Chapter 12 หัวใจเต้นแรง3

“ลีโอ...ลีโอ ใช่เธอหรือเปล่า... ใช่ฮันน่าไหม ใช่! ต้องใช่เธอแน่!" น้ำเสียงของอีธานเต็มไปด้วยความตื่นเต้น หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง คำขอโทษของเธอเมื่อสักครู่ ยังคงก้องอยู่ในหัวใจของเขา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเป็นศตวรรษ ชายหนุ่มก็ยังคงจดจำสรีระท่าทางของเธอได้เป็นอย่างดี นั่นฮันน่าภรรยาของเขา ต่อให้เธอแต่งหน้าทาปาก หรือว่าไม่เติมแต่งอะไรลงไปบนใบหน้าเขาก็จำได้จนติดตา ภาพของเธอยังคงตราตรึงในหัวใจของเขาอยู่ทุกวินาที แต่ที่เขาสงสัยในตอนนี้ก็คือเธอมาทำอะไรที่นี่ เพราะนี่คือโรงแรมของเขา           

“คุณฮันน่าล้านเปอร์เซ็นต์ครับนาย" ดูเหมือนว่าในเวลานี้ ลีโอก็มีความตื่นเต้นไม่แพ้เจ้านายหนุ่มของเขาเช่นกัน                                                

“จะรออะไรล่ะ รีบตามเธอไป วันนี้ฉันจะรู้ให้ได้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหนกับใคร เธอหายไปไหนมา" น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความดีใจ แววตาที่เป็นประกายบ่งบอกให้รู้ว่าหัวใจที่ตายด้านกำลังจะฟื้นกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง                                                                                                                        

“แต่คุณศิลารอนายอยู่นะครับ" ลีโอรีบพูดดักเจ้านายขึ้น เพราะวันนี้เป็นนัดสำคัญ เนื่องจากจะมีการลงนามเซ็นสัญญาในการสร้างคอนโดแห่งใหม่

“ต่อให้เป็นเทวดานัดเจอ ฉันก็ไม่มีทางไปพบ เพราะตอนนี้ไม่มีใครสำคัญไปกว่าฮันน่าภรรยาของฉัน"

คราวนี้อีธานไม่รีรอเขารีบวิ่งออกไปจากโรงแรม ขณะที่ลีโอก็วิ่งตามเจ้านายหนุ่มไปติดๆ ทั้งสองวิ่งไปที่ลานจอดรถ ซึ่งมีไว้สำหรับส่วนบุคคล และคนที่จอดได้ก็มีแต่อีธานเท่านั้น ภายในใจของเขาก็ได้แต่ภาวนา ขอให้ฮันน่ายังไม่มีใคร หรือถ้ามีแล้วก็ขอให้เลิกกันไป ฟังดูอาจจะเห็นแก่ตัวไปบ้าง แต่ถ้าใครได้มาตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับเขา ก็คงจะรู้ว่ามันทรมานใจแค่ไหน ที่ต้องพรากจากคนที่เขารัก โดยที่ไม่ได้เอ่ยลาสักคำ

รถเก๋งสีบรอนซ์ขับออกไปจากโรงแรมหรู แล้วตรงไปที่ร้านดอกไม้ในทันที เธอไม่ได้เอะใจว่าจะมีใครตามมา ในเวลานี้หญิงสาวได้แต่หวังว่าชีวิตจะราบรื่น กิจการร้านรับจัดดอกไม้ไปได้สวยมีเงินส่งลูกเรียนสูงๆ เธอไม่ปรารถนาที่จะให้ลูกทั้งสองลำบากเหมือนอย่างที่เธอเคยประสบมา เมื่อกันยาและตุลาเป็นดั่งลมหายใจของเธอ ต่อให้ฮันน่าต้องใช้ความพยายามแค่ไหน เธอก็จะสู้ให้สุดใจ เพื่อลูกทั้งสองเดินทางไปถึงเส้นชัยให้ได้

ในขณะที่รถยนต์คันหรูของอีธานขับตามฮันน่าออกไปจากโรงแรม เป็นจังหวะที่รถของมุกมายาขับเข้ามาพอดี เพราะวันนี้หล่อนตั้งใจจะมายั่วเขาเต็มที่ หญิงสาวยังคงแต่งตัวเซ็กซี่เหมือนดังเฉกเช่นทุกวัน เพราะเสี่ยศิลาบิดาของเธอนั้น อยากรวบหัวรวบหางอีธานมาเป็นลูกเขย ทั้งที่มุกมายายังเรียนไม่จบปริญญาตรีด้วยซ้ำ แต่เสี่ยศิลาเป็นนักธุรกิจที่คำนึงถึงประโยชน์ของตนเป็นหลักมากกว่าสิ่งใด จึงไม่แปลกใจที่เขาจะใช้ลูกสาวเป็นสะพานก้าวไปสู่ความสำเร็จ                                                                                     

