กลับกรุงเทพฯด่วน

เสียงโทรศัพท์ของสโรชาดังขึ้น "ฮัลโหล…… บัวเหรอ อาทิตย์นี้พอจะว่างไหม เจ้าของโครงการอยากคุยกับบัวเรื่องแบบนิดหน่อย ขึ้นมากรุงเทพฯ ได้ไหม หรือจะวีดีโอคอลดีเอาที่บัวสะดวกนะ" เสียงจากปลายสายดูกระตือรือล้นและตื่นเต้นมาก

"ได้ค่ะพี่สิทธิ์ บัวจะขึ้นไปพรุ่งนี้เลยไม่มีปัญหาอะไรคะพี่สิทธิ์ ไม่ต้องจองตั๋วนะคะ บัวจัดการเองค่ะพี่ ตามนี้นะคะพี่สิทธิ์ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ" สโรชาวางสายจากศักดิ์สิทธิ์ ลูกค้าคนนี้รายใหญ่ เธอจะต้องขึ้นไปเองกลัวว่างานจะมีปัญหา นี่แหละคือสโรชา ความรับผิดชอบ เต็มร้อย ที่จริงงานก็ไม่มีปัญหาอะไรมาก น้องที่ทำงานสามารถทำแทนเธอได้ดี แต่เพื่อความเรียบร้อยเธอขึ้นไปเองดีกว่า

"พ่อคะ แม่คะ พรุ่งนี้บัวต้องขึ้นไปดูงานที่กรุงเทพฯค่ะ จองตั๋วไว้ ช่วงเช้า แต่ไม่แน่ใจว่าจะค้างกี่วัน งานคอนโดไม่มีปัญหาค่ะ พี่สิทธิ์บอกว่าเจ้าโครงการอยากคุยรายละเอียดอีกนิดหน่อย บัวเลยอยากไปเองค่ะ เพราะเป็นงานสุดท้ายแล้ว จะทำให้เต็มที่ ไม่อยากโดนด่าตามหลัง บัวไลน์บอกน้องแล้ว ไม่แน่ขากลับบุตรอาจจะกลับมาพร้อมกันก็ได้นะคะ คุ้นๆ ว่าน้องสอบใกล้เสร็จแล้ว" หญิงสาวแจ้งข่าวกับนายอาทิตย์และนางจันทรา ระหว่างทานข้าวเย็นพร้อมหน้ากัน

"อืม...ก็ดีเหมือนกันนะ หลายเดือนแล้วที่ตาบุตรไม่ได้กลับบ้าน ว่าแล้วก็อยากเห็นหน้าแล้วซิ บัวจะเอารถไปจอดที่สนามบิน หรือให้พ่อไปส่งล่ะลูก เอาที่ลูกสะดวกนะ" บิดาของเธอเป็นแบบนี้เสมอ เอาที่ลูกสะดวก เอาที่ลูกสบายใจ พ่อกับแม่เธอจะพูดบ่อย เธอกับบุตรโชคดีมากที่สุดที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่และพ่อ แต่ถึงพ่อกับแม่จะตามใจให้อิสระทุกอย่าง เธอกับน้องก็ไม่เคยเหลิง มีแต่จะเกรงใจท่านทั้งสอง

"ให้พ่อกับแม่ไปส่งดีกว่าค่ะ ขากลับพ่อกับแม่จะได้ไปรับบัว" หญิงสาวพูดพลางยิ้มน้อยๆ "จะได้รู้สึกตื่นเต้น"

"แม่ยังไงก็ได้ลูก ดีเหมือนกันนะ แม่อยากไปซื้อของใช้บางอย่างด้วย ส่งบัวเสร็จแล้วก็แวะซื้อของเลยนะพ่อ" นางจันทราหันไปพูดกับสามี

"งั้นบัวไปจัดกระเป๋าก่อนนะคะ เสร็จแล้วว่าจะนอนเลยวันนี้รู้สึกล้าๆ คุยงานกับอาชาตินานไปหน่อยค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะพ่อ แม่ บัวไปนอนก่อนนะคะ" หญิงสาวเข้าห้องนอน ทำงานก่อนนอนสักพัก ก็ขึ้นเตียงนอนไม่ทันไรเธอก็นอนหลับสนิท มาตกใจตื่นอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงนางจันทรามาปลุก

"บัวๆ ตื่นหรือยังลูก เดี๋ยวตกเครื่องนะ" เสียงแม่เคาะประตูห้องพร้อมส่งเสียงเรียกหญิงสาว ไเจ็ดโมงกว่าแล้วนะลูก ไม่สบายหรือเปล่า ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวไปทานอาหารเช้าสักหน่อย ก่อนเดินทางนะลูก จะได้ไม่หิวมาก"

