ตอนนี้ฉันนั่งอยู่หน้าคณะมาครึ่งชั่วโมงหลังจากอำลาเพื่อนสนิท ทำยังไงดีฉันไม่อยากเจอหน้าเขาอะ ผู้ชายอะไรน่ารำคาญ แต่ประเด็นคือรถฉันอยู่ดันไปอยู่กับเขาไง บ้าเถอะ!
เธอค่อยๆก้าวเดินไปแอบมองจุดที่รถจอดหน้าคณะ มีรถของเธอจอดอยู่กับผู้ชายแต่งตัวคุมโทนสีดำยืนกอดอดพิงรถเสมือนเป็นรถตัวเอง นั่นแต่งตัวมาอ่อยเหยื่อหรือไง!? แถมสาวๆมองตาเป็นมัน บ้างก็แอบกรี๊ดกับเพื่อน บ้างก็ลองเดินผ่าน มันมีอะไรน่าสนใจหนักหนา กะอี่แค่ผู้ชายกะล่อน
" อ่าว พี่ลม มาทำอะไรที่นี่คะ " สาวสวยชุดนักศึกษารัดติ้ว เดินเข้ามาทักชายหนุ่มที่เคยสนุกกันบ้างในผับ แต่หล่อนไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่อีก
ชายหญิงยืนคุยกันอยู่ข้างรถเป็นจุดสนใจของคนที่เดินผ่านไปมา จนสายตาเขาเหลือบไปเห็นเจ้าของรถกำลังเดินมาทางนี้ ' ชิบหาย เดี๋ยวเธอเข้าใจผิด ' เค้ารีบบอกลาเธอแล้วเปิดประตูฝั่งคนขับ กดปุ่มสตาร์ทแล้วเปิดแอร์เย็นๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
กระจกฝั่งคนขับเลื่อนลงพร้อมใบหน้าหล่อร้าย
เฮ้อ~ เขาจะรู้ตัวไหมว่ามันดูออกว่าโคตรจะขี้เก๊ก
" ขอรถคืนด้วยค่ะ " ยังหน้ามึนนั่งอยู่อีก คนอะไร
" แล้วพี่จะกลับยังไงละคะ "
" ถ้าไม่มีปัญญาเรียกแท็กซี่ก็เดินกลับสิคะ จะไปยากอะไร "
" ไปส่งพี่หน่อยสิคะ " แหม ขนาดยืนเฉยๆยังมีสาวเข้ามาทัก แค่ออกปากนิดเดียว ยัยพวกนั้นแทบจะปูพรมแค่ขบวนให้แล้วมั้ง
ฉันยืนกอดอกจ้องหน้าเขา แล้วนั่นตาเป็นอะไร!? ไอ่สายตาออ้อนๆนั้นเก็บไว้ใช้กับผู้หญิงพวกนั้นเถอะ!
" ขึ้นรถค่ะ ฝนจะตกแล้ว " กูรู้ว่าฝนจะตก! แต่ไม่อยากไปด้วยไง แค่นี้ไม่เข้าใจรึไง
ครืนนน ครืนนนนน
เกลียดหน้าฝนชะมัด!
สุดท้ายฉันก็ต้องขึ้นรถ แล้วไปส่งเขาที่คอนโดตามเดิม
" ขึ้นไปหลบฝนก่อนไหมคะ "
" ไม่ " ขึ้นไปก็โง่ละ! ทันทีที่เขาลงไป ฉันรีบเหยียบรถกลับคอนโดตัวเอง ฝนบ้านี่ก็จะเทมาทำไมเยอะแยะ! แถมมาตรงเวลาช่วงเย็นซะด้วย ตอกบัตรสลับเวรกับพระอาทิตย์หรือไงกูอยากรู้
ผับx เวลาเที่ยงคืน
" มึงให้คนตามปุยฝ้ายห่างๆอย่าให้เธอรู้ตัว "
" ครับนาย " มือขวารับคำสั่ง พร้อมหมุนตัวออกจากห้องไปทำหน้าที่ตนเอง
มือหนายกแก้ววิสกี้ดื่ม ให้ความร้อนมันบาดลำคอ เผื่อจะช่วยให้อารมณ์ครุกรุ่นตอนนี้มันสงบบ้าง ใช่! เมื่อตอนช่วงเย็นหลังจากที่เธอขับรถออกไปจากคอนโด มีมอเตอร์ไซขับตามทันที แถมยังใส่หมวกกันน็อคปิดบังใบหน้า
ร่างหนาทิ้งตัวพิงกับพนักเก้าอี้ หลับตาลง หรือที่จริงเขาไม่ควรมีคนข้างๆตั้งแต่แรก กลับไปสนุกกับพวกสาวๆ ที่แค่ผ่านเข้ามาแล้วก็ออกไปอย่างเดิมดีไหม?
