EP. Special 3——————————สายตาคมกริบดุดันจ้องมองไปที่ร่างอรชรกำลังงุ่นง่านวุ่นวายอยู่กับชุดคอลเล็กชั่นใหม่ที่ใกล้จะเปิดตัวเร็วๆ นี้ โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนคนที่เธอไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดในตอนนี้กำลังยืนกอดอกพิงขอบประตูมองเธออยู่ ทันทีที่ดีไซเนอร์อีกคนหันไปเจอร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มที่มาใหม่ก็รีบก้มโค้งให้แล้วรีบหายตัวออกไปจากห้องนั้นรวมทั้งคนอื่นๆ ที่กำลังทำงานกันอยู่ด้วย"อลิซพักก่อนก็ได้นะ แอลแก้ชุดนี้เสร็จเดี๋ยวตามไปจ๊ะ" เธอบอกลูกน้องที่เป็นดีไซเนอร์เช่นกันแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับอะไรเลย เงยหน้าขึ้นมาก็ไม่พบใครแล้ว"อ้าว ไปไหนกันหมดนะ"หญิงสาวหันซ้ายหันขวาก่อนจะหมุนตัวกลับหลัง เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเจอผู้ชายคนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดในตอนนี้กำลังมองมา เขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้ามาหาเธอทำให้กลิ่นกายหอมประจำตัวของเขาชัดเจนมากขึ้นไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวหนีเขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าและจัดการล็อกเธอเอาไว้ด้วยสองมือใหญ่ที่ค้ำยันโต๊ะ สายตาคมดุดันมองสำรวจร่างอรชรที่เขาไม่ได้เจอมาเกือบ 2 เดือนละเอียดยิบ ผิวขาวนวลเปล่งปลั่ง สาวเจ้าเนื้อแต่รูปร่างสมส่วนทำให้เธอมีเซ็กซ์แอพพีลสูงและกลิ่
EP. Special 2—————————— ภายในห้องสำหรับเข้าเยี่ยมนักโทษกรณีพิเศษ อามิเกลนั่งรอระหว่างเจ้าหน้าที่นำตัวนาธานออกมาพบโดยมีสามีหนุ่มยืนอยู่ข้างๆ มือหนาของเคลย์ตันลูบศีรษะเล็กแล้วก้มลงจูบผมนุ่มแผ่วเบาไม่นานนาธานก็นั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับเธอโดยมีกระจกแผ่นหนากั้นไว้อยู่ สายตาของเขามองลูกสาวคนเล็กของตัวเองด้วยความรู้สึกผิดเต็มขั้วหัวใจจนไม่อาจมองหน้าลูกสาวและสบตาโดยตรงกับเธอได้"คุณท่านเป็นยังไงบ้างคะ"เสียงหวานกรอกตามสายโทรศัพท์ เธอประหม่าเล็กน้อยเมื่อคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามไม่ได้มองเธอด้วยสายตาเกรี้ยวกราดเหมือนเมื่อก่อน"อืม สบายดี..." เสียงแหบสั่นเครือเอ่ยตอบลูกสาว พยายามไม่มองหน้าเธอเพราะรู้สึกว่าน้ำตามันกำลังจะไหลออกมายังไงยังงั้นทั้งๆ ที่ผ่านมาเขาไม่เคยไยดีลูกสาวคนนี้เลยสักครั้ง แต่เธอก็ยังแวะมาเยี่ยมเยือนถามไถ่ความเป็นอยู่ ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดและเสียใจมากขึ้นจนไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าลูกสาวของตัวเอง"..ค่ะ..คือ..เกลมีบางอย่างที่ต้องบอกคุณท่านให้รับรู้ด้วยตัวเอง...คือว่า...""ฉันรู้แล้วล่ะนะ ไม่ต้องคิดมากอะไรทั้งนั้น"นาธานตอบกลับก่อนที่ลูกสาวจะเอ่ยจบ รู้นิสัยของอามิเกลดีว่ายังไงก็ต้องบอก
