ้านคงจะอายุมากแล้ว แต่พอมาเจอต่างจากคิดไปไกลโขเลยทีเดียว

เพราะคุณผู้หญิงที่นี่สวย...สวยมาก ดูจากชุดที่เธอใส่แล้วคาวีก็ต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่ ไม่ใช่อะไรหรอกแค่เพียงเขาเห็นสาบเสื้อตรงเนินอกของคุณปู้หญิงที่ปริล้นออกมาจนเห็นเนินอกขาวผ่องก็ทำให้เขาหายใจติดขึ้นมาเสียเฉยๆจนต้องกระแอมในลำคอกลบเกลื่อนท่าทางรนๆของตัวเองเอาไว้

“ผะ..ผมชื่อคาวีครับ”

“จ้ะเรียกฉันว่าคุณอัมก็แล้วกันไม่ต้องเรียกคุณผู้หญงคุณผู้หญิงหรอก มาเหนื่อยๆไปพักผ่อนก่อนไปพรุ่งนี้ค่อยมาเริ่มงาน”

“ขะ..ขอบคุณครับคุณผู้หญิง” คาวียกมือไหว้อัมทิกาคุณผู้หญิงของบ้านก่อนจะลุกขึ้นหิ้วกระเป๋าเดินตามผู้เป็นป้าไปที่ห้องพักสำหรับคนใช้

“พู่วว...ผมเก็กมากเลยคิดว่าคุณผู้หญิงจะแก่ๆดุๆซะอีกที่ไหนได้สวยอย่างกับนางฟ้าเชียว” คาวีที่เดินตามหลังป้ารัศมีมาเป่าปากระบายความโล่งอกอีกครั้ง

“ทำตัวดีๆก็แล้วกันคุณผู้หญิงเธอใจดี คิมต้องตั้งใจทำงานและช่วยกันดูแลเธอให้ดีๆนะเข้าใจไหม?”

“ครับป้า...”

“ถึงห้องของคิมแล้วลูกพอจะนอนได้ไหม” ป้ารัศมีถามเมื่อมาถึงห้องนอนเล็กๆแต่ก็ไม่เล็กเท่ากับที่บ้านที่เขาอยู่กับแม่หรอก

“อยู่ได้สบายมากครับป้า ผมขอบคุณป้ามากนะครับที่ช่วยฝากงานให้ผม” คาวียกมือไหว้ผู้เป็นป้าอีกครั้งโดยที่คนเป็นป้าก็ลูบไหล่เบาๆแล้วส่ายหน้าให้

“ไม่เป็นไรเลยลูกคิมเป็นหลานของป้าอะไรที่เราช่วยกันได้ป้าก็เต็มใจช่วย คิมพักผ่อนนะลูกป้าจะไปทำงานต่อแล้ว”

“ครับป้า”

วันต่อมาหลังจากพักผ่อนไปแล้วเมื่อวาน งานวันนี้ก็ไม่ได้มีอะไรมากแค่ล้างรถให้คุณผู้หญิงตอนช่วงบ่ายแก่ๆแล้ว เพราะอากาศมันร้อนมากคาวีก็เลยถอดเสื้อยืดสีขาวที่เปียกชื้นแล้วออกใส่แต่กางเกงยีนส์ตัวหนาติดสะโพกตัวเดียวแล้วล้างรถให้เจ้านายอย่างขมักเขม้น

บ้านนี้เค้ารวยจริงรวยจังเพราะที่โรงจอดรถมีรถเป็นสิบๆคันทั้งรถสปอร์ตรถนำเข้า โดยที่ชายหนุ่มก็เลือกล้างรถเฉพาะคันที่ป้ารัศมีบอกว่าคุณอัมทิกาชอบใช้อยู่บ่อยๆก่อน