แต่พอนึกถึงวินาทีแรกที่เห็นหน้าเธอ ถึงแม้ว่าเป็นแค่ด้านข้าง มันกลับทำให้ใจหนาๆที่ด้านชาเต้นแปลกๆ ความจริงแล้วอาจจะแค่ไม่ได้อยากเสพสุขแค่ร่างกายภายนอกของเธอ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" เข้ามา " ประตูห้องทำงานสีดำถูกผลักเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนนึง สรีระร่างบอบบางสวมชุดน้อยชิ้นเดินเข้ามาอย่างช้าๆ สายตาเชิญชวนบุรุษตรงหน้าอย่างเปิดเผย
" คุณดินเรียกให้มาช่วยงานคุณลมค่ะ " หล่อนหย่อนสะพวกอวบลงบนหน้าขาแกร่ง นิ้วเรียวกรีดกรายลูบวนบนหน้าอกแน่นๆที่ปลดกระดุมเสื้อลงมาสองเม็ด เธอค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าไปหมายจะสัมผัสริมฝีปากหยัก แต่อยู่ๆเขาก็เบือนหน้าหนี " ฉันไม่จูบ " แต่กลับหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดและพ่นควันคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ หล่อนชะงัก แต่ต่อมาก็ยิ้มหวานโดยไม่ขัดใจ " ค่ะ "
" ลงไปคุกเข่า " หล่อนทำตามอย่างว่าง่าย มือบางปลดเข็มขัดแล้วปรนเปรอคนข้างบนด้วยปากเล็กและเรียวลิ้นอย่างชำนาญ อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย ห้องนี้ไม่ใช่ว่าจะเข้ามาได้ง่ายๆ ถ้าไม่ถูกเรียกหรือถูกใจจนเขาหิ้วขึ้นมาเอง
" แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะยะ " ฉันพยักหน้าตอบเพื่อนสนิททั้งสองหลังจากเดินแยกกันหน้าคณะ
รถเก๋งคันเล็กน่ารักขับมุ่งหน้าไปยังโรงแรมใหญ่ ที่กำลังมีงานเดินแบบการกุศลของเหล่าคุณหญิงคุณนาย ส่วนเธอแค่มารับงานเดินแบบ จบงาน ได้เงิน กลับบ้าน นอน จบ! นี่แหละชีวิตประจำวันของเธอ
" สวัสดีค่าพี่พอลล่าคนสวยยยย " เข้ามาถึงห้องแต่งตัว หล่อนก็ยกมือไหว้ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองที่มักจะเจอกันตามงานบ่อยๆ
" แหม ปากหวานเหมือนเดิมนะคะน้องฝ้าย พึ่งเลิกเรียนเหรอคะ " ช่างแต่งหน้าสาวชวนคุย ระหว่างที่เธอกำลังจัดแจงตัวเองเพื่อขึ้นเวที
กว่าจะจบงานก็ปาไปมืดค่ำ ฝนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกระหน่ำ เธอคิดไม่ผิดที่ตัดสินใจซื้อรถส่วนตัว
ฉันไหว้ลาพี่ๆและเพื่อนๆในห้องหลังเสร็จงาน ก่อนจะรีบกดลิฟต์ ตอนนี้ในหัวคิดถึงเตียงนุ่มๆที่ห้องแล้ว แต่! ไม่ได้! ต้องกินก่อน! ไม่งั้นนอนไม่หลับ!
หญิงสาวขับรถฝ่าฝนออกมาจากโรงแรม เวลามืดค่ำจวนดึกขนาดนี้แถมฝนตก รถบนถนนดูบางตา ก็ดีเหมือนกัน จะได้ถึงห้องเร็วๆ
ฉันขับรถมาเรื่อยๆ ฟังเพลงชิวๆ แต่เหมือนรถจะไม่ชิวกับฉันเลย รู้สึกเหมือนล้อหลังมันแปลกๆ ฮืออออ อะไรกันนักกันหนาวะในแต่ละวัน! ฝนก็ตก แม่ง!
สุดท้ายฉันก็ต้องจอดข้างทาง ลงมาดูรถ สรุป! ยางแบน!
คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน นี่ไม่ใช่เรื่องปกติ เธอพึ่งไปตรวจสภาพรถเมื่อวันก่อนหลังจากที่รถมีปัญหา ฉันแน่ใจว่าล้อมันไม่ได้แบนเองแน่ๆ ฉันมั่นใจ
ฉันรีบขึ้นรถและกดล็อก ควานหาโทรศัพท์โทรหาใครสักคนให้เร็วที่สุด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ใคร!
พิธีจบการศึกษานักเรียนมอปลายของโรงเรียนเอกชนชื่อดังเต็มไปด้วยผู้ปกครองและเหล่าบรรดาญาติสนิทมิตรสหายที่มาร่วมแสดงความยินดีกับลูกหลานร่วมถึงครอบครัวอันแสนน่ารักและวุ่นวายของปุยฝ้ายและสายลมด้วย สามพ่อแม่ลูกเดินไปตามถนนของโรงเรียนจุดหมายแรกคือหอประชุมใหญ่ที่สามารถไปถ่ายรูปกับป้ายจบของโรงเรียนครืด ครืด ครืด หญิงสาวล้วงโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าสะพายปรากฎชื่อน้องชายจึงรีบกดรับ~ อิบ้าพายุ calling ~" โหล ว่าไง "( ถึงไหนกันแล้ว เร็วๆ )" โอ้ย กำลังเดินไปหอประชุมนี่ไง " เถียงกันอีกสักสองสามคำก็วางสาย พอดีกับที่ทุกคนเดินมาถึงหน้าหอประชุมใหญ่ " ไหนลูก น้องบอกว่าอยู่ตรงไหน "" มันบอกว่าอยู่ข้างป้ายใหญ่ที่คนยืนรอคิวถ่ายรูปกันค่ะ " ฉันกวาดตามองหาน้องชายตัวดี คนเข้าแถวยาวๆอะเห็น แต่ไม่เห็นมัน ไหนบอกอยู่ข้างป้ายไง มีแต่กลุ่มเด็กนักเรียนผู้หญิงมุงอะไรกันก็ไม่รู้ใจลึกๆก็อยากเสือกเลยกระแซะๆเข้าไป อุแหม! ถึงว่าหาไม่เจอ สาวๆมุงมอบดอกไม้ขอถ่ายรูปอยู่นี่เองพอน้องชายหันมาเห็นคนเป็นพี่ก็รีบยิ้มกว้าง พร่ำขอโทษสาวๆก่อนจะเดินเบี่ยงออกจากวงรายล้อม " ทำไมช้าอะ เอ้า! ถือช่วยหน่อย " เด็กหนุ่มยื่นทั้งดอกไม้ที
บนโต๊ะอาหารเช้ามีนักศึกษาสาวนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ระหว่างรอทุกคนลงมาพร้อมหน้า เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้หน้าจอสมาร์ตโฟนเครื่องหรูโดยไม่ได้สังเกตว่าใครที่เดินย่องมาแอบดูหลังเก้าอี้" เจ๊ แอบคุยกับใครอะ " กรี๊ดดด! ไอ่น้องบ้า แอบมาอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่!" ยุจะฟ้องพ่อว่าเจ๊แอบคุยกับผู้ชาย "" ถ้าแกฟ้องพ่อ ฉันก็จะฟ้องแม่ว่าแกอ่ะแก่แดด ควงสาวเรี่ยราด เจ้าชู้ไก่แจ้ สาวมหาลัยก็ไม่เว้นทั้งที่ตัวเองอยู่แค่ ม.6 "สองพี่น้องยืนเชิ่ดหน้าจ้องกันไม่ลดราวาศอก น้องชายยืนกอดอกยักคิ้ว พี่สาวยืนท้าวสะเอวเบะปาก ทั้งคู่ต่างกุมความลับของกันและกันอยู่" คุยอะไรกันเด็กๆ โต้วาทีกันอยู่หรือเปล่าคะ " เสียงคนเป็นพ่อเดินลงมาจากบันได เขาจูงมือฉันมาที่โต๊ะซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันที่ลงมาแล้วเห็นสองพี่น้องนั่งเถียงกันทุกเช้า" วันนี้พายุขับรถไปส่งพี่ที่มหาวิทยาลัยเหมือนเดิมนะ แล้วค่อยเข้าโรงเรียน พ่อกับแม่มีธุระ " สายลมพูดกับลูกชายพลางลงมือทานอาหารเช้าตรงหน้า" ครับพ่อ "" เห่อใบขับขี่ใหม่ละซี๊...คุณพ่อ ทำไมไหมขับไปเองไม่ได้อะ " ลูกสาวแซวน้องชายก่อนจะหันมาอ้อนคนเป็นพ่อ " เป็นผู้หญิงไปไหนมาไหนคนเดียวได้ยังไงคะ มันอั