EP. Special 1——————————2 เดือนผ่านไป...อามิเกลทำอาหารเช้าให้สามีทานก่อนไปทำงานเหมือนอย่างทุกวัน ทันทีที่ร่างสูงใหญ่ก้าวเท้าเดินเข้ามาในส่วนของห้องครัว คนรับใช้และลูกมือของหญิงสาวก็สลายตัวออกไปกันหมดอย่างรู้หน้าที่ เพราะรู้ดีคุณชายของพวกเธอนั้นรักความเป็นส่วนตัวมากขนาดไหนโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากมีนายหญิงอยู่ด้วยวงแขนกำยำสวมกอดร่างอรชรของภรรยาสาวจากด้านหลังในขณะที่เธอกำลังจัดแต่งอาหารใกล้พร้อมเสิร์ฟอยู่ มือเล็กวางผลไม้ตรงหน้าลงก่อนจะหันไปหาเขา ใบหน้าสวยหวานยิ้มตาหยีแววตาระรื่นสบตาสายตาคมที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว"สุดหล่อของเกลหิวแล้วเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับยกมือบางลูบเสื้อกั๊กและเนกไทสีเข้มขยับให้เข้าที่เข้าทางเรียบร้อยมากกว่าเดิม"นิดหน่อยครับ แต่หิวอย่างอื่นมากกว่า"เขาอมยิ้มพูดขึ้นขณะที่มือหนาข้างหนึ่งแตะแก้มเนียนนุ่ม มองสำรวจใบหน้าสวยหวานด้วยแววตาหวานฉ่ำเต็มเปี่ยมด้วยความภูมิใจและพอใจในตัวภรรยาสาวที่ช่างดูแลเอาใจใส่เขาทุกกระเบียดนิ้วไม่เคยบ่นสักครั้ง จะมีก็แต่เวลาที่เขาแกล้งเธอเท่านั้นแหละ"คนบ้า รอสักครู่นะคะใกล้จะเสร็จแล้ว"เธอฟาดฝ่ามือเล็กตรงอกแกร่งเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยวกับความท
ตอนที่ 68——————————หลังจากทานอาหารและฉลองวันเกิดของอามิเกลจนถึงเวลาที่ทุกคนต้องแยกย้าย เซนต์เลือกที่จะพาภรรยาและลูกชายพักผ่อนอยู่ที่นี่ต่ออีกสักสัปดาห์ เฮย์เดนกลับรัสเซียตั้งแต่คืนนี้ เคลย์ตันเองก็กลับอิตาลีเช่นกันสนามบินส่วนตัวของโรงแรมคาสเซียสในฮาวายขณะที่กำลังหญิงสาวเดินขึ้นเครื่องโดยมีแขนกำยำของสามีหนุ่มโอบรอบไว้ไม่ห่าง อามิเกลมองไปที่เครื่องบินอีกลำพึ่งแลนด์ดิ้งลงจอดสนิทอยู่ไกลๆ จำได้ว่าเธอเคยขอกลับอิตาลีด้วยคราวก่อน ก่อนที่จะมีคนแต่งตัวคล้ายๆ ลูกน้องของสามีลงมาก่อนสี่ห้าคน ตามด้วยชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งผู้ชายนั้นเธอไม่แปลกใจ แต่ผู้หญิงคนนั้น..."ที่รักคะ...""ว่าไงครับ""นั่น เอ่อ..คุณเดกซ์เตอร์กับ..นีนนี่คะ..."ใบหน้าสวยเอียงคอทอดมองไปที่สองคนนั้นอย่างสงสัย ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อฝ่ายชายดึงกระชากหญิงสาวเดินตามลงมาจากเครื่องบินจนแทบล้มหัวคะมำหากคนที่ดึงไม่รับร่างเล็กไว้ซะก่อน"...ไม่มีอะไรหรอกครับที่รัก เราไปกันเถอะ"สายตาคมหันไปมองครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยบอกภรรยาสาวแล้วพาเดินขึ้นไป เธอเหลียวหลังมองอยู่พักใหญ่จนประตูบันไดของเครื่องบินปิดลงชั่วโมงที่แล้วเขาพึ่งได้รับรายงานมาว่