รูปร่างสูงโปร่งที่กำลังถอดเสื้อเห็นแต่อกล่ำๆกล้ามแน่นๆหน้าท้องมีซิกแพ็คเป็นลอนคลื่นทำให้ใบหน้าของคนที่ห่างร้างลาเรื่องอย่างว่ามานานอย่างอัมพิกาถึงกับหน้าแดงแป๊ดคอแห้งเป็นผงขึ้นมาเชียว

นานแค่ไหนแล้วนะที่เธอไม่ได้เห็นรูปร่างผู้ชายที่มีร่างกายสมส่วนสมบูรณ์แบบอย่างนี้ ดูตาเขาสิตาสีฟ้าเปล่งประกายเจิดจ้าเพียงแค่สายตาเขามองมาที่เธอร่างกายก็ขับบางอย่างออกมาจนเปียกชื้นแฉะที่ตรงหว่างขาจนเลอะแพนตี้ตัวจิ๋วเสียแล้ว

บ้าจริง!นี่เธอเป็นอะไรของเธอแค่ได้เห็นเขาแค่นี้ถึงกลับมีอารมณ์ขึ้นมาดื้อๆเลยหรือ ทั้งๆที่ผ่านมาเวลาเธอเข้าสังคมก็มีแต่คนอยากเข้าหาทั้งนั้นแม้ว่าส่วนใหญ่อยากจะเข้ามาก็เพราะต้องการเงินทองหรือแม้หน้าตา แต่ทว่าเธอก็ไม่ได้ให้ความสนใจใครสักคนนอกจากผู้ชายที่ทำให้ร่างกายเธอร้อนผ่าวอย่างเช่นคนตรงหน้าเธอตอนนี้

ปีนี้อัมทิกาอายุยี่สิบแปดเป็นแม่ม่ายสามีตายหลังจากที่เพิ่งแต่งงานกันได้แค่ปีเดียว คุณปนัตสามีเธอเป็นหนุ่มใหญ่วัยห้าสิบที่มีทรัพย์สินมากมายในขณะที่ตอนนั้นเธอเรียนจบและทำงานเป็นสาวออฟฟิศธรรมดา แต่เขาก็ขอเธอแต่งงานจดทะเบียนสมรสและยกย่องเธอออกหน้าออกตาโดยไม่อายใคร

ต่อมาไม่นานถึงรู้ว่าเขาป่วยเป็นมะเร็งหลังจากแต่งงานกับเธอได้ไม่กี่เดือน พินัยกรรมทุกอย่างคุณปนัตทำและยกให้เธอทั้งหมดเพราะเขาไม่มีครอบครัวมีแค่เธอที่เป็นภรรยาของเขา จนกระทั่งถึงวันที่เขาสิ้นไปโดยที่เธอคอยดูแลอย่างดีขนวันสุดท้ายของชีวิต

แม้จะเสียใจแต่ทว่าชีวิตก็ต้องดำเนินไปต่อ อัมทิกาก็ขึ้นทำธุรกิจแทนสามี ใครๆก็หาว่าเธอเป็นหนูตกถังข้าวสาร มีแต่คนเข้าหาเธอไม่ว่างเว้นแต่ละวันเพราะอยากจะได้เธอพร้อมสมบัติมหาศาลทั้งนั้นแหละ

“คาวี...”

“ครับคุณผู้หญิง เรียกผมว่าคิมก็ได้ครับ คุณผู้หญิงมีอะไรจะใช้ผมหรือครับ”

“เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะไปงานเลี้ยงนายขับรถเป็นไหม คืนนี้ไปขับรถให้ฉันหน่อยสิ”

“ขับเป็นครับ...ได้เลยครับคุณผู้หญิงจะไปกี่โมงหรือครับ”

“หกโมงเย็นจ้ะ”

“ได้ครับเดี๋ยวหกโมงเย็นผมจะเอารถมารอรับที่หน้าบ้านนะครับ”

“โอเคจ้ะ”