"ตื่นแล้วค่ะแม่ ขอบคุณค่ะ เมื่อคืนบัวทำงานต่อนิดหน่อยค่ะ เลยนอนซะดึกเลย ดีนะคะที่แม่มาปลุก ไม่งั้นบัวตกเครื่องแน่ๆ บัวขอเวลาครึ่งชั่วโมงค่ะแม่" เธอรีบกระโดดลงจากเตียงนอน วิ่งเข้าห้องน้ำทันที ใช้เวลาไม่นานในห้องน้ำ ยิ่งแต่งตัวแล้วเธอไม่พิถีพิถันมากนัก ด้วยเครื่องหน้าของหญิงสาวดูดีสวยอยู่แล้ว เติมแป้งเติมปากนิดหน่อยก็งาม ทำให้ไม่ต้องเสียเวลามาก

วันนี้หญิงสาวสวมชุดเดรสผ้าลินิน ยาวกรอมเท้า สีเปลือกมังคุด มีกระเป๋าล้วงสองข้าง กระเป๋าเล็กๆ บนหน้าอกด้านขวา เธอก็เป็นแบบนี้ เวลาซื้อเสื้อผ้าก็จะมีทุกสี อย่างมากก็เจ็ดชุดเจ็ดสี ใส่ครบอาอาทิตย์ ซักทีเดียว เธอเลือกผ้าพันคอผ้าฝ้าย กระเป๋าเป๋ใบไม่ใหญ่มากพอที่จะสะพายขึ้นเครื่องได้ ใส่ของจุกจิก กระเป๋าสตางค์ มือถือ ของจุกจิกหลายอย่าง

เธอเลือกที่จะใส่รองเท้าผ้าใบ เพราะเวลาอยู่บนเครื่องแอร์เย็นมากๆ สโรชาเคยเป็นตระคริวบ่อยๆ ไม่ว่าที่ไหนถ้าอากาศเย็นเธอจะต้องใส่ถุงเท้าตลอด ไม่งั้นเป็นตะคริวได้ง่ายๆ ไม่มีกระเป๋าเดินทาง เพราะเสื้อผ้าที่คอนโดยังมีอีกมาก ไม่ได้ขนกลับมาบ้านหมดเสียทีเดียว เผื่อไว้เวลาแบบนี้ ที่ต้องขึ้นไปกรุงเทพฯ ด่วน จะได้มีชุดผลัดเปลี่ยน

"เสร็จแล้วค่ะแม่ แม่ทำข้าวต้มเครื่องเหรอคะ หืม...…..หอมมาก บัวขอถ้วยเดียวพอค่ะ เดี๋ยวปวดท้องบนเครื่อง" หญิงสาวก็นั่งลง จัดการกับอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย

"วันนี้นอกจากไปส่งบัว พ่อมีไปธุระที่ไหนอีกไหมคะ "

"ไม่หรอกลูก ส่งบัวเสร็จ ก็พาแม่ไปซื้อของ แล้วก็กลับบ้านเลย มีอะไรไหม?"

"ไม่มีอะไรค่ะพ่อ เมื่อวานบัวคุยกับอาชาติเรื่องโรงแรมค่ะ เห็นอาชาติบอกว่าปีนี้ยอดจองห้องพักยาวไปเกือนสิ้นปีเลย ดีใจกับอาชาตินะคะพ่อ แม่ ดีใจกับพวกพนักงานด้วย ทุกคนได้มีงานทำตลอด"

"ใช่ลูก ช่วงนี้อาชาติงานเยอะมาก พ่อ กับแม่ก็ไม่ได้เข้าไปช่วยเต็มที่หรอก ปล่อยให้อาเขาทำ เมื่อไหร่จะได้คนมาช่วยก็ไม่รู้ ครอบครัวก็ไม่มี อาเราเขาเรื่องเยอะ สาวๆ เลยเบื่อ อายุปูนนี้แล้วจะเลือกอะไรนักหนา ครึ่งคนเข้าไปแล้วเรื่องมากเสียจริง"

สโรชานั่งกินข้าวไปด้วย ฟังพ่อเธอบ่นอาชาติไปด้วย จริงอย่างที่พ่อเธอว่า อาชาติเรื่องเยอะ ผู้หญิงที่เข้ามาหาอาชาติเยอะแยะมากมาย ทั้งดีและไม่ดี แต่อาของเธอเลือกมาก เลยไม่ได้สักที บัวอิ่มแล้วพร้อมแล้วค่ะ ไปกันเลยนะคะพ่อ แม่

พ่อขับรถเร็วใช้เวลาไม่นานก็มาถึงสนามบิน เหลือเวลาอีก ยี่สิบนาที ทันถมเถ "บัวไปก่อนนะคะพ่อ แม่ ถึงกรุงเทพแล้วบัวโทรหาค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้ลา นายอาทิตย์ และนางจันทรา

"โชคดีนะลูก เดินทางปลอดภัยตลอดเส้นทาง" นางจันทรา บอกกับลูกสาวของเธอ