เข้าสู่ระบบ"แค่นี้ก็เยิ้มแล้วเหรอ...หึ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบ ถุงยางมาฉีกแล้วสวมลงไปที่ท่อนเอ็นร้อนขนาดบิ๊กเบิ้ม เขาค่อยจับขาเรียวของฮันน่าถ่างออกกว้างกว่าเดิม
พรึบ!!! เขาสอดท่อนเอ็นร้อนเข้าไปได้แค่ส่วนปลายก็ต้องหยุดชะงักลงกลางคัน เมื่อร่องเสียวของเธอนั้นช่างแคบเล็กกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก จนอีธานสัมผัสได้ว่าเธอนั้นไม่เคยผ่านชายใดมาก่อนเลย ในสมองของเขากำลังสับสน มันเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเธอทำงานกับเจ้านายหนุ่มที่เป็นคาสโนวาตัวพ่อขนาดนั้น
"อืม... คุณเอามันออกก่อนได้ไหม ฉันรู้สึกคับแน่นนั้นเหลือเกิน" หญิงสาวร้องออกมาในขณะที่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ แม้ว่าร่างกายจะมีความต้องการเจ้าดุ้นยักษ์นั่นเพียงใดก็ตาม แต่ความคับแน่นที่ช่องแคบนั้นก็ทำให้เธอรู้สึกเจ็บ เวลาที่อีธานขยับเข้าขยับออกแบบนั้น
"ทำไมไม่บอกว่าไม่เคย" เสียงทุ้มถามออกไปพร้อมกับจ้องใบหน้างามอย่างไม่วางตา
"ก็คุณไม่ได้ถามนี่ค่ะ...อืม...อ๊า...ทำไมร่างกายของฉันถึงรู้สึกต้องการคุณ เหมือนใจจะขาดรอนๆ ให้ได้ มันเกิดอะไรขึ้นค่ะ คุณอีธาน...อื้ม!" เสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับเอามือปัดที่ใบหน้าออก ในขณะที่สะโพกมนของเธอแอ่นขึ้นรับเจ้าดุ้นยักษ์ ทั้งที่รู้สึกคับแน่น
"ผมขอโทษฮันน่า... คุณเป็นของผมแล้ว แม้มันจะยังเข้าไปไม่สุด แต่รับรองคุณไม่มีทางหลีกหนี พ้นแน่นอน" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับ ถอดเจ้าดุ้นยักษ์ออกจากร่องเสียวของเธอ มือของเขาค่อยๆ รูดถุงยางทิ้งลงไปที่ถังขยะ ก่อนจะค่อยๆ สอดมันเข้าไปใหม่
"อืม...อ๊า ผมยอมจ่ายให้คุณสองล้านแลกกับความบริสุทธิ์ครั้งนี้ มันคุ้มแสนคุ้ม" อีธานพูดออกมาพร้อมกับใบหน้าที่รู้สึกฟินสุด เมื่อเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาเอาสดแบบนี้
"อืม...อ๊า เบาๆ ค่ะ" เสียงหวานครางแผ่วออกมา พร้อมกับร้องขอให้เขาเบาแรง เมื่ออีธานเริ่มกระแทกเจ้าดุ้นยักษ์ อัดเข้ามาในร่องเสียวของเธอแบบไม่ยั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะฤทธิ์ยาป่านนี้เธอคงร้องขอชีวิตไปแล้ว
"อ้า..โอ้ววว!! ฮันน่ามันดีมากเลย" ความร้อนแรงของคนทั้งคู่ได้ทวีขึ้นเรื่อยๆ จนในเวลานี้ ร่างทั้งสองกระแทกกระทั้นเสียดสีกันจนเตียงสปริง เด้งขึ้นเด้งลงตามจังหวะเอวของอีธาน โดยที่ชายหนุ่มไม่ได้คำนึงว่านี่มันคือครั้งแรกของเธอ
