ร่วมหอ 1

หลังจากผ่านการเดินทางอันยาวนานและเหน็ดเหนื่อยหลายวัน ในที่สุดเกาเฟยฉีและโจวฟางเซียนก็มาถึงชายแดนอันเป็นที่ตั้งของจวนแม่ทัพ จวนหลังใหญ่ที่เคยดูเรียบง่าย บัดนี้ถูกประดับประดาด้วยผ้าสีแดงสดสะดุดตา ตัดกับสีเขียวขจีของต้นไม้โดยรอบ ราวกับกำลังเฉลิมฉลองการมาถึงของนายหญิงคนใหม่

ทันทีที่เกาเฟยฉีควบม้าเข้าไปในเขตจวน สตรีวัยกลางคนผู้หนึ่งก็รีบวิ่งออกมาต้อนรับด้วยความดีใจ ใบหน้าของนางเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความยินดี

"อาฉี เจ้ากลับมาแล้ว!" สตรีผู้นั้นคือเกาฮูหยิน มารดาของเกาเฟยฉี นางมองไปที่โจวฟางเซียนที่นั่งอยู่บนหลังม้าด้วยสายตาเป็นห่วง "องค์หญิงเป็นอย่างไรบ้างเพคะ เหนื่อยหรือไม่ เจ้าลูกชายตัวดี เหตุใดจึงบ้าบิ่นพาองค์หญิงควบม้ามาเช่นนี้" เกาฮูหยินพูดจบก็ฟาดแขนลูกชายเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว

โจวฟางเซียนหัวเราะคิกคักก่อนจะพูดขึ้น "ท่านแม่ ต่อไปนี้ท่านเป็นท่านแม่ของข้าแล้ว ไม่ต้องเรียกข้าว่าองค์หญิงหรอกเจ้าค่ะ เรียกข้าว่าเซียนเอ๋อร์ก็พอ ข้าไม่เหนื่อยเลยเจ้าค่ะ" นางพูดจบก็รีบลงจากหลังม้าแล้วเข้าไปกอดแขนเกาฮูหยินอย่างออดอ้อน

เกาฮูหยินยิ้มรับอย่างเอ็นดู นางลูบหัวโจวฟางเซียนเบาๆ "เซียนเอ๋อร์ เจ้าช่างน่า