เหลือเวลาอีกสิบห้านาทีแต่คาวีก็ขับรถใารอคุณผู้หญิงที่หน้าประตูบ้านก่อนไม่นานร่างระหงในชุดราตรีสีฟ้าใสชายกระโปรงเป็นผ้าพริ้วมองผิวเผินดูเรียบหรูแต่ดูแพง แต่ทันทีที่คุณผู้หญิงหันหลังให้เท่านั้นแหละหัวใจชายจะวายเสียให้ได้

ตัวเสื้อชุดที่ใส่เป็นสายคล้องคอเล็กๆที่ข้างหลังเปลือยเปล่าจนเห็นแผ่นหลังขาวเนียนน่าลูบไล้ นี่คุณผู้หญิงแต่งตัวอะไรแบบนี้เนี่ย

สักพักคุณผู้หญิงที่หันไปพูดอะไรกับป้ารัศมีเสร็จแล้วก็เดินมาขึ้นนั่งที่เบาะรถฝั่งผู้โดยสารข้างหลังแล้วนั่งไขว่ห้างขึ้นมาจนเห็นขาเรียวขาวเนียน

“ขะขอโทษครับคุณผู้หญิงใส่แบบนี้ไม่ดูโป๊ไปหน่อยหรือครับ” อาจจะด้วยว่าเพราะเขามาจากบ้านนอกคอกนาที่มีผู้คนแต่งกายกันมิดชิดล่ะมั้งเลยทำให้มองแฟชั่นสมัยนี้ไม่ชินตาเอาเสียเลย

“คิคิ..นี่ยังเบาๆนะถ้านายเห็นคนในงานแต่งตัวกันล่ะก็คงจะเรียกได้ว่าแก้ผ้าเดินเลยดีกว่าสินะ” อัมทิกาหัวเราะเบาๆพลางนึกเอ็นดูคนขับรถคนใหม่เสียนี่เด็กเอ๋ยเด็ก...

“เอ่อ...” ยังมีคนแต่งตัวโป๊กว่านี้อีกหรอวะเนี่ย! คาวีได้แต่ยิ้มเขินๆไป

ขับรถมาถึงที่โรงแรมที่จัดงานอัมทิกาให้คาวีรออยู่ที่รถก่อนที่หญิงสาวจะเดินเข้างานไปคนเดียว ภายในงานก็ประดับประดาตกแต่งดอกไม้ไปทั่วงานดูแล้วละลานตาไปหมด ผู้คนบรรดาคุณหญิงคุณนายต่างก็ประโคมกันใส่ชุดเครื่องเพชรอวดประชันโฉมกันระยิบระยับตาไปหมด

“สวัสดีค่ะคุณน้องอัม...เชิญๆมาถ่ายรูปกันก่อนค่า” คุณหญิงวัลภาเจ้าของงานปราดเข้ามาจูงมือเธอเข้าไปถ่ายรูปร่วมกันทันทีที่หันมาเห็น หลังจากนั้นก็ดึงไปหาคนนู้นทีไปทักคนนี้ทีจนเธอชักเวียนหัว

“เอ่อ...คุณพี่คะเดี๋ยวน้องขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ” หลังจากทนอึดอัดมาสักพักใหญ่อัมทิกาก็หาทางเลี่ยงไปทางอื่นสักครู่ก่อน

“ได้ค่ะคุณน้อง...รีบกลับมาเม้าท์ด้วยกันต่อนะคะ”

“ค่ะคุณพี่”

“เฮ้อ...” แอบมาหยุดยืนเงียบๆแถวโซนเครื่องดื่มเพราะรู้สึกคอแห้งหลังจากที่ต้องตอบคำถามคนนั้นทีคนนี้ทีจนน่าเบื่อ

เธอไม่ได้อยากมาออกงานอะไรแบบนี้นักหรอก แต่ทว่าด้วยธุรกิจของสามีที่เสียไปแล้วจำเป็นต้องมีการพึ่งพาถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ดังนั้นแม้จะเบื่อขนาดไหนแต่หญิงสาวก็ต้องปั้นหน้ามางานแบบนี้อยู่ดี