"อ๊า...เสียงจัง! ฮันน่าร้อนวูบวาบไปถึงท้องน้อยเลย" เสียงหวานของฮันน่าร้องออกมาอีกครั้ง ซึ่งในเวลานี้ความเจ็บที่มีได้หายไปสิ้นมีเพียงความเสี่ยงด้านเข้ามาแทนที่ ยิ่งเวลาอีธานจ้วงเจ้าดุ้นยักษ์นั่นเข้ามาในร่องเสียวของเธอลึกเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรู้สึกดีเท่านั้น
"ฮันน่าเปลี่ยนท่าหน่อยสิ" เสียงของอีธานพูดออกมานั้นแข็งกระด้างราวกับว่าเขาไม่มีหัวใจ จะปรานีเธอสักหน่อยก็ไม่ได้ แต่สุดท้ายฮันน่าก็ยอมทำตาม ชายหนุ่มจับตัวเธอพลิกให้คุกเข่าลงในท่าด็อกกี้
พรึบ!!! เขาดันเจ้าดุ้นยักษ์เข้าไป พร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างจับเอวคอดของเธอเอาไว้
ตรับ! ตรับ! ตรับ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นจนลั่นห้อง เมื่อช่วงจังหวะการสอบสะโพกของเขานั้นรุนแรงกว่าครั้งก่อนมาก
"อ้า....ผมจะแตกแล้ว อ๊าาา! โอ้ววว!" ชายหนุ่มไม่รอช้าอัดเจ้าดุ้นยักษ์กระแทกเข้าไปไม่ยั้ง ในขณะที่มือก็รั้งเอวคอดเข้าหาตัว
"อืม...คุณอีธาน...ฮันน่าไม่ไหวแล้ว" หญิงสาวร้องครางกระเส่าออกมา มือของเธอกำผ้าปูไว้แน่นจนยับยู่ยี่ไปหมด สะโพกมนของเธอผายออกพร้อมกับแอ่นขึ้นรับเจ้าดุ้นยักษ์ ในจังหวะที่ชายหนุ่มดันเข้าดันออกด้วยจังหวะที่หนักหน่วงและถี่ขึ้นเรื่อยๆ
"อืม...ผมแตกในนะ! คุณอย่าลืมกินยาล่ะ...อ๊าแน่นมาก! " ชายหนุ่มพูดออกมาเสียงดัง พร้อมกับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิม ส่งผลให้ร่างกายอรชรเริ่มส่ายเกร็งกระตุกไปมา พร้อมกับเสียงครางที่ดังไปทั่วห้อง เมื่ออีธานดันเจ้าดุ้นยักษ์อัดเข้าไปในร่องเสียวของเธอจนมืดลำ เขาจ้วงเข้าไปซ้ำๆ และลึกจนฮันน่ารู้สึกร้อนวูบวาบไปถึงท้องน้อย
"อืม...อ๊าาา" คนทั้งคู่ร้องครางออกมาพร้อมกัน ในช่วงจังหวะที่น้ำลาวาขาวขุ่นพวยพุ่งเข้าไปในช่องแคบจนหมดทุกหยด โดยที่ร่องเสียวของเธอนั้นขมิบตอดรัดด้วยความเต็มใจ ทุกอย่างที่เป็นไปล้วนเกิดขึ้นจากฤทธิ์ของยา เสียงหายใจหอบเหนื่อยของอีธานดังขึ้นมาเมื่อเขานอนลงข้างๆ ร่างอรชร หญิงสาวดึงผ้าขึ้นมาคลุมร่างเปลือยของเธอเอาไว้ พร้อมกับเอามือขึ้นมาเช็ดเหงื่อที่ใบหน้า เสียงหายใจของเธอยังคงหอบถี่ไม่ต่างจากอีธาน และไม่รู้ว่าบทสวาทบนเตียงนี้จะจบลงเมื่อไหร่ เมื่อทั้งคู่หันหน้าเข้าหากัน และเริ่มบรรเลงบทรักขึ้นอีกครั้ง กว่าฤทธิ์ยาจะซาลงฮันน่าคงเดินไม่ได้เลยทีเดียว และเมื่อผ่านพ้นคืนวันนี้ไปแล้ว หญิงสาวจะรู้สึกเสียใจมากแค่ไหนที่ผู้ชายอย่างอีธานเป็นคนพรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอ
ภายในห้องที่ถูกตกแต่งไว้อย่างหรูหรา ไฟที่เปิดเอาไว้สว่างจ้า ทำให้มองเห็นร่างของชายหญิงที่นอนเคียงคู่อยู่บนเตียงขนาดคิงไซซ์ได้อย่างชัดเจน เนื้อตัวของพวกเขาทั้งสองเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ปราศจากเสื้อผ้าอาภรณ์ มีเพียงแค่ผ้าห่มผืนเล็กที่คลุมกายเขาและเธอเอาไว้
หญิงสาวค่อยๆ ขยับเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ เธอมองไปที่เพดานของห้องแล้วนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา เนื้อตัวของเธอบอบช้ำไปหมด ฮันน่าค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง แล้วหย่อนเท้าลงไปที่พื้น เธอแทบจะไม่มีแรงหยัดยืน ขาของเธอทั้งสองข้างสั่นพับๆ ก่อนที่ร่างอรชรจะทรุดตัวลงไปกองกับพื้นอย่างน่าสมเพช
น้ำตาใสๆ ค่อยๆ ไหลรินออกมาจากดวงตากลมโต มันไหลอาบแก้มสองข้าง ราวกับสายฝนพรำก็ไม่ปาน เธอมองไปที่ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาคมคาย เขาคงเป็นที่หมายตาของผู้หญิงหลายคน แต่สำหรับเธอแล้วเขาคืออสุรกายที่พรากพรหมจรรย์ไปจากเธอ
"ฮึก...ฮื้อ!! " ฮันน่านั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา จนตัวสั่นเทา เธอพยายามเอามืออุดปากเอาไว้เพื่อไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา เพราะกลัวว่าอีธานจะได้ยิน ก่อนจะค่อยๆ หยิบชุดที่พื้นมาสวมใส่อย่างทุลักทุเล
ขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไปจากห้อง หญิงสาวได้เหลือบไปเห็นเช็คที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง เธอหยิบขึ้นมาดูพร้อมกับน้ำตาที่ไหลทะลักออกมาจากดวงตาคู่สวยอีกครั้ง แต่ครานี้มันไหลราวกับเขื่อนแตกก็ไม่ปาน เมื่อเขาตีค่าตีราคาความสาวของเธอเป็นเพียงแค่ราคาค่างวด ที่ผู้ชายอย่างเขานั้นจะใช้เงินซื้อกินที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้
"ฉันขอแนะนำให้คุณเอาเงินจำนวนนี้ ไปบริจาคให้กับการกุศลบ้างนะคะ เผื่อจิตใจของคุณมันจะสูงขึ้นกว่านี้บ้าง" ฮันน่าพูดพร้อมกับหยิบเช็คขึ้นมาฉีกเป็นชิ้นเล็กๆ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ชายร่างกำยำที่นอนหลับอยู่บนเตียงแล้วโปรยเช็คที่เธอฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ลงไปที่ชายร่างใหญ่อย่างไม่แยแสต่อจำนวนเงิน ที่เขาใส่ลงไปในเช็คใบนั้นแม้แต่น้อยหญิงสาวค่อยๆ ก้าวเท้าเดินออกไปจากห้อง
โดยที่ไม่หันหลังกลับไปมอง เมื่อความทรงจำ ระหว่างเขาและเธอนั้น นับจากวินาทีนี้ต่อไปมันจะกลายเป็นแค่เพียงคนแปลกหน้าสำหรับกันและกันตราบจนชั่วนิรันดร ฮันน่าได้ตั้งปฏิญาณเอาไว้อย่างแน่วแน่ เธอจะไม่มีวันเดินเข้ามาในชีวิตของผู้ชายคนนี้อีกเป็นเด็ดขาด
