เพื่อนพี่ชาย : 1

ในหมู่บ้านนอกชนบทของจังหวัดแถวภาคตะวันออกติดภูเขา ส้มโอเป็นสาววัยขบเผาะอายุสิบแปดเพิ่งเรียนจบมอหกได้ไม่กี่เดือน หญิงสาวไม่ยอมเรียนต่อเพราะฐานะทางบ้านก็แย่อยู่แล้วที่สำคัญเธอหัวไม่ไปเรียนไม่ค่อยเก่ง พอจบมอหกก็เลยออกมาอยู่บ้านหาทำขนมขายที่ตลาดนัดทุกเย็นก็พอเลี้ยงชีพตัวเองได้บ้าง

ส้มโอมีพี่ชายหนึ่งคนอายุห่างกันสามปีชื่อว่าพุฒิชายหนุ่มไปเรียนอยู่อีกอำเภอนึงแต่กลับมาบ้านทุกวันศุกร์อยู่จนถึงวันอาทิตย์เย็นๆก็กลับ ระหว่างที่ไปเรียนพี่ชายเธอเป็นคนหัวไวและเรียนเก่งมีความสามารถพิเศษคือชอบถ่ายรูปก็เลยเก็บเงินซื้อกล้องได้ตัวนึงแล้วรับถ่ายงานถ่ายภาพรีวิวให้ลูกค้าจนคนถูกใจฝีมือการถ่ายมีงานเข้ามาเกือบทุกวัน

อีกปีนึงพี่ชายเธอก็จะเรียนจบแล้วถึงวันนั้นพ่อแม่คงจะสบายขึ้นกว่านี้หน่อย ทุกวันนี้ทั้งสองคนต้องออกไปกรีดยางที่สวนซึ่งต้องขับรถออกไปหลายกิโลกว่าจะถึงตอนกลางคืนดึกดื่นทุกวันกว่าจะกลับถึงบ้านก็เช้าแล้ว

วันนี้ก็เช่นกันปกติวันศุกร์พี่ชายส้มโอขี่รถจากอีกอำเภอใช้เวลาราวๆชั่วโมงกว่าก็น่าจะถึงบ้านแล้วโดยปกติสักสองทุ่มเค้าก็จะกลับถึงบ้านแล้วนะ แต่ว่านี่ก็เลยเวลากลับบ้านมาหลายชั่วโมงแล้วไม่เห็นเขากลับมาถึงบ้านสักทีจนชักเริ่มเป็นห่วง พ่อกับแม่ก็ออกไปกรีดยางแล้วด้วยสิ

จนเวลาผ่านไปถึงเที่ยงคืนเห็นจะได้ฉันก็ได้ยินเสียงรถยนต์ขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน ว่าแต่นั่นเสียงรถใครวะ?ปกติพี่ฉันมีแต่ขี่มอเตอร์ไซค์ฮอนด้าดรีมตัวเก่านี่นา แม้จะอยู่บ้านเพียงลำพังแต่ฉันก็ไม่ได้นึกกลัวสักเท่าไหร่เพราะว่าแถวนี้มันไม่ได้เปลี่ยวและไม่เคยมีข่าวคดีฆ่ากันตายไง ฉันก็เลยเดินออกไปเปิดประตูดู

ปรากฎว่ามีรถกระบะสี่ประตูคันใหญ่สีขาวมาจอดละดับเครื่องรถย์อยู่โดยที่บนหลังรถมีมอไซค์ที่ฉันจำได้ว่าเป็นของไอ้พี่พุฒิมันจอดอยู่บนหลังรถคันนั้น สักพักประตูข้างคนขับก็เปิดออกพร้อมกับร่างสูงหุ่นสมาร์ทก้าวลงมาจากรถ

“สวัสดีครับพอดีพี่ชื่อทอยเป็นเพื่อนกับไอ้พุฒิเห็นว่ามันเมามากเป็นห่วงพี่ก็เลยขับมาส่งมันเอง” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยบอกขณะจ้องหน้าฉันไม่วางตา

“เอ่อ...ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์มาส่ง...พี่พุฒินะพี่พุฒิเป็นบ้าอะไรกินให้เมามายขนาดนี้ได้!” ฉันก็อดที่จะบ่นปอดแปดให้พี่มันไม่ได้ ถ้าเกิดว่าเขาไม่ใจดีมาส่งให้แล้วเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมาจะทำยังไง

แต่พอบ่นเสร็จเพื่อนพี่พุฒิก็ยังเงียบไม่พูดพูดอะไรต่อพอฉันเงยหน้าก็พบว่าสายตาเขายังจับจ้องมาที่ฉันขะงักนิ่งแถมยังกลืนน้ำลายดังเอื้อกเสียด้วย เมื่อลองมองตามระดับสายตาที่เขาจ้องมาก็พบว่ามันอยู่ตรงระดับหน้าอกของฉันพอดี...