“สวัสดีครับคุณอัมทิกา”

มีเสียงเรียกทักทายมาจากทางด้านหลังหญิงสาวเบาๆ

“สวัสดีค่ะคุณ...บดินทร์”

คนที่เข้ามาทักเป็นชายหนุ่มรูปงามฉายาคาสโนว่าตัวพ่อที่ใครๆก็เอาไม่อยู่ เป็นคนที่ชอบหว่านไปเรื่อยได้ก็เอาไม่ได้เขาก็จะมีวิธิที่ทำให้เอามาได้เองจนได้ ผู้ชายแบบนี้น่ากลัวที่สุดแล้วปากหวานแต่ก้นเปรี้ยว

“สบายไหมครับช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะครับ” เขาทักขึ้นทำสีหน้าตัดพ้อแต่ขออภัยเธอไม่ได้หลงกลเขาง่ายๆหรอก

“ช่วงนี้อัมยุ่งๆเรื่องงานอยู่น่ะคะต้องขอโทษด้วยนะคะ” ประโยคที่พูดไปก็เป็นตามมารยาทอ่ะเนอะ!

“นี่น้ำผลไม้ครับคุณอัมลองดื่มดู ผมชิมมาแล้วมันอร่อยมากก็เลยหยิบติดมือมาให้คุณ อ่อแต่พวกนี้มันเป็นพวกคอกเทลนะครับมีส่วนผสมของแอลกอฮอล์อยู่ด้วยนะ”

“อ๋อ...ค่ะ” อัมทิกาช่างใจอยู่สักครู่ก่อนจะรับแก้วจากเขามาถือไว้

“ลองดื่มสิครับผมว่าคุณอัมน่าจะชอบ” แววตาเขาที่มองมามันทอประกายบางอย่างที่ดูแล้วขนอ่อนลุกวาบอย่างบอกไม่ถูก

แววตาเสือร้ายชัดๆ!

“ค่ะ...” อัมทิการับมาจิบไว้นิดหน่อยแต่ทว่าสายตาของเขาที่มองมาอย่างคาดหวังก็ทำให้หญิงสาวกระดกมันเข้าไปจนหมดแก้ว ก่อนจะส่งมันคืนให้เขา

“งั้นอัมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” 

“ครับผม” 

หญิงสาวรีบบอกแล้วเดินออกไปโดยมีสายตาหมายมาดอะไรบางอย่างมองตามหลังไป

อัมทิการู้ว่าเขามองตามอยู่จึงทำทีเดินไปเข้าห้องน้ำก่อนหลังจากนั้นรอจนเขาเผลอก็รีบเดินจ้ำอ้าวไปที่จอดรถที่มีคาวีนั่งรออยู่ทันที

ร่างกายบ่งบอกได้ว่ามีบางอย่างกำลังเกิดขึ้น อาการร้อนวูบวาบกล้ามเนื้ออ่อนแรง ขนอ่อนในกายลุกชันไปทั่วทั้งตัวบ่งบอกให้รู้ว่าเธอโดนแล้ว!

“คะ..คาวี” เสียงหวานร้องเรียกแผ่วเบาจนแทบฟังไม่ได้ยินทันทีที่เปิดประตูเข้ามานั่งข้างหน้าคู่กับคนขับ

“ครับคุณผู้หญิง...เอ่อคุณผู้หญิงเป็นอะไรครับ” คาวีระล่ำระลักถามทันทีที่เห็นท่าทางอ่อนแรงของเธอ

“รีบขับออกไปจากที่นี่ก่อนเร็ว” อัมทิกาบอกเสียงสั่นสะท้าน

“ครับๆ” คาวีสตาร์ทรถแล้วหักพวงมาลัยขับออกไปทันที

“อื้อออ...”

.

.