"อวดดี!" อีธานสบถออกมา เมื่อฮันน่าเดินออกไปจากห้อง โดยที่เธอนั้นไม่ยอมรับเช็คจากเขาชายหนุ่มไม่ได้หลับ เขาเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างตลอดเวลา เพียงแค่อยากจะรู้ว่าเธอจะทำยังไงกับสิ่งที่สูญเสียไป โดยที่ชายหนุ่มนั้นไม่ได้สำนึกเลยสักนิด เมื่อเขาได้เป็นคนพรากเอาความสาวไปจากเธอ
อีธานจะรู้หรือไม่นั่นมันคือสิ่งที่มีค่าสำหรับหญิงสาว ที่เงินทองของเขาไม่สามารถจะซื้อหามาได้ เธอจึงยอมเสียมันให้กับเขาไปฟรีๆ เพื่อแลกกับศักดิ์ศรีของอิสตรีคืนมา มันอาจจะไม่คุ้มค่าแต่เธอก็เชื่อว่ามันดีกว่าการขายศักดิ์ศรีให้กับเขาหลายเท่า
ณ บ้านหลังหนึ่งที่ดูใหญ่โตราวกับปราสาทราชวัง ซึ่งเป็นบ้านที่อีธานออกแบบและสร้างขึ้นเพื่อเซอร์ไพรส์ภรรยาและลูกๆ ของเขา ประจวบเหมาะกับการเฉลิมฉลองกันยาและตุลาเรียนจบมอปลาย และทั้งคู่กำลังจะเข้าเรียนในมหา'ลัย ผู้หญิงทั้งโลกต่างก็อิจฉาฮันน่า ที่เธอมีสามี ทั้งหล่อทั้งรวยและแสนดีอย่างอีธาน "คุณพ่อขาาา... ทำไมรู้ใจลูกสาวแบบนี้ กันยาชอบบ้านหลังนี้มากค่ะ มันล้อมรอบไปด้วยธรรมชาติดูร่มรื่นดี" หญิงสาวยิ้มร่าออกมาจนหน้าบาน ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ผู้เป็นบิดาที่โซฟากว้าง พร้อมกับซุกใบหน้าเข้าหาอกแกร่งของอีธานระคนกำลังอ้อนที่ได้ของถูกใจ "ยัยตัวแสบ ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะ พ่อยังคาดโทษหนูเอาไว้อยู่ลืมหรือยัง" อีธานแกล้งพูดเสียงเข้มออกมา จนกันยาทำมุ่ย เมื่อบิดากำลังจะบังคับให้เรียน ในคณะที่ใจเธอไม่รักเลยสักนิด "คุณแม่ขาาา... บอกคุณพ่อไปสิคะว่าประโยชน์ของการเรียนเศรษฐศาสตร์มีอะไรบ้าง และที่สำคัญกันยาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะเรียนเกษตร เพื่อมาบริหารธุรกิจอสังหาของพ่อสักหน่อยนี่ค่ะ" อีธานถึงกับเกือบหลุดขำ ในคำพูดของกันยา แน่นอนคณะที่ลูกสาวของเขาเลือกเรียนนั้น มัน
"แล้วตุลาล่ะเรียนต่อคณะอะไร" "ผมคงต้องเรียนบริหารตามเจตนารมณ์ของพ่อ ไม่เหมือนใครบางคนแถวนี้ที่ดื้อรั้นเอาแต่ใจ" ตุลาอดที่จะพูดจากระแนะกระแหนกันยาออกไปไม่ได้ เมื่อน้องสาวของเขาตั้งใจที่จะเรียนคณะเกษตรศาสตร์สาขาวิชาพืชสวน ทั้งที่บ้านทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ และนั่นคือเหตุผลที่บิดาไม่อนุมัติ แต่ตุลาก็เชื่อว่ากันยาคงอ้อนจนได้ "ขวัญดีใจด้วยนะคะพี่ฮันน่า ที่พี่มีครอบครัวที่อบอุ่นสักที เมื่อพายุพัดผ่านไปทุกอย่างก็กลายกลับดี ในที่สุดวันดีๆ ก็เกิดขึ้นกับเราสองคน