" คุณแม่ขา ไหมหิววววว " เสียงใสๆของเด็กน้อยผมเปีย พอขึ้นนั่งบนรถปุ๊บก็บอกความต้องการของตัวเอง ทั้งที่ในมือยังถือโดนัทชอคโกแลตชิ้นโต และที่อยู่ในแก้มป่องๆนั่นอีก" คุณพ่อทำกับข้าวรออยู่ที่บ้านแล้วค่ะ " ลูกสาวพยักหน้าตอบหงึกๆ พลางกัดโดนัทในมือไปด้วย ไม่รวมเศษเล็กๆน้อยๆที่ตกตามชุดนักเรียน" คุณแม่ขา ไหมอยากมีน้องเหมือนคูณคูณ " หื้อออ!? ทำไมอยู่ดีๆลูกถึงพูดเรื่องนี้" ไหมอยากมีน้องเป็นของตัวเอง คูณคูณยังมีเป็นของตัวเองเลยอะ " แน่ใจนะว่าขอน้อง พูดเหมือนอยากกินไอติมหน้าปากซอย" แน่ใจนะคะ ว่าอยากมีน้อง ไหมต้องเลี้ยงน้องช่วยแม่นะ แถมเราต้องแบ่งเวลาดูน้องด้วย " พยักหน้าอย่างเดียวเลย เข้าใจจริงหรือเปล่าก่อน" ไว้แม่จะคิดดูอีกทีนะคะ " ปากบอกคิดดูอีกที แต่ตัวเองแอบหยุดทานยาคุมตั้งแต่คุยกับมะลิคืนนั้นติดไม่ติดค่อยว่ากันอีกทีรถคันดังกล่าวเลี้ยวเข้าสู่รั้วบ้านร่มรื่น พอจอดสนิทนางก็รีบลงจากรถวิ่งไปหาคุณพ่อที่ใส่ผ้ากันเปื้อนยืนรออยู่หน้าประตู" คุณพ่อขาาาาา " คุณลมนั่งยอตัวอ้าแขนรอรับเด็กน้อยเข้าอก หอมแก้มกันซ้ายขวาแล้วป้องปากกระซิบอะไรกันก็ไม่รู้ ก่อนจะยื่นมือมาจับกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ" กระซิบอะไรก
โอ้ย! พักบ้างเถอะ! กินจนเบาหวานจะขึ้นตาอยู่แล้ว แต่ด้วยคุณแม่ที่อารมณ์ดี จัดแจงหาอาหารคาวหวานมาประเคนให้ลูกชายผู้แพ้ท้องแทนเมียก่อนจะออกบ้านไปชอปปิ้ง หลังจากวันนั้นคุณลมนางก็กินเค้กทุกวัน กินมันทุกหน้า แต่ก็มีบ้างที่หน้างอ เพราะจะกินทุกหลังอาหารสามมื้อไม่ได้!! นางกินจนฉันท้องโต กินจนฉันคลอด อยากรู้ไหมคะว่าเราได้เด็กผู้หญิงหรือผู้ชายแท๊แด่......." ใยไหมคะ มาอาบน้ำแต่งตัวกันเร๊ววว เดี๋ยวพ่อจะพาไปบ้านพี่คูณกับน้องจัสมิน "" เย้ๆๆ ไปบ้านคูณคูณ ไปเล่นกับมินมิน " ค่ะ แล้วสองพ่อลูกสุดซี้ก็เดินจูงมือกันขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว คุณลมกลายเป็นพ่อบ้านเต็มตัว ตั้งแต่ใยไหมคลอด ฉันก็แทบไม่ได้ทำอะไรเลย เขาแอบไปเข้าคอร์สพ่อลูกอ่อน ดูแลเมียหลังคลอดตลอดเรื่องอาหารการกินของเบบี๋ เขาทำทุกอย่างจริงๆ แถมยังไม่จ้างพี่เลี้ยงด้วย บอกว่าอยากเลี้ยงเอง อยากมองดูพัฒนาการของตัวเล็กด้วยมือของเขาเองฉันวางสายจากมะลิบอกว่าสักพักจะเข้าไปทานอาหารเย็นด้วย พอดีกับบัดดี้ต่างวัยที่พากันหัวเราะคิกคักกันลงมาจากชั้นสอง" ทำไมใส่กระโปรงยาวล่ะคะ ทำไมไม่ใส่กางเกงขาสั้นที่วิ่งสะดวกๆ " ไม่รู้หรือไงว่่าลูกสาวคุณน่ะ ซนอย่างกับอะไรดี ล่า
