Chapter 2  

Chapter 2

@คลับหรู

“มาช้าจังเลยวะ?” คิมหันต์เอ่ยถามขึ้น เมื่อรันเวย์และไรเฟิลเดินมาถึงโต๊ะโซนวีไอพีภายในคลับ

“รถติดว่ะ” รันเวย์เอ่ยตอบ ก่อนจะหย่อนตัวนั่งบนโซฟาที่อยู่ข้างๆ คิมหันต์

“ไม่หลับไม่นอนวะณิชา” ไรเฟิลเอ่ยทักทายเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่ม ไรเฟิลอุ้มณิชาขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของเขาอย่างรวดเร็วราวกับหยอกล้อเพื่อนสาวของเขา เพราะไรเฟิลมักชอบแกล้งณิชาแบบนี้เป็นประจำ

เพียะ! เพียะ!

“โอ๊ย!! ไอ้บ้าเฟิล ทำไมนายชอบแกล้งฉันแบบนี้อยู่เรื่อยเลยวะ” ณิชาดิ้นขลุกขลักอยู่บนตักแกร่งของไรเฟิลและยกมือบางตีแขนแกร่งของเขาอย่างแรง เมื่อเขากอดเธอไว้แน่น

“โอ๊ย! เจ็บนะโว้ย…ณิชา มือหนักฉิบ” ไรเฟิลทำสีหน้าเหยเกและยกมือสากลูบแขนตัวเองป้อยๆ

“เจ็บก็ปล่อยสิ…นายจะมากอดฉันทำไม? นายแกล้งฉันแบบนี้ ผู้ชายก็ไม่กล้าเข้ามาจีบฉันน่ะสิ...” ณิชาเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด และเอามือแกะแขนแกร่งออก ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งข้างๆ ไรเฟิลแทน

“เหอะ! เป็นสาวเป็นแส้ เสือกอยากแรดให้ผู้ชายเข้าหา” ไรเฟิลจ้องใบหน้าสะสวยด้วยความไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า ทำไมเขาถึงต้องไม่พอใจณิชาด้วย เมื่อรู้ว่าณิชาอยากให้ผู้ชายคนอื่นเข้ามาจีบเธอ

“เสือกเก่ง” ณิชาตวัดสายตามองไรเฟิลด้วยความไม่พอใจกับคำพูดของเขาที่ต่อว่าเธอ ก่อนจะยกน้ำสีอำพันขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

“เลิกกัดกันสักทีเถอะพวกมึงสองคนน่ะ!” รันเวย์เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ เมื่อเห็นไรเฟิลและณิชาถกเถียงกันไม่หยุด

“กัดกันแบบนี้ ระวังจะตกหลุมรักกันเองนะพวกมึง ฮ่าๆ” คิมหันต์เอ่ยแซวไรเฟิลและณิชาที่มักจะชอบเถียงกันอยู่บ่อยครั้งราวกับเด็กน้อย

“โอ๊ย!! คิม นายก็พูดไปเรื่อย ฉันไม่มีทางหลงรักคนอย่างไอ้เฟิลมันหรอก ฉันยอมตายดีกว่าที่จะไปรักคนอย่างตานี่” ณิชาทำท่าลูบแขนตัวเอง เธอรู้สึกขนลุกขนพองกับคำพูดของคิมหันต์ เพราะต่อให้มีผู้ชายแบบไรเฟิลเหลือเพียงคนเดียวในโลก เธอก็ไม่มีทางเอาผู้ชายอย่าง ‘ไรเฟิล’ เป็นสามีแน่ เพราะเธอคงรับความร้ายกาจของเขาไม่ไหว

“แล้วใครจะหลงรักผู้หญิงอย่างเธอกันล่ะ สวยก็ไม่สวย นมก็แบนอย่างกับกระดานไวต์บอร์ด” ไรเฟิลโต้เถียงณิชาอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วใช้สายตาคมจ้องไปที่หน้าอกของเธอ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ

“ชิ! มาว่าฉันนมแบน นายเคยเห็นนมของฉันแล้วหรือไง ฮะ! ไอ้บ้าเฟิล!” ณิชาเอ่ยเถียงไรเฟิลอย่างไม่ยอมแพ้

“ลุกขึ้นไปเถียงกันข้างนอกคลับปะพวกมึง แหกปากอยู่ได้ น่ารำคาญฉิบ” รันเวย์เอ่ยพูดสีหน้าหงุดหงิด จนทำให้ไรเฟิลและณิชาปิดปากเงียบสนิทโดยอัตโนมัติ มิหนำซ้ำไรเฟิลและณิชายังขยับมานั่งชิดกันอีกต่างหาก ทำราวกับว่าเมื่อครู่นี้ไม่ได้เถียงกันมาก่อน เพราะตอนนี้ไรเฟิลและณิชาคิดว่าสามัคคีกันไว้ก่อนดีกว่า เพื่อความปลอดภัยของทั้งคู่ เมื่อเห็นแววตาดุดันของรันเวย์ที่จ้องเขม็งมองทั้งคู่ด้วยสายตาไม่พอใจ และรันเวย์ก็คงเป็นคนเดียวในกลุ่มที่สามารถห้ามปรามไรเฟิลและณิชาให้เลิกเถียงกันได้