ซวยแล้ว!!!ฉันโนบราอยู่นี่!!!

ก็ปกติเวลานอนฉันไม่เคยใส่อยู่แล้วเพราะมันอึดอัดอีกอย่างหน้าอกฉันมันก็ใหญ่เกินตัวคงเพราะแม่รักฉันมากมั้งเลยจัดให้ฉันมาซะเยอะเชียวคัพดีไซส์สามสิบแปด

แล้ววันนี้ฉันก็ดันใส่ชุดนอนแบบกระโปรงสีขาวที่ทั้งบางและเก่าเพราะเป็นชุดโปรดของฉันที่มันใส่สบายที่สุด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้จุกฉันมันเด่นโชว์หราขายขี้หน้าขนาดไหน

“เอ่อ..คะ..คือ” ฉันก็หันรีหันขวางแต่จะให้เดินกลับเข้าไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ก็ขี้เกียจเสียเวลาอีกก็เลยเดินหันหลังให้เขาไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับออกก็พบว่าพี่ชายนอนคอพับคออ่อนหลับไม่ได้สติอยู่เนื้อตัวนี่มีแต่กลิ่นเหล้าฟุ้งกระจายไปทั่วจนฉันรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะเมาแทนแล้ว

“พี่พุฒิ!พี่พุฒิตื่น!” ฉันเขย่าตัวเรียกแต่ไม่ว่าจะเรียกยังไงพี่ฉันก็เอาแต่อื้ออาใส่แล้วพลิกตัวหนี

“อือ!”

ฉันก็เลยประคองมันลงจากรถแต่ด้วยความที่มันตัวค่อนข้างสูงมากทีเดียวและฉันก็ไม่สามารถรับน้ำหนักมันได้หมดก็เลยเซจนผู้ชายคนนั้นเข้ามาช่วยรับประคองเอาไว้อีกข้าง

“อุ๊ย”

แต่ทว่ามันดันเกิดเหตุการณ์ขายหน้าขึ้นเสียนี่เมื่อไอ้พี่พุฒิมันดันทิ้งน้ำหนักตัวลงจนฉันเซแล้วเราทั้งหมดก็จะล้ม แต่เพื่อนพี่พุฒิมันเลยมันช้อนแขนประคองไว้ได้ทัน แต่นั่นมันกลับทำให้ปลายนิ้วเขาดันปัดป่ายมาถูกสองเต้าของฉันเข้าเต็มเปาจนมันชูชันขึ้นทันตา

“เอ่อ...ขอโทษครับพี่ไม่ได้ตั้งใจ” เขาพึมพัมเสียงเบาในขณะที่เราก้าวเข้าไปในบ้านด้วยกัน

“มะ..ไม่เป็นไรค่ะ” ก็มันเป็นไปแล้วจะให้ทำไงล่ะเนอะ

แล้วหลังจากนั้นก็ดูเหมือนเขาจะระมัดระวังไม่ให้ถูกตัวฉันมากขึ้น หลังจากพาไอ้พี่พุฒิมันเข้าไปนอนในที่นอนได้แล้วฉันก็ก้มลงลากผ้าห่มมาคลุมตัวมันให้ก่อนจะลุกขึ้น เรียกได้ว่าทั้งก้มทั้งเงยจนลืมไปเลยว่าตัวเองโนบรา บ้าเอ้ย!!

พอลุกขึ้นยืนเงยหน้าขึ้นมาได้ก็พบว่าสายตาคมกริบยืนนิ่งไม่ขยับเลยทีเดียว ให้ตาย...ฉันปล่อยไก่อีกแล้วสินะ!!

“เอ่อแล้วพี่จะขับกลับไหวไหมคะดูท่าจะเมาเหมือนกันนี่” ฉันถามเพราะเห็นท่าทางเขาก็ดูจะมึนๆไม่ต่างกันโชคดีแค่ไหนที่ขับมาจนถึงบ้านได้เนี่ย

“เอ่อ...ก็น่าจะไหวอยู่ครับ” เขาตอบพลางยกมือลูบผมตัวเอง

“เอางี้พี่ทอยก็นอนกับไอ้พี่พุฒิมันไปก่อนก็ได้นะเดี๋ยวเช้าแล้วค่อยกลับก็ได้แต่มันอาจจะคับแคบหน่อยนะไม่รู้ว่าพี่จะพอนอนได้ไหม?”

