ซากนก 1

ในค่ำคืนที่เปลี่ยนชะตาชีวิตของนางกำนัลผู้หนึ่งไปแล้วนั้น ทว่าที่ตำหนักเฟิ่งหวงกลับยังไม่มีผู้ในหลับตาเอนกายลงนอน โดยเฉพาะนายตำหนักซึ่งพ่วงตำแหน่งมารดาแห่งแผ่นดินนั้นยังคงนั่งอยู่ที่เก้าอี้กุ้ยเฟยตัวยาว ข้างตัวมีกระถางกำยานทองเหลืองซึ่งปี้อันนำมาจากตำหนักผิงอัน นางหยิบกระถางใบนั้นพลิกดูไปมาก่อนเอ่ย “นี่หรือ ของอัปมงคลที่เด็กนั่นว่า ตัวข้ามองอย่างไรก็เป็นเพียงกระถางกำยานธรรมดา”

ชิงเสีย นางกำนัลส่วนตัวของฮองเฮาเห็นว่าเจ้านายของนางหยิบจับของที่มีผู้อ้างว่าเป็นสิ่งที่ปรากฏในพิธีไสยศาสตร์เช่นนั้นก็ให้นึกกังวล “ฮองเฮา เราไม่รู้ที่มาที่ไปของกระถางกำยานนี้ หม่อมฉันว่าพระนางไม่ควรหยิบมันด้วยมือเปล่า แต่ถ้าพระนางต้องการดู หม่อมฉันจะถือให้เองเพคะ”

ทว่าอีกฝ่ายกลับยกมือกันไม่ให้ชิงเสียแตะต้องกระถางกำยานนั้น ดวงตามีแววมั่นใจเต็มเปี่ยมระคนหลงใหลสิ่งของตรงหน้า “ชิงเสีย เจ้าคิดมากเกินไป อันว่าฮองเฮาเช่นตัวข้านั้นได้เป็นมารดาแห่งแผ่นดิน อีกทั้งได้ปกครองฝ่ายในหกตำหนัก ย่อมมีบุญวาสนามากล้น ธาตุหยางแรงกล้า ไม่ว่าภูตผีปิศาจ สิ่งอัปมงคลอันใด หรือแม้กระทั่งกระถางกำยานใบน้อยเช่นนี้ก็มิอาจแผ้วพานตัวข้าได้หรอก”