แม่เลี้ยงกวางกมลที่อยู่บนฟ้า คงมองลงมาด้วยรอยยิ้มที่เห็นลูกหลานมีความสุขแบบนี้" "ใช่แล้วจ้ะ พี่ต้องกลับแล้วนะ ดูแลตัวเองด้วย" ทั้งสองร่ำลากัน จากนั้นฮันน่าก็พาลูกๆ กลับ โดยมีสายตาของใครบางคน แอบมองตามหลังกันยา แม้ไม่ได้เห็นหน้า แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าเธอนั้นเปลี่ยนไปมาก เมื่อกันยาโตเป็นสาวเธอดูสวยผิดหูผิดตา แต่ทว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อไร่กวางกมลนั้น ก็คง
"คุณย่าจะพูดถึงคนอื่นทำไมล่ะครับ ในเมื่อเขายังไม่คิดถึงคุณย่าเลย ขอโทษด้วยนะครับแม่ฮันน่าที่ผมพูดแรงไป" เมื่อสิงโตตั้งสติได้เขารีบกลับขอโทษฮันน่าออกไปในทันที "ใครบอกว่ากันยาไม่คิดถึงคุณย่าล่ะสิงโต" เสียงเข้มของอัครเดชพูดขึ้น เมื่อเห็นลูกชายมีท่าทีที่ตำหนิกันยาออกมาอย่างชัดเจน "พ่อเสือครับ บางทีที่นี่อาจจะไม่ประทับใจกันยา เพราะบ้านป่าอย่างเราจะไปสู้แสงสีศิวิไลซ์ได้ยังไงกัน จริงไหมครับแม่ฮันน่า" สิงโตพูดเองเออเองทั้งนั้น ทั้งที่ยังไม่ได้รับฟังความจริง แต่เขากลับตัดสินกันยาไปในทางด้านลบเรียบร้อยแล้ว "สิงโตลูกไปว่าน้องแบบนั้นได้ยังไง รู้หรือเปล่าว่าตอนนี้กันยานอนแอดมิดให้น้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาล เมื่อตะกี้คุณย่ายังวิดีโอคอลคุยกับกันยาอยู่เลย" แม้ว่าสิงโตจะเกิดก่อนกันยาเพียงแค่เดือนเดียว แต่ผู้เป็นมารดาก็มักจะให้เขาเรียกแทนตัวเองว่าพี่เสมอ "เธอเป็นอะไรเหรอครับ" แม้ว่าน้ำเสียงของชายหนุ่มจะฟังดูเรียบเฉย แต่ภายในใจของเขากลับร้อนรุ่มเริ่มเป็นห่วงเธอ"กันยาไม่เป
"สิงโตจะไปรับแม่ฮันน่า ที่สนามบินกับพ่อเสือไหมลูก" คำถามของผู้เป็นมารดา ทำให้ชายหนุ่มรีบวางตำราในมือลงทันที "แม่ฮันน่า... หมายความว่าแม่ฮันน่าจะมาเที่ยวบ้านเราเหรอครับแม่" น้ำเสียงของชายหนุ่มดูตื่นเต้นไม่น้อย เมื่อภายในใจของเขาคิดว่ายังไงกันยาก็ต้องตามมารดามาที่นี่ด้วย "ใช่จ้า แม่ฮันน่าจะมาเยี่ยมคุณย่า แต่แม่เองก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่ากันยาและตุลาจะมาด้วยหรือเปล่า" ขวัญข้าวที่กำลังนั่งปอกผลไม้อยู่ที่ห้องนั่งเล่น พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ซึ่งเธอเองก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกันที่กำลังจะได้เจอกับฮันน่า ที่จากกันไปหลายเดือนแล้ว"ผมขอตัวไปที่บ้านท้ายไร่ก่อนนะครับแม่" สิงโตกำลังสับสนชายหนุ่มไม่รู้ว่าเขาควรดีใจหรือเปล่า ถ้าหากจะได้เจอกันยาในวันนี้ ที่สำคัญระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมานั้น เธอยังจะจำคืนและวันที่เคยใช้ชีวิตร่วมกันตั้งแต่วัยเยาว์ได้หรือเปล่า “อ้าว! ไม่ไปกับพ่อเสือเหรอลูก"