ที่ต้องพูดก็เพราะไม่อยากให้เขากลับในตอนที่สติยังไม่คงที่เขาอุตส่าห์ขับมาส่งพี่ชายเธอถึงที่เกิดขากลับรถราชนขึ้นมาจะโทษว่าเป็นความผิดพี่ชายเธออีก แม้อีกใจจะกลัวเขาไม่สะดวกเพราะบ้านฉันค่อนข้างเล็กมีสองห้องนอนก็คือห้องของพ่อกับแม่ห้องนึงแล้วก็ห้องฉันห้องนึง ส่วนพี่พุฒิมันก็อาศัยปูฟูกนอนหน้าทีวีแทน

“ครับ..พี่นอนได้สบายมากขอบคุณ..อึก..ครับ”

“งั้นเดี๋ยวหนูเอาที่นอนมาปูให้นะจ๊ะ”

“ขอบคุณนะครับ” เขาบอกก่อนจะเดินออกไปหน้าบ้านเพื่อล็อคประตูรถและล็อคกลอนในบ้านให้

ส่วนฉันก็คุกเข่าปูที่นอนข้างๆพี่พุฒิให้เขานอนซึ่งหน้าทีวีมันเป็นเป็นตรงหน้าห้องของฉันพอดีด้วยสิ พอเงยหน้าก็เห็นเขามายืนรอแล้ว

“นี่ปกติเราอยู่คนเดียวหรอ”

“ใช้จ้ะ”

“แล้วไม่กลัวบ้างหรอ”

“ไม่อ่ะชินแล้ว”

“อื้มมม” เขาครางรับรู้ในลำคอแล้วทรุดลงนั่งบนฟูกที่นอน

“ถ้างั้นหนูขอตัวไปนอนก่อนนะ”

“เดี๋ยวก่อนได้ไหม?นั่งคุยเป็นเพื่อนกันสักครู่ได้ป่าว” เขาถามสีหน้าละห้อยจนฉันต้องทรุดลงนั่งข้างๆแต่ห่างกับเขาพอสมควร

แล้วเขาก็ชวนฉันคุยถามนั่นถามนี่ไม่มีหยุดจนฉันได้รู้ว่าที่พี่พุฒิมันเมามากขนาดนี้ก็เพราะว่ามันอกหักนี่เอง ผู้หญิงที่พี่มันคบอยู่ดันไปปันใจให้คนอื่นและมันจับได้พอดี 

ถึงว่าเมาเหมือนหมาเลย!!!

ไอ้พี่พุฒิหลับสนิทไม่ได้ดูดำดูดีน้องเลยสักนิด ส่วนพี่ทอยเค้าพูดเก่งจริงๆเห็นท่าทางนิ่งๆดูท่าทางเย่อหยิ่งแต่พอได้คุยถึงรู้ว่าเขาคุยเก่งพอๆกับพี่พุฒิเลยล่ะแถมยังอัธยาศัยดีอีกด้วย คุยเก่งถามเก่งส่วนใหญ่ถามแต่เรื่องฉัน

ถามจนฉันหลับอ่ะ...

เผลอหลับไปตอนไหนก็จำไม่ได้รู้ตัวอีกทีก็ตื่นขึ้นมาในตอนที่นอนอยู่ในห้องของตัวเองแล้ว หกโมงเช้าฉันก็ตื่นแบบนี้เป็นประจำลุกขึ้นหุงหาข้าวปลาอาหารไว้รอพ่อกับแม่กลับมาในเวลาเกือบๆเจ็ดโมงเช้าเพราะเขาต้องรอหยอดน้ำกรดกว่าจะเสร็จ

หลังจากอาบน้ำอาบท่าเสร็จฉันก็หยิบชุดเตรียมตัวไปอาบน้ำ ตอนนั้นสองหนุ่มยังนอนสลบเหมือดอยู่เลย ฉันก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตา ก่อนจะเปลื้องผ้าและพบว่ามีรอยจ้ำแดงๆขึ้นกระจายแถวบริเวณเนินอกหลายจุด

เห้อ!สงสัยต้องซื้อไบกอนมาฉีดไล่ยุงเสียแล้ว เมื่อคืนก็เปิดพักลมนอนนะแต่ทำไมยุงมากัดได้ก็ไม่รู้

อ๋อสงสัยกัดตอนฉันเผลอหลับหน้าทีวีตอนที่คุยกับพี่ทอยอยู่ล่ะมั้ง...

มัวแต่สังเกตุตรงหน้าอกเลยไม่ทันเห็นช่วงตรงลำคอว่ามันมีคราบน้ำบางอย่างขาวขุ่นติดอยู่ก่อนจะถูกสายน้ำจากฝักบัวราดรดไหลหายไป...

...ลับหลังร่างของส้มโอที่เดินผ่านไปเข้าห้องน้ำแววตาวูบไหวกระพริบและลืมตาขึ้นก่อนจะลอบมองร่างระหงด้วยแววตากรุ้มกริ่ม