เวลาผ่านไปพอสมควรกว่าคนบนเตียงจะฟื้นคืนชีพ " ฝ้าย...เกิดอะไรขึ้นคะ " หมอและพยาบาลยืมอมยิ้มกับว่าที่คุณพ่อที่ยังสะลึมสะลือ " คุณลมเป็นลม จำได้ไหมคะ " เขาหลับตาลงสงสัยนึกอยู่มั้ง และเหมือนจะรู้ตัวก็รีบเบิกตากว้างพร้อมจ้องมาที่ฉัน " ฝ้าย! ฝ้ายท้อง! " ค่ะ! สติสตังเริ่มเข้าสู่ร่าง" ค่ะ ฝ้ายท้อง คุณลมดีใจรึเปล่า " ฉันดึงมือเขามาสัมผัสที่หน้าท้องแบนราบ จนมือที่กำลังสั่นค่อยๆลูบวนไปมาอย่างแผ่วเบา " ฮึก ฝ้าย...ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริงๆ " เขาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายคุณหมอและพยาบาลในห้องนาทีนี้จะว่าเขาเวอร์ก็ว่าไปก็คนมันอดดีใจไม่ได้นี่ครับผมกำลังจะเป็นเป็นพ่อคน กำลังจะมีเบบี๋ตัวน้อยที่เกิดจากผู้หญิงที่ผมรัก มันไม่มีอะไรน่ายินดีไปกว่านี้แล้ว มือบอบบางของเธอยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาบนหน้าผม " ดีขึ้นรึยังคะ เราต้องไปฝากครรภ์แล้ว " คุณพ่อมือใหม่พยักหน้าแล้วรีบวาดขาลงจากเตียง จัดการฝากครรภ์กับคุณหมอพร้อมรับหนังสือลูกน้อยและยาบำรุงครรภ์ก่อนออกจากโรงพยาบาล" เดี๋ยวฝ้ายขับเองค่ะ คุณลมยังหน้าซีดๆอยู่เลย "" ไม่เอาค่ะ ฝ้ายกำลังท้องอ่อนๆ พี่ขับเอง " แล้วเขาก็คว้าเอากุญแจรถ เปิดประตูให้ฉันขึ้นไปนั่งแล้วรีบประจำต
" เป็นหนักนะคะ ฝ้ายว่าไปให้หมอตรวจดีกว่า " เขาส่ายหน้า ทำท่าจะเอนนอน " พี่ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่ตอนนี้รู้สึกอยากกินเค้กอย่างเดียวเลยอ่ะ " ฉันนั่งมองสามีตัวเองที่นอนทำตาปริบๆ" เช้าขนาดนี้ร้านเค้กที่ไหนจะเปิด มีแต่ร้านสะดวกซื้ออ่ะ คุณลมจะทานไหมคะ เดี๋ยวฝ้ายออกไปซื้อให้ " คนฟังตาละห้อย ทำหน้าหงอย " พี่อยากกินหลายๆแบบอ่ะ ที่เซเว่นมันมีให้เลือกนิดเดียวเอง " เอาแต่ใจไปอีกพ่อคู๊ณ" โอเคงั้นนอนพัก เดี๋ยวสายๆฝ้ายพาไปกินนะ " เขาพยักหน้าแล้วหลับตาลง ฉันก็พลอยหายใจคล่องขึ้นบ้าง แต่ในใจลึกๆก็ยังแอบห่วง จะว่าอาหารเป็นพิษก็ไม่น่าใช่ เพราะฉันยังปกติเลย ช่างมันไปก่อน ตอนนี้ขอนอนก่อน ง่วงมาก!' ฟึดดด ฮึกกกก ฮึก ' นี่ฉันฝันหรือว่าอะไร เสียงมันมาเป็นระยะๆแต่ไม่ดังมาก ฉันเลยลืมตาแล้วมองหาต้นเสียงคิ้วบางขมวดปม สายตาจ้องแผ่นหลังกว้างที่สั่นระริกเป็นพักๆ เธอเลยค่อยๆขยับตัวชโงกหน้ามองคนที่นอนหันหลังนี่เขาแอบร้องไห้!?" คุณลม " มือบางแตะเบาๆที่หัวไหล่แล้วค่อยๆจับให้คนตัวโตให้หันหน้ามา ใบหน้าคมเข้มเต็มไปด้วยคราบน้ำตาพร้อมกับสะอื้นแล้วสูดน้ำมูกเข้าที่เดิมแล้วเขาร้องไห้ทำไม!?ร้องไห้เป็นเรื่องเป็นราวซะด้วย!" ร้อง