"เมียผมน่ากินไปทั้งตัวเลย" ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังพยายามถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออก สายตาคมนัยน์ตาสีฟ้าได้กวาดมองไปทั่วเรือนร่างของภรรยาอย่างชื่นชม ก่อนจะค่อยๆ ปลดเข็มขัดหนังราคาแพงออก พร้อมกับดึงกางเกงลงไปกองรวมกันที่พื้นรวมกับชุดสวยของเธอ เผยให้เห็นเป้าตุงที่คับแน่นกางเกงบ๊อกเซอร์ แทบจะปริแตกออกมาอยู่แล้วในตอนนี้ ไรขนที่หน้าอกบวกกับมวลกล้ามบนเรือนร่างชายกำยำ กำลังทำให้ฮันน่ารู้สึกหลงใหลเขาเช่นกันในเวลานี้ "มองผมแบบนี้ ไม่รอแล้วนะเมียจ๋า" เขาพูดออกมาพร้อมกับเข้าไปคร่อมร่างเล็กเอาไว้จนมิด "ไหนบอกว่าเมา" หญิงสาวพูดพร้อมกับช้อนสายตามองชายหนุ่มออกไปด้วยคำถาม ที่ไม่อยากเชื่อว่าเขาเมา "ผมเมาแล้วคึก คุณไม่รู้หรือไง เมียสวยแถมยังเซ็กซี่ขนาดนี้ใครจะไปอดใจไหว พูดมาแล้วยังเจ็บใจไม่หาย อยากจะเอาปืนยิงไอ้เมสันให้ตาย ที่มันบังอาจจ้องหน้าคุณตั้งเป็นชั่วโมง" ในขณะที่พูด ดวงตาของเขาได้ฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมาพร้อมกับสอดฝ่ามือไปใต้แผ่นหลังของภรรยาเพื่อปลดตะขอบราออกให้สิ้น "อื้ม... คุณอีธ
"พูดเฉยๆ ก็ได้ ไม่จำเป็นที่จะต้องโน้มตัวเข้ามาใกล้ คุณเห็นไหมว่าฉันกำลังขับรถอยู่ ถ้าเกิดอุบัติเหตุจะทำยังไง ลูกจะอยู่กับใคร หื่นไม่เลือกเวล่ำเวลาจริงๆ " ฮันน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดุ ในขณะอีธานก็ไม่ได้ลดละความพยายาม ชายหนุ่มยังคงใช้มือลูบลงไปที่ต้นขาของฮันน่าด้วยท่าทางที่เย้ายวนชวนขึ้นเตียง"แอบกินยาคุมหรือเปล่าเนี่ย... หลายเดือนแล้วทำไมคุณไม่ท้องสักที ผมอยากมีลูกกับคุณอีกสักสองสามคน" "ทำไมถึงเป็นคนเอาแต่ใจแบบนี้ เชื่อเลยว่ากันยาได้คุณมาเต็มๆ ไม่มีเหตุผลแถมยังดื้อรั้นเอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง" เมื่อห้ามไม่ได้ฮันน่าก็ปล่อยเลยตามเลย เธอพยายามลดความเร็วลง เพราะอีกไม่กี่นาทีก็จะถึงบ้านแล้วพอรถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดภายในบ้าน ฮันน่าถึงกับถอนใจออกมา เมื่อเธอรู้สึกยอมใจ ในความพยายามของอีธาน เพราะในเวลานี้ชายหนุ่มกำลังพยายามไซ้จมูกคมเป็นสันลงไปที่ซอกคอระหงของเธอ พร้อมกับกดปุ่มให้เบาะเอนลงไปข้างหลัง เขาทำเหมือนกับว่าจะเอากับเธอบนรถนี้ให้ได้ "นี่คุณ! หยุดเดี๋ยวนี้นะ ถึงบ้านแล้วค่ะ เดี๋ยวลูกก็ออกมาเห็นหรอก เมาแล้วเป็นแบบนี้ท