ตอนที่ 67——————————เช้าวันต่อมา..."ไหวไหมคะที่รัก..." เสียงหวานได้แต่ร้องถามคนอยู่ในห้องน้ำด้วยความเป็นห่วง เพราะเขาไม่ให้เธอตามเข้าไป"..ว..ไหวครับ.."ร่างสูงใหญ่โก่งตัวอาเจียนตัวติดชักโครกอยู่ครึ่งชั่วโมง ยืดตัวตรงเต็มความสูงล้างหน้าล้างตาอย่างลวกๆ ก่อนจะเดินไปเปิดน้ำเย็นให้กระทบลงบนผิวกายให้สดชื่น ตอนเช้าเขามักวิงเวียนศีรษะ แต่ก็ไม่ถึงกับต้องรีบลุกมาอาเจียนเหมือนวันนี้"ที่รักคะ ทำไมเงียบไปล่ะ"ปึงๆ ปึงๆเมื่อเสียงเงียบไปนานเธอจึงระรัวมือบางเคาะประตูอย่างเป็นห่วงสามี ก่อนเข้าห้องน้ำเขาหน้าซีดเผือดเหมือนไม่มีเลือดไปหล่อเลี้ยงยังไงยังงั้น ครั้นจะตามเข้าไปก็โดนเขาบอกให้ออกมาตลอดอามิเกลยืนรออยู่นานเกือบครึ่งชั่วโมงเขาจึงออกมา ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มมีสีหน้าดีขึ้นแต่ก็ยังดูซีดๆ อยู่ดี เขาโน้มตัวลงมากอดหญิงสาวไซ้ซอกคอขาวระหงหาความหอมละมุนฟอด..."หอมจัง"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ก่อนจะอุ้มเตงคนตัวเล็กขึ้น แขนเล็กกอดคอแกร่งขาเรียวรีบเกี่ยวเอวสอบไว้อย่างไว ขณะที่เขาก็ยังซุกซนอยู่กับซอกคอขาว เดินไปยังห้องแต่งตัว"ไปหาหมอกันมั้ย เกลว่าคุณเป็นหนักขึ้นนะคะ" หญิงสาวถามด้วยความเป็นใบหน้าเต็มไปด้วยความก
ตอนที่ 66——————————"ที่รักคะ..." ร่างอรชรสวมชุดคลุมสีครีมออกมาจากห้องแต่งตัว"..ค..ครับ.."โธ่เว้ย! อยากจะตีปากตัวเองจริงๆ ตั้งใจว่าจะงอนต่อให้เธอง้อให้ได้ แต่เพียงแค่ได้ยินเสียงหวานๆ เรียกเขาก็เผลอตอบรับจนได้มือหนาปิดแท็บแล็ตในมือ สายตาคมมองตามคนตัวเล็กจนเธอมาหยุดอยู่ที่ปลายเตียง ห้ามตัวเองสุดฤทธิ์ที่จะไม่เข้าหาเธอก่อน"โกรธเกลเหรอคะ..." เสียงหวานเอ่ยถามไปอย่างงั้นเพราะเธอรู้อยู่แล้ว"เปล่า""งั้นพรุ่งนี้ช่วยพาเกลไปโบสถ์ได้ไหม...""อืม" เขาตอบเสียงเรียบแล้วจับก้มมองแท็บเล็ตต่อ ท่าทีของสามีหนุ่มทำให้อีกคนอมยิ้มด้วยความเอ็นดู"ไม่ถามเกลหน่อยเหรอคะว่าไปทำไม"".......""จะไม่สนใจเกลจริงๆ เหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยต่อ ดวงตากลมโตมองอย่างใสซื่อตาใสราวกับเด็กน้อย"......." ประโยคล่าสุดของเธอทำให้เขาเงยหน้าขึ้น สายตาคมก็พลันเปล่งประกายระยิบระยับเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่เห็นดังนั้นเธอยิ่งต้องการยั่วยวนเขามากกว่าเดิม จากแววตาอันใสซื่อเปลี่ยนเป็นเปล่งประกายโดยอัตโนมัติ ริมฝีปากอวบอิ่มยกยิ้มมุมปาก ค่อยๆ คลานเข่าไปหาร่างกำยำอย่างช้าๆ สบมองสายตาคมอย่างเย้ายวนทำให้เขาไม่สามารถละสายตาจากเธอไปได้เลย"..เมี