เมื่อรถยนต์คันหรูของอีธานได้ขับตามรถเก๋งคันสีบรอนซ์ ไปถึงร้านดอกไม้ จึงทำให้ชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจ ฮันน่ามาทำอะไรที่นี่ เจ้านายหนุ่มและลูกน้องคนสนิทได้นั่งอยู่ในรถเพื่อดักรอฮันน่า จนเวลาล่วงเลยไปเกือบชั่วโมงก็ไม่มีทีท่าว่าเธอจะออกมาจากร้าน                                                    

“นายครับ... คุณฮันน่าเธอไปสั่งดอกไม้หรือว่าไปปลูกกันแน่ ทำไมนานแบบนี้" ลีโอนั่งกุมพวงมาลัยมองไปที่ร้านดอกไม้ แล้วถามออกมาอย่างไม่คิด ก่อนจะรีบหลบหน้าเจ้านายหนุ่ม เมื่อสายตาพิฆาตของเขาจ้องมองมาที่ลูกน้องคนสนิทอย่างเอาเรื่อง

“ต่อให้ฉันต้องนั่งรอเธอทั้งวันฉันก็จะรอ อย่าลืมสิ...ลีโอ ฉันรอมาตั้งสิบกว่าปี ทำไมเวลานี้ฉันจะรอไม่ได้"

น้ำเสียงที่แผ่วเบาของอีธานบ่งบอกให้รู้ว่าเขาพยายามเก็บกลั้นความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ในใจมากแค่ไหน เมื่อความคิดถึงทำให้ชายหนุ่มปวดร้าวไปทั้งดวงวิญญาณ ที่เขามีชีวิตรอดกลับมาได้ เหตุผลที่เขายังไม่อยากตาย และยอมต่อสู้กับความเจ็บปวดที่แสนสาหัส

ทั้งที่โอกาสรอดมีไม่กี่เปอร์เซ็นต์ แต่เขาก็ต่อสู้กับยมราช ที่พยายามจะพรากเขาไปจากโลกใบนี้ที่เขาอยากอยู่ต่อก็เพื่อฮันน่า เพราะอีธานอยากทราบเหตุผลที่หญิงสาวทิ้งเขาไปอย่างไม่ไยดี ทั้งที่เขาปรารถนาจะรับผิดชอบและดูแลชีวิตของเธอ แต่ทำไมหญิงสาวถึงเลือกที่จะหนีเขาไปทั้งที่ตัวเองก็มีใจ อีธานดูออกว่าเธอก็รักเขาเช่นกัน

“นายครับให้ผมตามคุณฮันน่าเข้าไปในร้านดีไหมครับ" เมื่อรอนานเกินไปลีโอก็รู้สึกเบื่อที่จะนั่งอยู่ในรถแบบนี้ เขาจึงเสนอความคิดเห็นออกไป เผื่อเจ้านายหนุ่มจะเห็นด้วย                                             

“อืม... ก็ดีเหมือนกันถ้าอย่างนั้นนายก็ช่วยให้เจ้าของร้านจัดดอกไม้สำหรับเซอร์ไพรส์คนรักให้ฉันสักช่อก็แล้วกัน เพราะถ้านายเข้าไปเฉยๆ เจ้าของร้านเขาอาจจะสงสัย คิดว่าเราไปสืบอะไรหรือเปล่า" ในเวลานี้ใบหน้าและแววตาของอีธาน เต็มไปด้วยความหวังที่จะได้พบกับฮันน่าอีกครั้ง และเขาก็คิดว่าจะไม่มีทางปล่อยมือเธอให้ไปไหนได้อีกแล้ว                             

“ตกลงครับนาย" เมื่อรับคำสั่งผู้เป็นเจ้านายเรียบร้อยแล้วลีโอจึงค่อยๆ เปิดประตูรถ แล้วก้าวเท้าเดินตรงไปยังร้านดอกไม้ เขาเคยพบฮันน่าหลายครั้ง แต่ก็ไม่ค่อยได้เผชิญหน้ากันตรงๆ ลีโอจึงคิดว่าเธอคงจำเขาไม่ได้ เพราะเวลาผ่านไปตั้งสิบกว่าปี และตอนนี้เขาก็ดูมีร่างกายที่ท้วมกว่าเดิมมาก

“สวัสดีค่ะคุณลูกค้าสะดวกรับแบบไหนคะ ทางร้านเรามีบริการนอกสถานที่ด้วยนะ หรือจะรับเป็นช่อสำหรับมอบให้กับคนพิเศษ อ้อ....ทางร้านเรามีแบบให้เลือกด้วยนะคะ เชิญเลยค่ะคุณลูกค้า" กันยาเดินออกมารับลูกค้า พร้อมกับคำถามที่คล่องปร๋อ ราวกับเป็นแม่ค้าที่ชำนาญด้านการค้าขายเป็นอย่างดี จากนั้นเธอได้เชื้อเชิญลีโอไปนั่งที่โซฟา เพื่อดูอัลบั้มรูปภาพ สำหรับดูแบบและราคาที่ทางร้านไปตั้งเอาไว้