“แล้วเนี่ยไอ้บิ๊กบอสมันหายหัวไปไหน?” รันเวย์หันไปถามคิมหันต์

“กูคิดว่ามันคงตายห่าที่ชักโครกแล้วมั้ง แม่ง! บอกกูกับไอ้ณิว่าไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว นี่ปาไปเป็นชั่วโมงแล้วก็ไม่เห็นแม้แต่เงาหัว...” คิมหันต์เค้นหัวเราะ เมื่อพูดถึงเพื่อนสนิทอีกคนในแก๊งของพวกเขา

“นินทาอะไรกูไอ้คิม แช่งกูดีนักนะมึงน่ะ กูก็แค่ไปปล่อยน้ำออกจากท่อแป๊บเดียวเองไอ้เวร...” บิ๊กบอสที่พึ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะโต้กลับคิมหันต์ทันควัน เมื่อได้ยินคิมหันต์กำลังพูดนินทาเขาให้รันเวย์ฟัง เขาก็แค่เจอหญิงสาวที่ร้อนแรงถูกใจก็เลยไปปล่อยน้ำให้สบายตัวแค่นั้นเอง

“มึงพูดห่าอะไรเกรงใจไอ้ณิมันบ้าง” รันเวย์แสยะยิ้มอย่างร้ายกาจ เมื่อเห็นเพื่อนสนิทผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนั่งอยู่ด้วย แต่รันเวย์ก็พูดห้ามปรามบิ๊กบอสไปอย่างนั้นเอง เพราะณิชาเธอคงจะชินแล้ว ถ้างั้นเธอคงเป็นเพื่อนและอยู่กับผู้ชายเถื่อนๆ แบบพวกเขาไม่ได้

“นายไม่ต้องมาพูดให้ตัวเองดูดีเลยเวย์ ฉันว่านายหนักกว่าบิ๊กบอสอีก...” ณิชาเค้นหัวเราะออกมา เพราะถ้าเทียบความร้ายกาจของเพื่อนในกลุ่ม คงไม่มีใครเทียบความร้ายกาจของรันเวย์ติดแน่ๆ เพราะถึงแม้ว่าเธอจะถกเถียงกับไรเฟิลบ่อยๆ แต่กับรันเวย์ที่หน้าตาเหมือนกัน เธอก็ไม่ค่อยกล้าต่อปากต่อคำกับรันเวย์เหมือนไรเฟิลมากนักหรอก

“หึ...” ปากหยักยกยิ้มมุมปาก แล้วยกเครื่องดื่มกระดกเข้าปากทีเดียวหมดแก้ว และไม่ได้เอ่ยปฏิเสธคำกล่าวหาของณิชาแต่เพียงอย่างใด เพราะเขาเป็นอย่างที่ณิชาพูดมาจริงๆ

“แล้วคืนนี้มึงไม่ล่าเหยื่อหรือไงวะไอ้เวย์” บิ๊กบอสเอ่ยถามขึ้น เพราะปกติรันเวย์ไม่เคยพลาดอยู่แล้ว แต่คืนนี้รันเวย์กลับนั่งนิ่งเหมือนไม่ได้สนใจผู้หญิงคนไหนเลยสักคน

“ไม่ล่ะ วันพรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้ว กูต้องตื่นแต่เช้า” รันเวย์เอ่ยตอบบิ๊กบอสด้วยท่าทีเรียบเฉยเหมือนไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่คำพูดของเขากลับทำให้บิ๊กบอส คิมหันต์และนิชาชะงักนิ่งไป

“ฮะ! อะไรนะ มึงพูดใหม่อีกทีดิ๊” บิ๊กบอสเอ่ยถามรันเวย์อีกครั้งเหมือนกับไม่เชื่อหูตัวเอง ที่ได้ยินคำพูดแบบนี้ออกจากปากของรันเวย์

“กูก็แค่อยากตื่นแต่เช้า เพราะพรุ่งนี้เปิดเทอม พวกมึงจะตกใจอะไรนักหนาวะไอ้พวกเวร” รันเวย์ไล่สายตามองเพื่อนของเขาทีละคนอย่างหงุดหงิด

“เดี๋ยวนะไอ้เวย์...มึงเป็นคนที่สนใจกับการเปิดเทอมตั้งแต่เมื่อไรกัน” คิมหันต์เอ่ยแทรกขึ้น พลอยทำให้บิ๊กบอสและณิชาพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของคิมหันต์ เพราะปกติรันเวย์ไม่ได้สนใจหรือตื่นเต้นอะไรกับเรื่องพวกนี้เลยด้วยซ้ำ