ตอนที่ 65

เพียงชั่วพริบตา ท่ามกลางแสงอาทิตย์สาดส่องภายใต้ท้องฟ้าสีคราม ด้านหน้าประตูเมืองหลวง มีขบวนรถม้าขนาดใหญ่ ของคณะทูตที่มาจากต่างแคว้น กำลังเคลื่อนเข้ามาอย่างช้า ๆ โดยรอบขบวนรายล้อมไปด้วยทหารม้าเกราะเหล็ก

ผู้ที่ขี่ม้านำขบวนเข้ามาคือเว่ยซือซาน เขาอยู่ในชุดแม่ทัพใหญ่เต็มยศ ทั้งองอาจและสง่าผ่าเผย บุรุษอีกผู้หนึ่งที่ควบม้าข้างผู้เป็นแม่ทัพใหญ่มีท่วงท่าน่ามองไม่ต่างกัน เรียกสายตาจากชาวบ้านที่มาต้อนรับขบวนคณะทูตจากต่างแคว้นได้มากไม่แพ้กันคือ ชินอ๋องหนึ่งเดียวของแคว้นโจว โจวเฟยหมิง

ด้วยใบหน้าคมสันคิ้วกระบี่พาดเฉียง ดวงเนตรดำขลับดุดันแฝงอันตราย ทว่ายามมองชาวประชากลับมีแววอ่อนโยนพาดผ่าน ความนิยมของหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์จึงเพิ่มมากยิ่งขึ้น สังเกตได้จากจำนวนผ้าเช็ดหน้าที่ปลิวว่อนอยู่ตอนนี้

หนึ่งแม่ทัพใหญ่ หนึ่งสายเลือดราชวงศ์ ได้แต่หันหน้าสบสายตากันก่อนเว่ยซือซานจะเอ่ยเย้าชินอ๋องว่า “ถึงไม่ได้อยู่เมืองหลวงนาน แต่ความนิยมของพระองค์ก็ไม่ได้ลดลงเลยนะพ่ะย่ะค่ะ”

“ฮ่าฮ่า ขอน้อมรับด้วยความยินดี น่าเสียดายที่ข้าไม่คิดรับใครเข้ามาในตอนนี้”

“พระองค์จะอยู่คนเดียวไปถึงเมื่อไหร่ อายุก็ไม่ใช่น้อย ๆ แล้วนะพ่ะย่ะ